ตอนที่ 740 ความคิดของหนานหนาน

ตอนที่ 740 ความคิดของหนานหนาน

ทุกคนชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง ความลับหรือ?

หนานหนานกล่าวต่อ “สำหรับเวลาในการหมักก็… ถูกเก็บเป็นความลับ และสรรพคุณของสุรานี้ก็ยัง… ถูกเก็บเป็นความลับเช่นกัน”

ใครบางคนไม่พอใจทันที “หมายความว่าอย่างไร? เจ้าเก็บเป็นความลับเช่นนี้ แล้วคนอื่นจะเข้าใจได้อย่างไร?”

หนานหนานกะพริบตา แล้วพูดอย่างไร้เดียงสา “เจ้าจะไม่เข้าใจหลังจากดื่มมันแล้วหรือ? สำหรับพวกเรานักดื่ม สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตั้งใจดื่มให้ดี เข้าใจหรือไม่? คนที่เข้าใจสุราอย่างแท้จริงไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาอธิบาย เพียงแค่ลิ้มรสก็บอกได้ว่ามีอะไรอยู่ในสุรานี้ จริงหรือไม่?”

ชายคนนั้นสำลักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินหนานหนานพูดต่อไป “เช่นนั้นแล้ว สุราของข้าในวันนี้ เรามาดื่มในแบบอื่นกันเถอะ”

“ดื่มอย่างไรหรือ?” ไป๋อีเฟิงถามอย่างประจบสอพลอ

เมื่อหนานหนานเห็นเขา ดวงตาของก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ไม่จำเป็นต้องบอกล่วงหน้าก็รู้ว่ามีคนเลี้ยงแล้ว

เขาคิดว่าไป๋อีเฟิงรู้เท่าทันสถานการณ์ปัจจุบันมากเกินไป เมื่อกลับไปแล้ว เขาจะต้องไปดื่มสุราสามไหใหญ่ที่บ้านของเขาทีหลังแน่

หนานหนานยิ้ม แล้วยกไหสุราในมือขึ้น “ทุกคนลองดื่มก่อน แล้วคนดื่มก็บอกส่วนผสมในสุรามา หากให้ข้าบอกก็คงจะน่าเบื่อมาก ฉะนั้นให้ทุกคนเดาเองดีกว่า วิธีนี้จะทำให้งานมีชีวิตชีวาและน่าสนใจขึ้นใช่หรือไม่?”

ทุกคนตกตะลึง นี่เป็นวิธีที่ค่อนข้างแปลกใหม่ วิธีนี้ไม่เคยมีใครใช้มาก่อน แต่ทำให้คนอยากลองลิ้มรสและสัมผัสรสชาติของสุราด้วยลิ้นของตัวเอง อีกทั้งยังเป็นการทดสอบว่าตัวเองมีพรสวรรค์ในการชิมสุราหรือไม่

ในฐานะผู้สนับสนุนตัวยงของหนานหนาน ไป๋อีเฟิงก็เป็นคนแรกที่เห็นด้วย “ข้าไม่มีข้อโต้แย้ง”

ในเมื่อคนจากตระกูลไป๋แห่งอาณาจักรเทียนอวี่ไม่คัดค้าน ร้านสุราอื่น ๆ ในอาณาจักรเทียนอวี่ต่างก็มองหน้ากัน แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ

ผู้อาวุโสสกุลลี่หรี่ตาลง และรู้สึกไม่ชอบเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของเจ้าตัวเล็กนั่น ในขณะนี้เขาจึงไม่ต้องการให้หนานหนานสมหวัง

เขานึกเย้ยหยัน แล้วขยิบตาให้เจ้าของร้านสุราที่อยู่ข้างหลังเขา

เจ้าของร้านสุราเข้าใจ และกำลังจะพูดคัดค้าน

ทันใดนั้นผู้อาวุโสสกุลหมิงก็ลุกขึ้น แล้วพูดเสียงดังว่า “ดี ข้าเห็นด้วยกับความคิดนี้” เขาจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสสกุลลี่ เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบแสดงการสนับสนุนหนานหนานทันที

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ เจ้าของร้านสุราที่อยู่ด้านหลังผู้อาวุโสสกุลลี่จึงทำได้เพียงนั่งลงอย่างไม่พอใจ

ผู้อาวุโสสกุลลี่ขมวดคิ้ว แล้วมองไปยังผู้อาวุโสสกุลหมิง หลังจากมองแล้วเขาก็พบว่าประมุขเผ่าก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

