Chapter 61 – ปล่อยบอส งั้น…

เขาคำนวนและวางแผนแต่ลั่วจินซานไม่คาดคิด…

พูดอีกแบบ – ทำไมเขาถึงได้มองเห็น ปู่ ย่า ตา ยาย?!

เขาไม่เคยคิดเลยว่าลั่วเทียนจะป้ายมิติทั้งสามออกมา ในขณะที่โยนหุ่นออกมาข้างหลัง

นอกจากนี้…

ลั่วจินซานไม่เข้าใจว่าทำไมลั่วเทียนถึงได้โยนไปข้างหลังตัวเอง แทนที่จะโยนเข้ามาหาเขา?

แล้วอาการบาดเจ็บของลั่วเทียนหายไปได้อย่างไร?

พลังปราณที่หายไปของลั่วเทียนก็เริ่มกลับมาเต็มอีกครั้ง?

ยังมีจุดหลักอยู่!

เมื่อ ออปติมัสไพร์ม ฆ่าสาวกชั้นสูงไปสองคนแล้ว ทำไมลั่วเทียนถึงตัดผ่านระดับต่อไปได้?

ปราณเชี่ยวชาญ ขั้น 4!

นี่มันบ่อนทำลายความเชื่อมั่นทั้งหมด! เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่? เขาฆ่ากิ้งก่าลาวาที่อยู่ในสภาพคลั่งด้วยขั้นที่ 3 ในวันนี้ และยังฆ่าลั่วชางซานด้วยการโจมตีครั้งเดียว และยังส่งหอผู้คุมกฏไปยังนรกพร้อมกับหมัดที่ทะลวงเข้าไปในตัวของพวกเขา…

นี่เป็นเด็กอายุ 16 ปี แน่หรอที่สามารถทำแบบนี้ได้?

เยี่ยม งั้นเอาเป็นว่าเขาทำได้ แต่อย่างไรก็ตามเขาได้ทะลวงขั้นไปอยู่ขั้นที่ 4 จากออร่าสีน้ำเงินหล่ะ?

มารดาศักดิ์สิทธิ์ ท่านไม่สามารถเล่นกับชีวิตคนเพื่อความสนุกของท่านเองได้ไหม?

ลั่วจินซานรู้สึกเหมือนถูกต้ม.

เขาคิดว่าเขาเข้าใจทุกอย่างของลั่วเทียนได้แล้ว แต่เขาก็พบว่าไม่สามารถมองลึกเข้าไปในตัวเขาได้อีกและในเวลานี้อีกครั้ง ลั่วเทียนได้เกินกว่าที่เขาคาดไว้แล้ว ถ้าเรื่องนี้ยังดำเนินต่อไป…เมื่อลั่วจินซาน นึงถึงเรื่องนี้อีกครั้ง ดวงตาของเขาก็โกรธเกรี้ยวขณะที่กำหมัดไว้แน่น “เขาต้องตาย เขาต้องตายแม้ว่าข้าจะต้องใช้ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของข้า!”

การคุกคามของลั่วเทียน เหมือนกับหอกข้างแคร่ เขาต้องตาย!

“เขามีแกนปีศาจอยู่กับเขา.”

“ใครก็ตามที่ฆ่าเขา แกนปีศาจจะเป็นของยุลคลนั้น เขามีเพียงคนเดียว ดังนั้นพวกเจ้าต้องช่วยกัน เขาไม่สามารถเป็นฝ่ายตรงข้ามของพวกเจ้าได้.” ลั่วจินซาน ยุส่งพวกเขา.

ลั่วเฉินถูกผลักออกไปข้างหน้า หน้าของเขาเปลี่ยนไปขณะที่ขาของเขาสั่นอย่างไม่หยุดยั้ง

เมื่อเห็นลั่วเทียนเข้ามาใกล้ เขาไม่อาจช่วยได้ ตั้งแต่ได้รับการเตือนด้วยการถูกบังคับให้กินขี้ถึง 2 ครั้ง มีปีศาจอยู่ในใจของเขา แต่นี่เป็นโอกาศสำหรับการแก้แค้น ลั่วเฉินตะโกน: “ฆ่า!”

ฟางเล่ย ที่ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดจากบาดแผลทั่วร่างกาย ขณะที่เขาก็ตะโกนด้วยสายตาที่โกรธเกี้ยว: “พี่น้องทั้งหลาย ตามข้ามา พวกเราต้องร่วมมือกันสู้!”

“ฆ่า!”

“ปกป้องนายท่าน!”

“ปกป้องพี่อ้วน!”

หลายสิบคนของสาวกภายนอก พวกเขาได้วิ่งออกไปโดยไม่สนใจชีวิตของตัวพวกเขาเอง เลือดของพวกเขาเดือดพล่านและตาของเขาก็เป็นสีแดงเลือดขณะที่พวกเขาวิ่งไปข้างหน้าลั่วเทียน.

พวกเขาประมาทเกินไป เพราะพวกเขายังเด็ก?

พวกเขากล้าที่จะคลั่งและเย่อหยิ่งโดยไม่สนใจสิ่งที่ตามมา.

