ตอนที่ 2906 ฝืนหลอมรวม

เลือดต้นหยดนี้เย่หยวนพยายามจะผนึกมันไว้ในส่วนลึกสุดของตันเถียนเสมอมา

เพราะไม่ว่าอย่างไรมันก็คือสิ่งที่ทรงพลังจนเกินกว่าจะยุ่งเกี่ยวด้วย

เขานั้นพยายามศึกษาเลือดต้นนี้มาตลอดเพื่อหวังว่าจะเข้าใจความลับของเผ่าเลือดให้ได้มากขึ้นกว่าเก่า

เพียงแค่ว่าเจ้าสิ่งนี้มันลึกลับซับซ้อนจนเกินไป เหนือล้ำกว่าความเข้าใจของเขาในตอนนี้จนไม่อาจจะวิเคราะห์อะไรได้

แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!

หากเขาปล่อยมันให้ระเบิดตัวออกมาเขาคงได้ตายก่อนทำอะไรกับมันแน่ๆ!

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้ควบคุมดาบเต๋าพุ่งเข้าใส่เลือดต้นอย่างสุดแรง

นี่ไม่ใช่เพื่อที่จะทำลายเลือดต้นกำเนิด แต่เพื่อ…ฝืนหลอมรวมมันเข้าไป!

ดาบเต๋าของเย่หยวนนั้นมันคือผลงานยอดเต๋าของเขาที่สะสมมาทั้งชีวิต นี่มันคือสุดยอดอาวุธที่สร้างขึ้นมาจากการทำลายโลกของเขาลง

เจ้าสิ่งนี้มันมีคุณค่ามากแค่ใดแม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ไม่อาจประเมินได้

อย่างน้อยๆ เขาก็สามารถทำเรื่องที่คนอื่นทำไม่ได้มากมาย

เช่นกันผนึกแก่นเลือดของเผ่าเลือดนั้น!

เรื่องนี้มันแสดงให้เห็นว่าเต๋าของเย่หยวนนั้นเหนือล้ำกว่าสิ่งอื่นๆ ไปไม่น้อย

ไม่ว่าเลือดต้นนี้จะแข็งแกร่งทรงพลังแค่ไหนมันก็เป็นแค่คลื่นกำเนิดรูปแบบหนึ่งที่เกิดขึ้นมาในโลกหล้า

ต่อให้มันจะทรงพลังมันก็คงไม่มีทางทรงพลังไปกว่าสวรรค์!

แต่ดาบเต๋าของเย่หยวนนั้นคือสิ่งที่แม้แต่สวรรค์ยังริษยา!

ดาบเต๋านั้นเกิดขึ้นจากสวรรค์แต่กลับแตกต่างจากเต๋าสวรรค์

เพราะฉะนั้นตอนนี้เย่หยวนที่ไม่มีทางเลือกจึงได้แต่ต้องฝืนหลอมมันเข้ามาภายในดาบเปลี่ยนเลือดต้นนี้ให้กลายเป็นพลังของตนเอง!

เลือดต้นนี้มันมิได้เป็นของเย่หยวน แท้จริงแล้วมันก็แค่ของที่ศิลาโลหิตโกลาหลให้เย่หยวนยืนมาใช้เท่านั้น

แต่ตอนนี้เย่หยวนกำลังจะแย่งชิงมันมาเป็นของตน!

คลื่นพลังรุนแรงล้ำกระแทกออกมาจากดาบเต๋าเหมือนดั่งที่ทุกเต๋ามุ่งหน้าสู่สวรรค์!

ภายใต้พลังอันนี้เลือดต้นนั้นมันเหมือนถูกเล่นงานเข้าจนต้องชะงักไป

หลังจากนั้นดาบเต๋ามันก็เปลี่ยนเป็นเส้นพลังงานนับพันๆ หมื่นๆ พุ่งเข้ามาเสียบเลือดต้นจากรอบด้าน

ฝืนหลอมรวม!