เขาหงุดหงิด แต่ไม่สามารถส่งเสียงได้อีกต่อไป สำหรับตอนนี้ เขายังคงไม่กล้ารุกรานผู้อาวุโสสกุลหมิง เพราะคนผู้นั้นดูเก็บความเคียดแค้น เย็นชา และระมัดระวังตัวยิ่งนัก

ตอนนี้เมื่อผู้อาวุโสสกุลหมิงพูดแล้ว คนอื่น ๆ ก็ย่อมพยักหน้าเห็นด้วย และแสดงท่าทางเต็มใจยอมรับวิธีของหนานหนาน

หนานหนานคิดว่าตาทวดของเขาก็ยังเป็นคนที่มีพรสวรรค์เช่นกัน ดังนั้นกลับไปเขาจะหอมแก้มท่านตาทวดอีกสองสามครั้งเป็นการแสดงความชื่นชม

โม่เสียนลูบหน้าผากของตน เขาคาดไม่ถึงเลยว่าสถานการณ์จะเป็นไปในลักษณะนี้ และคนเหล่านี้ยอมปฏิบัติตามวิธีเหลวไหลจริง ๆ

เฮ้อ ใช่แล้ว ผู้อาวุโสสกุลหมิงไม่มีข้อกังขาที่จะรักหนานหนานเลย อาจารย์ใจดีกับหนานหนานมากเช่นนี้ เขาจะไม่ทำตามความปรารถนาของหนานหนานได้อย่างไร?

คิดได้ดังนั้น เขาก็ทำได้เพียงยอมจำนน แล้วยกจอกสุราขึ้นมาจัดเรียง

แต่จู่ ๆ หนานหนานก็นึกถึงหญิงสาวบนเวทีก่อนหน้านี้ ท่วงท่าการเต้นของนางนั้นสวยงามมากจริง ๆ

แต่เขาเต้นไม่เป็น ซึ่งนั่นถือว่าเป็นปัญหา

หนานหนานจับคางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยุดนิ่งไปอีกครั้ง

โม่เสียนรออยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยยังคงไม่ขยับเขยื้อนก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเตือน “หนานหนาน รินสุราได้แล้ว”

“ไม่ ท่านลุงโม่ ข้ามีความคิดหนึ่ง ท่านจะช่วยข้าหรือไม่?” ดวงตาสดใสของหนานหนานจับจ้องมองโม่เสียน

จู่ ๆ ลางสังหรณ์ไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจของโม่เสียน เห็นหนานหนานเป็นเช่นนี้แล้ว หัวใจของเขาก็เต้นแรง

ความคิด… ของเขา โม่เสียนไม่อยากจะสนับสนุนเลย สวรรค์รู้ดีว่ามันเป็นความคิดที่น่าตกใจเพียงใด

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาจริงจังของหนานหนาน เขาก็ทำได้เพียงกลืนน้ำลายและพูดอย่างไม่แน่ใจ “บอกมาก่อนว่าเจ้าคิดอย่างไร หากทำได้…ข้าก็จะช่วย!!”

หนานหนานจับมือเขาทันทีด้วยความตื่นเต้น แล้วกระซิบว่า “ร้านสุราก่อนหน้าเรามีสาวงามมาเต้นระบำด้วยไม่ใช่หรือ? แม้ท่านแม่ของข้าจะงดงามเช่นกัน แต่หากขอให้นางเต้นรำ นางจะต้องฆ่าข้าแน่นอน ดังนั้นหากท่านลุงโม่รู้สึกเห็นใจก็ช่วยเต้นแทนทีเถิด”

“…” โม่เสียนเหลือบมองเขาด้วยความสยดสยอง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เม้มปาก แล้วหยิบไหสุรามาถือไว้ในมืออย่างจริงจัง… และกำลังจะเริ่มเทสุราลงในจอก

เขารู้แล้ว เขารู้ว่าความคิดของหนานหนานคือการทดสอบผู้คน เขาบ้าไปแล้วที่เสียเวลาฟังเขาเช่นนั้น นั่นไม่ใช่การทรมานตัวเองหรอกหรือ?

เมื่อเห็นเขากำลังจะรินสุรา หนานหนานก็รีบยื่นมือไปขวางไว้ “ท่านลุงโม่…”

“หนานหนาน ข้าก็รักชีวิตของข้าเช่นกัน”

หนานหนานหน้ามุ่ย และคว้าไหกลับมา “ไม่เต้นก็ไม่เต้น เช่นนั้นข้าจะใช้วิธีอื่น”

อย่างไรเสียมันก็เป็นแค่การดึงดูดความสนใจ หนานหนานเอียงศีรษะแล้วเริ่มวางจอกสุราซ้อนกันทีละใบ

ผู้ชมทุกคนต่างมองด้วยความประหลาดใจ สงสัยว่าเด็กคนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่?

