เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ 66 All-out War~ใครกันแน่คือปีศาจตัวจริง 1
“———ไกลป์เนียร์”
เฟลแสดงห่วงโซ่และเปิดใช้งานทันที กระชับร่างของปีศาจด้วยโซ่แล้วเอาชนะมัน
“ก๊า!”
มีเสียงกรีดร้องครั้งสุดท้ายสั้นๆ และมีร่างร่างหนึ่งล้มลง
“อะไรกัน แก!”
เพื่อนของมันถูกฆ่าตาย และเป้าหมายก็ชี้มาที่ผม
“อา ใช่ ใช่ นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้น”
แบล็คซอร์ดที่ปรากฏขึ้นในมือของผมและฟันร่างของปีศาจที่เข้ามาใกล้เป็นสองท่อน
“มันง่ายอย่างน่าประหลาดใจที่จะเอาชนะ”
“โครซามะ รีบจัดการให้เสร็จเร็วๆ กันเถอะ ท่านจะได้ทานอาหารต่อ”
“เอ๊ะ…”
ผมควรถ่วงเวลาสักหน่อยโดยการไม่จริงจังดีไหม
บางทีเธออาจจะอยากจะจบเรื่องโดยเร็ว เพราะผมไม่เห็นเฟลผ่อนกำลังลงเลย และเธอก็เอาชนะปีศาจด้วยพลังอันเกรี้ยวกราด
วิธีใช้โซ่ที่รุนแรงของเธอนั้นไม่อาจจินตนาการได้เมื่อพิจารณาจากรูปร่างที่เพรียวบางของเธอ แต่กลับรัดโซ่ด้วยกำลังและฆ่าด้วยความกดดัน
ใช่แล้ว…ผมก็แปลกใจเหมือนกัน สาวๆของ [Nightmare] เข้มแข็งจริงๆ
ผมได้จัดการบางคนที่อยู่บนพื้นไป
เมื่อผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ก็เห็นวัตถุสีดำ ปีศาจกำลังบินไปรอบ ๆ
“พวกมันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ก็มีเยอะ”
มันน่าเบื่อที่จะต้องตามเก็บไปเรื่อยๆ
เมื่อสิ่งต่าง ๆ เรียบร้อย ผมก็เปิดใช้งานเครื่องมือวิเศษ “เดนวะ” ติดต่อไปหาทุกคนพร้อมกัน
“เฮ้ ทุกคนโอเคไหม?”
“ปีศาจก็ปรากฏตัวที่นี่เช่นกัน แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา”
“คุโระจัง! พี่สาวจะไปช่วยคุณตอนนี้! จากนั้นเราก็กอดกันอย่างแนบแน่นและแลกจูบอันเร่าร้อน”
“คุโระคุง นี่เป็นกิจกรรมใหม่เหรอ? มันน่าเบื่อเพราะมันไม่เห็นจะน่าดึงดูดตรงไหนเลย เฮ้ ฉันจะกินสิ่งนี้ได้ไหม!”
“ฉันสบายดี โครซัง ครั้งต่อไปเราจะไปกันแค่สองคน แน่นอนว่าเวลาถูกขยายออกไปตามปริมาณการขัดจังหวะ ใช่ไหม? ”
“อืม อัลลี่ก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน สบายๆ ยูมะก็สบายดีเช่นกัน ฉันจะจับตาดูไว้เพื่อให้แน่ใจว่าพลังจะไม่หลุดออกจากการควบคุม”
“พี่จ๋า ยูมะจะทำให้ดีที่สุด ดังนั้นให้รางวัลหนูด้วยนะ! ”
“เจ้าปีศาจระดับล่างที่น่ารำคาญ…นายน้อย ไม่ต้องห่วงเรา โปรดรักษาตัวเองให้ปลอดภัยด้วย”
“โอ้! อย่าภูมิใจว่าแกชนะเพราะการโจมตีที่เบาหมือนปัดฝุ่นแบบนั้น! หัวหน้า ชั้นก็สามารถจัดการได้เหมือนกัน มันเหมาะมากกับการระบายอารมณ์”
ใช่ ทุกคนดูโอเค
ผมกังวลมากกว่าว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ผมเอาชนะได้หมดแล้ว
“เราจะเข้าร่วมด้วย!”
