“ยุน! นายบ้าไปแล้วหรือไง ป่านนี้แล้วยังไม่ถามอีกเหรอ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าหมอนั่นต้องการอะไร แต่นายก็ให้ ๆ ไปแล้วรีบออกมาซะสิ!”

“…เขาขอฉันคบ…”

มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่อึนฮันรู้

“อะไรนะ”

คริสเบิกตาโพลง หมอนั่นขออะไรนะ

“เขาบอกว่าคบกันนะ เขาขอฉันเป็นแฟน…”

“คามินสกีเป็นเกย์เหรอ”

“น่าจะไบเซ็กชวลน่ะ”

คริสตกใจจนพูดไม่ออก ได้แต่มองตาอึนฮันอยู่อย่างนั้น

“เพราะงั้น…นายก็เลยคบเนี่ยนะ”

“ปะ…เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น…ก็แค่ดู ๆ กันไปก่อนน่ะ”

คราวนี้คริสดูเหมือนคนไม่มีแรงจะพูดอีกต่อไป เขาเพียงโบกมือเป็นเชิงให้อึนฮันพูดต่อเท่านั้น

“มีแค่นี้ละ”

“นี่ที่รัก จะยังไงก็คบกับคนอย่างคามินสกีไม่ได้เด็ดขาดนะ คบกับฉันยังดีกว่าอีก จริงไหม”

อึนฮันส่ายหน้า คริสมองดูอึนฮันที่เอาแต่ส่ายหน้าปิดปากเงียบแล้วตั้งใจจะตะโกนอะไรบางอย่าง ทว่าทันใดนั้นเอง

“ทำแบบนั้นก็แย่น่ะสิ นายตำรวจวอเกน”

เสียงนุ่มทุ้มดังอยู่ใกล้ ๆ หูคริส เจ้าของชื่อตัวแข็งทื่อจนหันหน้าไปมองไม่ได้ในทันทีที่ได้ยิน

“ฉันเป็นแค่ผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่งเท่านั้นเองนี่”

วาซีลียืนมองอึนฮันจากตรงนั้น ตอนนี้อึนฮันตัวแข็งทื่อยิ่งกว่าคริสเสียอีก ช่วงหลังมานี้วาซีลีเอาแต่พูดเรื่องผู้เข้าแข่งขันเป็นแฟนอะไรนั่นอยู่ทุกวัน

“ที่จริงแล้วฉันอยากเป็นผู้เข้าแข่งขันเพียงหนึ่งเดียวมากกว่า นายรู้ใช่ไหมว่าหมายความว่ายังไง”

“นี่นายกำลังข่มขู่เจ้าพนักงานอยู่งั้นเหรอ”

ได้ยินแบบนั้นคริสที่ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวก็เริ่มเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห

“ข่มขู่เลยเหรอ”

วาซีลีแค่นหัวเราะขณะเดินมาข้างอึนฮัน ทางด้านบอดี้การ์ดจึงรีบดึงเก้าอี้ออกให้และคอยดูแลอย่างใกล้ชิด วาซีลีทรุดตัวนั่งข้างอึนฮันแล้วจับมือเขาขึ้นมา อึนฮันเกร็งไหล่ทว่าอีกฝ่ายไม่คิดสนใจ แถมยังจูบหลังมือเขาเสียอย่างนั้น

“เห็นไหม”

มาทำเหมือนเด็กเล่นอะไรล่ะครับ คุณเป็นแบบนี้ไงผมถึงกลัว ข้างนอกเหมือนเด็กแต่ข้างในนี่ระเบิดซีโฟร์ดี ๆ นี่เอง อึนฮันพยายามขยับปากบอกคริสให้พอได้แล้ว แต่เจ้าตัวกลับกอดอกราวกับรอเวลานี้มาเนิ่นนาน

“เห็นว่านายเป็นบ้าอยู่คนเดียวไง”

อึนฮันแอบเห็นว่าวาซีลีคิ้วกระตุก

“เขาเป็นแบบนั้นเพราะห่วงผมน่ะครับ!”

