Chapter 60 – ใครขวางกูมึงตาย

ลั่วเทียนไม่ได้นำหนุ่มทรานฟอร์เมอร์มากับเขา.

นับตั้งแต่ที่เขาออกมาจากเทือกเขาวิญญาณ ค่าประสบการณ์ของเขาก็ไม่เคยหยุดเพิ่มขึ้น.

แม้ว่าจะไม่ได้เพิ่มอย่างรวดเร็วเหมือนที่ผ่านมา แต่ความเร็วของค่าประการณ์ของเขาก็ยังดูดี.

โอเมก้าสุพรีม,บับเบิ้ลบีและเมกะทรอนยังคงฆ่าไม่หยุด ทุกที่ๆมันผ่านไปจะถูกเหลือไว้แต่ซากร่างกายของสัตว์ปีศาจ.

ในรอบนอกของภูเขา พวกมันเป็นเครื่องจักรแห่งความตาย.

พวกเขากำลังฆ่าอย่างไม่หยุดยั้งดังนั้นระบบภายในใจของลั่วเทียน ส่งเสียงแจ้งแบบไม่หยุด.

นี่คือการวางแผนของเขา!

เมื่อเขาเข้าสู่ระดับ ปราณเชี่ยวชาญขั้น 3 ลั่วเทียนก็คิดว่าพลังภายใต้เบอร์เซิร์กเลเวล 1 จะเพียงพอจัดการ สัตว์ปีศาจระดับ 4 กิ้งก่าลาวาได้.

สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นนอกเหนือจากการคำนวนของเขา.

เขาถูกบังคับให้ต้องจ่ายค่าประการณ์เป็นแสนเพื่อเพิ่มเลเวลของเบอเซิร์ก ในสนามประลอง จนกระทั่งเขาดักผ่านไปยังปราณเชี่ยวชาญขั้น 4 ได้แล้วในตอนนี้!

แต่เขาไม่ได้เลเวลอัพเมื่อตอนอยู่ที่สนามประลองหลังจากฆ่ามัน!

ประสบการณ์ของเขาเพิ่มขึ้นช้ามากและลั่วเทียนก็กังวลอย่างหนัก.

เขารอที่จะเลเวลอัพ!

การบ่มเพาะของเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับคนบนโลกใบนี้ เนื่องจากการบ่มเพาะของเขาคล้ายกับการเล่นเกมส์การเลเวลอัพคือการเพิ่ม HP,SP เต็ม เมื่อเลเวลอัพนั่นหมายความว่า พลังชีวิตและพลังปราณของเขาจะเพิ่มจนเต็ม.

ด้วยค่าพลังชีวิตและแถบพลังปราณ นั่นหมายความว่าการบาดเจ็บของเขาจะหายทันที

นี่คล้ายกับการฟื้นคืนชีพ.

พลังปราณของเขาหมดจนไม่สามารถใช้ทักษะใดๆได้ ถ้าเขายังมุ่งหน้าไปหาลั่วจินซานตอนนี้ เขาถูกทำร้ายอย่างน่าสมเภช.

ยิ่งไปกว่านั้น…

หากเขาตาย ฟางเล่ยและหลี่ซูเอ๋อร์ก็จะตายเช่นกัน พี่น้องทั้งหลายที่เชื่อในตัวเขาก็จะตายเช่นกัน.

หลังจากที่อาศัยอยู่บนโลกมากว่า 20 ปี เขาไม่มีแฟนและพี่น้อง เขาอาศัยอยู่กับตุ๊กตายางและมือขวาของเขา ด้วยชีวิตที่แห้งแล้งและไม่มีสีสันมันเป็นเรื่องยากที่จะทนได้.

ชี้วิตนี้ทำให้เลือดเขาเดือด.

เขามีพี่ชายและเด็กสาว! ลั่วเทียนกำลังจะต่อสู้ด้วยชีวิตในสิ่งที่เขารักเพื่อสิ่งนี้ต้องปกป้องพวกเขา.

ใครมาแตะพี่น้องกู ตาย!

ใครมาแตะผู้หญิงของกู มึงตายทั้งครอบครัว!

นี่คือความมุ่งมั่นของลั่วเทียน ซึ่งเขาจะทำให้ทุกคนชดใช้ด้วยสิ่งเหล่านั้น!

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่น ลั่วเทียน ได้สังหารหมาป่าหนังเพลิงโลหิต คุณจะได้รับ 200 ค่าประสบการณ์และ 20 พลังปราณ…”

“ติ้ง!”

ค่าประสบการณ์ของเขายังคงเพิ่มมากยิ่งขึ้น แถบค่าประสบการณ์เกือบจะเต็มแล้วขาดอีกแค่ 0.01%  ก่อที่จะเลเวลอัพ ลั่วเทียนอยู่ในวงล้อมของผู้คน ฉีกยิ้มน้อยๆอย่างสงบ.

คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยขณะที่เขาถามตัวเอง “เขากำลังรออะไร?”

ไม่รู้ทำไม แต่…

ลั่วจินซานที่จะรู้ร่องรอยของความรู้สึกกลัวของเขาที่มาจากหัวใจ ความรู้สึกนี้เริ่มที่จะทำให้เขาโกรธมากขึ้นจนกระทั่งเขาอยากจะหลบหนี จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ลั่วเฉิน เจ้าไม่อยากสัมผัสเด็กสาวคนนี้? นางเป็นของเจ้าแล้ว เจ้าสามารถล้อเล่นกับนางได้ตามต้องการ เมื่อเจ้าเบื่อแล้วเจ้าสามารถให้พี่น้องของเจ้าเล่นต่อได้ เมื่อพี่น้องของเจ้าเบื่อแล้วเจ้าสามารถเอาเธอไปขายที่หอบานสะพรั่งเพื่อให้คนทั่งเมืองเล่นกับเธอได้ แต่เจ้าต้องจำไว้ว่าจะไม่เก็บเงินจากใครก็ตามที่จะมาเล่นกับนาง.”

ตาของลั่วเฉินสว่างวาบ จากนั้นก็กลืนน้ำลาย และเขาก็หังเราะอย่างร่าเริ่งและพูด “ขอบคุณผู้นำ ข้าจะทำตามที่ท่านพูด ข้าจะปล่อยให้คนทั้งเมืองเล่นกับนางเยี่ยงสุนัข…”

ฟางเล่ยก็กลายเป็นโกรธ ตัวของเขาดูคล้ายกับสัตว์ร้ายมากยิ่งขึ้นขณะที่เขาวิ่งออกไป.

ลั่วเทียนขบฟันแน่นจนะได้ยินเสียงแตกของฟัน สายตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือดขณะที่เขาตะโกน “ลั่วเฉิน ถ้าเจ้ากล้าสัมผัสผมของนางสักเส้น!”

“ขวางเขาไว้!” ลั่วจินซานโบกมืออย่างเย็นชา.

หลังจากนั้นทันใด…

สาวกชั้นสูง 7 คนรีบวิ่งออกไปและดึงดาบของเขาพร้อมกับขวางทางของฟางเล่ย.

ฟางเล่ยไม่สนใจดงดาบที่ขวางเขาแม้แต่น้อย ร่างกายที่มั่นคงดั่งหินผา เปรียบกับภูเขาขนาดย่อมๆ

.

กลิ่นเลือดที่สดใหม่และมันสมองที่กระจายไปรอบๆ.

ฉากนี้ดูน่าสะพรึงมาก!

ทุกคนในพื้นที่รู้สึกสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง

ในเวลานี้ลั่วเฉินมองไปที่ลั่วเทียนก่อนที่จะหัวเราะอย่างหยิ่งๆ เขาคว้าผมของหลี่ซูเอ๋อร์และนำขึ้นมาสูดดม จากนั้นเขาก็พูดอย่างสนุกสนาน: “กลิ่นมันเยี่ยมไปเลย!”

“แก ไอ้บัดดซบ…”

เขายังขากค่าประสบการณ์อีกเล็กน้อยที่จะเลเวลอัพ แต่ลั่วเทียนไม่สามารถอดทนมันได้อีกต่อไป.

เขาโยนป้ายมิติขึ้นไปในอากาศจากนั้นก็คำราม: “ออปติมัสไพร์ม ฆ่ามันให้หมด!”

ลั่วจินซานที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วก็ยิ้มอย่างเย็นชา, “ในที่สุดก็ออกมา!”

ลั่วจินซานรู้อยู่แล้วว่ามีมอนเตอร์เหล็กอยู่ในการควบคุมของลั่วเทียน เขาคิดว่าลั่วเทียนจะใช้มันในสนามรบ แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่ใช้ เขายังระมัดระวังในการเตรียมความพร้อมสำหรับการเคลื่อนไหวนี้ของลั่วเทียน.

เมื่อป้ายมิติอยู่บนอากาศก็ เกิดพลังฝ่ามือบางอย่างพุ่งไปยังหลุมมิตินั่น.

“ปัง~!”

พื้นหินถูกบดเป็นผง เมื่อพิ้นหินถูกทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของพื้นหินก็หายไปและไม่มีอะไรอกี.

ออปติมัสไพร์ม ยังไม่ลงมาที่พื้น!

ลั่วจินซานหัวเราะเย็นชา “ยังมีอีกสองตัวที่เจ้าควรจะปล่อยออกมา.”