นักผจญภัยที่สามารถเก็บอาวุธได้อย่างปลอดภัยมารวมตัวกันทีละคน
ว้าว! ข้าใช้แรงทั้งหมดฟันใบมีดลง แต่มันก็เด้งกลับโดยไม่ขาด
“ร่างกายของไอ้พวกนี้แข็งมาก!”
“ทำไมสองคนนั้นถึงตัดง่ายแบบนั้น!”
“มันไม่มีจุดอ่อนเหรอ…จุดอ่อนของปีศาจคืออะไรล่ะ ถ้าพวกคุณจัดการพวกมันได้มากมายก็ต้องรู้สิ บอกหน่อย!!”
“ถึงจะบอกว่าเป็นจุดอ่อน…”
ผมมองดูเฟล
“จุดอ่อน? จุดอ่อน ก็แค่ฉีกร่างกายของมันออกเป็นชิ้นๆ มันก็ตาย”
“เอ๊ะ เอ๊ะ…”
นักผจญภัยมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า
เพราะนั่นคือความคิดของ [Nightmare]
แทนที่จะใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนหรือช่องว่างของคู่ต่อสู้ พวกเขาบดขยี้พวกมันแบบซึ่งๆ หน้า จากนั้นก็จะทำให้พวกมันเข้าใจถึงความแตกต่างในความสามารถ และปลูกฝังความกลัวให้พวกมัน เพื่อป้องกันไม่ให้พวกมันอยากเผชิญหน้ากับเขาอีก
“ฮิฮิฮิฮิ…จงสำนึกเสียใจที่รบกวนเวลาอันมีค่าของฉันกับโครซามะ…ฮิฮิฮิฮิ”
ด้วยรอยยิ้มอันมืดมนบนใบหน้า เธอควบคุมโซ่เพื่อจับปีศาจในอากาศและกระแทกพวกมันลงกับพื้น
ด้วยเหตุนี้ผมจึงไม่รู้ว่าใครคือปีศาจ
“ที่นี่ไม่เป็นไรตราบใดที่เฟลอยู่ที่นี่ และผมสามารถไปที่อื่นได้…”
ในขณะนั้น ผมรู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์จำนวนมหาศาลอยู่ใกล้ๆ
“คิฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะแข็งแกร่งที่สุด”
ขณะที่ผมคิดว่าได้ยินเสียงจากด้านบน ปีศาจที่มีร่างกายแข็งแกร่งกว่าตัวอื่นๆ ก็ลงมาที่พื้น
มันก้าวเข้ามาหาเรา ด้วยร่างอันใหญ่โตของมัน
“…คุณมีพลังเวทย์มนตร์มากกว่าปีศาจตัวอื่น คุณเป็นหัวหน้าหรืออะไร?”
“หัวหน้า? คิฮ่าฮ่า ข้าอายเกินกว่าจะเรียกตัวเองว่าเป็นหัวหน้าของไอ้พวกนี้ เจ้าพวกนี้มีไว้เพื่อความสนุกสนานเท่านั้น พวกมันเป็นแค่ของเล่น พวกมันมาที่นี่เพื่อดึงคนที่แข็งแกร่งเช่นเจ้าออกมา คิฮ่าฮ่า”
ปีศาจหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เสียงหัวเราะที่รุนแรงดังก้องไปทั่วพื้นที่
“…เอ่อ…”
ในขณะเดียวกัน เฟลก็หายใจเข้าสั้นๆ เพื่อรวบรวมกำลัง จากนั้นจึงพันโซ่รอบคอของปีศาจ
มิทช์… มิทช์! !
คอถูกรัดแน่นและโซ่ก็ทะลุเข้าไป จนขาด.
