การแข่งขันล่าสัตว์จบลงแล้วและผลที่ได้ก็เกินความหมายของทุกคน

สิ่งที่เกิดขึ้นที่ลานฝึกเมื่อคิืนก่อนได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองภูเขาหยก ตอนนี้ทุกหนแห่งกำลังพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้.

อัจริยะในอดีตได้กลับมาอยู่ในจุดเดิมแล้วงั้นหรอ?

คนส่วนใหญ่มีปฎิกิริยา “55” เท่านั้น.

คนที่ไม่สามารถเพาะปลูกได้และเป็นแค่พิการง่อยๆนั่น ตอนนี้เขากลับมาอยู่ที่จุดสูงสุดแล้ว? นี่เป็นเรื่องที่ตลกโครตๆ!

แล้วผลการล่า?

สัตว์ปีศาจที่ต่ำสุดระดับสอง และกองที่ใหญ่ระดับสาม และมีแม้แต่หัวสัตว์ระดับสี่? จะมีคนห่าอะไรที่จะสามารถเชื่อว่าคนที่อยู่ปราณก่อตั้งสามารถฆ่าพวกมันได้?

แม้ว่าจะใช้นิ้วเท้ามาคิดก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ลั่วเทียนจะฆ่าพวกมัน มีเพียงบางส่วนที่รู้เรื่องจริงขณะที่คนอื่นไม่แม้แต่จะเชื่อ

แต่สัตว์ปีศาจพวกนั้นมาจากไหน?

ฆ่าพี่น้องตระกูลตัวเองและขโมยซากเหล่านั้นมาเป็นของตัวเองและผลักความรับผิดชอบของตัวเองให้คนที่ตาย!

คนที่โหดร้ายที่สุดและคนบาปหมายเลข 1 ตระกูลลั่ว!

ทั้งเมืองภูเขาหยกมองลั่วเทียนอย่างต่ำต้อยและถือว่าเขาเป็นคนที่สถุนอย่างแท้จริง บางคนถือว่าลั่วเทียนเป็นคนที่ชั่วร้ายที่สุดของเมืองภูเขาหยก แม้กระทั้งรุ่นเยาว์บางคนที่ไม่ได้แม้แต่เป็นอัจริยะก็ประกาศออกมาว่า อย่าให้เห็นลั่วเทียนไม่อย่างนั้นเขาจะตีให้ขี้แตกไปเลย!

ในคืนเดียวภาพด้านลบของลั่วเทียนก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองภูเขาหยก.

เหตุผลง่ายมาก ทั้งหมดนี้ถูกจัดฉากด้วยลั่วจินซาน.

เพิ่มซูเม่ยที่กรีดร้องและเศร้าโศกอย่างมากจากเหตุการวุ่นวายของเธอทำให้ลั่วเทียนเป็นคนชั่วและร้ายที่สุดเท่าที่เขาเคยเป็นมา.

ลั่วเทียนไม่รู้เงื่อนงำที่เกิดขึ้น

ตอนนี้่เขากำลังเพิ่มความสามารถของแทคนิคหุ่นเชิด.

มีวัสดุหลายอย่างที่มาทำเป็นหุ่น หนึ่งทำมาจากไม้หรือแม้กระทั่งหิน โดยทั่วไปมีสิ่งนับไม่ถ้วนมาทำเป็นหุ่น หนึ่งที่ใช้วัสดุที่แตกต่างกันอย่างมากมาทำเป็นหุ่น แต่คุณสมบัติการป้องกันของหุ่นขึ้นอยู่กับวัสดุที่ใช้.

นั่นเป็นเหตุที่วัสดุเหล่านี้สำคัญมาก

หลังจากที่เลือกวัสดุดีๆและเปิดการใช้งานสกิลพร้อมกับถ่ายพลังปราณเข้าไปเพื่อรวมวัสดุเหล่านั้นมาเป็นหัวใจหลักของหุ่นเชิดของมัน.

ในเวลาเดียวกันรูปหุ่นขนาดเล็กก็ปรากฎขึ้นในหัวใจของลั่วเทียนและนี่ถือว่าเสร็จสมบูรณ์.

เขาจะใช้ความคิดของเขาในการจัดการมันและฝั่งคำสั่งของเขาลงไป

แต่การควบคุมหุ่นเชิดทหารเหล่านี้ต้องใช้พลังจิตเป็นอย่างมากในการควบคุมหุ่นทั้งสามในเวลาเดียวกันและมันก็ท้าทายพลังจิตเขาอย่างมากมาย

ด้านหลังภูเขาตระกูลลั่ว.

ลั่วเทียนปิดตาของเขาและถ่ายปราณออกจากมือขวาของเขา หลังจากที่ปราณหมุนเวียนอย่างต่อเนื่องเขาก็ตบลงที่พื้น. “ตูม…!”

“พลังปราณหายไป 100 จุด”

เสียงที่ดังก้องและหินที่ร่วมลงมาผสานกัน

จูมก, ตา, หน้า, และแขนทั้งสี่ก็ปรากฎ.

