“นายจะเข้าใจอะไร นี่เป็นแผ่นเจลมาร์คหน้าไฮยาลูรอน ฉันว่าช่วงนี้หน้านายดูแห้งๆนะ มาร์คหน่อยมะ”

 

 

อวี๋หมิงหลางส่ายหน้ารัวๆ ให้ลูกผู้ชายอย่างเขามาร์คหน้า แถมยังเป็นแผ่นมาร์คสีแดง ไม่สู้ฆ่าเขาให้ตายดีกว่า

 

 

“ผมไม่เข้าใจผู้หญิงจริงๆว่าคิดอะไรอยู่ ถ้าคุณเอามะเขือเทศ เอาแตงกวามาแปะผมก็ไม่ว่าอะไร เคยเห็นคุณเอาแตงโมปั่นมาทาหน้า ผมก็ยังพอรับไหว ตอนนี้คุณเอาฉี่[1]มาทาหน้า—โอ๊ย มีอะไรก็คุยกันดีๆสิจะลงไม่ลงมือทำไมอ้ะ”

 

 

“นายสิเอาฉี่มาทาหน้า” น่าขยะแขยง ต่อไปจะกล้าเอามามาร์คอีกได้ไง

 

 

อวี๋หมิงหลางสามารถแกะรหัสลับที่พวกสปายทิ้งไว้ได้อย่างง่ายดาย เขาสามารถดูสาวผมทองออกว่ามีลักษณะของสปาย แต่เขาไม่เข้าใจขวดเล็กขวดน้อยของผู้หญิงที่เอามาทาหน้าจริงๆ แล้วก็แยกไม่ออกว่าแต่ละอย่างมันคืออะไร

 

 

เขาทำให้เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกสะอิดสะเอียนได้สำเร็จ ถูกเสี่ยวเชี่ยนใช้ความรุนแรงก็ยังไม่ยอมแพ้

 

 

“แล้วมันไม่ใช่ฉี่ตรงไหน ไม่ได้หมายถึงว่ามีส่วนผสมของฉี่เหรอ”

 

 

“ไสหัวออกไปเลย แค่มีคำว่าฉี่ก็ต้องทำมาจากฉี่หรือไง งั้นเสือร้องไห้ที่นายกินมีน้ำตาเสือผสมด้วยงั้นสิ ไฮยาลูรอนมาจากภาษาอังกฤษ พอแปลเป็นศัพท์เคมีในภาษาจีนถึงได้มีคำว่าฉี่ ได้มาจากการเพาะเชื้อของจุลินทรีย์ทำปฏิกิริยาทางเคมี ไม่ได้เกี่ยวกับฉี่เลยสักนิด”

 

 

อวี๋หมิงหลางทำหน้าแหย “ผมว่าพวกผู้หญิงน่ะประหลาด ชอบเอาขวดเล็กขวดน้อยอะไรก็ไม่รู้มาทาบนหน้า”

 

 

“แล้วพวกผู้ชายอย่างนายชอบแอบไปชักว่าวไม่แปลกเหรอไง

 

 

“…ผมไม่ได้ชัก” เขามีเมีย จะไปชักว่าวทำไม

 

 

เสี่ยวเชี่ยนเหล่มองเขา สายตานั้นเหมือนกำลังบอกว่า ต่อไปรอเสี่ยวเหวยมาก่อนเถอะ นั่นแหละเวลาชักว่าวของนาย

 

 

อวี๋หมิงหลางสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี ถ้าเถียงกันต่อไปแบบนี้เขาจบไม่สวยแน่ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

“มาเข้าประเด็น แฮ่มๆ ที่รัก เรื่องอาเหม็ดคุณคิดไว้ดีแล้วหรือยัง”

 

 

“จะพูดหรือเขียน” เสี่ยวเชี่ยนกังวลกลัวว่าอาข่าจะแอบฟัง

 

 

“พูดก็ได้ เขาออกไปตั้งแต่เย็นตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย รถแดงของคุณไม่รู้เขาขับไปเที่ยวไหนแล้ว”

 

 

“งั้นฉันจะพูดตรงๆเลยนะ ฉันกะว่ามาร์คหน้าเสร็จจะโทรถามอาเหม็ดตรงๆ ตอนนี้เขาอยากจะตามจีบฉัน ไม่ว่าฉันจะถามอะไรเขาก็ย่อมตั้งใจตอบ”

 

 

“…ง่ายขนาดนั้นเลย”

 

 

“อืม ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก” เสี่ยวเชี่ยนนึกถึงคำพูดที่อวี๋หมิงหลางพูดกับเธอก่อนหน้านี้

 

 