หลังจากถูกโจมตี ปีศาจหัวขาดก็ล้มลงกับพื้น ปัง!โดยไม่มีเสียงกรีดร้องครั้งสุดท้าย! หัวกระแทกพื้นเสียงดังแล้วกลิ้งไปรอบๆ …ดูเหมือนปลาดิ้น แต่เมื่อส่วนเขาติดจึงหยุดทันที
“เอาล่ะ มันน่าจะไม่ง่ายแบบนั้น”
“หือ? อย่ามาขัดตอนที่ข้าอารมณ์ดีและยิ้มอยู่สิ… เฮ้ คิฮ่า คิฮ่า คิฮ่า”
เสียงหัวเราะที่น่าขยะแขยง
หัวที่ถูกตัดขาดจ้องมองมาที่ผม
ผมสังเกตเห็นว่าศีรษะที่ถูกตัดออกกำลังสงบและพูดได้ แต่ผมไม่พบร่องรอยเลือดตรงรอยตัดของศีรษะหรือส่วนที่เหลือบนร่างกาย
“ผมเข้าใจแล้ว นั่นคือสิ่งที่เธอหมายถึง ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นลูกครึ่งปีศาจและดูลลาฮาน”
“ดูลลาฮาน?”
ดูเหมือนว่าปีศาจที่อยู่ตรงหน้าผมไม่ใช่แค่สายพันธุ์ปีศาจเท่านั้น
ดูลลาฮานเป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจหายากที่ดูเหมือนอัศวินไร้หัว มักไม่มีเขาหรือปีก และขี่ม้าโดยไร้หัว
ว่ากันว่าจริงๆ แล้วพวกมันเป็นภูตประเภทหนึ่งมากกว่าปีศาจ แต่โดยทั่วไปแล้วพวกมันจะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกัน
เห็นได้ชัดว่าปีศาจตัวนี้มีลักษณะเป็นสองเผ่าพันธุ์: เขาที่ด้านข้างของศีรษะและปีกที่ด้านหลังซึ่งเป็นลักษณะของปีศาจ และความสามารถในการถอดหัวซึ่งเป็นลักษณะของดูลลาฮาน
“งั้น…นั่นหมายความว่ามันเป็นอมตะเหรอ?”
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้”
มันจะไม่จบ ไม่ว่าผมจะบดหรือตัดมัน
ปีศาจไร้หัวเข้ามาใกล้ศีรษะบนพื้น จับเขาของมันนั้น ยกขึ้น แล้วแนบคอของมันไว้
และมันก็หัวเราะ ดูน่าขบขันจริงๆ
“ฮิฮิ ถูกต้อง ข้าเป็นอมตะ…นั่นหมายความว่าเจ้าไม่สามารถเอาชนะข้า ได้แม้จะพยายาม เสียใจกับเจ้าด้วย แต่ด้วยความแข็งแกร่งของข้า แต่ไม่ว่าจะพยายามดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่มีความหวังที่จะเอาชนะ ข้าได้และสุดท้ายเจ้าก็ต้องตายอย่างอนาถ … คิฮ่าฮ่า เพื่อแทนคำขอโทษ ข้าจะบอกนามของข้ากับพวกเจ้าเป็นพิเศษ …นามของข้าคือ อีฟรีต ฮิฮิ ข้าคือ ผู้ใช้ไฟที่ชั่วร้ายที่สุด”
ขณะที่ผมคิดว่ามันดีดนิ้ว ลำแสงสีม่วงดำก็ถูกปล่อยออกมา
แม้จะเกิดเหตุเพียงชั่วครู่ แต่ความเสียหายก็กว้างขวาง
อาคารออร์เฟน รีสอร์ต ที่แข็งแกร่งถูกไฟไหม้และกลายเป็นเถ้าถ่านทันที
“จ๊าาาก!!”
“เฮ้ เปลวไฟกำลังมาแล้ว วิ่งไปทางทะเล!”
“ล้อกันเล่นใช่ไหม ที่มีตัวอันตรายขนาดนี้อยู่ที่นี่!”
