เยี​่ย​หลี​มอง​สตรี​ใน​ชุด​ขาว​ที่​มี​ผ้า​โปร่ง​สีขาว​พลิ้วไหว​คลุม​หน้า​ ​รอยยิ้ม​ใน​แววตา​เยี​่ย​หลีก​็​ยิ่ง​ล้ำลึก​มากขึ้น​ ​แต่​หาก​ลอง​สังเกต​ดี​ๆ​ ​แล้ว​ ​ใน​รอยยิ้ม​นั้น​กลับ​เจือ​ประกาย​เย็นยะเยือก​เล็กน้อย​ ​เยี​่ย​หลี​มอง​สตรี​ข้าง​กาย​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่​ยด​้ว​ยสี​หน้า​เหมือน​ยิ้ม​เหมือน​ไม่​ยิ้ม​ ​ก่อน​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​เอ่ย​ว่า​ ​“​จะ​ว่า​ไป​ ​ข้า​กลับ​รู้สึก​ว่า​พระ​ชายา​องค์​ชาย​เจ็ด​ดู​คุ้นตา​ยิ่งนัก​ ​พระ​ชายา​รัชทายาท​ ​ท่าน​คิดเห็น​อย่างไร​”

องค์​หญิง​หรง​หวา​หยัก​ยิ้ม​มุม​ปาก​ ​เอ่ย​กลั้ว​หัวเราะ​พร้อม​เหลือบมอง​สตรีที​่​อยู่​ตรงข้าม​ด้วย​สีหน้า​กึ่ง​ยิ้ม​กึ่ง​บึ้ง​ ​“​นั่น​น่ะ​สิ​ ​ยาม​ที่​พบ​หน้า​ครั้งแรก​ข้า​ยัง​ตกใจ​เสีย​แทบ​แย่​ ​ข้า​ยัง​คิด​ว่า​…​”

“​เสด็จ​พี่​!​”​ ​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่​ยสี​หน้าบึ้ง​ตึง​เล็กน้อย​ ​โพล่ง​ขึ้น​ตัดบท​องค์​หญิง​หรง​หวา​ทันที​ ​องค์​หญิง​หรง​หวา​ก็​ไม่ได้​ใส่ใจ​ ​ใน​หลาย​ๆ​ ​เรื่อง​ขอ​เพียง​สื่อ​ความหมาย​ให้​ทุกคน​เข้าใจ​ได้​ก็​เพียงพอ​แล้ว​ ​ใช่​ว่า​จำเป็นต้อง​พูด​ออกมา​ตรงๆ​ ​เสมอไป​ ​พอได้​ยิน​ที่​เยี​่ย​หลีกั​บองค​์​หญิง​หรง​หวา​คุย​กัน​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ถึง​ได้​เลื่อน​สายตา​ไป​มอง​สตรีที​่​นั่ง​อยู่​ข้าง​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่​ยพร​้​อม​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​ ​เยี​่ย​หลี​ยื่นมือ​ไป​จับมือ​เขา​ไว้​ ​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​บอกว่า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ก็​รู้สึก​ว่า​พระ​ชายา​องค์​ชาย​เจ็ด​ดู​คุ้นหน้า​หรือ​เพ​คะ​”

ม่อ​ซิว​เหยา​มอง​นาง​เรียบๆ​ ​สองครั​้ง​ ​ก่อน​พูดว่า​ ​“​ไม่​คุ้น​เลย​”

ถึงแม้​คำตอบ​จะ​ขัดแย้ง​กับ​เยี​่ย​หลี​และ​องค์​หญิง​หรง​หวา​ ​แต่กระนั้น​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ของ​เยี​่ย​หลีก​ลับ​ดู​ยินดี​มากขึ้น​ ​เพราะ​ถึงอย่างไร​ก็​ไม่มี​สตรี​คนใด​ชื่นชอบ​ให้​สามี​ของ​ตน​จำ​ลักษณะ​ท่าทาง​ของ​สตรี​อื่น​ ​แม้​จะ​จำได้​เพราะ​ความรังเกียจ​ก็ตาม​ ​ม่อ​ซิว​เหยา​ก็​ดูออก​ว่า​เยี​่ย​หลีกำ​ลัง​อารมณ์ดี​มาก​ ​คิ้ว​ที่​เดิม​ขมวด​มุ่น​อยู่​จึง​ค่อยๆ​ ​คลาย​ออก

