บทที่ 205 หญิงชรา

บทที่ 205 หญิงชรา

“สมกับเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่! ถึงกับทำให้ศิษย์พี่ชิวชิงหลีเชื่อฟังได้! หรือว่าข่าวลือเรื่องฉู่เชิ่งและศิษย์พี่ชิวชิงหลีจะเป็นเรื่องโกหก?”

“เหอะ บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ช่างแข็งแกร่งเสียจริง ขอเพียงเป็นคนฉลาดหลักแหลม ย่อมมองออกว่าในอนาคต สถานะและการบ่มเพาะของเขาจะต้องสูงกว่าของฉู่เชิ่งอย่างแน่นอน หากข้าเป็นศิษย์พี่ชิวชิงหลี ข้าก็ยอมตกอยู่ในอ้อมแขนของเจ้านั่นเช่นกัน!”

ลู่หยวนชำเลืองมองฉู่เชิ่งที่แน่นิ่งอยู่บนพื้น เขายิ้มหยันออกมา ร่างกายวูบไหวก่อนกลับเข้าไปในยอดเขาหอก

หลังชายหนุ่มจากไปแล้ว แสงสว่างสีน้ำเงินพลันกระจายออกไป อักขระนับพันร่ายรำ ค่ายกลจำนวนมากปรากฏขึ้นอีกครั้ง

เมื่อค่ายกลกำลังจะปิดผนึก ร่างหนึ่งถูกเตะส่งออกจากยอดเขาหอก!

ร่างโชกโลหิตที่เปรียบดังเหล็กตะกั่วหนักอึ้ง มันร่วงหล่นลงสู่พื้นเบื้องล่าง ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นฉู่เชิ่งที่แทบต้องเผชิญกับความตาย

เมื่อเห็นว่าลู่หยวนไปแล้ว ทุกคนจึงพากันแยกย้ายคนแล้วคนเล่า

พวกเขาไม่แม้แต่จะเหลียวแลฉู่เชิ่งสักนิดเดียว!

ต่อให้จะมีความสัมพันธ์กันจริง แต่ใครบ้างจะไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้?

บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ผู้นี้ไม่ชอบฉู่เชิ่ง!

หากพวกเขาช่วยอีกฝ่ายในวันนี้ สิ่งที่รอคอยพวกเขาคือพิธีประหารโดยบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่!

เฉิงไท่มองยอดเขาหอก พลางตกอยู่ในห้วงความคิด

ก่อนฉู่เชิ่งจะกลับมา ตนได้ไปที่ราชวังแดนมัชฌิมเพื่อเข้าพบจักรพรรดินี พวกเขาสนทนากันได้ไม่กี่เรื่อง ทั้งหมดล้วนเกี่ยวกับลู่หยวน

เฉิงไท่มองไกลออกไป ในที่ที่เมฆาลอยล่อง ณ มุมหนึ่งของแดนมัชฌิม สิ่งปลูกสร้างสูงตระหง่านถูกสร้างเอาไว้ มีกำแพงเมืองโอบล้อม

เขาคล้ายกับรู้สึกถึงบางอย่าง จึงพึมพำกับตัวเองว่า “มังกรเจินหลงยอมถวายชีวิต โลหิตมังกรอยู่ในการครอบครองของลู่หยวน นี่คือวาสนาหรือภัยพิบัติของเจ้ากันแน่?”

เมื่อกล่าวจบ เฉิงไท่สะบัดแขนเสื้อ ก่อนจะกลับยอดเขาสูงสุด

ชิวชิงหลีผู้อยู่ในยอดเขาหอกตรวจสอบสถานที่สักพัก แล้วเริ่มเตรียมอ่างน้ำและเสื้อผ้าให้กับลู่หยวน

กลิ่นอายรอบตัวนางในตอนนี้ผันผวนอีกครั้ง สายตาเย็นชาพลันอ่อนโยนขึ้นมา

ข้างในหัวใจ เสียงหนึ่งที่เหมือนกับเสียงของนางดังขึ้น แต่มันเป็นน้ำเสียงที่ลุ่มลึกกว่า

“เป็นอะไร? ลู่หยวนคนนี้แข็งแกร่งกว่าฉู่เชิ่งมากนัก! ไม่ว่าจะสถานะ เคล็ดวิชา ปัญญาหรือการบ่มเพาะ ไม่ว่าจะด้านไหน เขาก็แข็งแกร่งกว่าฉู่เชิ่งนับร้อยเท่า!”

“เจ้าเองก็เห็นแล้วนี่ เขาแบกรับพลังมังกรเอาไว้ ได้รับการปกป้องจากมังกรเจินหลง โอกาสยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถพบได้โดยง่าย!”

