ตอนที่ 165 ความโกรธที่น่าอดสู

 

ดวงตาของเซี่ยวเฉินแดงก่ำในขณะที่เขากํามือขวาอย่างแน่น เล็บของเขาจิกลงไปในเนื้อของตน ส่งผลให้เลือดไหลออกมา เขาจําครั้งล่าสุดที่เขาโกรธไม่ได้แล้ว

 

น่ารังเกลียดเป็นอย่างมาก! หากคิดว่าเขาปล่อยให้หญิงสาวปกป้องเขาอย่างแท้จริง หัวใจของเซี่ยวเฉินถูกกรีด ซ่งเชียนเหอแห่งยอดเขาปี้อวิ๋น แม้ว่าข้าจะถูกไล่ล่าไปจนสุดขอบโลกโดยศาลากระบี่สวรรค์ ข้า เซี่ยวเฉิน ขอสาบานว่าจะสับร่างของเจ้าเป็นหมื่นชิ้น

 

ความอัปยศในวันนี้จะได้รับการตอบแทนเป็นสิบเท่าในอนาคต!

 

หลังจากสังหารไปสองคนในทันที สถานการณ์เริ่มเข้าข้างหลิวหรูเยว่ บาดแผลของนางยังคงเพิ่มขึ้นแต่นางยังไม่ล้มลง

 

ใบหน้าของนางเปื้อนไปด้วยเลือดทั่วใบหน้า มันดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก ขอบเขตนักบุญที่เหลืออยู่เริ่มที่จะขี้ขลาดขึ้นมา การเคลื่อนไหวของพวกเขาระวังและรอบคอบเป็นอย่างมาก พยายามปกป้องตนเอง

 

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ทําให้พวกเขาตายเร็วขึ้น หลิวหรูเยวไม่สนใจบาดแผลบนร่างกายของตน และโจมตีอย่างมะทะลุ เสี่ยงชีวิตโจมตีอีกฝ่ายให้ล้มลงแทบเท้านาง

 

“ฉีก!” คนผู้หนึ่งทําให้เกิดบาดแผลยาวบนตัวของหลิวหรูเยว่ เลือดพุ่งออกมาในขณะที่นักบุญอีกผู้หนึ่งไล่ตามมาเบื้องหลังของนาง

 

หลิวหรูเยว่ไม่สนใจคนที่อยู่เบื้องหลัง นางยินดีรับการโจมตีที่เข้ามา และแทงไปที่นักบุญขึ้นต้น พลังปราณของนางพรั่งพรูขึ้นมาทันที ทําให้คนผู้นั้นระเบิดเป็นชิ้นๆ

 

“ฉึก!”

 

การโจมตีของคนด้านหลังทิ้งบาดแผลอีกชิ้นไว้บนตัวของหลิวหรูเยว่ หลิวหรูเยว่ดูเหมือนไม่รู้สึกถึงบาดแผล มือซ้ายของนางจับอาวุธของคนผู้นั้น และนางหันหลังกลับมาเพื่อส่งการโจมตีกระบี่ออกไป ทําให้เกิดลมกรรโชกแรงในขณะที่นางทําเช่นนั้น

 

ท่ามกลางสายตาที่หวาดกลัวของทุกคน นางตัดหัวของเขาออกไม่นาน มีเพียงจ้าวกงหมิงเท่านั้นที่เหลืออยู่

 

นักบุญที่เหลืออีกเจ็ดคนนอนกระจายกันอยู่บนพื้นดิน พวกเขาตายโดยศพไม่สมบูรณ์ ไม่มีสักคนเดียวที่มีศพที่สมบูรณ์ เลือดไหลไปทุกหนแห่ง กลิ่นเหม็นของเลือดทําให้คนผู้อื่นรู้สึกคลื่นไส้

 

[TL note: คนจีนเชื่อว่าคนที่ตายโดยศพไม่สมบูรณ์ พวกเขาไม่สามารถไปสถานที่ต่อไปได้หรือกลับมาเกิดใหม่ได้]

 