ครึ่งวินาทีต่อมาหุ่นเชิดที่ทำจากหินสูงเพียงครึ่งเมตรก็ปรากฎอยู่ข้างๆลั่วเทียนเหมือนกับเป็นรูปปั้น.

“ติ้ง!”

“การทำหุ่นสำเร็จ ความชำนาญ+1.”

หุ่นทหารหิน

Level: 0

พลังชีวิต: 600 (นี่เป็นปัญหากับวัสดุ วัสดุที่ดีพลังชีวิตก็มากขึ้น)

สักษณะท่าทางหุ่นปรากฎอยู่ในความคิดของลั่วเทียน ลั่วเทียนเหลือบมองและมันก็ร่วงกลายเป็นหินธรรมดา.

“อีกครั้ง!”

ลั่วเทียนเปิดใช้งานสกิลของเขาอีกครั้งและกองหินก็เริ่มรวมเข้าด้วยกันเพื่อเป็นหุ่นทหาร

วัสดุที่ง่ายๆกับการฝึกของเขา ลั่วเทียนต้องการเพิ่มความสามารถของเขาเพื่อให้มันเลเวลอัพออกมาได้ สำหรับคุณสมบัติของหุ่นเชิดเขาไม่ค่อยสนใจเท่าไร.

นี่คือขีดจำกัดของหุ่นทหารเลเวล 0 และสัตว์ปีศาจเลเวล 1 สามารถฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย.

เพื่อให้หุ่นทหารฆ่าสัตว์ปีศาจลั่วเทียนได้เริ่มใช้สกิลหุ่นเชิดอย่างบ้าคลั่ง.

“การทำหุ่นสำเร็จ ความชำนาญ +1.”

“อีกครั้ง!”

ลั่วเทียนคำรามผ่านฟันของเขา วิญญาณของเขาเหนื่อยล้าและร่างกายของเขาหมดแรง แต่เขาไม่ต้องการหยุดเพราะเวลาผ่านไปตลอดเวลา.

สัตว์ปีศาจระดับ 4 แข็งแกร่งเกินไป พลังที่กระทิงได้ครอบครองเป็นเรื่องที่น่าตกใจ เขายังจดจำภาพอย่างไม่ลืมเลือน ฟางเล่ยและเขาไม่ได้เป็นศัตรูของสัตว์ระดับ 4 เหล่านี้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาต้องการฆ่ามันโดยไม่ใช้เทคนิคใดๆ นอกจากนี้ฟางเล่ยก้าวไปข้างหน้าเพื่อที่จะปกป้องลั่วเทียนโดยไม่สนชีวิตของเขา มีความเป็นไปได้ที่ฟางเล่ยจะเสียชีวิต

ผลลัทธ์นี้ลั่วเทียนไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น.

ในเวลา 15 วัน ลั่วเทียนทำได้อย่างเดียวคือเพิ่มเลเวลของหุ่นเชิดและมันจะเป็นอาวุธทำให้เขาเพิ่มเลเวล นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องเพิ่มเลเวลของหุ่นอย่างรวดเร็วที่สุด.

“ภายในครึ่งเดือนข้าจะต้องเข้าไปในเขตแดนปราณเชี่ยวชาญ!”

“เจ้าเพียงแค่รอเท่านั่นลั่วจินซาน บิดาคนนี้จะฆ่าสัตว์ปีศาจระดับ 4 และข้าจะดูว่าเจ้าจะเอาหินหยวนออกมาได้อย่างไง! ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจะเดินออกไปได้อย่างไรเมื่อเจ้าเอามันออกมาไม่ได้!”

“แค่รอให้บิดาฆ่าสัตว์ระดับ 4 และศพต่อไปจะเป็นเจ้า!”

เมื่อคิดถึงแสงสีทองที่ล้อมรอบลั่วจินซาน ลั่วเทียนไม่สามารถกลืนน้ำลายลงได้ ความคิดที่เขาจะจัดการลาสบอสเป็นสิ่งที่เย้ายวนอย่างมาก!

แน่นอนจะไม่มีปัญหาในการขาดแคลนหากว่าเขาสามารถฆ่าบอสได้เป็นครั้งแรกด้วยบางอย่าง.

ลั่วเทียนกำลังมองถึงสิ่งของที่ลั่วจินซานจะระเบิดมันออกมา!

“ติ๊ง!”

“การทำหุ่นสำเร็จ ความชำนาญ +1.”

“ติ๊ง!”

“การทำหุ่นสำเร็จ ความชำนาญ +1.”

“ติ๊ง!”

“การทำหุ่นสำเร็จ ความชำนาญ +1.”

เสียงแจ้งเตือนดังซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจของเขา

ลั่วเทียนเน้นไปที่การเพิ่มเลเวลของหุ่นเชิดโดยไม่สนใจอะไร

พลังปราณของเขาหมดไปกับการใช้อย่างบ้าคลั่งและพลังปราณที่ได้จากการฆ่าสัตว์ปีศาจก็หมดไปอย่างรวดเร็ว

หนึ่งวัน…

สองวัน…

ในวันที่เจ็ดพลังปราณที่เขาเก็บไว้ก็ถูกใช้จนหมด แม้แต่ยาที่ระเบิดหลังจากที่เขาฆ่าคนก็หายไปเกือบหมด.