ชิง​อีน​่า​ที่นั่ง​อยู่​ถัด​ลงมา​สีหน้า​เปลี่ยนไป​ทันที​เพียง​เพราะ​คำพูด​สั้น​ๆ​ ​เพียง​ไม่​กี่​คำขอ​งม​่อ​ซิว​เหยา​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​นาง​มี​ผ้า​โปร่ง​ปิดบัง​ใบหน้า​อยู่​ ​คนที​่​อยู่​ ณ​ ​ที่​นั้น​คงได้​พากัน​ตกใจ​เพราะ​สีหน้า​ดุดัน​ของ​เธอ​ไป​แล้ว​ ​นัยน์ตา​ที่​หลุบ​ลง​ครึ่งหนึ่ง​ส่อง​ประกาย​โกรธแค้น​อย่าง​คลุ้มคลั่ง

แม้ว่า​ความสัมพันธ์​กับ​เป่ย​หรง​จะ​ไม่​ปรองดอง​นัก​ ​แต่​อย่างไร​ผู้​มาจาก​แดน​ไกล​ก็​เป็น​แขก​ ​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ยังคง​ต้อง​ให้การ​ต้อนรับ​ดูแล​อย่างดี​ ​เมื่อ​ไต่ถาม​สารทุกข์สุกดิบ​กับ​เยีย​หลี​่ว​์​หง​และ​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่ย​ได้​สอง​สาม​ประโยค​แล้ว​ ​เยี​่ย​หลีก​็​ลุกขึ้น​นำ​องค์​หญิง​หรง​หวา​กับ​ชิง​อีน​่า​ออก​ไป​เปลี่ยน​สถานที่​พูดคุย​กัน​ ​ถึงอย่างไร​เรื่อง​ที่​บุรุษ​คุย​กัน​ก็​ยาก​ที่จะ​ไม่​ทำให้​สตรีทั​้ง​สอง​รู้สึก​น่าเบื่อ​ได้​ ​อีกทั้ง​ด้วย​สัมพันธ์​ที่​เยี​่ย​หลี​มีต​่​อองค​์​หญิง​หรง​หวา​ ​การ​พูดคุย​เป็นการ​ส่วนตัว​ก็​ถือเป็น​เรื่อง​สมเหตุสมผล​ ​เพียงแต่​ด้านหลัง​พวก​นาง​ยัง​มีพ​ระ​ชายา​องค์​ชาย​เจ็ด​ที่​ไม่รู้​จัก​มักคุ้น​ติดตาม​มาด​้ว​ยอี​กห​นึ่ง​คน​ ​จึง​ทำให้​พวก​นาง​ไม่​เป็นอิสระ​นัก​ ​และ​เห็นได้ชัด​ว่า​องค์​หญิง​หรง​หวา​ก็​ไม่ได้​รู้สึก​ดี​กับ​น้อง​สะใภ้​ในอนาคต​ผู้​นี้​มาก​นัก

“​ชิง​อีน​่า​ ​ข้า​กับ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​มีเรื่อง​ต้อง​พูดคุย​กัน​ ​เจ้า​แยก​ออก​ไป​ก่อน​คง​ไม่​ลำบาก​กระมัง​”​ ​เนื้อแท้​ของ​องค์​หญิง​หรง​หวายั​งค​งมี​ความ​เอาแต่ใจ​และ​เย่อหยิ่ง​อย่าง​สมัย​อยู่​ที่​ฉู่​จิง​ ​กับ​สตรีที​่​นาง​ไม่​ชอบใจ​แล้ว​ ​นาง​ไม่สน​ใจ​ที่จะ​รักษา​มารยาท​สักนิด

