ดันเจี้ยน

 

สิ่งลี้ลับที่เชื่อมต่อกับโลกอื่น ได้ปรากฏขึ้นตามที่ต่างๆในโลก…

 

หลังจากนั้นก็มีสัตว์ประหลาดออกมาโจมตีผู้คน

และทางเข้านั้นก็จะไม่ปิดจนกว่าแกนกลางดันเจี้ยนจะถูกทำลาย

 

นอกจากการใช้เวทมนตร์แล้วก็ไม่มีวิธีอื่นที่จะโจมตีสัตว์ประหลาดพวกนี้ได้เลย

เพราะแบบนั้น พวกตัวละครหลักจึงต้องไปเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์

เพื่อต่อสู้กับเหล่าสัตว์ประหลาดที่ออกมาจากดันเจี้ยนเหล่านี้

 

หากไม่เรียนรู้วิธีการใช้อุปกรณ์เวทย์และการทำลายแกนกลางดันเจี้ยนทั่วโลกลงล่ะก็

การต่อสู้ของพวกตัวเอกก็จะไม่มีทางจบลงแน่..!!

 

ถึงจะมีอะไรแบบนี้เขียนไว้ในคู่มืออิเล็กทรอนิกส์ก็เถอะ แต่ในตอนจบส่วนใหญ่นั้น

เหล่าสาวๆ ก็จะลืมเรื่องราวของดันเจี้ยนไปแล้วก็ไปมีความสุขด้วยกัน

 

จะทำให้ดูเอง!! โลกนี้ที่ไร้ซึ่งดันเจี้ยนน่ะ!!

 

และเพราะแบบนั้นผมก็เลยมาที่ดันเจี้ยนนี่แหละครับ

 

“……”

 

ข้างหลังผมมีเมดตามมาด้วยตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

 

“……”

 

“……”

 

 

เอาเป็นว่าลืมเรื่องของเมดปริศนานี่ไปก่อนก็แล้วกัน

 

ดันเจี้ยนนั้นคือสิ่งลี้ลับที่เกิดขึ้นมาทั่วโลก

สิ่งที่พอจะรู้คือมันทำหน้าที่เป็นช่องทางในการพาพวกสัตว์ประหลาดมาจากอีกฟากหนึ่ง

 

โดยพื้นฐานแล้ว พวกดันเจี้ยนนั้นจะอยู่ภายในการควบคุมขององค์กรพิเศษ

ทางเข้าจะถูกปิดกั้นไว้ด้วยสิ่งกีดขวางต่างๆ ไม่อนุญาตให้เข้าได้โดยพละการ

 

ถ้าจะเข้าไปได้ก็ต้องมีใบอนุญาต แต่ในฐานะที่ผมเป็นทายาทตระกูลซันโจแล้ว

มันก็เลยทำให้ผมเข้ามาได้อย่างง่ายดายล่ะนะ

 

แต่จะว่าไปแล้ว ในระหว่างนี้ผมก็ได้พบกับความจริงอันน่าสะพรึงอยู่อย่างหนึ่ง

 

ดูเหมือนว่าคะแนนของผมตอนนี้มัน…จะเป็นศูนย์เลยน่ะสิ

 

โลกของ [Everything for the Score]  

…หรือที่รู้จักกันในชื่อว่าโลกเอสโก้นั้น เป็นโลกที่ทุกอย่างจะถูกประเมินทั้งหมด

ตั้งแต่พฤติกรรม การกระทำ การช่วยเหลือสังคม ไปจนถึงการพับฟูกเลยทีเดียว

และ [คะแนน] นั้น รัฐบาลจะเป็นผู้ที่กำหนด

 

เอาจริง ๆ เลยก็คือ โลกนี้น่ะ ทุกสิ่งจะถูกกำหนดไว้ด้วยคะแนนเลยล่ะ

 

ตั้งแต่สถานะครอบครัว การถูกปฏิบัติในโรงเรียน การหางาน  

ไปจนถึงคุณภาพของเครื่องดื่มรวมถึงจำนวนเครื่องเคียงในมื้อเย็น

 