เห็นฉากที่เหมือนนรกอยู่ด้านหน้า มือขวาของจ้าวกงหมิง ที่ถือกระบี่อยู่สั่นเล็กน้อย เขาคิดกับตนเอง หลิวหรูเยวผู้นี้โหดเหี้ยมเกินไป ไม่แยแสต่อตนเองและไม่แยแสต่อศัตรูยิ่งกว่า

 

ข้าควรจะเสี่ยงชีวิตของตนที่นี่เพื่อสู้กับนาง? ข้าไม่เหมือนชายแก่เหล่านี้ ข้ายังมีศักยภาพอีกมากมายที่ยังไม่ได้ใช้ ข้าได้บรรลุระดับการบ่มเพาะขอบเขตนักบุญขั้นกลางในตอนอายุ 30 อนาคตของข้าสดใสและมีสิ่งที่ขาทําได้อีกมากมาย

 

จ้าวกงหมิงมีความคิดทั้งหมดนี้อยู่ในใจของเขา จากนั้นไม่นานความคิดเหล่านี้ก็เหมือนน้ำที่รั่วไหลออกไป เมื่อเทออกแล้วจะไม่สามารถเก็บมันกลับมาได้ หลิวหรูเยว่ต้องการเสี่ยงชีวิตของตน แต่ทําไมจ้าวกงหมิงต้องเอาตัวเองไปเสี่ยง? นี่มันโง่เง่า!

 

หลิวหรูเยว่ยิ้มอย่างเย็นชา นางสามารถบอกได้ว่าจ้าวกงหมิงกําลังคิดอะไรอยู่ นางเช็ดเลือดบนใบหน้าออกอย่างลวกๆ และกุมกระบี่อีกครั้ง เลือดในมือของนางไหลไปถามกระบี่ หยดลงไปที่พื้นดิน

 

คมสีดําของกระบี่เงาจันทร์ถูกย้อมด้วยสีแดงสด มันดูเหมือนกระบี่เลือดที่เหมือนปิศาจเป็นอย่างมาก

 

“ฆ่า!”

 

หลิวหรูเยว่คําราม และจิตสังหารที่สั่นสะเทือนปฐพีก็พรั่งพรูออกมาและกดดันจ้าวกงหมิง ร่างของนางกลายเป็นเส้นเงาสีขาวอันพร่ามัวในอากาศ กระบี่เงาจันทร์พุ่งออกไปอย่างดุดันพร้อมกับเสียงปะทุของกระแสไฟฟ้าอย่างต่อเนื่อง มันสุกสกาวอย่างไม่สิ้นสุดแพรวพราวเป็นอย่างมาก

 

จ้าวกงหมิงมองหลิวหรูเยวที่พุ่งเข้ามาหาเขา เขากัดฟันของตนในขณะที่เขาส่งเส้นแสงกระบี่ออกไปด้วยกระบี่ของตนเพื่อต้อนรับ

นาง

 

ร่างของพวกเขาทั้งสองเปลี่ยนแปลงอยู่ในอากาศด้วยความเร็วสูง ในตอนแรก ฝูงคนยังสามารถมองเห็นร่างพร่ามัวของทั้งสองได้ ในที่สุด ความเร็วของพวกเขาก็กลายมาเร็วขึ้นและเร็วขึ้น พวกเขาสามารถเห็นได้เพียงเงาสีขาวของทั้งสองที่เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีแสงของไฟฟ้าที่ปล่อยออกมาในบางครั้งอีกด้วย

 

เสียงดังกังวานของกระบี่กระทบกันดังออกมาไม่หยุด กระบี่ฉีบินไปรอบทุกพื้นที่ อย่างวุ่นวาย หินบางก้อนถูกพวกมันกระแทกจนแตกเป็นชิ้นๆ บริเวณโดยรอบการต่อสู้กลายเป็นซากปรักหักพังในทันที

 

“ปัง!”