ชิง​อีน​่า​เหลือบมอง​นาง​เย็น​ๆ​ ​ที​หนึ่ง​ ​แม้นั​ยน​์​ตา​จะ​มี​ความไม่พอใจ​อยู่​บ้าง​ ​แต่​นาง​กลับ​ดู​ไม่​อยาก​มี​ความขัดแย้ง​กับ​องค์​หญิง​หรง​หวานัก​จริงๆ​ ​เยี​่ย​หลี​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​“​พอดี​ข้า​กับ​องค์​หญิง​หรง​หวา​ไม่ได้​พบ​หน้า​กัน​หลาย​ปี​ ​สวน​ของ​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ก็​ถือว่า​พอน​่า​ดู​อยู่​บ้าง​ ​เช่นนั้น​ขอ​เชิญ​แม่นาง​ไป​เดินเล่น​ใน​ส่วน​ก่อน​ก็แล้วกัน​ ​หาก​มีต​รง​ใด​ที่​เสียมารยาท​ไป​ก็​ขอ​ได้​โปรด​อภัย​ด้วย​”​ ​พูด​จบ​ก็​กวักมือ​เรียก​ชิง​ซวง​กับ​อาจิ​่​นที​่​เพิ่ง​กลับมา​ถึง​เมื่อ​หลาย​วันก่อน​ ​“​พวก​เจ้า​ไป​เดินเล่น​เป็นเพื่อน​แขก​ใน​สวน​ที​”

หลาย​ปีนี​้​ชิง​ซวง​ฝึกฝน​จน​ฉลาดเฉลียว​มีไหวพริบ​ ​พอได้​ยิน​ก็​เข้าใจ​ความหมาย​ของ​เยี​่ย​หลี​ทันที​ ​จึง​ยิ้ม​เอ่ย​ว่า​ ​“​บ่าว​รับ​บัญชา​เพ​คะ​ ​แม่นาง​เชิญ​ทาง​นี้​เจ้าค่ะ​”​ ​ถึงแม้​จะ​อายุ​ยี่สิบ​กว่า​ปี​แล้ว​ ​แต่​อาจิ​่​นก​ลับ​ยังคง​เงียบขรึม​ ​พูดน้อย​ดังเช่น​เก่า​ก่อน​ ​เขา​เพียง​เหลือบมอง​ชิง​อีน​่า​เรียบๆ​ ​ที​หนึ่ง​ ​ยืน​อยู่​ด้านหลัง​ชิง​ซวง​โดย​ไม่​พูด​อะไร​ ​สายตา​ของ​ชิง​อีน​่า​กวาด​ผ่าน​ไป​ทาง​เยี​่ย​หลี​ ​ในที่สุด​ก็​หมุนตัว​เดิน​ไป​โดย​ไม่ได้​พูด​อะไร

เมื่อ​ไล่​คนที​่​ขัดหู​ขัดตา​ไป​ได้​แล้ว​ ​องค์​หญิง​หรง​หวา​ถึง​ได้​เผย​รอยยิ้ม​สบาย​ๆ​ ​ออกมา​ ​“​ไป​ได้เสีย​ที​ ​ทำตัว​ราบ​กับ​วิญญาณ​ ​แค่​เห็น​ก็​รู้สึก​ไม่สบาย​ตา​แล้ว​”