ขณะที่อวี๋หมิงหลางกำลังจะถามเธอต่อว่าอาเหม็ดจะโง่ถึงขนาดที่เสี่ยวเชี่ยนถามก็ตอบหมดทุกอย่างเลยเหรอ

 

 

แต่โทรศัพท์มือถือของเสี่ยวเชี่ยนก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เป็นเบอร์แปลก

 

 

อวี๋หมิงหลางรับโทรศัพท์มาแล้วกดเปิดลำโพง

 

 

“ฮัลโหล”

 

 

“เฉินเสี่ยวเชี่ยน ผมชอบคุณ”

 

 

เสียงอาเหม็ดดังชัดเจน เสี่ยวเชี่ยนพยายามควบคุมปากไม่ให้กระตุก

 

 

มาร์คหน้าอยู่อย่าทำให้ต้องแสดงอารมณ์ทางสีหน้าได้ไหม

 

 

“อ่อ นายเองเหรอ ดึกขนาดนี้แล้วมีธุระอะไรหรือเปล่า” เสี่ยวเชี่ยนเห็นอวี๋หมิงหลางเส้นเลือดปูดที่หน้าผาก เธอจึงรีบไปลูบหน้าผากของราชาจอมหึง ไม่หึงนะเด็กดี~

 

 

“ผมอยากนัดคุณออกไปดูพลุ” เมื่อตอนกลางวันอาเหม็ดอยากให้ดอกไม้ แต่ปรากฏว่าถูกอวี๋หมิงหลางขับรถลงแอ่งน้ำจนน้ำกระเด็นเลอะเขาทั้งตัว

 

 

ทั้งวันเขาก็ไม่ได้อยู่เฉย นั่งศึกษาวิธีจีบสาว ในที่สุดก็ได้ข้อสรุปที่เขาคิดว่าเพอร์เฟคที่สุด ผู้หญิงทุกคนชอบความโรแมนติค เขาก็ต้องไปสายนั้น ให้ดอกไม้ ดูพลุ ให้ของขวัญราคาแพง ห้ามขาดสักอย่าง

 

 

“นายทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร” เสี่ยวเชี่ยนกดมืออวี๋หมิงหลางที่ชูนิ้วกลางขึ้นมาลง แล้วขยับปากพูดไม่ให้มีเสียง

 

 

เพื่อภารกิจต้องอดทน

 

 

“ผมชอบคุณ ผมข้ามน้ำข้ามทะเล ปิดบังสถานะที่แท้จริง ยอมทนความลำบาก ทั้งหมดนี้ก็เพื่อคุณ”

 

 

เสี่ยวเชี่ยนแสยะยิ้ม แหม่ บทพูดแบบนี้เดิมควรจะพูดกับสุ่ยเซียนสินะ

 

 

“ฉันไม่รวย”

 

 

“ผมไม่แคร์ ผมชอบที่คุณเป็นคุณ คุณฉลาด เด็ดเดี่ยว ช่างคิด…ผมชอบทุกอย่างที่เป็นคุณเลย” นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาใจเต้นแรง ถึงก่อนหน้านี้เขาจะคบสาวมาไม่น้อย แต่ไม่มีคนไหนเลยที่เหมือนเสี่ยวเชี่ยน ทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำ

 

 

ถึงเธอจะไม่ได้มีครอบครัวที่ร่ำรวยแบบสุ่ยเซียน แต่ความฉลาดหลักแหลมของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้มองข้ามจุดนั้นได้ ข้างกายเขายังขาดผู้หญิงแบบนี้ ถ้าพิชิตใจเสี่ยวเชี่ยนได้สำเร็จ ไม่แน่อาจสู้กับซ่งชิงอู๋หมาจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ที่อยู่กับพี่ใหญ่ได้ ที่พี่ใหญ่ทำทุกอย่างได้ราบรื่นไม่ใช่เพราะมีซ่งชิงอู๋หรอกเหรอ อาเหม็ดรู้สึกว่าเฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้ด้อยไปกว่าซ่งชิงอู๋เลยแม้แต่น้อย

 

 

เขาชอบผู้หญิงแบบนี้นี่แหละ

 

 

ชอบกับพ่อเอ็งสิ อวี๋หมิงหลางโมโหกระฟัดกระฟียด แต่ถูกเสี่ยวเชี่ยนจับกดไว้ เขาแทบจะทนฟังไอ้บ้านี่จีบผู้หญิงของเขาไม่ไหวแล้ว

 

 

“แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วนะ” เสี่ยวเชี่ยนขยิบตาให้อวี๋หมิงหลางเพื่อบอกว่าใจเย็นๆ

 

 

