แม้ว่าหลังจากจ่ายค่ารักษาแล้ว เขาจะสามารถจัดการผ่าตัดให้หลินเถาพ่อของเขาได้ทันที

อย่างไรก็ตาม หลินฟาน เข้าใจดีว่าทุกปัจจัยมีความเสี่ยง

เขาต้องหาหมอที่ดีที่สุดให้พ่อเพื่อลดความเสี่ยงนั้นลง

หลินฟาน กล่าวว่า “พ่อของฉันเข้ารับการรักษาอยู่ในโรงพยาบาลเมื่อสองวันก่อน เนื่องจากมีเนื้องอกในกระเพาะอาหาร ดังนั้นฉันต้องการถามผู้นำว่าคุณรู้จักผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้บ้างหรือป่าว”

ผู้ว่าอุทาน: “คุณธรรมและความกตัญญูมาเป็นอันดับแรก คนหนุ่มแบบนี้ค่อนข้างพบได้ยาก มันหายากจริงๆ!”

“ฉันชื่นชมคนที่กตัญญูต่อพ่อแม่ของตัวเองเสมอ!”

“ฉันชื่อ จ่าวเจียฉี อายุมากกว่านาย ถ้าไม่ชอบก็เรียกฉันว่า เหล่าจ่าวก็ได้”

ประธานหวง ข้างๆได้ยินสิ่งนี้ หัวใจของเขาถึงกับสั่นเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้ เขาเองก็คาดเดาไว้แล้วว่าตัวตนของหลินฟานจะต้องไม่ธรรมดา

ไม่อย่างนั้น จ่าวเจียฉี จะไม่เลื่อนกำหนดการที่ทำอยู่ในโรงพยาบาลและมาพูดคุยกับเขาเพียงลำพัง

อย่างไรก็ตาม ประธานหวง ก็ไม่ได้คิดว่าตัวตนของหลินฟานจะน่ากลัวถึงขนาดนี้

เรียกท่านผู้ว่าอย่าง จ่าวเจียฉี ว่าเหล่าจ่าว?

เรื่องแบบนี้มัน…

อยู่เหนือจินตนาการของเขา

หลินฟาน กล่าวว่า “ถ้างั้นผมจะเรียกคุณว่า พี่จ่าว ส่วนพี่ก็เรียกผมว่าหลินฟานก็แล้วกัน”

จ่าวเจียฉีพูดอย่างมีความสุข “เอาล่ะ งั้นฉันเรียกนายว่าน้องหลินดีกว่า”

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ จ่าวเจียฉี ก็พูดอีกครั้ง: “พ่อของน้องหลินกำลังรักษาอยู่โรงพยาบาลกลางชิงซีของเราใช่ไหม ประธานหวงเองก็อยู่ที่นี่แล้ว น้องหลินสามารถพูดกับเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ของพ่อคุณได้เลย”

ได้ยินดังนั้น หลินฟานจึงอธิบายสถานการณ์ต่างๆอีกครั้ง

ประธานหวงรีบกล่าวทันทีว่า “ฉันจะให้ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอกวิทยา มาประชุมเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที”

ไม่นานหลังจากนั้น แพทย์หลายคนก็มาที่ห้องประชุมพร้อมกับเอกสารในมือ

พวกเขารู้อยู่แล้วว่าตัวตนของหลินฟานนั้นผิดปกติเป็นอย่างมาก และหลังจากอ่านข้อมูลของหลินเถาอย่างรอบคอบแล้ว พวกเขาก็เริ่มเสนอแนะแนวทางต่างๆ

“เราพบเนื้องอกในกระเพาะของนายหลินเถาค่อนข้างช้าไปบ้าง ถ้าจะใช้วิธีการผ่าตัดแบบเดิม ความเสี่ยงก็จะยิ่งสูงขึ้น”

“ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าการผ่าตัดจะสำเร็จ มันอาจจะส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตที่เหลือ”

หลินฟานที่ได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

จ่าวเจียฉีกล่าว “แล้วถ้าย้ายไปรักษาที่เมืองหลวงล่ะ?”