แต่ในตอนดึกของวันที่เจ็ด…

“ติ๊ง!”

“การทำหุ่นสำเร็จ ความชำนาญ +1.”

“ติ๊ง!”

“ขอแสดงความยินดีด้วยเทคนิคหุ่นเชิดได้เพิ่มระดับ. ปัจจุบันเป็นเลเวล 3 และเพิ่มจำนวนหุ่นเชิด +1.”

“แม่เจ้า ในที่สุดก็เลเวล 3.”

“ถ้าบิดายังทำการเพิ่มเลเวลแบบนี้ไม่นานยิดาคงจะเสียสติ!” ลั่วเทียนถอนหายใจและจิตวิญญาณของเขาก็สั่นไหว ในช่วง7วันมานี้เขาอาศัยอยู่เหมือนกับคนป่า เขารู้สึกเหนื่อยและร่างกายของเขาก็สกปรกอย่างมากทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดูเหมือนคนบ้าที่หนีออกจากศรีธัญญา.

สกิลต่อสู้: เทคนิคเชิดหุ่น

Level: 3 (จำนวนทหารหุ่น – 4)

ความแข็งแรง: เทียบเท่ากับสัตว์ปีศาจระดับ 3.

“ความแข็งแรงเทียบเท่ากับสัตว์ปีศาจระดับ 3… เมื่อข้าสร้างหุ่นออกมา 4 ตัว เท่ากับมีสัตว์ปีศาจระดับ 3 อยู่ภายใต้คำสั่งของข้า ถ้าข้าปล่อยให้พวกมันอยู่บริเวณรอบนอกเพื่อล่าสัตว์ปีศาจระดับ 1 และ 2 ค่าประสบการณ์ของข้าคงไม่ทำให้ข้าบินได้หรอกนะ?” ลั่วเทียนรู้สึกตื่นเต้นเมื่อมองไปที่คำอธิบายของมัน.

ลั่วเทียนไม่ได้เดินตรงไปบ้านและไปยังถนนสายหลักของเมืองภูเขาหยก.

ปัจจุบันเขาต้องการวัสดุที่ดีในการสร้างหุ่นเชิดเหล่านี้และเขากำลังมองหาเหล็กดีๆ!

สำหรับความต้องการตอนนี้เหล็กเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะหาได้.

มันยากที่จะเพิ่มการป้องกันของตัวหุ่นแต่ก็ต้องให้มันมีความมั่นใจที่จะเอาตัวรอดได้.

เขากำลังพยายามทำมัน ถ้ามันไม่ยากพอมันจะฆ่าสัตว์ปีศาจได้อย่างไร? ทหารหุ่นจำเป็นต้องการพลังชีวิตและการป้องกันที่มากพอเหมือนกับรถถังและพลังโจมตีจะตามมา.

ด้วยพลังที่เทียบเท่ากับสัตว์ปีศาจระดับ 3 การจะใช้มันจัดการระดับ 1-2 จะเป็นเรื่องง่ายๆและไม่ต้องใช้พลังโจมตีมากนัก.

อีกหลายสิบนาทีต่อมาลั่วเทียนวิ่งไปตามถนนสายหลักและไปยังโรงผลิตอาวุธที่ใหญ่ที่สุดของเมืองภูเขาหยก.

ที่มุมถนน.

“นายน้อย นั่นเจ้าเด็กลั่วเทียนที่กำลังเข้าไปยังโรงผลิตอาวุธตระกูลซ่ง ท่านต้องการให้ข้าส่งพี่น้องไปลากมันมาที่นี่หรือไม่?”

“ไม่จำเป็น!”

“ข้าจะไปด้วยตัวเอง!”

โจวยี่เส้าที่สวมชุดขาวกำลังโบกมือให้พัดของเขา เขามองดูเคศขยะตรงหน้าก่อนที่จะยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ซูเม่ย “น้องสาวซูเม่ย เจ้าจะทำตามที่เจ้าพูดใช่ไหม? หากว่าข้ากวาดขยะออกไป คืนนี้เจ้าจะ…”

ซูเม่ยยิ้มอย่างมีเสน่ห์ขณะที่วางมือบนอกของโจวยี่เส้าเบาๆและพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ขุนนางโจว แน่นอนว่าข้าจะทำตามคำพูด ตามใดที่ท่านทำให้ลั่วเทียนนอนอยู่ที่พื้นคืนนี้ท่านสามารถทำได้ที่ท่านต้องการ.”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้นเธอก็หัวเราะคิกคักทำให้โจวยี่เส้าถึงกับเป้าตุง.

โจวยี่เส้าปิดพัดและคำรามออกมา “เข้าไปโจมตี!”

เขาไม่สามารถอดทนได้นานนัก!

(ดูท่าซูเม่ยจะเปิดซิงพี่เทียนไหมวะ มันน่านัก ฮึ่มๆๆ อยากโดนก็ไม่บอกไม่ต้องสัญญาห่าเหวอะไรแล้ว/ไรต์)