ลั่วเฉินกลัวมากจนขาอ่อนและซ่อนตัวอยู่หลังของหลี่ซูเอ๋อร์อย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็โผล่หัวออกมาและยิ้มอย่างน่ากลัว “ลั่วเทียน เจ้าต้องการให้บิดาคนนี้ตาย? เจ้าควรจะรอความตายของตัวเองดีกว่า 555…”

ตาของลั่วเทียนหดเกร็งขณะที่เขาพูดกับตัวเอง: “งั้นมันคงเป็นเรื่องจริง

!”

ลั่วเทียนเริ่มตรวจสอบค่าประสบการณ์อีกครั้งและหรี่ตาลง จากนั้นเขาก็พูดภายในใจ: “ตั้งแต่ตอนนั้น…”

มือขวาของเขาถือป้ายมิติออกมาและยิ้มเยาะ, “งั้นมาดูกันว่าเจ้าจะทำลายได้กี่ตัว.”

ป้ายมิติ 3 แผ่นถูกโยนไปในอากาศในทิศทางที่แตกต่างกัน.

ลั่วเทียนที่พลังปราณหมดซึ่งไม่อาจต่อสู้ได้ ในขณะเดียวกันเขาก็กังวลว่าลั่วจินซานจะใช้วิธีน่ารังเกียจในการรอบโจมตีอีกครั้ง ดัวเลือกเดียวที่เหลือไว้ตอนนี้คือการใช้หุ่นเชิดตัวสุดท้ายของเขา ออปติมัสไพร์ม.

ป้ายมิติ 2 แผ่นถูกโยนไปยังห้องโถงขณะที่อีกแผ่นอยู่เบื้องหลังลั่วเทียน

เขาต้องทำสำเร็จ!

“วูซซซซ~, วูซซซซ~, วูซซซซ~…”

“ปัง~, ปัง~!”

ลั่วจินซานสามารถทำลายป้ายมิติทั้งสองได้อย่างง่ายๆขณะที่เขายิ้มอย่างเย็นชา ที่เห็นหนึ่งแผ่นบินไปข้างหลังลั่วเทียนและพูดติดตลก: “ลั่วเทียนดูเหมือนว่าเจ้าจะมือไม้อ่อนและโยนไปไม่ถูกทิศถูกทางนะ?”

เสียงของเขาจางหายไป…

“บูม~!”

สีดำและเงางามของออฟติมัสไพร์มพร้อมกับร่างกายที่ร่วงลงมากับเลือดของสัตว์ปีศาจจากท้องฟ้าและมาอยู่เบื้องหลังสาวกชั้นสูง.

หมัดเหล็กคู่ทุบลงมา…

และสองคนก็ถูกขยี้ดั่งเนื้อสัตว์ ในตอนนี้ก็มีเสียงเตือนดังขึ้นในใจของเขา.

“ติ้ง!”

“ติ้ง!”

ลั่วเทียนก้าวไปข้างหน้าและยิ้มอย่างรังเกียจ

จากนั้นสักพัก…

ดวงตาของเขาก็ปิดเงียบๆมันเป็นช่วงเวลาที่เขารอคอยมานาน.

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ในการเพิ่มระดับ ตอนนี้คุณอยู่ขั้น 4 ของปราณเชี่ยวชาญ!”

สภาพของเขากลับมาสมบูรณ์อีกครั้งและภายในทะเลปราณและอาการบาดเจ็บตามร่างกายของเขาหายไป รวมทั้งพลังปราณก็กลับมาเต็ม ทุกอย่างอยู่ในระดับสูงสุดอีกครั้ง

!

คุณสมบัติสี่เท่าระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง ความกระหายและเจตนาฆ่าของลั่วเทียน กำลังได้รับการปล่อยออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

เขาไม่จำเป็นต้องประณีประนอมอีก.

ร่างกายของลั่วจินซานสั่นสะท้านขณะที่เขารับก้าวถอยหลัง จากนั้นเขาก็ตะโกน “พวกเจ้าทั้งหมดโจมตีพร้อมกัน! ใครก็ตามที่ฆ่าเขาได้ ข้าจะให้แกนปีศาจแก่คนคนนั้น!”

สายตาของสาวกชั้นสูงเปลี่ยนไป.

แกนปีศาจ!

สำหรับพวกเขาคือสมบัติล้ำค่าที่ช่วยให้พวกเขาขึ้นสวรรรค์ได้โดยตรง!

ในช่วงเวลาเดียวกันพวกเขาวิ่งเข้าไปหาลั่วเทียนอย่างพร้อมเพรียง.

ลั่วจินซานรีบคว้าหลี่ซูเอ๋อร์และผลักลั่วเฉินไปข้างหน้า “เจ้าโจมตีให้ดี!”

เจตนาฆ่าของลั่วเทียนเพิ่มขึ้นถึงสสวรรค์จากนั้นเขาก็ตะโกน “ใครขวางกู มึงตาย!!!”