 

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ตกลงมาจากฟากฟ้า หัวใจของเซี่ยวเฉินบีบรัด เขารีบดูอย่างรวดเร็วและพบว่ามันเป็นจ้าวกงหมิงก่อนที่จะหายใจออกด้วยความโล่งอกเล็กน้อย

 

“ตู้ม!” หลิวหรูเยว่ตกลงมาจากฟากฟ้าและเหยียบอย่างรุนแรงไปที่หน้าอกของจ้าวกงหมิง ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บของจ้าวกงหมิงกลายเป็นได้รับบาดเจ็บมากขึ้น เขาได้ลิ้มรสหวานของบางอย่างในขณะที่เขาพ่นเลือดออกมาหนึ่งคําใหญ่

 

จ้าวกงหมิงตกลงมาที่พื้นอย่างแรงพร้อมกับเสียงดังปัง เขายังคงแสดงท่าทางที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวต่อหลิวหรูเยว่ผู้ที่อยู่ใกล้กับเขาที่สุด

 

“แม้แต่ขยะเช่นเจ้าก็ดูถูกยอดเขาฉิงหยุนของข้าโดยที่ไม่มีใครกล้า?”

 

หลิวหรูเยว่เหยียบไปบนตัวเขา แต่นางไม่ได้เคลื่อนไหว จิตสังหารเล็กน้อยออกมาจากท้องฟ้าและพุ่งเป้ามาที่นาง ตราบใดที่นางเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว นางจะได้รับการโจมตีอันรุนแรง

 

หลิวหรูเยวมองไปที่ก้อนเมฆเหนือหัวตน ริมฝีปากของนางขดตัวเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน ดวงอาทิตย์ส่องแสงสีแดงลงบนตัวนาง ทําให้นางดูน่าอนาถ

 

“เจ้าแก่! เจ้าไม่ละอายเลยหรือหลังจากซ่อนตัวมานาน?” หลิวหรูเยวตะโกนและชักกระบี่สั้นออกมาจากเอวในทันที

 

กระบี่หมุนอย่างรวดเร็วอยู่บนมือของนาง ทําให้สายลมอันรุนแรงพัดอย่างรวดเร็ว มันทําให้ฝุ่นลอยขึ้นมาจํานวนมาก เซี่ยวเฉินอดไม่ได้ที่จะเหล่ตามอง

 

“ฆ่า!” กระบี่ที่กําลังหมุนออกจากฝ่ามือของหลิวหรูเยว่ และกลายเป็นพายุคลั่งอยู่ในอากาศ ภายในพายุมีแสงหนาวเหน็บเกิดขึ้นเสียงสายลมคํารามเสียงดังขณะที่พายุมุ่งหน้าไปที่ก้อนเมฆบนท้องฟ้า ออร่าของมันพุ่งพล่านและกวาดทุกสรรพสิ่ง

 

พายุเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในอากาศ กําลังขยายใหญ่ขึ้นขณะที่สายลมมารวมตัวที่มัน ภายในพริบตา มันก็กลายเป็นพายุที่มีความกว้าง 33 เมตร มันน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก!

 

“ตู้ม!” เสียงดังออกมาจากท้องฟ้าสูง พายุชนเข้ากับเมฆสีขาวบนท้องฟ้า บอลหมอกสีขาวปรากฏขึ้นดึงดูดความสนใจของทุกคน

 

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทําไมหลิวหรูเยวโจมตีไปที่เมฆที่อยู่ด้านบนโดยที่ไร้เหตุผล เมื่อหมอกสีขาวกระจัดกระจาย และทุกคนเห็นฉากที่อยู่บนท้องฟ้า พวกเขาก็ตกใจ

 

ซ่งเฉวยืนนิ่งๆอยู่บนท้องฟ้า มือขวาของเขากําลังจับกระบี่สั้นของหลิวหรูเยว่ ใบหน้าของเขาไม่มีท่าทางที่ตกใจเลย มันสงบเป็นอย่างมาก เหมือนคนแก่ที่อยู่ในสมาธิ

 