นอกจากนี้ คะแนนยังสามารถนำมาใช้แลกเปลี่ยนแทนเงินได้อีกด้วย

เพราะคะแนนมันสามารถจ่ายแทนทองคำได้น่ะนะ  

เผลอ ๆ แล้ว คะแนนอาจจะมีค่ามากกว่าทองคำอีก

 

และคะแนนนั้นยังเกี่ยวโยงกับอุปกรณ์เวทย์ด้วย

 

เพราะแบบนั้น พอผมไปซื้อน้ำจากตู้ขายน้ำอัตโนมัติ  

ตู้มันก็จะอ่านอุปกรณ์เวทย์เองและขายเครื่องดื่มอันอื่นให้ผม

(เพราะผมมีอยู่ 0 แต้ม ก็เลยซื้อได้แค่ด็อกเตอร์เป๊ปเ*อร์เท่านั้น)

 

หนำซ้ำ [โตเกียว] ในปัจจุบันที่ผมอยู่นั้นยังมีร้านสะดวกซื้อและเครื่องขายสินค้าอัตโนมัติอยู่อีกเยอะ

ซึ่งสินค้าเหล่านั้นก็จะสามารถเลือกซื้อได้ตามคะแนนที่มีอยู่เท่านั้น

 

ในฐานะที่เป็นคนที่มีคะแนนอยู่แค่ศูนย์

 ผมจึงทำได้แค่ไปร้านสะดวกซื้อหน้าสถานีที่รับเงินสดเท่านั้นแหละ

 

บางทีแล้ว เหตุผลที่ผมได้รับใบอนุญาตให้สามารถเข้าดันเจี้ยนได้อย่างง่ายดายแบบนี้ 

ทั้ง ๆ ที่ผมมีแค่ศูนย์คะแนน ก็อาจเป็นเพราะตระกูลซันโจนั้นเป็นพันธมิตรกับ BBA ก็ได้

 

โอกาสมีเพียงครั้งเดียว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาจจะต้องตายในดันเจี้ยนรึเปล่านะ

ผมเลยเห็นเพียงแค่ความหวังอันริบหรี่เท่านั้น

 

เอาล่ะ แล้วทีนี้ ทำไมผมถึงมีศูนย์คะแนนกันนะ?

 

เหตุผลมันก็ง่ายมาก

 

เพราะผม ซันโจ ฮิอิโระนั้น เป็นผู้ชายที่อยู่ในโลกของยูริก็เลยได้รับความเกลียดชังจากทั่วทั้งโลก

ผู้ชายคนนี้คือตัวแทงก์โดยธรรมชาติเลยล่ะ 

บางทีในอนาคตผมอาจจะได้กลายเป็นกระสอบทรายก็ได้ (ประชด)

 

และในอีก 3 ปีต่อจากนี้ พอผมที่กลายเป็นฮิอิโระคุงนั้นจบการศึกษาจากโรงเรียน

ก็ถูกกำหนดไว้ว่าจะต้องตายอย่างอนาถนั่นเอง

 

หากไม่มีมาตรการในการจัดการล่ะก็ ถึงตอนนั้น….ก็คงจะเกมโอเวอร์ล่ะนะ

 

ว้าว เราสองคนนี้มันเพื่อนตายกันเลยจริง ๆ นะเนี่ย ^ ^

 

แต่ก็ว่าเถอะ ยังไงผมก็ไม่คิดที่จะฆ่าไอ้เวรนี่ที่มันบังอาจทำหน้ายิ้มระรื่นต่อหน้าเหล่ายูรินี่หรอก

 

แต่ก่อนที่จะถึงเวลาแห่งหายนะนั่น 

อย่างน้อยก็ต้องมีพลังที่พอจะเอาชนะหน่วยลอบสังหาร

ที่ได้รับการว่าจ้างจากตระกูลซันโจให้ได้ล่ะนะ

 

เพื่อการนั้นแล้ว การเสริมพลังเวทย์จึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

 

และการจะเสริมความแข็งให้กับเวทมนตร์นั้น คอนโซลก็มีความจำเป็น

แล้วก็ต้องพัฒนาตัวแปรเสริมอื่น ๆ ด้วย

 

