Chapter 127 – สร้างสัตว์ปีศาจอันเดตสุดแกร่ง

“งั้นก็จำไว้ว่า เจ้ามีเวลาเพียง 10 วันเท่านั้น 10 วันต่อจากนี้หยินซางจะรู้ว่าหยู่ฮั่นตายแล้ว เจ้าต้องกลับมาเพราะมันเป็นโอกาสเดียวที่เจ้าจะได้รับ!”

เวลา 10 วัน!

มันสั้นอย่างมาก มากจนแทบจะทำอะไรไม่ได้.

ลั่วเทียนกำลังยืนอยู่บนยอดเขาเพื่อสำรวจพื้นที่ ดวงตาของเขาเหมือนดั้งนกอินทรีที่กำลังมองหาเหยื่อ.

ในที่สุดเขาก็ออกไป.

เขาออกมาจากเผ่าหลักของโลก.

แต่เขาไม่คิดที่จะวิ่งหนี.

ถ้าเขาต้องการหนี มันก็ไม่ง่ายที่เขาจะทำสำเร็จ.

แต่เขาก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น.

เขาไม่อยากสร้างผิดหวังกับเผ่าหลักของโลกและเขาก็ไม่ต้องการปล่อยให้ยายเฒ่าล้มลง ส่วนที่สำคัญที่สุด ลั่วเทียนไม่อาจทิ้งโอกาศอัพเลเวลได้ ลึกลงไปในเมืองภูเขาศพทมิฬ ได้มีโรงงานใต้ดินที่รู้จักในชื่อ ทะเลศพ.

สถานที่แห่งนี้ราวกับเป็นสรวงสวรรค์ที่จะได้รับExp.

อีกเหตุผลหนึ่ง.

เมื่อเขาหัวหน้าของหมู่บ้านมือใหม่ ลั่วจินซาน เขาได้รับดาบดื่มโลหิต.

งั้นแล้วบอสอย่างหยินซางจะให้อะไร?

ลั่วเทียนรู้สึกว่าตราบเท่าที่เขาฆ่าหยินซางแน่นอนว่าเขาอาจจะได้รางวัลใหญ่สองอย่างจากระบบ ผลตอบแทนที่เขาได้รับมันน่ากลัวอย่างมาก! ไอ้เทมที่ทรงพลังอย่างดื่มโลหิตที่ได้รับเมื่อฆ่าบอสในหมู้บ้านมือใหม่ ดังนั้นไอเทมที่น่ากลัวที่เขาจะได้รับจากบอสที่นี่?

ด้วยปัจจัยเหล่านี้ลั่วเทียนไม่อาจหนีออกไปได้.

มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทิ้งบอสไปได้?

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่มนุษย์จะทิ้งมันไปงั้นรึ?

มีความเป็นไปได้ที่จะต้องตาย แต่แม้ว่าเจ้าจะไม่แข็งแกร่งพอที่จะใช้ แต่ก็ยังคงอยากลองอยู่ดี.

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เมืองภูเขาศพทมิฬ เป็นสถานที่ๆลั่วเทียนต้องการที่จะอยู่ต่อ!

“ตูม~…”

“ตูม~…”

ทันใดนั้น…

เสียงที่ดังกึกก้องที่อาจจะได้ยินไปไกลหลายกิโลเมตร แพงโกลิน(ตัวนิ่ม)ที่ดูเหมือนภูเขาขนาดย่อมที่เต็มไปด้วยหนามแหลมๆวิ่งฝ่าหมอกออกมา.

ลั่วเทียนไปด้านนหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ปากและพูด“ข้าจะเริ่มที่เจ้าก่อน!”

ทันทีหลังจากนั้น…

เขาได้พุ่งออกไปทำให้เวลาที่จะไปถึงตัวมันที่ห่างออกไปสิบนาทีเหลือเพียงหนึ่งนาที เฝ้ามองสัตว์ปีศาจแพงโกลินที่กำลังเล่นอยู่รอบๆ ลั่วเทียนยิ้มเย็นและพูด “เจ้าจะเป็นสัตว์ปีศาจอันเดตตัวแรกของกองทัพของข้า!”

แพงโกลินเงยหน้ามองและจากนั้นก็หันหลังเผยให้เห็นหนามแหลมๆที่ยื่นออกมา จากนั้นมันก็ม้วนตัวและกลิ้งเข้ามาราวกับเครื่องบดสังหาร.

ลั่วเทียนดึงหอกวิญญาณงูออกมา จิตสังหารที่พุ่งขึ้นมาเพื่อสอดรับกับการโจมตีของเขา.

หอกถูกแทงออกไป!

จิตสังหารที่ถ่ายลงไปในหอกทำให้มันสร้างแรงกดดันขึ้น.