เสียงดังกล่าวยังคงเปี่ยมด้วยเสน่หา “เจ้าเองก็ไม่ได้เต็มใจจะแบ่งปันร่างกายร่วมกับข้าเสมอไปใช่หรือไม่? เช่นนั้นลองพยายามเข้าใกล้เขาดู ใช้เสน่หาให้โปรดปราน หลอกล่อให้เชื่อใจ จากนั้นชิงโลหิตของมังกรเจินหลงแล้วดึงแก่นมังกรออกมา! ถึงตอนนั้น ข้าจะสามารถสร้างอีกร่างร่วมกับเจ้าขึ้นมาได้!”

ดวงตาของชิวชิงหลีหมองหม่นเล็กน้อย ร่องรอยความลังเลฉายผ่านดวงตา

“ไม่ต้องห่วง ถ้าข้าได้แก่นโลหิตมังกร ข้าจะแบ่งมันให้อย่างแน่นอน สร้างร่างกายขึ้นใหม่ไม่จำเป็นต้องใช้โลหิตมังกรมากนัก แล้วข้าจะใช้ส่วนที่เหลือเพื่อช่วยเจ้าในการทะลวงสู่ขั้นปรมาจารย์ยุทธ์เอง!”

“กระบี่วิถีโลกายังไม่ถูกใช้ ดังนั้นมันจึงเป็นเพียงอาวุธครึ่งก้าวสู่ระดับศักดิ์สิทธิ์ หลังจากได้มังกรเจินหลงมา เจ้าสามารถใช้กระดูกมังกรได้ ถึงตอนนั้น เจ้าจะเป็นอันดับหนึ่งในสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์! เป็นผู้นำรุ่นเยาว์ของทั่วทั้งแผ่นดินหยวนหง!”

เสียงนั้นอยากพูดอะไรอีก แต่ชิวชิงหลีพลันหลับตา น้ำเสียงของนางค่อนข้างไร้ข้อกังขา “เลิกพูดได้แล้ว ข้ารู้ว่าต้องทำอะไร”

“ถ้ารู้ก็ดีแล้ว”

เสียงต่ำจางหายไป

ชิวชิงหลีมองน้ำเดือดตรงหน้า ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดวงตาของนางมีความเศร้าโศกเล็กน้อย

ลู่หยวนรออยู่ในห้องโถงหลักได้ไม่นาน เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู หลังจากสิ้นเสียงดังกล่าว น้ำเสียงเย็นชาของชิวชิงหลีก็ดังขึ้น “บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ อ่างน้ำพร้อมแล้ว”

ชายหนุ่มลุกขึ้น ก่อนจะเดินตามชิวชิงหลีไปที่ห้องด้านข้างที่อยู่รอบนอก

ตอนนี้ห้องนั้นเต็มไปด้วยไอน้ำ กลิ่นหอมเข้มข้นอบอวลไปทั่ว โฉมงามผู้อยู่ตรงหน้ากำลังเอามือวักน้ำเพื่อตรวจสอบอุณหภูมิ เสน่ห์อันเอ่อล้นนั้นทำให้หัวใจของผู้คนพองโต!

“อุณหภูมิน้ำได้ที่แล้ว”

หลังจากชิวชิงหลีกล่าวจบ นางก็ไปยืนอยู่ด้านข้าง

ลู่หยวนก้าวเท้าไปข้างหน้า เขายืนอยู่ตรงหน้าชิวชิงหลีแล้วยื่นมือออกไป

ชิวชิงหลีเข้าใจ นางเริ่มเปลื้องผ้าให้ชายหนุ่ม ดวงตาของนางปราศจากร่องรอยความไม่เต็มใจหรืออารมณ์ต่าง ๆ

ราวกับว่างานเหล่านี้ มันเป็นงานที่นางทำด้วยความเคยชิน

ลู่หยวนหลุบตา เนตรเทวะปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขามองเห็นชัดเจนว่าวิญญาณที่กำลังควบคุมชิวชิงหลีไม่ใช่ดวงเดียวกับที่เขาเห็นเมื่อครู่

วิญญาณที่เห็นนอกยอดเขาหอกก่อนหน้านี้ ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายมากยิ่งกว่า!

ดูท่าว่าหลังจากเข้ายอดเขาหอกแล้ว วิญญาณทั้งสองจะสลับกันอีกครั้ง!

หนึ่งร่างสองวิญญาณ สามารถสลับได้อย่างอิสระ…

โฮ่…

บางทีการที่ชิวชิงหลีเห็นด้วยกับคำขอของลู่หยวน อาจจะเป็นการตัดสินใจของวิญญาณอันตรายนั่นก็เป็นได้!

