ตอนที่ 17 【การผสานงาน】

 

พวกเราเข้าไปในป่าเพื่อตามหามังกร

 

แต่ตอนนี้ผมก็ยังหามันไม่เจอ

 

ดูเหมือนว่าพวกมังกรจะบุกโจมตีพื้นล่าสัตว์น้อยลง

 

 

 

และอีกอย่างตอนนี้พวกเราก็กำลังฟอร์มทีมมาอย่างดี

 

 

 

ประกอบไปด้วย โรเอะ คาเทีย และ ฟรันเบล สามสาวสวยสุดแกร่งในโรงเรียนของผม

 

เรีกยได้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เหมือนมาเดทข้างนอกกับทั้งสามคนเลย

 

 

 

ในระยะแบบนี้ผมสามารถใช้【ดาบมังกรพลิกผัน】หรือเรียกอีกอย่าง【ดาบเปิดกระโปรง】ได้อย่างแน่นอน

 

หากสร้างลมไว้ที่ดาบ ก็จะสามารถพลิกกระโปรงของสาวๆได้

 

 

 

สำหรับอาจารย์ฟรันเบลแล้วกระโปรงเธอสั้นมากๆจนเห็นขาอ่อนสีขาวอวบอิ่ม ดังนั้นเป็นเรื่อง่ายๆ

 

 

 

ตอนนี้ถือเป็นโอกาสอันดี

 

เอายังไงดี !

 

ไม่นะ แต่ว่ามันขัดต่อหลักการของผม ผมไม่อยากทำในสิ่งที่ผู้หญิงไม่ชอบ

 

ได้แต่ต้องอดกลั้นเอาไว้──

 

 

 

『อย่าได้รอช้า ใช้โอกาสนี้ซะไอ้ลูกชาย！』

 

 

 

　หะ！？

 

　นี่มันอะไรกัน！？

 

　ปีศาจในใจผมงั้นเหรอ！？

 

 

 

『ใช่แล้ว ข้าก็คือปีศาจในใจเจ้า แกฝึกดาบมาตั้งนานเพื่อโอกาสแบบนี้ไม่ใช่เหรอ【ดาบมังกรพลิกกระโปรง】แกพยายามอย่างยิ่งเพื่อให้ได้มันมาไม่ใช่เหรอไง？』

 

 

 

ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นนะ !

 

ถึงจะอยากพลิกกระโปรงมากแค่ไหนก็เถอะ !

 

ใช่ ผมเองก็ไม่ปฏิเสธว่ามีความต้องการเหล่านั้น

 

 

 

『เซคุโดซัง จะทำแบบนั้นไม่ได้นะ！』

 

 

 

　ใครอีกละ！？

 

　แกเป็นใคร？

 

อย่าบอกนะว่าเป็นนางฟ้าในใจผม?

 

 

 

『ไม่ มันคือปีศาจ』

 

 

 

　เป็นปีศาจเรอะ！

 

ไม่มีนางฟ้าอยู่ในใจผมเลยเรอะ！？

 

 

 

『เสียใจด้วย แต่ว่าไม่มีนางฟ้าอยู่ในจิตใจของเจ้าหรอก เพราะงั้นลุยเลยไอ้ลูกชาย』

 

 

 

ไม่ จะช่างมันได้ยังไง

 

 

 

『เซคุโดซัง อย่าไปฟังคำพูดของปีศาจตนนั้นนะ！』

 

 

 

แกเองก็เป็นปีศาจไม่ใช่เรอะ

 

 

 

『หากนายอยากจะพลิกกระโปรงสาวๆละก็ ฉันขอแนะนำให้ทำระหว่างที่สู้ดีกว่ามาทำตอนนี้นะ เพราะทำแบบนี้มันผิดหลักการยังไงล่ะ อย่างไรก็ตามระหว่างต่อสู้สามารถใช้เป็นข้ออ้างในการบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุได้นะเซคุโดซัง』

 

 

 

『เฮ้ย ความคิดแกนี่เจ๋งว่ะ เอาล่ะถ้างั้นก็ตามแผนนี้นะ』

 

 

 