อีกด้านหนึ่ง อวี้ชิงลั่วหลับตาลงโดยไม่ได้เอ่ยคำใด เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเทสุราด้วยวิธีเรียงซ้อนกันแบบแก้วแชมเปญ

นางเหลือบมองด้านล่างของขอบจอกอย่างระมัดระวัง โชคดีที่… มันไม่ยุบเมื่อวางซ้อนกัน… ใช่แล้ว หากเขาทำล้มหมด นางจะหลบหน้าและหนีไปแน่นอน

หนานหนานวางจอกซ้อนกันด้วยความตั้งใจมาก และทุกคนก็เฝ้าดูด้วยความสนใจมากเช่นกัน

หลังจากที่เขาวางซ้อนสำเร็จในที่สุด เขาก็เดินไปรอบ ๆ พร้อมกับไหสุรา “ทุกท่านจับตาดูให้ดี”

ขณะที่เขาพูด ไหสุราก็ถูกยกขึ้นสูงแล้วเอียงเทลงไปในจอกสุราที่อยู่บนสุด

ทันทีที่จอกสุราใบแรกเต็ม สุราก็ไหลลงมาจากขอบจอกทันทีและตกลงสู่แถวที่สอง สาม และสี่ ราวกับน้ำตกขนาดเล็ก ทำให้ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง

นี่เป็นวิธีการรินสุราที่น่าสนใจ ทุกคนที่อยู่ข้างล่างเวทีต่างพูดคุยและกระซิบกระซาบกันเซ็งแซ่

ใบหน้าของผู้อาวุโสสกุลหมิงดูจริงจัง แต่ไม่อาจหยุดรอยยิ้มที่มุมปากของเขาได้ เป็นไปดังที่เขาคิดไว้ เหลนของเขามีความคิดใหม่ ๆ มากมาย ครั้งนี้ทุกคนที่มาร่วมงานจะต้องประทับใจอย่างสุดซึ้งแน่นอน และเมื่อถึงเวลา คนที่ชนะเป็นอันดับหนึ่งต้องเป็นเหลนของเขาแน่

หลังจากที่หนานหนานเทเสร็จแล้ว เขาก็ยกมือขึ้นบอกกับทุกคนว่า “เอาล่ะ ทุกคนขึ้นมารับเองได้เลย”

ขึ้นไปเองหรือ?

ทุกคนเริ่มลังเลอีกครั้งว่าการขึ้นไปทางเองเช่นนี้จะไม่วุ่นวายเกินไปหน่อยหรือ?

อีกด้านหนึ่ง เหมิงลู่เลิกคิ้วขึ้นและยืนขึ้นก่อน “เช่นนั้นข้าจะไปก่อน”

เมื่อเขาลุกขึ้น กรรมการอีกหลายคนก็ลุกขึ้นด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมิงผูเซิ่งที่เป็นอดีตประมุข ดวงตาของเขาร้อนผ่าว การถูกกระตุ้นโดยการกระทำและคำพูดก่อนหน้านี้ของหนานหนานทำให้เขาอยากลิ้มรสสุรานี้มากที่สุด เพื่อจะได้รู้ว่าส่วนผสมของสุรานี้คืออะไร

ดังนั้นหลังจากที่เหมิงลู่หยิบจอกสุราลงจากโต๊ะกลม เขาก็ขึ้นไปหยิบจอกสุราในแถวที่สองทันที และดื่มมันบนเวทีก่อนที่จะลงมาเสียอีก

“สุรารสเลิศ” เขาพูดพร้อมส่งยิ้มให้หนานหนาน ก่อนหยิบสุราอีกจอก แล้วหันหลังเดินลงบันไดไป

เดินไปได้เพียงสองก้าว ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็หดลงกะทันหัน ทั้งร่างกายของเขาแข็งทื่อไปทันที วินาทีต่อมา ตัวของเขาเซไปข้างหน้า ก่อนจะล้มคว่ำหน้าลงกับพื้น ท่ามกลางความตื่นตระหนกของฝูงชน

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

แต่ละความคิดของหนานหนานก็คือชวนให้ใจสั่นทั้งนั้น ดีที่ท่านลุงโม่ไม่เล่นด้วย

ในสุรามียาพิษอะไรหรือเปล่านะ แล้วใครเป็นคนเอามาใส่ไว้

ไหหม่า(海馬)