ชิวชิงหลี เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

ลู่หยวนสะกดความสงสัยเอาไว้ หลังจากเปลื้องผ้าแล้ว เขาก็บอกให้นางไปทำอาหาร

เขาลงไปในน้ำ พิงกำแพงสระที่ประดับด้วยหยก หลับตาลงเพื่อซึมซับความสบาย

ไม่ช้าม่านราตรีจึงปกคลุมสำนักมายาศักดิ์สิทธิ์ ฉู่เชิ่งตื่นขึ้นอย่างเกียจคร้าน จิตใจปั่นป่วน ทั่วร่างคล้ายกับถูกบดขยี้เป็นชิ้น ๆ จนไม่สามารถขยับไปไหนได้!

“ชิงหลี”

ฉู่เชิ่งตะโกนออกไปด้วยจิตที่สับสน น้ำเสียงนี้ค่อนข้างเบาจนแทบไม่มีใครจะสามารถได้ยิน

ท่านหู่ในเวลานี้ค่อนข้างร้อนใจ การโจมตีของลู่หยวนเกิดขึ้นเร็วจนเกินไป กระทั่งท่านหู่ก็ตอบสนองไม่ทัน

เพียงการฟาดหนึ่งครั้งก็เป็นเหตุให้กระดูกทั้งกายฉู่เชิ่งแตกหัก!

ปัจจุบันศิษย์เอกแห่งบรรพชนดาบยังไม่ได้สติ ค่ายกลของยอดเขาบรรพชนรอบด้านปกคลุมทำงานอย่างแน่นหนา และตัวเขาก็ไม่มีที่ให้กลับ!

ต่อให้ท่านหู่อยากยึดร่างของฉู่เชิ่งในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะพาอีกฝ่ายไปที่ใด

“เจ้าหนู ตื่นขึ้นมาก่อน บอกทางข้าที ใครบ้างที่รักษาบาดแผลให้เจ้าได้”

ท่านหู่ส่งเสียงเรียกฉู่เชิ่ง แต่ฉู่เชิ่งกลับไม่ได้ยิน

ความมืดยิ่งคืบคลานยิ่งมืดมิด ศิษย์หลายคนที่ลาดตระเวนตอนกลางคืนผ่านไปมา ราวกับพวกเขาไม่พบเห็นอะไรทั้งสิ้น

ท่านหู่ในเวลานี้กำลังรำพึงรำพัน หากว่าเขาออกหน้า เจ้าหนูนี่ก็คงไม่พบจุดจบเช่นตอนนี้!

ทันใดนั้นสายลมได้พัดผ่าน กลิ่นอายของยอดฝีมือจำนวนมากปรากฏขึ้นใกล้เคียงตัวฉู่เชิ่ง

ท่านหู่ตื่นตัวโดยพลัน ตัวเขาแอบอยู่ในจิตเทวะของศิษย์เอกบรรพชนดาบ และเตรียมพร้อมยึดครองร่างในทุกเมื่อ

อีกฝ่ายมากันสามคน คนแรกเป็นหญิงชรา ดูอายุค่อนข้างมาก เพียงแต่หลังตั้งตรง รอบกายไร้ซึ่งกลิ่นอายใดทั้งสิ้น เป็นการยากที่ผู้อื่นจะล่วงรู้ความแข็งแกร่ง

เมื่อหญิงชราเห็นฉู่เชิ่ง ดวงตาของนางก็เผยร่องรอยความไม่พอใจขึ้นมา

“เขาคือฉู่เชิ่งหรือ?”

อีกสองคนตอบด้วยความเคารพว่า “เป็นฉู่เชิ่งขอรับ!”

“คุณหนูถึงกับให้ค่าขยะเช่นนี้! ขยะที่อยู่ขั้นเทียมเทพถูกเล่นงานในสภาพนี้ คุณหนูยังจะให้ข้ามาช่วยอีก!”

ท่านหู่ได้ยินดังนี้จึงโล่งอกเล็กน้อย

ดูท่าว่าคนเหล่านี้จะเป็นลูกน้องของชิวชิงหลี!

หญิงชราสบถอีกหลายคำ จากนั้นหรี่ตาลง กล่าวกับคนทั้งซ้ายขวาว่า “พาเขาไปรักษา ทำเท่าที่จำเป็น อย่าดูแลมากจนเกินไป!”

“ด้วยสภาพของฉู่เชิ่ง ยังไม่เหมาะที่จะเป็นสามีของคุณหนู!”

“ขอรับ!”

คนทั้งสองลงมือทันที พวกเขาอุ้มศิษย์เอกบรรพชนดาบ ร่างกายวูบไหวก่อนอันตรธานหายไป