ส่วนทางโลกภายนอกนั้นพวกเขาย่อมจะไม่รับรู้ถึงเรื่องนี้

เจ้าโลกแต่ละคนนั้นต่างทำหน้าเครียดกันถึงที่สุด

ตัวศิลาโลหิตโกลาหลนั้นแม้ว่ามันจะไม่อาจพูดแต่ดูจากคลื่นพลังที่ปล่อยออกมาแล้วมันก็คงกำลังจะเย้ยหยันคนทั้งหลายอยู่แน่

ความรู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้นนั้นมันแผ่ออกมาด้วยคลื่นกำเนิดทำให้เจ้าโลกทั้งหลายสามารถรับรู้ถึงได้

“ให้ตายสิ! หากพลังคลื่นกำเนิดระดับนี้เกิดขึ้นในร่างกายของจักรพรรดิเที่ยงมันย่อมไม่อาจจะรับได้แน่! ครั้งนี้เย่หยวนคงไม่รอดแน่แล้ว!” เทพศักดิ์สิทธิ์ร้องขึ้นมา

“ไอ้เจ้าเวรนี่มันกลับยอมที่จะแลกเลือดตัวเองเพียงเพื่อจะสังหารจักรพรรดิเที่ยงขั้นต้นคนหนึ่ง!” โจวซ่งฉวนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยความคับแค้นสุดใจ

เจ้าโลกหยุนซานนั้นเบิกตากว้างเป็นสีแดงเลือดใช้พลังคลื่นกำเนิดของตนออกมาสุดตัวหวังจะต่อต้านศิลาโลหิต โกลาหล!

“ตาย! ตาย! ตาย! พวกเจ้าช่วยข้าโจมตีมัน! พ่อเจ้าจะต้องสังหารเจ้านี่มันลงให้ได้!” หยุนซานร้องลั่นเพราะศิษย์ที่เขาชื่นชอบที่สุดคนนี้กลับจะต้องมาตายลงต่อหน้าอย่างที่เขาไม่อาจช่วยเหลือได้

เขานั้นไม่อาจจะยอมรับ!

แม้ว่าเย่หยวนจะเป็นศิษย์เขาได้แค่ไม่นานแต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับแสดงออกมาได้ถูกใจเขาอย่างมากมายนัก

ความเย้ยหยันต่อโลกหล้าของเย่หยวนนั้น ไหนจะยังความบ้าคลั่งที่เขามีต่อเต๋าโอสถอีก มันคือสิ่งที่เหมือนเจ้าโลกหยุนซานสมัยหนุ่มๆ ไม่มีผิด!

แต่ตอนนี้เย่หยวนกลับกำลังจะตายลงไป!

เมื่อสัมผัสได้ถึงความคับแค้นใจของเจ้าโลกหยุนซานเทพศักดิ์สิทธิ์และเจ้าโลกคนอื่นๆ ต่างก็ต้องปล่อยพลังคลื่นกำเนิดออกมาอย่างสุดตัวเพื่อหวังทำร้ายศิลาโลหิตโกลาหลมันกลับไป

หยุนซานนั้นหวังในใจว่าหากศิลาโลหิตโกลาหลมันบาดเจ็บไปแล้วมันอาจจะหยุดการระเบิดเลือดต้นนั้นด้วย

แต่มันก็เปล่าประโยชน์

หากศิลาโลหิตโกลาหลคิดอยากระเบิดเลือดต้นของตัวเอง มันไม่ต้องใช้พลังงานใดๆ เลยด้วยซ้ำ

ผลลัพธ์นั้นมันไม่อาจจะเปลี่ยนแปลง!

ก็จริงที่ว่าพลังของศิลาโลหิตโกลาหลมันไม่อาจจะเจาะเข้ามาท่ามกลางการคุ้มกันของเจ้าโลกทั้งหลาย

แต่หากมันคิดหนีย่อมจะมิใช่เรื่องยากเย็นเลย!