ในขณะที่เขายืนอยู่บนท้องฟ้า ออร่าของเขาถูกปลดปล่อย มันสงบเหมือนน้ำไหล อย่างไรก็ตาม มันมีรัศมีทรงพลังบางอย่างออกมาจากตัวเขา ทําให้พวกเขารู้สึกว่าตัวเองเล็กเป็นอย่างมาก

 

“สาวน้อย เจ้ากําลังข่มขู่ยอดเขาซื้อวิ่นของข้าโดยไม่มีใครอยู่โดยรอบ?” ซ่งเฉวพ่นลมหนาวเหน็บ เสียงของเขาไม่ดัง แต่มันดังก้องอยู่ในหูของหลิวหรูเยวและพรรคพวก ทําให้ฉีและเลือดที่อยู่ในกายของพวกเขาปั่นป่วน เห็นได้ชัดว่ามันมีทักษะลับอันทรงพลังอยู่ในเสียงของเขา

 

“โบะ!” หลังจากเขากล่าว ซ่งเฉวสะบัดนิ้วของเขา และกระบี่สั้นในมือของเขาก็กลายมาเป็นเส้นแสงสดใส ขณะที่มันทะลวงอากาศยิ่งไปที่หลิวหรูเยว่ มันสร้างคลื่นกระแทกออกมา

 

ในเวลาเพียงพริบตา กระบี่สั้นก็มาถึงด้านหน้าของหลิวหรูเยว่จากท้องฟ้าสูง พลังรุนแรงที่มาพร้อมกับกระบี่สร้างสายลมรุนแรง

 

รอยเลือดสกปรกทันใดนั้นก็ปลิวหายไปพร้อมกับสายลมที่กระจายไปรอบด้าน ทันใดนั้น ก็เกิดฝุ่นและละอองฟังอยู่เต็มพื้นที่รอบข้าง

 

นี่คือความแข็งแกร่งของกษัตริย์ขั้นสูงสุด ด้วยการสะบัดนิ้วธรรมดา เขาสามารถทําให้เกิดสถานการณ์น่ากลัวเช่นนี้ขึ้นได้ มันสามารถสร้างความเสียหายขนาดใหญ่ให้กับพื้นที่ที่มันผ่านไปได้

 

“แต็ง!”

 

มีเสียงโลหะกระทบอันไพเราะดังออกมาจากกลุ่มฝน เมื่อควันฝุ่นฟื้นขึ้นมา ทุกคนสามารถเห็นหลิวหรูเยวที่ป้องกันกระบี่สั้นที่ตกลงมาจากฟ้า มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของนาง เห็นได้ชัดว่านางได้รับบาดเจ็บภายใน

 

กระบี่ขนาดเล็กยังคงหมุน มุ่งไปทางด้านหลังของคมกระบี่เงาจันทร์ หลิวหรูเยว่กุมที่ด้ามจับด้วยมือขวาอย่างแน่นหนา ในขณะที่มือซ้ายของนางดันต้านอยู่อีกด้านของคมกระบี่เพื่อประคองมันอย่างมั่นคง

 

ถึงอย่างนั้น หลิวหรูเยว่ก็ยังถูกบังคับให้ถอยกลับอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่เท้าของนางลากไปกับพื้น มันทําให้เกิดเสียงครูดอย่างไม่หยุดหย่อน สถานการณ์เลวร้ายมาก ถ้าหลิวหรูเยว่ไม่สามารถต้านทานได้ กระบี่สั้นจะแทงเข้าสู้หน้าอกของนาง หลังจากนั้น เป็นไปได้ว่าจะมีเพียงความตายเท่านั้นที่เหลืออยู่ เซี่ยวเฉินกังวลมาก แต่เขาไม่มีสิ่งใดทําได้นอกจากเป็นห่วงในตัวนาง

 

สถานการณ์ปัจจุบันของหลิวหรูเยว่อยู่ในความสมดุลอันเปราะบาง ถึงแม้ว่ามันจะอันตราย แต่ชีวิตของนางไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายชั่วคราว หากเขาแทรกแซงและพยายามช่วยเหลือ ความสมดุลอันเปราะบางนี้อาจจะพังทลาย

 

หากปราศจากความแข็งแกร่งของขอบเขตกษัตริย์ มันไม่มีทางที่จะเข้าใจความสมดุลอันเปราะบางนี้ หากเขาแทรกแซง มันอาจจะส่งผลเพียงทําให้หลิวหรูเยวตายเร็วขึ้น

 

“ฟู่!”