นักท่องเที่ยวที่ติดค้างต่างตื่นตระหนก
แม้แต่นักผจญภัยก็ยังชะงัก
“ฮิฮิ…สายตาน่าสงสารของคนอ่อนแอโวยวายทำอะไรไม่ได้เลย…คิฮ่าฮ่า..เห็นทีไรก็น่าสงสารและทำให้รู้สึกดี…”
นิมิตของผมคือเปลวไฟ เปลวไฟ เปลวไฟ…ภาพแห่งนรก
บริเวณโดยรอบถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟและไม่มีทางหลบหนี ความร้อนจำนวนมหาศาลเข้าโจมตีผม
เราคงไม่มีปัญหาขนาดนี้ แต่คราวนี้ เรามีนักท่องเที่ยวที่ต้องปกป้อง
ควรดับไฟก่อน ให้แน่ใจว่าปลอดภัย แล้วค่อยสู้…
“เราควรทำอย่างไรดี? ฟ-เฟลซัง…?”
ผมสัมผัสได้ถึงความโกรธที่มาจากข้างๆ ผม น่ากลัวยิ่งกว่าเปลวไฟ
“เนื่องจากการโจมตีครั้งนี้ อาหารที่ฉันกำลังจะมอบให้โครซามะจึงถูกไฟไหม้… ตอนนี้ฉันจะอารมณ์ไม่ดีจริงๆ… ฮ่าๆ ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะฆ่าคุณ”
เฟลทำให้โซ่เจ็ดเส้นปรากฏขึ้นและพูดเบาๆ
“‘ซิลฟ์(วายุฉีกกระชาก)””
โซ่นับไม่ถ้วนหมุนและวาดวงกลม
โซ่เจ็ดเส้นพุ่งเข้าไปในเปลวไฟ
“คิฮ่าฮ่า เจ้าจะทำอะไรได้ด้วยโซ่แบบนั้นล่ะ? วิธีเดียวที่จะดับไฟได้คือใช้เวทย์น้ำที่เกินพลังเวทย์มนตร์ของข้า—…ห๊าา!?
คำพูดของ อีฟรีต กลายเป็นคำถาม
เหตุผลก็คือเปลวไฟที่ลุกไหม้อย่างเจิดจ้าหายไปราวกับเรื่องโกหก
“…มันไม่ใช่แม้แต่เวทย์มนตร์น้ำ มันเป็นแค่โซ่ และเปลวไฟของข้าก็ดับลงในทันที… ผู้หญิงคนนั้นทำอะไร…?”
“คุณหมายความว่าอย่างไร เปลวไฟสามารถดับได้ด้วยลม”
“… หือ?”
อีฟรีตเอียงหัวด้วยเสียงโง่งม
คนปกติคงจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด ผมเข้าใจแล้ว
เป็นหลักการเดียวกับที่ว่าถ้าถือเทียนแล้วใช้พัด เปลวไฟก็จะดับ
เปลวไฟถูกดับลงด้วยลมที่เกิดจากการหมุนโซ่
……ใช่? มันแปลกจริงๆ การหมุนโซ่ทำให้เกิดลมแรงขนาดนั้นเลยหรือ? ผมเดาว่ามันเป็นเวทมนตร์บางอย่างก็ได้ เพราะนี่คือต่างโลก
ถึงกระนั้น ก็เป็นเรื่องยากที่เฟลจะใช้เวทมนตร์สักหน่อย
“อ่า ผู้หญิง… ช่างน่าสนใจจริงๆ… ใบหน้าและรูปร่างของเจ้าสมบูรณ์แบบ และที่สำคัญ เจ้าแข็งแกร่ง… เจ้าเป็นผู้หญิงที่ดี… ข้าอยากได้เจ้า…”
“ฉันเป็นของของโครไม่ว่าตอนไหนก็ตาม เอาล่ะ แสดงเวทมนตร์ต่อไปของคุณออกมาให้ฉันดูตอนนี้เลย ฉันจะลบมันให้ดู!”
Comments