เอ่อ..เอิ่ม….กลายเป็นแบบนี้แล้วเรอะ พวกแกกลับบ้านไปนอนเหอะ

 

 

 

『『เอ๋！？』』 ประสานเสียงพร้อมเชียวนะพวกแก

 

 

 

「หัวหน้าเซคุโดคะ」

 

 

 

「คะครับ !? ไม่ทราบว่ามีอะไรเหรอ！」

 

 

 

ผมตกใจที่จู่ๆโรเอะก็เรียกผม

 

ผมได้สติกลับมาอีกครั้งและมองดูโรเอะที่อยู่ตรงหน้า

 

 

 

「อย่าบอกนะคะว่า คุณกำลังแอบคิดเรื่องที่จะพลิกกระโปรงของพวกเราอยู่น่ะ？」

 

 

 

　เหะนี่ผมทำตัวแปลกๆขนาดนั้นเลยเหรอ！？

 

 

 

「นั่นมันจะอุกอาจเกินไปแล้วนะ ! ทำไมจู่ๆถึงอยากคิดทำเรื่องแบบนั้นขึ้นมาล่ะ？」

 

 

 

「จะทำตัวเป็นเด็กซุกซนไม่ได้นะคะ」

 

「ฉันเองก็เห็นด้วย」

 

 

 

　แม้กระทั่งคาเทียก็ด้วย！？

 

　เออออออออออออออออ๋！

 

　นี่น่ะเหรอสัญชาตญาณของผู้หญิง？

 

　ถึงจะรู้ลึกแค่ไหนก็ควรมีขอบเขตบ้างนะ！

 

 

 

「คุณคาเทีย คุณโรเอะ เซคุโดคุงไม่มีวันทำอะไรแบบนั้นหรอกนะคะ ดิฉันกล้ารับประกันค่ะ」

 

 

 

　อาจารย์ฟรันเบล！？

 

 

 

「เซคุโดคุงน่ะ เป็นเด็กที่ไม่เคยทำอะไรให้ผู้หญิงไม่ชอบใจหรอกนะคะ？」

 

 

 

『อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา！』

 

『อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย！』

 

 

 

หวา ปีศาจในใจผมสองตัวสู่ขิตด้วยการโจมตีอันแสนรุนแรงของอาจารย์ฟรันเบลเพียงครั้งเดียว

 

 

 

หัวใจของผมเริ่มเต้นรัว！

 

หัวใจของผมมันกำลังมอดไหม้！

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลที่เชื่อในตัวผมขนาดนั้น มันทำให้ผมรู้สึกยินดียิ่งนัก !

 

มันช่างเจิดจ้า ! ดั่งพระแม่มารีมาโปรด !

 

 

 

「แน่นอนครับ อาจารย์ฟรันเบล ! ผมไม่มีทางทำอะไรที่ผู้หญิงไม่ชอบหรอกนะครับ！」

 

 

 

ใช่แล้ว ผมมักจะพูดกับตัวเองประจำ

 

　──เอาล่ะ จังหวะดีพอดีเลย

 

มังกรที่กำลังหามานานในที่สุดก็เจอสักที

 

 

 

มังกรแรงค์ A ตัวสีแดงกำลังเดินเข้ามาในป่าลึก

 

เราซ่อนตัวในพุ่มไม้ทันที

 

 

 

「มังกรมาแล้ว！」

 

 

 

「เอาล่ะ ถ้างั้นก็ทำตามแผนนะครับ！」

 

 

 

　ทันใดนั้นทั้งสามคนก็ขานรับ「รับทราบค่ะ！」แล้วกระโจนออกจากพุ่มไม้

 

เมื่อมังกรเห็นพวกเรา ก็ส่งเสียงคำรามออกมา

 

 

 

โรเอะและคาเทียมุ่งไปยังแนวหน้า

 

จากนั้นมังกรก็ยิงลูกไฟใส่โรเอะ

 

โรเอะวิ่งเข้าหาลูกไฟโดยไม่หลบเลยแม้แต่น้อย

 

 

 