 

ในเวลานี้ มังกรขาวออกมาจากร่างกายของหลิวหรูเยว่ มันหมุนอยู่รอบตัวหลิวหรูเยว่ครั้งหนึ่งก่อนจะคํารามอย่างโกรธเกรี้ยวไปที่ซ่งเฉว ผู้ที่อยู่บนท้องฟ้า

 

เสียงคํารามของมังกรดังกังวาลไปทุกที่ แรงกดดันมหาศาลพุ่งไปทางซ่งเฉว ซ่งเฉวขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาหยุดเคลื่อนไหวกลางอากาศและเปลี่ยนท่าทางเล็กน้อย

 

การเคลื่อนไหวของกระบี่สั้นทันใดนั้นก็อ่อนแอลงทันที หลิวหรูเยว่ใช้ประโยชน์ในโอกาสนี้และตะโกนออกมา นางกวัดแกว่งกระบี่เงาจันทร์ไปด้านข้าง และทําให้กระบี่สั้นกระเด็นออกไป จากนั้นก็ยื่นมือออกไปคว้ากระบี่ที่ตกลงมา

 

ไม่แปลกใจที่กระบี่สั้นจะรุนแรงเป็นอย่างมาก เพราะซ่งเฉวทิ้งการเชื่อมต่อของฉีไว้ในกระบี่ มีเพียงการทําลายการเชื่อมต่อนี้การเคลื่อนไหวของกระบี่ถึงถูกทําลาย

 

กษัตริย์ขั้นสูงสุด เจ้าแห่งยอดเขา ใช้วิธีการชั่วช้าเช่นนี้ต่อกรกับเด็กรุ่นใหม่ ช่างไร้ยางอายเป็นอย่างยิ่ง! เซี่ยวเฉินสาปแช่งอย่างโหดเหี้ยมอยู่ในใจ

 

มังกรขาวที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันควรเป็นวิญญาณยุทธ์ของหลิวหรูเยว่ การนําวิญญาณยุทธ์ออกจากร่างมันเป็นสิ่งที่คนผู้หนึ่งจะกระทําต่อเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เซี่ยวเฉินมองไปที่มังกรขาวที่กลับเขาไปในร่างกายของหลิวหรูเยว่ เขารู้สึกว่ามันดูคุ้นๆ แต่เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเขาเคยเห็นมันที่ไหน

 

เมื่อเห็นว่าการลงมือของเขาถูกทําลาย ร่องรอยความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่ความพยายามทั้งหมดลงในการลงมือครั้งนี้ มันก็ยังค่อนข้างทรงพลัง เมื่อคิดว่ามันถูกใครบางคนที่อายุน้อยกว่าทําลายอย่างแท้จริง

 

มันได้ทําลายความเย่อหยิ่งของซ่งเฉว เขาพ่นลมเย็นออกมาและลงมาจากท้องฟ้า ปล่อยออร่าอันไร้ขอบเขตเท่าที่เขาทําได้ออกมา เมื่อเขาเหยียบลงบนพื้นอย่างรุนแรง มันส่งคลื่นกระแทกอย่างแรงไปที่หลิวหรูเยว่

 

หลิวหรูเยว่ไม่เหลือพลังแล้ว นางจะสามารถต้านทานการโจมตีของกษัตริย์ขั้นสูงสุดที่ใส่ความพยายามลงไปเล็กน้อยได้อย่างไร? นางกระเด็นไปด้านหลังโดยคลื่นกระแทกในทันที

 

เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นสถานการณ์ เขารีบพุ่งไปข้างหน้าและจับนางเอาไว้ จากนั้น เขานําเม็ดยาหวนคืนโลหิตออกมา และป้อนมันให้นางโดยไม่ยอมให้นางปฏิเสธ