เวลานั้นแพงโกลินได้กรีดร้องภายใต้เท้าของลั่วเทียนที่ปกคลุมไปด้วยแม็กม่าอย่างต่อเนื่อง เขาจะไม่ให้สัตว์ปีศาจเหล่านี้มีโอกาสขุดดินลงไปถ้าเปิดโอกาสให้มันทำอย่างนั้นก็ไม่อาจจับมันได้อีกต่อไป.

“ตายซะ!”

พลังโคจรผ่านหัวเข่าลั่วเทียนก็กระแทกมันลงไปที่หัวของแพงโกลินทันที.

“ตูม~!”

ร่างกายของแพงโกลินล้มลงกับพื้นโดยปราศจากสัญญาณชีวิตอีกต่อไป.

มันค่อนข้างง่ายมากในตอนนี้ที่ลั่วเทียนจะจัดการกับสัตว์ปีศาจระดับ 5 ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดของเขา.

ลั่วเทียนกระโดดมาด้านหน้าศพของมันพลางขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็ง้างปากของแพงโกลินอย่างจริงจัง ตาของลั่วเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยและคิ้วก็ขมวดิอีกครั้งก่อนที่เขาจะใช้เทคนิคกลั่นสกัดกู่.

ทะเลจิตสำนึกของเขากำลังสั่นสะท้าน.

มีคลื่นจำนวนมากที่เกิดจากจิตสังหารขนาดใหญ่.

มันพลุ่งพล่านและควบแน่นในเวลาเดียวกัน.

มันรู้สึกอึดอัดมากราวกับจิตสังหารกำลังจะฉีกทะเลจิตสำนึกของเขา.

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น…

ลั่วเทียนได้ทำตามวิธีปรับแต่งของแมลงพิษกู่ มันตัวเล็กมากขณะที่ปรากฏอยู่ในทะเลจิตสำนึกของลั่วเทียนและมันเริ่มกระดุกกระดิกเล็กน้อย เหงื่อเย็นๆปรากฏบนร่างกายของเขา เพราะในเวลาสั้นเขาได้ใช้พลังปราณไปกว่า 5,000 แต้ม.

ไม่เพียงแค่นั้นในด้านการต่อสู้เขาก็สูญเสียพลังจากทางจิตไปมากมายเช่นกัน.

ถ้าไม่ใช่เพราะพลังงานทางจิตของลั่วเทียนเพิ่มขึ้นหลังจากที่ได้ทักษะหุ่นเชิดมาแล้ว เขาก็คงไม่อาจทำได้.

ด้วยความคิดของลั่วเทียนได้มีแมลงพิษกู่ปรากฏอยู่บนมือของเขา มันมีขนาดเล็กมากจนดูเหมือนว่าจะเป็นหนอนไหนแคระ ที่ไม่อาจมองเห็นได้หากว่าไม่ใส่ใจ.

ลั่วเทียนวางแมลงกู่อย่างระวังไปที่ปากของแพงโกลินจากนั้นก็ปล่อยให้มันคลานเข้าไปช้า.

ในเวลาไม่นาน…

มีเสียงแจ่งเตือนขึ้นมาในใจของลั่วเทียน.

“ติ้ง!”

“การกลั่นสกัดล้มเหลว!”

ร่างกายของลั่วเทียนสั่นขณะที่สถบออกมา“ลุงเจ้ามันบัดซบ!”

เลเวลของเขาต่ำเกิดไปและการล้มเหลวเป็นเรื่องปกติ แต่ความล้มเหลวนี้มันเจ็บปวดเกินไป มันเป็นเหมือนกับเกิดความเจ็บปวดที่มากกว่าเดิมถึง 10,000 เท่าจากแรงกดดันของผู้เชี่ยวชาญ ความเจ็บปวดนี้มันอยู่ในระดับเดียวกับการใช้เทคนิคมังกรทะลวงสวรรค์.

ไม่มีทางเลือกอื่น…

ลั่วเทียนพักก่อนอีกครั้งก่อนที่จะเริ่มใหม่.

ความเจ็บปวดก็เข้ามาอีกครั้ง!

และเขาก็ได้รับความเจ็บปวดจากความล้มเหลวอีกครั้งอีกครั้ง.
“ติ้ง!”

“การกลั่นสกัดล้มเหลว!”

“ติ้ง!”

“การกลั่นสกัดล้มเหลว!”

ลั่วเทียนล้มเหลวนับไม่ถ้วนพร้อมกับข้อความจำนวนมาก ตอนนี้รูปร่างของเขาดูราวกับแก่ลงไปหลายสิบปีเพราะกระบวนการเหล่านี้มันเหนื่อยเกินไป ตอนนี้เขาแทบไม่เหลือแรงอีกแล้วจากความอ่อนเพลีย ถ้าเขามีทางเลือกอีก เขาจะไม่บ่มเพาะทักษะหมาตดกู่อีก.

ปราณของเขาหมดแล้ว.

ดังนั้นลั่วเทียนจึงเริ่มนำยามาใส่ปาก.