การที่โรเอะพุ่งเข้าไปโดยไม่ระมัดระวัง ทำให้คาเทียเข้ามารับการโจมตีแทน

 

คาเทียสกัดกั้นลูกไฟนั่นในขณะที่ปกป้องโรเอะไปด้วย

 

 

 

โรเอะวิ่งผ่านคาเทียจากนั้นก็กระโดดไปยังส่วนหัวที่เปิดช่องว่าง

 

มังกรล็อคเป้ามาที่โรเอะและเริ่มโจมตี

 

 

 

　──แต่ลูกศรน้ำแข็งจากอาจารย์ฟรันเบลก็แทงทะลุปากของมัน

 

แม้แต่มังกรที่เกล็ดหนายังต้องกรีดร้องจากความเจ็บปวดเพราะลูกศรน้ำแข็ง

 

 

 

โรเอะใช้โอกาสนั้นฟาดใส่หัวมังกรเต็มแรง

 

หัวมังกรทิ่มลงกับพื้น

 

 

 

จังหวะนี้แหละ !

 

ผมชักดาบใหญ่ออกมาแล้วออกวิ่งทันที

 

 

 

ด้วยจิตวิญญาณที่เร่าร้อน ผมฟันมังกรไปด้วยดาบใหญ่ในมือ

 

ลมที่เกิดจากการตัดหญ้าส่งผลกระทบอย่างรุนแรงใส่เกล็ดของมังกร

 

 

 

เกล็ดของมังกรถูกลอกออกอย่างสวยงาม

 

พวกมันถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆออกจากร่างกาย

 

หากเป็นแค่แรงค์ A【ดาบมังกรพลิกผัน】ใช้แค่ครั้งเดียวก็เหลือเฟือ  

 

 

 

「ตอนนี้ล่ะครับ！」

 

 

 

ทันทีที่ผมให้สัญญาณ คาเทียซังและอาจารย์ฟรันเบลก็เริ่มโจมตีมังกรที่มีจุดอ่อนในร่างกายเพิ่มมากขึ้น

 

 

 

คาเทียแทงไปที่ขาซ้ายของมังกรด้วยบัสเตอร์แลนซ์และกดทริคเกอร์

 

เนื้อของมังกรแตกออกเนื่องจากแรงระเบิด

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลก็ยิงเข้าไปที่ขาหลังด้านซ้าย

 

หลังจากที่ยิงลูกศรน้ำแข็งติดต่อกันอย่างรวดเร็ว ในที่สุดตัวมันก็เซไปด้านซ้าย

 

 

 

「มีช่องว่างให้โจมตีแล้ว！」

 

 

 

โรเอะจัดการปิดฉากมังกรด้วยการโจมตีครั้งสุดท้าย

 

จากนั้นทั้งคาเทียและโรเอะซังก็เปิดใช้【ทริคเกอร์】สร้างแรงระเบิดมหาศาล

 

 

 

มังกรที่โดนแรงระเบิดจากค้อนแม็กนั่มและบัสเตอร์แลนซ์ก็ตายและหยุดเคลื่อนไหว

 

 

 

「อืม ผสานงานกันได้ดีเลยนะครับ」

 

 

 

ตอนที่พูดแบบนั้นผมก็เก็บดาบไว้ด้านหลัง คาเทียเองก็ยักไหล่ของเธอ

 

 

 

「ไอ้ดีมันก็ดีอยู่หรอก แต่ว่าต้องใช้เวลาสักพักเพื่อให้มันราบรื่นกว่านี้」

 

 

 

「ไม่เป็นไรยังไงพวกเราก็ต้องใช้เวลาอยู่แล้ว นี่คือการฝึกร่วมกันเพื่อใช้ต่อกรกับมังกรแรงค์ S」

 

 

ผมไม่รู้หรอกว่าการผสานงานแบบนี้จะจัดการมังกรแรงค์ S ได้ไหม

 

อย่างไรก็ตาม มันก็คงจะดีถ้ามีทางเลือกมากมายในการต่อสู้

 

ผมหวังว่าการผสานงานในครั้งนี้จะสามารถใช้ได้ผลกับมังกรแรงค์ S