เมื่อเผชิญกับเหล่าสาวกที่อยู่ในจุดสูงสุดของปราณก่อตั้ง และมีกระทั่งบางคนที่อยู่ในขั้นปราณเชียวชาญ พวกเขาเหล่านั้นก็ได้แสดงให้เห็นอย่างไม่ลังเลและแนวโน้มเหล่านี้ก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ.

สาวกชั้นสูงทั้งหมดแทงดาบของพวกเขาไปพร้อมกันที่ลั่วเทียน.

แม้ว่าเหล่าสาวกภายนอกของตระกูลจะมีแรงผลักดันที่แข็งแกร่ง แต่ในความแตกต่างของพลังของพวกเขายิ่งใหญ่เกินไป ในเวลาไม่กี่เก้าหลายคนได้รับบาดเจ็บ.

พวกเขาเป็นความหวังในอนาคตของตระกูลลั่ว.

ไม่มีทางที่ลั่วเทียนจะยอมให้พวกเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อเขา คิ้วของเขาเลิกขึ้นขณัที่เขาคิด ออปติมัสไพร์มไปข้างหน้าและขวางสาวกภายนอกไว้หลายคน.

เจตนาฆ่าของลั่วเทียนเข้มขึ้นขณะที่เขาตะโกนอย่างเย็นชา: “คนที่ทำร้ายพี่น้องข้า ตาย!”

เสียงของเขาจางหายไป…

แขนเหล็กของออปติมัสไพร์มกวาดออกไปทำให้สาวกชั้นสูงหลายคนถอยหลังออกไป ขณะที่ลั่วเทียนกระโดดขึ้นไปในอาหาศและต่อยกำปั้นลง

ด้วยพลังของเบอร์เซิร์ก เลเวล 2 ทำให้ 4 คนด้านหน้าของเขาระเบิดออกทันที.

กำปั้นของเขาเหมือนฝนที่ตกลงมาขณะที่มันยังคงตกลงไปอย่างต่อเนื่อง.(ท่าโกคิ)

ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็เหมือนกับมีพายุมาฉีกกระชากให่ร่างกายของพวกเขาปลิวไปทั่วทุกหนแห่ง เลือดที่ไหลออกมาราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง ฉากสยองขวัญเหล่านี้น่ากลัวเกินไป.

มันเหมือนกับเป็นเพลงแห่งความตาย!

ท่วงนำนอกนี้เมื่อย้อนกลับไปที่โลกโดยที่ลั่วเทียนก็คิดถึงมันโดยไม่รู้ตัว มันเหมือนกับเพลงจาก LOL คาตารีน่าเดธโลตัสสกิล – มันยอดเยี่ยมอย่างมาก!

ความโกรธของลั่วเทียนเพิ่มขึ้นอย่างเต็มที่ เขาดึงกำปั้นและยิ้ม, “ใครขวางกูตายยย!”

“5555…”

“นายท่านทรงพลังอย่างมาก!”

“แข็งแกร่งด้วย.”

“แค่หมัดเดียวก็ดูแลพวกมันให้ตัวเย็นลงได้ พวกมันเป็นสาวกชั้นยอดและมักจะเดินด้วยท่าทีสบายๆอย่างหยิ่งยโสของมัน งั้นลองมาดูพวกมันตอนนี้! 555…นี่มันเท่สวดๆ.”

สาวกนอกที่ถูกกดขี่โดยสาวกชั้นสูงเริ่มที่จะเยาะเย้ยพวกเขา.

ในช่วงเวลาสั้น สาวกชั้นสูงก็ลดลงเหลือ 1/3.

พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าตายด้วยหมัดของลั่วเทียนทำให้สาวกชั้นยอดมองไปยังคนอื่นๆและไม่กล้าเดินไปข้างหน้าแม้แต่คนเดียว เมื่อใดที่ลั่วเทียนเดินไปพวกเขาก็ถอยทันที.

“ไป โจมตี!”

“พวกเจ้าลังเลอะไร? ไป มันมีเพียงคนเดียวเพราะงั้นพวกเจ้าไม่ต้องกลัวเขา!”

“ฆ่าเขาและแกนปีศาจจะเป็นของเจ้า!” ลั่วเฉินตะโกนเสียงดังขณะที่เขาสั่นสะท้าน เพียงแค่ลั่วเทียนเหลือบตามองลง ความกล้าของเขาก็สั่นคลอน.

“ทำไมไอ้แม่เย็ดที่มั่วแต่ตะโกนอยู่ตรงนั่น?”

“บิดาของเจ้าตายขณะที่เจ้าเดินไปทั่ว เจ้าต้องการจะเดินไปหาความตายเหมือนกับบิดาเจ้า?”

เมื่อเสียงของลั่วเทียนจางลง…

บนอากาศที่ว่างเปล่าก็ได้ปรากฏพลังปราณที่ควบแน่นเป็นฝ่ามือตบลงมาบนหัวของลั่วเฉิน.

ลั่วเฉินเงยหน้ามอง กางเกงของเขาเปียกและยังมีขี้และเยี่ยวไหลลงมาพร้อมกันจากกางเกงของเขา.