เพื่อการนี้ ผมจึงมาที่ดันเจี้ยน เพื่อที่จะหาคอนโซล ที่จะไปใช้ในการพัฒนาตัวเองนั่นเอง

 

“……”

 

แล้วทำไมเมดคนนี้ถึงต้องตามมาด้วยเนี่ย ว่างมากรึไง

 

เอาเป็นว่า ปล่อยเมดคนนั้นไป แล้วคิดถึงเรื่องการพิชิตดันเจี้ยนไว้ก่อนแล้วกัน

 

ในโลกเอสโก้นั้น มีดันเจี้ยนอยู่มากมาย

ทั้งถ้ำ ปราสาทลอยฟ้า ต้นไม้โลก ที่ยังกับมาจากออร์โธดอกซ์

 

มีแม้กระทั่งพวกของที่มีอยู่ในชีวิตประจำวันด้วย 

เช่น ห้างร้าง อาคารที่พังยับเยิน คฤหาสน์ที่มีกับดักมากมาย

 

ดันเจี้ยนที่ผมอยู่ในตอนนี้คือ [ดันเจี้ยนสถานีรถไฟร้าง] 

ซึ่งเป็นที่ที่เหมาะสำหรับผู้เล่นใหม่ มีจำนวน 5 ชั้น

 

และสัตว์ประหลาดที่จะปรากฏออกมาก็เป็นพวกที่แบบว่า….

ถ้าแพ้ก็ไม่รู้จะไปทำมาหากินอะไรแล้วล่ะ

 

ผมก้มลงและมองไปที่อุปกรณ์เวทย์ของผม

คุกิ มาซามุเนะ…ที่จริงแล้ว มันเป็นหนึ่งในดาบที่มีอยู่จริง

และถือเป็นสมบัติระดับชาติเลยแหละ

 

ในโลกของเอสโก้นั้น ถ้าใส่คอนโซลเข้าไปครบ 3 สล็อต 

ก็จะช่วยอัพสกิลติดตัวให้แข็งแกร่งและคล่องตัวมากขึ้น

 

และต่อให้จะใส่คอนโซลแบบไหนเข้าไปในช่อง 

คอนโซลก็จะเชื่อมต่อกันเอง ทำให้ง่ายต่อการใช้งานมาก

 

ใน [รูทด้านมืด] นั้น ตอนที่เจอฮิอิโระครั้งแรก  

ก็จะมีตัวเลือกที่สามารถเลือกได้ว่า [ต่อให้ต้องฆ่าก็ต้องแย่งชิงมาให้ได้] เพื่อให้ได้มาอยู่ด้วย

 

ถ้าเลือกตัวเลือกนั้นละก็ ฮิอิโระก็จะถูกระเบิดจนกระจุยโดยไม่ทราบสาเหตุ

ซึ่งเราจะสามารถเห็นถึงความสุดยอดของผู้พัฒนาในการสร้างเส้นทางตายให้มีแค่ทางเดียวเลย

 

คอนโซลที่ผมเลือกใส่ลงในสล็อตของอุปกรณ์เวทย์ของผมนั้น

คือ [ธาตุ : แสง] [การสรรค์สร้าง : บอล] แล้วจากนั้นก็กดทริกเกอร์

 

แล้วพริบตานั้น คอนโซลก็เชื่อมกับคอนโซลทันที

มีเส้นสีจาง ๆ ไหลผ่านฝักดาบและจากนั้นเวทมนตร์ก็ถูกเปิดใช้งาน

 

เปิดใช้งาน–แสง

 

มีบอลแสงมาปรากฏขึ้นที่ตรงหน้าผม

 

“โอ้~!!”

 

อย่างแจ่ม~!!

 

ว่าไงดีล่ะ ถึงยังไงผมก็เป็นเด็กผู้ชายล่ะนะ 

การที่ใช้เวทย์ได้แบบนี้มันก็ทำให้รู้สึกดีจริงๆนั่นแหละ

 

“……”

 

จะว่าไป ผมสงสัยเมดที่จ้องมาทางผมมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว…คิดจะวางกับดักกันอยู่รึไงนะ

 

“ถ้าอย่างงั้น ต่อไปก็มาลองขยับบอลแสงดูกันดีกว่า!”