พลังคลื่นกำเนิดของเจ้าสิ่งนี้มันเกิดขึ้นมาจากฟ้าดิน มันสุดแสนบริสุทธิ์และเหนือล้ำกว่าเจ้าโลกคนใด!

ตอนนี้คลื่นกำลังเลือดต้นนั้นมันค่อยๆ จางหายไป

เหล่าเจ้าโลกทั้งหลายต่างพยายามสุดตัวแต่ก็ไม่อาจจะหยุดมันไว้ได้

ที่สำคัญไปกว่านั้นการถอยกลับของเขามันยังไม่เร่งรีบ ราวกับว่ามันคิดเย้ยหยันความไร้พลังของเจ้าโลกทั้งหลาย

แต่จู่ๆ พลังคลื่นกำเนิดมันก็ปะทุขึ้นก่อนจะค่อยๆ ลดฮวบลงอย่างมาก

มีหรือที่เจ้าโลกทั้งหลายจะปล่อยโอกาสนี้ไป?

คลื่นกำเนิดนับไม่ถ้วนนั้นมันกระแทกเข้าใส่พลังของศิลาโลหิตโกลาหลอย่างบ้าคลั่ง

คลื่นกำเนิดที่รุนแรงของเลือดต้นนั้นมันถูกเจ้าโลกทั้งหลายกระแทกจนจมดินไป!

ต่อให้จะไม่สามารถทำลายมันลงได้แต่ก็สามารถทำให้มันบาดเจ็บสาหัสได้!

การปะทะกันของคลื่นกำเนิดนั้นมันอันตรายอย่างยิ่งยวด

เท่านี้ศิลาโลหิตโกลาหลก็คงเสียมากกว่าที่จะได้แล้ว

เพียงแค่ว่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างก็มึนงงไม่อาจเข้าใจได้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันศิลาโลหิตโกลาหล?

ฟุบ!

คลื่นกำเนิดเลือดต้นนั้นพุ่งตัวหนีหายไปอย่างไม่กล้าชักช้าอีก

ตอนที่มันมานั้นมันมาด้วยคลื่นพลังทรงพลังน่ากลัว ทำให้เจ้าโลกมากมายต้องขนลุกตั้ง

แต่ตอนที่มันไปนั้นมันเหมือนสุนัขที่ถูกตีจนวิ่งกลับบ้าน!

ศึกนี้คงเรียกได้ว่าเป็นชัยชนะ!

“นี่มัน…เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่? พลังคลื่นกำเนิดของมันนั้นดูจะบาดเจ็บกลับไปไม่น้อย!” เทพศักดิ์สิทธิ์ต้องขมวดคิ้วแน่น

หยุนซานนั้นสะดุ้งตัวหันกลับไปมองเย่หยวนทันที “เย่หยวน! มันต้องเป็นเพราะเย่หยวนแน่!”

เหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างหยุดไล่ตามศิลาโลหิตโกลาหลไปและอดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองที่เย่หยวนอีกครั้ง

เย่หยวนนั้นกลับยังนอนอยู่ได้ไม่แหลกเป็นผงไป!

แต่คลื่นพลังเลือดที่ออกมาจากร่างของเขานั้นมันทำให้เจ้าโลกทั้งหลายหน้าเปลี่ยนสี

การผสานสำเร็จ!

แต่ตอนนี้ร่างกายของเย่หยวนมันกลับส่งพลังของเลือดต้นออกมาอย่างรุนแรง!

นี่มันทำให้คลื่นพลังดั้งเดิมของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

ตอนนี้เจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างรู้สึกราวกับว่าเย่หยวนที่นอนอยู่ตรงนั้นเป็นเผ่าเลือด

“เย่หยวน เจ้า…เจ้ายังอยู่ดีหรือไม่?” เจ้าโลกหยุนซานเข้ามาประคองถาม

เย่หยวนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาสูดลมหายใจเข้าลึกและส่ายหัวตอบกลับไป “ข้าไม่เป็นไรมากเพียงแค่ว่าในวินาทีสิ้นหวังนั้นข้าได้ฝืนหลอมเอาเลือดต้นเข้ามา! ตอนนี้…มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในดาบเต๋าของข้าแล้ว!”

เจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างตกตะลึง!

เจ้าเด็กนี่มันบ้า!

กลืนกินพลังคลื่นกำเนิดลงไปเช่นนั้นมันต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย?

แต่เจ้าบ้านี่กลับทำมันได้?

พลังคลื่นกำเนิดนั้นมันคือยอดเต๋าของคนอื่นๆ มันไม่อาจจะลอกเลียนกันได้

นี่มันคือเต๋าของใครของมัน

การไปกลืนเต๋าของคนอื่นมาเช่นนี้แล้วมันจะต่างอะไรจากการรนหาที่ตาย

พลาดไปนิดแล้วเต๋าของเขาก็คงแตกสลายลงแน่

นี่มันคือเหตุผลที่เจ้าโลกเกิดขึ้นได้ยากนัก

เพราะเต๋าของเจ้าโลกนั้นพวกเขาต้องสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง!

เย่หยวนนั้นกลับกลืนเอาเต๋าคนอื่นเข้าเป็นของตัวเองได้ง่ายๆ เช่นนี้?

ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังได้ผลด้วย?

แต่ว่าก็เพราะว่าความบ้าคลั่งของเย่หยวนนี้ที่มันทำให้คนทั้งหลายสามารถโจมตีศิลาโลหิตโกลาหลจนสาหัสกลับไปได้

เพียงแค่ว่าตอนนี้คลื่นพลังรุนแรงจากร่างเย่หยวนนั้นมันเหม็นกลิ่นคาวเลือดอย่างมาก ดูจากมุมไหนมันก็คือเผ่าเลือด

“ฮ่าๆๆ ไอ้เด็กคนนี้! อาจารย์รู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องปลอดภัย!” เจ้าโลกหยุนซานนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา

โจวซ่งฉวนกลอกตาทันทีที่ได้ยิน “เมื่อกี้ใครนะที่ร้องด้วยตาแดงก่ำบอกว่าจะล้างแค้นให้ศิษย์น้องเล็กมันน่ะ?”

หยุนซานหันกลับมาด่าตอบทันที “ไอ้เด็กคนนี้ เจ้าคิดจะหักหน้าอาจารย์ตัวเองแล้ว?”

โจวซ่งฉวนได้แต่ต้องหัวเราะขึ้นเมื่อได้ยิน เย่หยวนที่เห็นสองศิษย์อาจารย์นี้เถียงกันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมาตาม

แน่นอนว่าตอนนี้ตัวเขาเองก็รู้สึกอบอุ่นเป็นเหมือนครอบครัวของคนเหล่านี้

การกราบอาจารย์ของเขานี้มันไม่ผิดพลาดจริงๆ!

“เย่หยวน เช่นนั้นตอนนี้เจ้า…เป็นมนุษย์หรือเผ่าเลือดกันแน่?” เจ้าโลกเฮยหยางนั้นถามขึ้นมา

คำพูดนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องหันขวับไปมองหน้าเขาทันที

มันหมายความว่าอย่างไร?

เจ้าโลกหยุนซานนั้นกัดฟันแน่นถามขึ้นด้วยใบหน้าไม่พอใจ “เฮยหยาง เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เย่หยวนมันจะเป็นเผ่าเลือดไปได้อย่างไร!”

แต่เฮยหยางนั้นกลับไม่ปักใจเชื่อและกล่าวขึ้น “หากมันถูกความคิดแบบเผ่าเลือดครอบงำไปแล้วเล่า? หากตอนนี้มันแค่ยังไม่แสดงอาการพวกนั้นออกมาเล่า?”