ทั้งสอง​เดิน​เรื่อยๆ​ ​ไป​ใน​สวน​ ​เยี​่ย​หลี​เอ่ย​ถาม​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​นั่น​ใช่​จริงๆ​ ​หรือ​…​”​ ​องค์​หญิง​หรง​หวา​พยักหน้า​ ​“​ก็​ใช่​น่ะ​สิ​ ​ได้​เห็น​ครา​แรก​ข้า​ยัง​นึก​ว่า​ตัวเอง​จำ​คน​ผิด​ ​ยัง​คิด​ว่า​เป็น​คน​หน้า​คล้าย​เฉยๆ​ ​เสียอีก​ ​แต่​เมื่อ​ได้​เห็น​สีหน้าท่าทาง​เช่นนั้น​ของ​นาง​แล้ว​ ​ใน​โลก​นี้​จะ​มีส​ตรี​สัก​กี่​คนที​่​น่ารังเกียจ​เช่น​นาง​อีก​”​ ​พูด​พลาง​ก็​เบ้​ปาก​ด้วย​ความรังเกียจ​ไป​ด้วย​ ​ลืม​ไป​เสีย​สนิท​ว่า​ตนเอง​เมื่อยา​มอยู​่​ฉู่​จิง​นั้น​ ​หาก​เทียบ​เรื่อง​ความหยิ่ง​ผล​อง​กับ​นาง​นั้นแล​้​วก​็​ไม่มีใคร​เป็นรอง​ใคร​เลย​จริงๆ​ ​“​เพียงแต่​ข้า​คิดไม่ถึง​ว่านาง​จะ​หนี​ออกมา​ได้​ ​แล้วก็​ไม่รู้​ด้วยว่า​นาง​ทำ​อี​ท่า​ไหน​ถึง​ไป​โปรย​เสน่ห์​ใส่​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่ย​ได้​”​ ​คนที​่​นาง​พูดถึง​นี้​ ​ย่อม​หมายถึง​หลิ่ว​กุ้ย​เฟย​ที่​ใน​ตอนนั้น​หลังจาก​หนี​ออกมา​จาก​วัง​หลวง​แล้วก็​หายตัว​ไป​ไม่รู้​ไป​อยู่​เสียที​่​ใด​นั่นเอง​ ​เยี​่ย​หลีก​็​คิดไม่ถึง​เช่นกัน​ว่า​หลิ่ง​กุ้ย​เฟย​จะ​ได้​กลาย​มา​เป็น​ถึง​พระ​ชายา​ในอนาคต​ของ​องค์​ชาย​เจ็ด

เดิมที​องค์​หญิง​หรง​หวา​ไม่ได้​ชื่นชอบ​หรือ​เกลียดชัง​อะไร​ใน​ตัว​หลิ่ว​กุ้ย​เฟย​ ​แต่กระนั้น​ต่อให้​นาง​โกรธ​เกลียด​ม่อ​จิ​่ง​ฉี​ที่​ให้​ตน​ต้อง​แต่งงาน​มาที​่​เป่ย​หรง​เพียงไร​ ​แต่​นาง​ก็​ยังคง​เป็น​คน​ของ​ราชวงศ์​ต้า​ฉู่​ ​และ​เป็น​น้องสาว​ลูกพี่ลูกน้อง​กับ​ม่อ​จิ​่ง​ฉี​ ​เมื่อมา​เห็น​หลิ่ว​กุ้ย​เฟย​ที่​พอ​ม่อ​จิ​่ง​ฉี​ตาย​ ​ก็​จัดฉาก​ลวง​ว่า​ตนเอง​ตาย​แล้ว​หลบหนี​ออกมา​ ​ซ้ำ​ยัง​มา​ข้องเกี่ยว​กับ​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่ย​ซึ่ง​เป็น​ศัตรู​โดยตรง​กับ​สามี​ของ​ตน​อีก​ ​เช่นนี้​แล้ว​องค์​หญิง​หรง​หวา​จะ​ชอบ​ขี้​หน้านาง​ได้​อย่างไร

“​เจ้า​อย่า​มอง​แต่เพียง​ใบหน้า​เย่อหยิ่ง​ของ​นาง​ ​ความสามารถ​ใน​การ​ยั่วยวน​ผู้ชาย​ถือว่า​ไม่เบา​เลย​จริงๆ​ ​ไม่​เพียง​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่​ยลุ​่​มห​ลงนาง​หัวปักหัวปำ​เท่านั้น​ ​แม้แต่​เป่ย​หร​งอ​๋​อง​ก็​ชื่นชม​นาง​อย่างมาก​เช่นกัน​”​ ​เมื่อ​เอ่ยถึง​เรื่อง​นี้​สีหน้า​องค์​หญิง​หรง​หวา​ก็​ดูจะ​โกรธเคือง​ ​เยีย​หลี​่ว​์​หง​และ​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่ย​เป็น​บุตรชาย​สอง​คนที​่​เป่ย​หร​งอ​๋​อง​ให้ความสำคัญ​มาก​ที่สุด​ ​เมื่อ​เป่ย​หร​งอ​๋​อง​ชื่นชอบ​ชิง​อีน​่า​ ​ก็​ย่อม​ให้ความสำคัญ​กับ​เยีย​หลี​่ว​์​เหยี​่ย​ยิ่งขึ้นไป​อีก​ ​จึง​ย่อม​ไม่​เป็นผลดี​ต่อ​เยีย​หลี​่ว​์​หง