 

ผมพูดออกมาและยกมือขึ้น

แล้วผมก็ทำท่าเหมือนยิงลำแสง…

จากนั้นก็มองไปที่ลูกบอลแสงที่ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย

 

“อ้าว ๆ ~? แปลกจังเลยน้า~?”

 

เมดกระตุกเพราะคำพูดนั้นเล็กน้อย

 

“ทำไมมันไม่ขยับเล่า~? อ้าว ๆ ~? ของมีตำหนิรึเปล่าน้าเนี่ย~?”

 

เมดคนนั้นจ้อง ๆ มาทางนี้แล้วก็ขยับตัวไปมา

 

หึหึ คงอยากสอนล่ะสิ…อยากสอนล่ะสิท่า….

ฉันเข้าใจนะ…ยังไงมนุษย์ก็คือมนุษย์นั่นแหละนะ…!

 

“ชะ…ช่วยไม่ได้นะคะ”

 

เมดที่โดน [อ้าว ๆ แอคแทค] ของผมเข้าไป 

เธอก็ทำหน้าเหมือนยอมแพ้และค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ

 

กินเหยื่อ!! กินเหยื่อ ๆ ปลากินเหยื่อแล้ว!!

 

ผมที่กำลังหมุนรอกเบ็ดตกปลาอยู่ในใจ ก็ได้โจมตีต่อไปด้วยการเอียงคอ 90 องศา

 

“ไม่เข้าใจเลยอ่า!? ไม่เข้าใจเล้ย!! ไม่เข้าใจเลยซักกะนิด!! ไม่รู้เลยว่า 1 + 1 มันได้เท่าไหร่!! บางทีคงตอบ 3 ล่ะมั้งเนี่ย!!”

 

“ช่วยไม่ได้นะคะ ก้มลงสิคะ เดี๋ยวจะช่วยสอน–“

 

“ขอยืมหน่อยนะ”

 

จู่ ๆ อุปกรณ์เวทย์ก็ถูกแย่งเอาไปจากทางด้านข้าง

 

ทันใดนั้นเอง เด็กผู้หญิงที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นนั้น ก็ได้เริ่มเล่นกับอุปกรณ์เวทย์ของผม

 

“……”

 

เดี๋ยวดิ นี่เธอเป็นใครเนี่ย!?

 

เธฮมีผมสีทองเรียบที่ราวกับผ้าไหม และมีหูทรงสามเหลี่ยมที่ดูสะดุดตา

ร่างกายที่ดูผอมเพรียว ใส่ต่างหูสีเงิน และพกคันธนู ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเผ่าเธอ

 

ดวงตาสีเงินที่งดงามราวกับดวงจันทร์ของเธอที่สั่นคลอนหัวใจของผู้คนได้

 

แล้วก็ชุดประจำชาติที่มีส่วนที่เปิดเผยเนื้อหนังบางส่วนนั้น…

ผมน่ะรู้ได้เลยว่าสาวสวยคนนี้คือใคร

 

“นี่จ้ะ เพียงเท่านี้ก็สมบูรณ์แบบแล้วล่ะ การที่จะให้มัน “ทำงาน” น่ะ ถ้าไม่ใส่คอนโซลให้พอดีละก็ มันก็จะปล่อยออกมาไม่ได้ เพราะงั้นก็ระวังตัวด้วยล่ะ”

 

เจ้าหญิงเอลฟ์ หนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ตัวเต็งอันดับหนึ่งในการฆ่าฮิอิโระ…

และยังเป็นหนึ่งในนางเอกทั้งสี่ของโลกเอสโก้

 

“เธอเป็นนักลงดันเจี้ยนมือใหม่งั้นเหรอ?”

 

ลาพิส คลูเอ ลา ลูเม–

 

“ถ้ายังไม่อยากตายละก็ เธอควรกลับบ้านไปซะนะ”

 

แทนที่จะตกปลาได้เมด ดันได้นางเอกมาซะงั้น