บทที่ 512 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

บทที่ 512 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ถูกภูตผีหลอกหลอนกับค่ายกลจองจำ ไม่ต่างกับการวางกรอบดักศัตรู

หากเป็นผู้อื่นอยู่ที่นี่ ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนี!

แต่ฉินเซียวรู้สึกว่ามันยังไม่พอ

ลู่หยวนมีอุบายมากเกินไป!

แม้หลังจากวิเคราะห์สิ่งที่เกิดกับลู่หยวนบนแผ่นดินนี้ ฉินเซียวก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่มากพอ!

ตามความเข้าใจจากข้อมูลของลู่หยวนที่ฉินเซียวรวบรวมได้จนถึงตอนนี้ อีกฝ่ายโหดเหี้ยมเกินไป!

บางครั้งก็จะมีอุบายใหม่ปรากฏขึ้น!

ยกตัวอย่างเช่นวิถีกระบี่ วิถีดาบ เจตจำนงหอก เพลิงขุนพลสวรรค์ เป็นต้น

ไม่มีวี่แววแต่อย่างใดว่าลู่หยวนสืบทอดสิ่งเหล่านี้ ราวกับว่าระดับการบ่มเพาะเหล่านี้อยู่ในอากาศธาตุที่สามารถหยิบจับได้อย่างง่ายดาย!

วันนี้ก็อาจจะเหมือนกัน มันอาจมีบางสิ่งที่ฉินเซียวไม่เคยรู้ว่าลู่หยวนมีมาก่อน จากนั้นก็ทำการทะลวงทุกสิ่งเพื่อสังหารเขาทันที!

เมื่อฉินเซียวคิดถึงตรงนี้ กลิ่นอายสังหารก็กระเพื่อมออกไป ก่อนหอกยาวจะปรากฏในมือ

แสงเย็นเยือกปรากฏขึ้นจากหอกดังกล่าว ขณะพวกมันโคจรไปมาก็สามารถเห็นลวดลายแปลกประหลาดถูกสลักเอาไว้

เส้นเหล่านี้คล้ายกับอักขระ แต่เมื่อมองอย่างละเอียด พวกมันกลับดูเหมือนภูตผีปีศาจดุร้าย!

ทันทีที่หอกยาวปรากฏ ใครบางคนที่อยู่ด้านหลังฉินเซียวก็กระซิบ

“ข้าตาฝาดไปหรือไม่ สิ่งนี้มัน…”

“ในใต้หล้านี้มีหอกยาวเล่มเดียวที่เป็นเช่นนั้น เจ้าจะมองผิดไปได้อย่างไร?!”

คนผู้หนึ่งถอนหายใจอย่างมีอารมณ์ “ทันทีที่หอกจองจำวิญญาณปรากฏ จิตสังหารของฝ่าบาทก็ยิ่งลึกล้ำ!”

ทุกคนเงียบสักพัก ทันใดนั้นก็มีใครบางคนเอ่ยขึ้น “หอกจองจำวิญญาณเล่มนี้คืออาวุธระดับจักรพรรดิขั้นสูงสุดที่สามารถทำลายอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่ข้าได้ยินมาว่าหอกเล่มนี้มีขีดจำกัด การที่มันอยู่กับฝ่าบาทมาหลายปี แสดงว่าต้องมีวิญญาณกี่ดวงที่ถูกจองจำ แล้วยังมีที่ว่างเหลืออีกหรือไม่?”

หอกจองจำวิญญาณนับว่าเป็นหนึ่งในอาวุธทรงพลังประจำราชวงศ์อู๋ซวง แม้มันเป็นเพียงอาวุธระดับจักรพรรดิขั้นสูงแต่สามารถทำลายอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ได้ หากใช้งานให้ดีก็สามารถเทียบเคียงกับอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางได้!

ยิ่งกว่านั้น อาวุธชิ้นนี้ยังมีความสามารถแปลกประหลาด

หากใช้หอกยาวนี้สังหารอีกฝ่ายก็จะสามารถจองจำวิญญาณเอาไว้ได้ ซึ่งมันสามารถดูดกลืนพลังในวิญญาณเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง!

ว่ากันว่าหอกจองจำวิญญาณนี้สามารถกักขังวิญญาณได้เก้าสิบเก้าดวง

เมื่อพลังและจำนวนของวิญญาณเพิ่มขึ้น หอกจองจำวิญญาณนี้อาจจะสามารถเทียบเคียงกับอาวุธระดับสวรรค์ได้!