“ด้วยสภาพร่างกายในปัจจุบันของคุณหลิน ผมเกรงว่ามันจะยากต่อการเดินทางไกล” แพทย์คนหนึ่งกล่าวขึ้นมา

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องประชุมก็อึมครึมลง

ในเวลานี้ หมอที่สวมแว่นตาสีทองพูดออกมา “หากผู้อำนวยการหลี่ฉวนแห่งสมาคมเมืองปักกิ่งใช้ทักษะการผ่าตัดของเขา ก็คงลดความเสี่ยงและผลกระทบที่ตามมาให้น้อยที่สุดได้”

หมอทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

โดยทั่วไป หมอแต่ละโรงพยาบาลจะไม่ยอมรับเรื่องที่ฝีมือของตนเองนั้นด้อยกว่าที่อื่น

แต่ในตอนนี้พวกเขาก็ไม่มีความสามรถพอที่จะผ่าตัดในครั้งนี้จริงๆ

หมอที่สวมแว่นตาสีทองพูดต่อ “นอกจากนี้ เท่าที่ฉันรู้ ผู้อำนวยการหลี่ฉวน พึ่งไปที่สมาคมเจียงเป่ย เพื่อเข้าร่วมการประชุมมาเมื่อวานนี้ … ”

เมื่อจ่าวเจียฉีได้ยินดังนี้ เขาก็ยิ้มออกมาแล้วพูด “ถ้าเป็นอย่างนั้นทุกอย่างก็เป็นเรื่องง่ายแล้ว ฉันเองก็พอรู็จักคนในสมาคมปักกิ่งอยู่บ้าง น่าจะพอที่จะขอให้ผู้อำนวยการหลี่ฉวนเดินทางมาที่ชิงซีแห่งนี้ได้ ”

หลินฟานพูดอย่างจริงจัง “ถ้าเป็นอย่างงั้น ก็คงต้องว่ารบกวนพี่จ่าวแล้ว”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันมีความสุขมากที่ได้ช่วยพ่อของน้องหลิน” จ่าวเจียฉีกล่าว

เขาไม่ได้พูดเรื่องโกหกเกี่ยวกับเรื่องนี้

จ่าวเจียฉี ต้องการผูกมิตรกับหลินฟาน และตอนนี้เองเขาก็มีความสุขมากเมื่อมีโอกาสช่วยเหลือหลินฟาน

หลังจากพูดจบ จ่าวเจียฉีก็กดหมายเลขโทรศัพท์ ไปหาประธานคนเก่าของสมาคมปักกิ่ง

หลังจากพูดคุยกันซักพัก ในที่สุดเขาก็ขอให้อีกฝ่ายช่วยเชิญหลี่ฉวนมาที่ชิงซีเพื่อทำการผ่าตัดได้สำเร็จ

และหลี่ฉวนก็ตอบรับอย่างดีมากเช่นกัน ผ่านไปไม่นานเขาโทรมาและบอกว่าเขาจะมาที่ชิงซีพรุ่งนี้เช้า

เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมพร้อม หลินฟานก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวถือตะกร้าผลไม้ที่สวยงามเดินเข้ามาช้าๆ

จ่าวเจียฉีกล่าวว่า “น้องหลิน หลี่ฉวนรับปากว่าจะมาแล้ว พ่อของน้องหลินคงจะไม่เป็นไรแล้วหล่ะ ไปเยี่ยมพ่อของน้องหลินกันไหม”

หลินฟานพูด “ได้สิ”

…

ในห้องผู้ป่วย

แม้ว่าอาการของหลินเถาจะยังไม่ค่อยดีนัก แต่เขาก็พอจะลุกมาพูดคุยได้ตามปกติ

ต้าเหว่ยสัว เช็ดหน้าผากของหลินเถาด้วยผ้าขนหนูอุ่นๆ

หลินเถาถาม “คุณเพิ่งบอกว่า เสี่ยวฟานกลับมาแล้วเหรอ?”

“ใช่ ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขาประสบความสำเร็จครั้งใหญ่แล้ว เขาได้ให้เงินก้อนโตสำหรับการผ่าตัดของคุณ ดังนั้นคุณจะต้องหายจากอาการป่วยได้แน่” ต้าเหว่ยสัวกล่าว

หลินเถาได้ยินอย่างนั้น เขาไม่มีความสุขแถมยังขมวดคิ้วและพูด “เขาให้เงินมาเยอะไหม เขาไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายใช่ไหม”

“พรึบ!”

ขณะที่ต้าเหว่ยสัวกำลังจะอธิบาย ประตูของห้องก็ถูกผลักเปิดออก

ที่หน้าประตู หลินฟาน, จ่าวเจียฉี, ประธานหวง และแพทย์กลุ่มใหญ่ทยอยกันเดินเข้ามาทีละคน

หลินฟานมองไปที่หลินเถา ที่นั่งอยู่บนเตียงและพูดอย่างตื่นเต้น “พ่อตื่นแล้วหรอ”

“ใช่ พ่อเพิ่งตื่นได้ไม่นาน” หลินเถากล่าวแล้วมองไปที่ จ่าวเจียฉี, ประธานหวง และคนอื่น ๆ ด้วยสายตาที่งงงวย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาสังเกตเห็น จ่าวเจียฉี ความสงสัยก็ปรากฏขึันบนใบหน้าของหลินเถา มากขึ้น เขารู้สึกราวกับว่าเขาเคยเห็น จ่าวเจียฉี จากที่ไหนสักแห่ง

หลินฟานแนะนำ: “นี่คือ จ่าวเจียฉี ผู้ว่าของชิงซี และประธานหวงแห่งโรงพยาบาลชิงเฉิงl … ”

ทันทีที่เขาพูด ดวงตาที่พร่ามัวของหลินเถาก็หลุดโฟกัสทันที

ท่านผู้ว่า!