 

“รุ่นใหญ่เช่นเจ้าโจมตีรุ่นเล็กเช่นนี้ เจ้าไม่รู้สึกระอายใจหรือ?” เซี่ยวเฉินช่วยหลิวหรูเยวลุกขึ้นในขณะที่จ้องอย่างโกรธเคืองไปที่ซ่งเฉว

 

ก่อนที่ซ่งเฉวจะได้พูดอะไร ซ่งเชียนเหอที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังผู้คนก็กล่าวออกมา “บิดาของข้ามีสถานะเช่นไร? ตั้งแต่เมื่อไรกันที่บุคคลที่เปรียบไม่ได้แม้แต่ปัสสาวะของสุนัขสามารถกล่าวกับบิดาข้าเช่นนั้นได้?”

 

เซี่ยวเฉินมองไปที่ซ่งเชียนเหอและหัวเราะอย่างหนาวเหน็บ “หลังจากล้มเหลวในการขอแต่งงาน เจ้าก็หันไปใช้วิธีการน่ารังเกียจ ต้องการที่จะใช้ยาที่ใช้ช่วยเหลือผู้อื่นมาสร้างปัญหาให้กับนาง? ผู้อื่นสามารถจินตนาการออกว่าคนเช่นไรที่เลี้ยงดูเจ้าขึ้นมา เหมือนที่เขาพูดกัน ถ้าลําแสงที่อยู่เบื้องบนไม่ตั้งตรง ลําแสงที่อยู่ต่ำกว่าก็จะโค้งงอ ไม่ว่าใครก็มีคุณสมบัติที่จะวิจารณ์คนเช่นนั้น”

[TL note: ถ้าลําแสงที่อยู่เบื้องบนไม่ตั้งตรง ลําแสงที่อยู่ต่ำกว่าจะโค้งงอ: นี่มีความหมายที่เหมือนกับพ่อเป็นอย่างไรลูกเป็นอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม มันไม่เพียงที่จะใช้เกี่ยวกับความสัมพันธุ์พ่อลูกเท่านั้น; มันสามารถใช้สถานการณ์อื่นที่คนหนึ่งอยู่ในตําแหน่งที่สูงกว่าและอีกคนที่อยู่ในตําแหน่งที่ต่ำกว่าอีกด้วย]

 

ใบหน้าของซ่งเฉวเปลี่ยนเป็นสีแดงสมบูรณ์ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาผิดที่ปล่อยให้ซ่งเชียนเหอทําสิ่งนี้ลงไปทั้งหมด แต่มันก็ยังไม่ใช่เรื่องที่รุ่นเยาว์ต่อว่าเขาเช่นนั้น

 

จิตสังหารสั่นสะเทือนปฐพี่และออร่าของกษัตริย์ขั้นสูงสุดตรงไปที่เซี่ยวเฉิน กดดันไปที่เขาด้วยความลังเล ท่าทางเย็นชาที่ซ่งเฉวเผยออกมาแสดงให้เห็นจิตสังหารอย่างชัดเจน “รุ่นเยาว์ผู้นี้ยังกล้าพูดต่ออีกไหม?”

 

จิตวิญญาณยุทธ์มังกรฟ้าของเขาขดตัวเป็นก้นหอยโดยรอบ เซี่ยวเฉินรู้สึกถึงแรงกดดันบนตัวของเขาลดลงเป็นอย่างมาก เขาจ้องไปที่ซ่งเฉวอย่างไม่เกรงกลัว และคํารามเสียงดัง “เจ้ามันไร้เกียรติของคนที่อาวุโสกว่า และไม่มีความละอายใจ เจ้าไม่มีความเป็นกลาง, ยุติธรรม, ซื่อสัตย์, หรือเกียรติยศ ขากําลังบอกเจ้าว่าเป็นไอ้แก่สวะ แล้วทําไม?! แล้วจะทําไมล่ะ?!”