เพราะความชั่วร้ายของมัน ทำให้เจ้าของที่ถือครองมันไว้ถึงแก่ความตายในไม่ช้า

ดังนั้นจักรพรรดิคนก่อนจึงมองว่ามันคือลางร้าย ก่อนจะนำไปฝังไว้ในสุสานจักรพรรดิ

ย้อนกลับไปตอนเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือดกับราชวงศ์อู๋ซวง ฉินเซียวเป็นผู้นำมันออกมาด้วยตัวเองเพื่อใช้เป็นอาวุธประจำกาย!

หอกยาวผ่านศึกร่วมกับฉินเซียวมามากมาย ตอนนี้วิญญาณที่ถูกกักขังเอาไว้ก็อาจจะเต็มแล้ว!

หากเป็นแบบนี้ เขาอาจจะไม่สามารถจับวิญญาณของลู่หยวนได้

ทว่าพวกเขาก็พอเดาได้ว่าฉินเซียวหยิบหอกออกมาเช่นนี้มีความหมายว่าอะไร

วิญญาณเก้าสิบเก้าดวงรวมอยู่ด้วยกัน ดังนั้นพวกมันจึงสามารถส่งการโจมตีทรงพลังที่สุดให้กับหอกจองจำวิญญาณได้!

ภายใต้การโจมตีดังกล่าว แม้กระทั่งผู้อยู่ขั้นจ้าวยุทธ์ก็ยังยากที่จะรอดชีวิตได้!

ลู่หยวนเพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นจ้าวยุทธ์ครึ่งก้าว แม้เขาจะทรงพลัง แต่ก็ไม่สามารถใช้ร่างกายดังกล่าวต้านทานได้!

เขาอาจจะทานทนต่อการโจมตีนี้ไม่ได้!

อย่างที่ทุกคนคาดเอาไว้ หอกยาวในมือของฉินเซียวสั่นไหวก่อนจะทำการโจมตีออกไป มันพุ่งตรงจากนอกค่ายกลสีแดงซึ่งล้อมวังเอาไว้ โดยเป้าหมายของหอกจองจำวิญญาณอยู่ที่ใจกลางวัง

ในตอนนี้ ใจกลางวังถูกภูตผีน้อยกลืนกิน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉากที่เดิมฉีกขาดก็พร่าเลือนราวกับบางสิ่งกำลังปกคลุมรอบลู่หยวนกับกู้ชิงหรัน!

ภูตผีน้อยเหล่านี้เคลื่อนตัวอยู่นอกความพร่าเลือนขณะพยายามสุดความสามารถที่จะเข้าไปข้างใน แต่ก็ไม่เป็นผล

ฉินเซียวไม่รีบร้อน หากคนอย่างลู่หยวนไม่มีอุบายมาต่อสู้จนตัวตาย เช่นนั้นก็ไม่มีค่าให้พูดถึง!

หอกยาวในมือของฉินเซียวเล็งไปที่ใจกลาง ปลายของมันสั่นไหวเล็กน้อยและเต็มไปด้วยพลัง

วิญญาณหลายสิบดวงซึ่งมีสีหน้าดุร้ายพลันปรากฏ ทว่าทันทีที่พวกมันหลบหนีและย่างก้าวออกไปได้ไม่กี่ขั้น โซ่ทั้งหลายก็ปรากฏบนร่างเพื่อจองจำพวกมันเอาไว้!

วิญญาณเหล่านี้เพียงส่งเสียงครวญครางและกรีดร้อง ถึงกระนั้นก็ไม่ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา

ความขุ่นเคืองดังกล่าวทำให้วิญญาณเหล่านี้แข็งแกร่ง แล้วพลังของหอกยาวก็เพิ่มขึ้น!

ฉินเซียวจับจ้องความวุ่นวายที่อยู่ตรงกลางก่อนยิ้มหยันอยู่ในใจ

ลู่หยวนหนอลู่หยวน ข้าอยากรู้นักว่าวันนี้เจ้าจะมีอุบายอะไรอีก!

แต่ต่อให้เจ้ามีความสามารถที่จะทะลวงค่ายกลออกมาแล้วฆ่าภูตผีน้อยเหล่านี้ได้ ข้าก็เชื่อว่าเจ้าคงไม่ประมาทอย่างแน่นอน!