เขายังเริ่มใช้แกนปีศาจในระดับปกติ.

พลังปราณของเขาเริ่มเพิ่มอย่างบ้าคลั่ง.

ลั่วเทียนก็มุ่งเน้นพลังไปที่การบ่มเพาะทักษะกู่.

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น…

เมื่อลั่วเทียนกำลังตกอยู่ในภาวะสิ้นหวังก็มีเสียงจากระบบแจ้งเข้ามา.

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียนในการกลั่นสกัดสำเร็จ.”

“เย็ดเข้!”

ลั่วเทียนกำลังรู้สึกสุดยอด เมื่อเขาคิดสัตว์ปีศาจแพงโกลินก็ลุกขึุ้นยืน ร่างกายของมันเต็มไปด้วยจิตสังหารที่มาจากเส้นทางสังหารของลั่วเทียน – ความตาย “5555….ในที่สุดก็กลั่นสำเร็จสักที ข้าเกือบจะตายหลังจากที่ทำแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่แม่งเอ้ยในที่สุดก็สำเร็จสักที!”

เขารู้สึกตื่นเต้นมาก.

ตื่นเต้นสุดๆ!

จิตสังหารจากแพงโกลินที่แผ่ออกมาก็ค่อนข้างรุนแรงเช่นกัน.

เหล่ายามไม่รู้จักตายของเมืองภูเขาศพทมิฬแตกต่างจากแพงโกลินเล็กน้อย พวกมันมีจิตสังหารที่รุนแรง แต่ก็อาจอธิบายได้ว่ามันแตกต่างจากกลิ่นอายแห่งความตายที่เยือกเย็น.

มรสายสัมพันธ์โดยตรงกับคนที่กลั่นแมลงกู่.

หยินซางได้กลายเป็นบ้าและจิตสำนึกของเขาก็ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงกับกลิ่นอายแห่งความตายของเขา ดังนั้นแมลงกู่ที่เขากลั่นมันจะทำให้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีกลิ่นอายแห่งความตายของหยินซางด้วยเช่นกัน ลั่วเทียนได้ใช้จิตสังการที่บริสุทธิ์ในการบ่มเพาะแมลงกู่ ดังนั้นแมลงกู่ทุกตัวที่เขากลั่นได้จะมีกลิ่นอายที่แห่งความตายที่เยือกเย็นราวกับกริมริปเปอร์.

ลั่วเทียนรู้สึกยินดีมากที่จิตวิญญาณของเขาถูกยกระดับ เมื่อได้เห็นสมาชิกคนแรกของกองทัพสัตว์ปีศาจของเขา เขาเริ่มหัวเราะอย่างคึกคะนองขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง “หยินซางใช่มั๊ย? รอบิดาหน่อย! เราจะมาดูกันว่า ยามไม่รู้จักตายของเจ้าจะแข็งแกร่งเท่ากับสัตว์ปีศาจสุดแกร่งของข้าหรือไม่? 5555…”

ความคิดแบบนี้จะปรากฏแค่คนที่เป็นเหมือนกับลั่วเทียนเท่านั้น.

เขาไม่เคยคิดที่จะใช้คนตายและใช้เพียงสัตว์ปีศาจเท่านั้น จะเกิดฉากแบบไหนกันหากว่าเขานำสัตว์ปีศาจอันเดตนี้บุกไปยังเมืองภูเขาศพทมิฬ?

แน่นอนมันต้องน่ากลัวเพียงแค่มองเห็น!

แค่คิดมันก็ทำให้เลือดเดือนพล่านได้แล้ว.

“ต่อไปอีกหนึ่ง!”

ลั่วเทียนเก็บสัตว์ปีศาจแพงโกลินไว้ในป้ายมิติของเขาก่อนที่จะพุ่งเข้าหาสัตว์ปีศาจระดับ 5 ต่อ.

———-

เผ่าหลักของโลก.

ในบ้านของยายเฒ่า.

“ยาย ชายคนนั้นจะกลับมาใช่ไหม?

ยายเฒ่าดูอ่อนแรงเนื่องจากจิตวิญญาณที่ต่ำ เธอเงยหน้ามองหลุมที่ลั่วเทียนตกลงมาจนบ้านพังด้วยสายตาที่ว่างเปล่าและพูด “เขาจะกลับมา…”

“อมตะไม่เคยลืมเรา ไม่นานเขาจะกลับมา.”

หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวด้วยท่าทีที่เชื่อมั่น.

คนอื่นๆก็มีรอยยิ้มน้อยและขณะที่พูดพึมพำ “พรุ่งนี่จะเป็นวันที่สิบแล้ว หยินซางจะมาในที่สุด ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้คนที่ฆ่าหยู่ฮั่นรอดไปได้ ถ้าอมตะไม่มาเราจะตายกันทุกคน.”

“แน่นอนว่าอมตะอย่างเขาต้องกลับมา!”