เขากลัวจน ขี้ราด!

“ปัง~!”

พื้นดินเป็นรูปฝ่ามือและมีกองเนื้ออยู่ตรงกลาง!

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่ยลั่วเทียน…”

ลั่วเฉินตายทันที!

ทุกคนถอยหลัง พวกเขากลัวที่จะเข้าไปอยู่สายตาของลั่วเทียน

แรงจูงใจและความกล้าหาญของพวกเขาถูกทำลาย.

ลั่วเทียนยิ้มเย็นและกวาดตามองสาวกชั้นสูง “ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายแก่พวกเจ้า…”

ลั่วเทียนยังไม่จบประโยคสาวกชั้นสูงก็คุกเข่าเพื่อขอความเมตตา.

“ปล่อยพวกเราไปด้วย นายลั่วเทียน! พวกเราถูกบังคับให้ทำ!”

“

ปล่อยพวกเราไปด้วย นายลั่วเทียน!”“…”

พวกเขาเหล่านี้ถูกเรียกว่าสาวกชั้นสูงที่เคยเชิดหน้าอย่างหยิ่งพยอง แต่ตอนนี้เขาเหมือนกับแมลงที่ไร้ประโยชน์ พวกเขาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าของลั่วเทียน และโขกลงจนเลือดไหลออกมา พวกเขาไม่มีอาการเย่อหยิ่งอีกแล้ว.

ส่วนหนึ่งของเหล่าสาวกชั้นสูงเคยกระทืบและเยาเย้ยลั่วเทียนในอดีต

.

เขาไม่ใช่เครื่องจักรที่ฆ่าคนอย่างบ้าคลั่ง แต้มไร้พ่ายของเขามีความสำคัญ แต่ชีวิตของคนเหล่านั้นก็มีความสำคัญเหมือนกัน

ไม่ต้องพูดถึงทางเทคนิค พวกเขาเป็นพี่น้องตระกูลของเขา.

เหล่าสาวกเหล่านี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นเสาหลักของตระกูล ถ้าทุกคนตายตระกูลลั่วก็อยู่ไม่ห่างจากการสูญสิ้นตระกูลในการปกครองของเขา.

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ลั่วจินซานเริ่มตื่นตระหนก มือที่จับอยู่ที่คอหลี่ซูเอ๋อร์แน่นขึ้นเล็กน้อย.

เมื่อเห็นว่าลั่วเทียนกำลังคลั่งเพื่อเธอ หลี่ซูเอ๋อร์รู้สึกหอมหวลอยู่ภายใน ถ้าเธอทำได้ในตอนนี้ เธอจะวิ่งเข้าไปจูบเขาอย่างกระหาย.

“ลั่วจินซาน เจ้าไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้กับพี่ใหญ่ลั่วเทียนของข้าอีกต่อไป.” หลี่ซูเอ๋อร์ยิ้มขึ้น.

หลังจากที่ถูกจับโดยลั่วจินซาน เธอไม่เพียงไม่กลัว แต่รู้สึกสงบ.

ตาของลั่วจินซานรั้งขึ้นก่อนที่จะยิ้มอย่างเย็นชา. “ตราบเท่าที่เจ้าอยู่ในมือของข้า สุดท้ายเขาก็จะต้องคุกเข่าเบื้องหน้าของข้า 555…”

ตาของหลี่ซูเอ๋อร์หลี่ลงและเธอก็ใช้เสียงกระซิบที่มีแต่เธอและลั่วจินซานเท่านั้นที่ได้ยิน: “ข้าสามารถฆ่าเจ้าได้ทุกเวลาเมื่อข้าต้องการ.”

คำพูดเหล่านี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ.

ตาของลั่วจินซานเปลี่ยนไปและความแรงของมือของเขาก็เพิ่มขึ้น.

ในเวลานั้น…

มีกระดูกเย็นๆที่มีแต่เจตนาฆ่าก็ปรากฎขึ้นอยู่บนท้องฟ้า ด้วยความเร็วที่เหมือนดั่งสายฟ้า มันเร็วจนเขาไม่สามารถที่จะตอบสนองได้ทันเวลา…

ยกเว้นลั่วเทียน!

“โอ้แม่ง นี่มันแย่แล้ว!” จากนั้นเขาก็กรีดร้องด้วยความกลัว “ปล่อยบอสไป ให้ข้าทำเอง!”

เขากลัวโครตๆๆ.

ทุกอย่างทำให้เขากลัว!

เขาควรจะทำอย่างไรหากว่าบอสถูกฆ่าโดยคนอื่น?

อย่างนั้น…มันคงจะเศร้าโครตๆๆ!

—————

4. Profound Spite =ปราณจิต

5. Profound King = ปราณราชันย์

6. Profound Ancestor =ปราณบรรพกาล

7. Profound Venerate = ปราณนับถือ

8. Profound Emperor’s = ปราณจักพรรดิ

9. Profound Saint =ปราณนักปราชญ์

10. Profound God = ปราณพระเจ้า

11. Profound Sovereign = ปราณเหนือหัว