ขอเพียงเจ้าประมาทแม้เพียงเล็กน้อย หอกยาวเล่มนี้ก็จะปลิดชีพภายในหนึ่งอึดใจ!

ท่ามกลางความโกลาหลในตอนนี้ ลู่หยวนกับกู้ชิงหรันต่างถืออาวุธเอาไว้ขณะถูกแสงสีแดงล้อมเอาไว้ ซึ่งไม่ต่างกับเนตรเทวะที่เขากำลังสำแดง!

กู้ชิงหรันคิ้วขมวด การอยู่ที่นี่เป็นเพียงมาตรการชั่วคราว สิ่งสำคัญที่สุดก็คือคิดหาวิธีสังหารภูตผีน้อยเหล่านี้!

ลู่หยวนไม่รีบร้อนขณะถามอู๋เต้ากับระบบพร้อมกัน

ระบบตอบกลับอย่างรวดเร็ว

[แจ้งเตือนจากระบบ : ท่านสามารถใช้ค่าชะตาวายร้ายเพื่อกวาดล้างภูตผีน้อยได้ในคราวเดียว! ค่าชะตาวายร้ายที่ต้องใช้โดยประมาณ 10000!]

ค่าชะตาหนึ่งหมื่นแต้มหรือ?!

เมื่อลู่หยวนเห็นจำนวนนี้ เขาก็เลือกที่จะรออู๋เต้า

ตอนนี้ลู่หยวนไม่มีค่าชะตาหนึ่งหมื่นแต้ม แล้วเขาจะใช้มันได้อย่างไร?!

หลังจากเรื่องราวในราชวงศ์อู๋ซวงได้รับการคลี่คลาย พวกเขาจะมุ่งหน้าสู่ซากปรักหักพังตามที่จูอั้นพูดถึง ถึงตอนนั้นก็มีแนวโน้มที่จะได้พบซ่งชิงผู้เป็นบุตรแห่งโชคชะตา เกรงว่าเขาต้องใช้ค่าชะตาเป็นจำนวนมากในตอนนั้น!

แค่ภูตผีน้อยไม่กี่ตนถึงกับต้องใช้ค่าชะตาหนึ่งหมื่นแต้มเชียวหรือ?!

หาได้คุ้มไม่!

บริเวณขอบเขตของเนตรเทวะ ภูตผีน้อยทั้งหลายเคลื่อนไปมาอย่างต่อเนื่องราวกับอยากทะลวงเข้ามาที่นี่

ลู่หยวนไม่รีบร้อนขณะให้เวลาอู๋เต้าครุ่นคิด

วิญญาณหอกเถี่ยนิวในง้าวไม่อาจทนไหวอีกต่อไปก่อนจะเอ่ยคำ “นายท่าน ให้ข้าออกไปเอง!”

“มันก็แค่ภูตผีน้อยไม่กี่ตน ข้าอัดทีเดียวก็จัดการได้หมดแล้ว!”

ลู่หยวนหลุบตาพลางเดินไปมา “ตอนอำนาจมังกรของข้ากำลังสำแดงเดช เจ้าไม่ได้ลงมือเลยหรือ?! ทั้งที่สัมผัสพวกมันไม่ได้ แล้วเจ้าจะอัดทีละตนได้อย่างไร? ให้อัดมวลอากาศทีละกลุ่มหรือ?!”

ทุกสิ่งที่ลู่หยวนพูดมาเป็นความจริง ตอนที่ง้าวแทงออกไป วิญญาณหอกก็ลงมือเช่นกัน แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วิญญาณหอกในตอนนี้ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน

ลู่หยวนพลันคิดถึงบางอย่างขณะดึงเฝยเฝยออกจากอ้อมแขน

เจ้านี่เพลิดเพลินกับการกินสิ่งชั่วร้าย มันจะยอมกินภูตผีเหล่านี้หรือไม่?!

ชุ่ยฮวาติดตามลู่หยวนมาตลอดจนมองเห็นวิถีภูตผีนับร้อยที่ทำการโจมตีเมื่อครู่

ลู่หยวนดึงมันออกมา แล้วมันจะไม่เข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายจะสื่อได้อย่างไร?!

ชุ่ยฮวาส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง!

มันกินสิ่งชั่วร้าย หาใช่ภูตผีไม่!

ของน่าขยะแขยงเช่นนี้ ใครจะไปกิน!