เยี​่ย​หลี​ระบาย​ยิ้ม​ ​มอง​ใบหน้า​เรียว​เล็ก​ที่​เต็มไปด้วย​ความโกรธ​ ​“​ดูท่า​หลาย​ปีนี​้​องค์​หญิง​กับ​รัชทายาท​เป่ย​หร​งคง​จะ​รักใคร่​กัน​มาก​กระมัง​”

องค์​หญิง​หรง​หวา​หน้าแดง​ระเรื่อ​ ​ถลึงตา​ดุ​ใส่​เยี​่ย​หลี​ ​เอ่ย​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ว่า​ ​“​นี่​เจ้า​กลับมา​ล้อเลียน​ข้า​เสีย​แล้ว​ ​ใคร​ไม่รู้​บ้าง​ว่า​ติ้ง​อ๋อง​กับ​พระ​ชายา​ติ้ง​อ๋อง​ต่างหาก​ที่​เป็น​คู่รัก​เทพ​เซียน​ที่​น่าอิจฉา​ที่สุด​ใน​ใต้​หล้า​”​ ​เยี​่ย​หลี​ยิ้ม​ตาหยี​เอ่ย​ว่า​ ​“​เจ้า​ก็​ล้อเลียน​ข้า​ได้​เช่นกัน​นี่​ ​ข้า​กับ​ม่อ​ซิว​เหยา​รักใคร่​กัน​ดีจริง​ๆ​ ​นี่​นา​ ​เจ้า​อิจฉา​หรือ​”​ ​องค์​หญิง​หรง​หวา​ถูก​นาง​ทำให้​โกรธ​จน​มี​แรง​ฮึด​ขึ้น​มา​ ​เอ่ย​เสียง​กระแทกกระทั้น​ว่า​ ​“​ข้า​กับ​รัชทายาท​ก็​รักใคร่​กัน​ดี​เช่นกัน​!​”

เยี​่ย​หลี​สีหน้า​สงบนิ่ง​ ​ยิ้ม​บาง​ๆ​ ​มอง​องค์​หญิง​หรง​หวา​ ​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ของ​องค์​หญิง​หรง​หวา​กลับ​ค่อยๆ​ ​จาง​ลง​ไป​ ​มอง​เยี​่ย​หลี​ด้วย​สีหน้า​จริงจัง​ ​“​เจ้า​ไม่ต้อง​กังวล​ ​เรื่อง​ที่​ข้า​รับปาก​เจ้า​กับ​ติ้ง​อ๋อง​ไว้​จะ​ไม่มีทาง​คืนคำ​เป็นแน่​”

เยี​่ย​หลี​เอ่ย​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​เท่าที่​ข้า​รู้​ ​องค์​หญิง​กับ​รัชทายาท​เป่ย​หร​งมี​บุตร​ด้วยกัน​แล้ว​สอง​คน​ ​องค์​หญิง​จะ​ทำได้​จริงๆ​ ​หรือ​?​ ​หาก​มีเรื่อง​ใด​ที่​ลำบากใจ​ ​ข้า​หวัง​ว่า​องค์​หญิง​จะ​พูด​มัน​ออกมา​ก่อน​ ​ไม่ใช่​ว่า​ไป​ถึง​ตอนท้าย​แล้ว​เกิด​จะ​มีสิ​่ง​ใด​ที่​ทำให้​วุ่นวาย​ขึ้น​มา​ ​ข้า​เชื่อ​ว่า​องค์​หญิง​เข้าใจ​ความหมาย​ของ​ข้า​”​ ​หาก​ยาม​นี้​มีเรื่อง​ใด​ลำบากใจ​แล้ว​พูด​ออกมา​ก่อน​ ​ทุกคน​ก็​จะ​ได้​หารือ​กัน​ด้วยดี​ ​หาก​ต่อไป​องค์​หญิง​หรง​หวา​เกิด​เปลี่ยนใจ​ ​แล้ว​ทำให้​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ได้รับ​ความเสียหาย​ ​เช่นนั้น​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ก็​จะ​ไม่​เกรงใจ​เช่นกัน

