เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 62 การเผชิญหน้ากันอีกครั้ง
“กรี๊ดด”
“อ๊าาา! น่ากลัว น่ากลัว น่ากลัว!!!”
เสียงกรีดร้องจากด้านบน ผมไม่คิดว่าเป็นเพราะวิกฤตหรืออะไรสักอย่าง แต่เป็นเพราะมันน่าตื่นเต้น
รถไฟเหาะเป็นเครื่องเล่นที่น่าตื่นเต้นซึ่งเกี่ยวข้องกับการขึ้นลงและการเลี้ยวหักศอกด้วยความเร็วสูงบนรางที่สูงชันที่แขวนสูงเหนือพื้นดิน ครึ่งหนึ่งของรถไฟอยู่ภายในอาคาร และเหนือจากนั้นยังมีส่วนของรางที่ยื่นออกมา และผู้โดยสารก็ยกมือขึ้นและเคลื่อนที่ผ่านรางด้วยความเร็วสูง
“ปะป๊า!”
“โอ้ น่ารักจังเลย ลูก~”
เล่นอุปกรณ์ที่มีที่นั่งบนพื้นหมุนได้ซึ่งจะเลื่อนขึ้นลงตามพื้นหมุน ที่นั่งถูกสร้างให้มีลักษณะคล้ายม้าหมุน
สิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนที่สุดคือชิงช้าสวรรค์ซึ่งเป็นยานพาหนะที่มีกอนโดลาติดอยู่รอบโครงรูปล้อขนาดใหญ่ที่หมุนด้วยความเร็วต่ำ เพลิดเพลินไปกับวิวจากที่สูง หากหันไปทางออร์เฟนรีสอร์ตก็จะมองเห็นทิวทัศน์อันงดงาม
มีสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ มากมาย และดูเหมือนสวนสนุกเลย ผมคิดว่าสิ่งนี้น่าจะถูกส่งต่อโดยฮีโร่จากอีกโลกหนึ่งที่มีชีวิตอยู่เมื่อ 100 ปีก่อนหรือไม่
“มาสนุกไปกับ Worst de Land กันเถอะ!”
“”โอ้!!””
อัลมาพูดตะโกน ทุกคนก็ตอบรับเสียงดังอย่างมีความสุข
เมื่อผมมองสิ่งนี้ ก็รู้สึกเห็นนักเรียนทุกที่ พวกเขาคือชายหนุ่มรูปงามและสาวสวย แม้ว่าฝีมือการต่อสู้จะอันตรายมากก็ตาม
“มันน่าทึ่งมาก มันเหมือนกับสวนสนุกขนาดเท่าเมาส์แลนด์เลย”
อ่า มันทำให้ผมนึกถึงอะไรหลายๆอย่าง
ผมไปทัศนศึกษาที่ Mouseland และอยู่คนเดียวตลอด ผมคิดว่าว่าน่าจะมีคนขโมยกระเป๋าเงินของผมไปและผมก็ได้สูญเสียเงินไปเป็นของที่ระลึก
พ่อแม่ของผมยุ่งกับงานเกินกว่าจะสนใจผม และมันผ่านมาระยะหนึ่งแล้วที่ผมได้ไปสถานบันเทิงแบบนี้กับใครสักคน
“พี่จ๋า?”
“ม-มาสเตอร์”
“โครซัง?”
ตอนนี้ผมมีความสุขมาก
ชาติก่อนผมไม่มีเพื่อน แต่ตอนนี้มีทั้งเก้าคน และเซริส,เซียร์ร่า,ลูเอลล่า…ผมได้มีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนมากมาย
“คุโระคุง?”
“หัวหน้า?”
“นายน้อย?”
เพราะตอนนี้ผมมีความสุขมาก จึงจำความเหงาในอดีตได้ ผมเคยคร่ำครวญถึงความโดดเดี่ยวมาก่อน ผมจึงซาบซึ้งกับความสุขที่ผมมีในตอนนี้
ผมมีแต่ความรู้สึกขอบคุณต่อทุกคน
พวกเขาเข้ากับผมได้ดีและชื่นชมผมในฐานะผู้นำ…
ดังนั้นผมจึงคิดว่าควรจะพูดคุยกับทุกคนทีละคนอีกครั้ง
“โครจัง?”
“โครซามะ?”
“…”
มีเพียงลูลู่ที่รู้สถานการณ์เท่านั้นที่จ้องมองมาที่ผมอย่างเงียบๆ
ผมประกาศสิ่งนี้ในขณะที่ทุกคนกำลังสนใจผม
“ทุกคน ขอเวลาให้ผมสักพักนึงสิ”
Comments