“ผมไม่แคร์ ผู้ชายคนนั้นไม่คู่ควรกับคุณเลยสักนิด ผมรู้ว่าทหารประเทศนี้อยู่ดูแลครอบครัวทุกวันไม่ได้ ค่ำคืนส่วนใหญ่ของคุณต้องอยู่กับบ้านด้วยความโดดเดี่ยว ก็เหมือนกับตอนนี้ คุณต้องนอนอยู่คนเดียวตามลำพังใช่ไหม”

 

 

อาเหม็ดคิดว่าตอนนี้อวี๋หมิงหลางอยู่ที่ค่ายถึงได้พูดจาแบบไม่เกรงกลัว เสี่ยวเชี่ยนเอามือตีหมัดของอวี๋หมิงหลาง ถ้ายังไม่หยุดจะถีบเข้าห้องน้ำ

 

 

“ถ้าเขาไม่คู่ควรกับฉันแล้วใครคู่ควรล่ะ”

 

 

อวี๋หมิงหลางทนไม่ไหวแล้ว ถึงเขาจะรู้ว่าเมียกำลังหย่อนเบ็ด แต่ในใจก็สุดจะทน อกนุ่มๆของเมียหรอกถึงจะเอาความขี้หึงของเขาอยู่~

 

 

เสี่ยวเชี่ยนอยากจะขำให้น้ำตาไหล เธอเห็นอวี๋หมิงหลางเอาหน้าซุกกับหน้าอกเธอ ตานี่ฉวยโอกาสเหรอ

 

 

การพลอดรักของสองสามีภรรยาคู่นี้ไปไม่ถึงอาเหม็ด เขายังคงจินตนาการว่าเสี่ยวเชี่ยนกำลังหลงใหลกับเสน่ห์ของเขา

 

 

“ผมไง คุณเปิดหน้าต่างดูสิ ผมอยู่หน้าตึก”

 

 

เสี่ยวเชี่ยนเอามือปิดโทรศัพท์แล้วเดินไปที่หน้าต่างพร้อมกับอวี๋หมิงหลาง อวี๋หมิงหลางหลบอยู่หลังผ้าม่าน แง้มดูเล็กน้อย อาเหม็ดที่คิดว่าตัวเองเป็นคนโรแมนติคที่สุดในจักรวาลใช้ดอกไม้ไฟแบบแท่งวาดเป็นรูปหัวใจให้เสี่ยวเชี่ยน…

 

 

เสี่ยวเชี่ยนพูดในใจ โง่มาก หลังตรุษจีนที่ผ่านมาทางการห้ามจุดดอกไม้ไฟในเขตเมืองแล้ว ถ้าตานี่ถูกจับขึ้นมาโดนปรับอานแน่

 

 

อวี๋หมิงหลางถึงกับเตรียมเปิดสมุดโทรศัพท์ เขาจำได้ว่าลูกชายศาสตราจารย์หลิวอาจารย์ที่ปรึกษาของเสี่ยวเชี่ยนเป็นเทศกิจของเมืองนี้ เขาจะโทรเรียกให้มาเก็บคนบ้าที่ดึกดื่นออกมาเล่นดอกไม้ไฟ เอาให้รู้ไปเลยว่าเทศกิจเมืองนี้แน่แค่ไหน

 

 

แต่เพื่อแผนส่งดอกไม้ของเสี่ยวเชี่ยน เขาทำได้แค่ระงับความโกรธเอาไว้ น่าโมโหจริง

 

 

เสี่ยวเชี่ยนขยับปากพูดไม่มีเสียงกับอวี๋หมิงหลาง ไปหยิบแฟ้มสีชมพูในลิ้นชักให้ที โอกาสมาแล้ว

 

 

อาเหม็ดเห็นอีกฝ่ายเงียบไปก็คิดว่าเสี่ยวเชี่ยนกำลังรู้สึกประทับใจจนพูดไม่ออก

 

 

ใช่ไหมล่ะ ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น ทำอะไรหวานๆให้หน่อยก็หลงหัวปักหัวปำแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนรอดพ้นเงื้อมมือของเขาได้

 

 

“เสี่ยวเชี่ยน คุณประทับใจใช่ไหม ผมเข้าใจคุณยิ่งกว่าไอ้ทหารนั่นอีก เขานอกจากชอบใช้กำลังแล้วไม่เห็นมีอะไรดีเลย”

 

 

อวี๋หมิงหลางยื่นแฟ้มให้เสี่ยวเชี่ยนพลางพูดในใจ ตอนนี้เขาควรจะลงไปใช้กำลังกับมัน

 

 

 

 

[1] ในภาษาจีนคำว่าไฮยาลูรอนมีอักษรที่แปลว่าฉี่อยู่ด้วย