อึนฮันจึงรีบตะโกนขึ้นมา ตอนนี้เขาไม่สนว่าจะตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นเหมือนเมื่อครู่แล้ว

“เขาเป็นเพื่อนผมน่ะครับ ก็เลยเป็นห่วง คนแบบผมไม่ใช่สเปกเขาหรอกครับ! ขะ…เขาก็แค่ห่วง ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณคามิน เอ๊ย วาซยาโกรธคือถึงตั้งใจก็อาจจะนิดเดียว ตั้งใจแค่นิดเดียวจริง ๆ ครับ เป็นนิสัยที่ติดมาจากอาชีพเขาน่ะครับ!”

อึนฮันก็แค่พยายามจะเข้าข้างเพื่อนของตัวเองให้มากที่สุด แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมสีหน้าของวาซีลีจึงดูเย็นชาขึ้นทุกที ถึงอย่างนั้นการที่เขาถึงขนาดพูดว่าคริส ‘ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้โกรธ’ ออกไปแบบนั้นก็นับว่ากล้าหาญมากแล้ว

“จะ…จริง ๆ นะครับ แค่…นิสัยที่ติดมา…”

ในขณะที่อึนฮันพูดอะไรไม่ออก คริสกลับพูดออกมาอย่างมั่นใจ

“นายน่ะ สเปกฉันเลยละ”

นี่ เป็นบ้าไปแล้วหรือไง! กรมตำรวจไมแอมีเอายาบ้าให้นายกินเรอะ!

อึนฮันหันขวับกลับไปมองคริสทันที ก่อนจะโวยวายใส่เพื่อนแบบไร้เสียง คริสมองอึนฮันที่อ้าปากพะงาบ ๆ แล้วพูดออกมาอย่างมั่นใจ

“ทำไมล่ะ ก็นายตรงสเปกฉันจริงนี่ ยิ่งเรื่องเซ็กซ์นะยิ่งใช่เลย ถ้าเป็นนายละก็ ฉันยอมให้นายเป็นฝ่ายขึ้นยังได้…”

พูดอะไรของนายเนี่ย ไอ้เซ็กซ์นั่นมันเกิดขึ้นตอนเราเมาเป็นหมากันต่างหากล่ะ นี่ หรือถ้าจะพูดให้ถูกน่ะนะ วันนั้นฉันล็อกประตูไว้เพราะท้องเสีย แล้วนายก็มาด่าฉัน หาว่าฉันต้อนรับแขกได้ห่วยแตก ก่อนที่เราจะไปบ้านนายกันแต่สุดท้ายนายก็ดันไปปล่อยระเบิดในรถระหว่างทางจนต้องช่วยกันเช็ด…นั่นเรอะ ‘เซ็กซ์’ ที่นายว่า ส่วนไอ้เรื่องที่นายร่ำร้องขอให้ฉันขึ้นแล้วฉันก็ขึ้นให้นายตั้งสามยกนั่นน่ะ ที่จริงฉันแค่พูดเล่นแล้วนายก็หงายหลังหลับเป็นตายไปเลย…

“ชอบของใครล่ะ”

จู่ ๆ วาซีลีก็ถามขึ้นมาจนอึนฮันต้องหยุดโวยวายในใจแล้วหันกลับไปมองเขา

“อะไรเหรอครับ”

“ฉันหรือไอ้หมอนั่น เซ็กซ์ของใครฟินกว่ากัน”

นี่เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไงวะ

อึนฮันกะพริบตาช้า ๆ ขณะนึกสงสัยว่าบทสนทนาของพวกเขาข้ามขั้นมาถึงเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร วาซีลีขยับมือมาจับต้นขาของเขาไว้ แอบมาลูบขากันแบบนี้มันไม่ต่างจากคำขู่เลยสักนิด คำขู่ที่ว่าหากเขาตอบว่าคริส วาซีลีก็พร้อมแสดงให้เห็นว่า ‘เซ็กซ์สุดฟิน’ นั้นเป็นอย่างไร