ถูกตัอง!

เขาเป็นผู้ว่าของจังหวัด!

ฉันมักจะเห็นเขาพูดอยู่ในช่องข่าวของจังหวัดชิงซี !

แลัวตอนนี้เขาก็มาปรากฏตัวต่อหน้าต่อตา!

เขามาที่โรงพยาบาล…เพื่อดูอาการของตนเอง?

จ่าวเจียฉี เดินไปที่ปลายเตียงและทักทายอย่างสุถาพ “ลุงหลิน ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไร”

ลุงหลิน?

ผู้ว่าจังหวัดไม่เพียงมาเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล แต่ยังเรียกตัวเขาว่าลุงหลินด้วย?

หลินเถารีบพูดว่า: “นี่…ท่าน…ผู้ว่า เรียกฉันว่าหลินเถาก็ได้ ตอนนี้สุขภาพของฉันเองก็แข็งแรงดี…”

เขารู้สึกตื่นเต้น

ตื่นเต้นจนความตื่นเต้นของเขาปรากฏออกมาบนใบหน้าที่ขาวซีด

“จะให้เรียกอย่างนั้นได้ยังไง คุณเป็นพ่อของน้องหลินฟาน ผมเรียกอย่างนั้นไม่ได้หรอก” จ่าวเจียฉีกล่าว

อันที่จริงอายุของจ่าวเจียฉีนั้นแก่กว่าหลินเถา

แต่เมื่อเขาเรียกแทนหลินฟานว่าน้อง เขาก็ต้องจัดลำดับความอาวุโสใหม่

เขาไม่กล้าเรียกชื่อหลินเถาห้วนๆ

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เขาพูดต่อ “ลุงหลิน ได้โปรดวางใจ น้องหลินฟานได้จัดหาหมอที่ดีที่สุดมาให้กับลุงแล้ว ลุงหลินสามารถพักฟื้นฟูร่างกายของลุงให้กลับไปแข็งแรงได้อย่างแน่นอน!”

“และถ้ามีอะไรที่ทำให้ลุงไม่สบายใจก็แจ้งมาที่ทางเราได้เลย…”

หลินเถา พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “อย่ากังวล ไม่ต้องเป็นห่วงเลย… ฉันเข้าใจแล้ว!”

จากนั้น ประธานหวงก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายเขาอีกครั้ง และทำการตรวจเนื้องอกในร่างกายของหลินเถาอย่างละเอียดอีกที

หลังจากพูดคุยกันอีกรอบ พวกเขาก็ปล่อยให้หลินเถาได้พักผ่อน แล้วพากันเดินออกไปอย่างช้าๆ

หลินเถามองไปที่ตะกร้าผลไม้อันสวยงามที่วางอยู่เต็มห้อง เขาก็ฉีกยิ้มกว้างจนเกือบจะถึงใบหูของเขา

หลินฟานเห็นว่าหลินเถาดูมีความสุขมาก เขาก็มีรู้สึกมีความสุขมากเช่นกัน

“เสี่ยวฟาน คุณรู้จักท่านผู้ว่าได้อย่างไร” หลินเถาอดไม่ได้ที่จะถาม

หลินฟานรีบหาเหตุผลทันทีและพูด “บางที… เขาน่าจะรู้ว่าผมกำลังจะเล่นหุ้นอยู่ และผมเองก็ได้เงินเป็นจำนวนมากจากการซื้อบิทคอยน์ บางทีเขาอาจจะอยากให้ผมมาลงทุนในจังหวัดชิงซี”

หลินเถาพยักหน้าและกล่าว “เป็นอย่างนั้นเอง… ถ้าหากเงื่อนไขเอื้ออำนวย เราก็สามารถเอาเงินเพื่อมาลงทุนในชิงซีได้ใช่ใหม”

“พ่อไม่ต้องห่วง จะยังไงชิงซีก็เป็นบ้านเกิดของผมด้วย เมื่อถึงเวลา ผมจะช่วยบ้านเกิดของผมอย่างแน่นอน” หลินฟานกล่าว