องค์​หญิง​หรง​หวา​สูด​หายใจเข้า​ลึก​ๆ​ ​ที​หนึ่ง​ ​ก่อน​เอ่ย​เสียง​ขรึม​ว่า​ ​“​พระ​ชายา​โปรด​วางใจ​ ​ข้า​เป็น​องค์​หญิง​ของ​ต้า​ฉู่​ ​ถึงแม้​ยาม​นี้​ต้า​ฉู่​จะ​…​ ​อีก​อย่าง​ ​แม้ว่า​ข้า​กับ​รัชทายาท​จะ​รักใคร่​กัน​ดี​ ​แต่ทว่า​…​หาก​ในอนาคต​รัชทายาท​ขึ้น​สืบทอด​ตำแหน่ง​ ​บุตร​ของ​ข้า​ก็​ไม่มีทาง​ได้​เป็น​ผู้สืบทอด​ของ​รัชทายาท​”​ ​คน​จง​หยวน​แน่นอน​ว่านึ​กดู​ถูก​พวก​ชน​เผ่า​ที่อยู่​ห่างไกล​ ​แต่​ชน​เผ่า​ที่อยู่​ห่างไกล​เหล่านั้น​ก็​ไม่ใช่​ว่า​จะ​ไม่​ดูถูก​คน​จง​หยวน​ ​หนำซ้ำ​กลับ​ยิ่ง​รุนแรง​กว่า​เสียอีก​ ​ราชวงศ์​เป่ย​หร​งกี​ดกัน​สายเลือด​ที่มา​จาก​ต่างถิ่น​ ​เรียก​ได้​ว่า​กลายเป็น​โรคเรื้อรัง​ไป​แล้ว​ ​บุตร​ที่นา​งค​ลอด​ออกมา​ไม่ว่า​จะ​ดีเลิศ​เพียงใด​ก็​ไม่​สามารถ​ขึ้น​สู่​ตำแหน่ง​เป่ย​หร​งอ​๋​อง​ได้​ ​ดังนั้น​ ​ถึงแม้​เยีย​หลี​่ว​์​หง​จะ​ปฏิบัติ​ต่อนา​งด​้ว​ยดี​ ​แต่กระนั้น​ก็​ยัง​แต่ง​ชายา​รอง​เข้ามา​ไม่น้อย​ ​และ​ถึงขั้น​ให้ความสำคัญ​กับ​บุตร​ที่เกิด​จาก​สตรี​เป่ย​หรง​เหล่านั้น​ยิ่งกว่า​บุตร​ของ​นาง​ ​ด้วย​เกิด​มา​เป็น​ราชนิกุล​ ​องค์​หญิง​หรง​หวา​จึง​เข้าใจ​อย่างถ่องแท้​ถึง​ประโยค​ที่ว่า​ ​“​เมื่อ​สูญสิ้น​ความงาม​ ​ความรัก​ก็​หดหาย​”​ ​ยิ่งกว่านั้น​ตั้งแต่​โบราณกาล​มาก​็​มี​ประโยค​ที่​พูด​กัน​ว่าความ​งาม​ยัง​ไม่ทัน​หาย​ก็​หมด​รัก​เสียก่อน​ ​ไว้​ถึง​ยาม​ที่​เยีย​หลี​่ว​์​หง​ไม่​นึก​รักใคร่​ตน​แล้ว​ ​เมื่อนั้น​ตำหนัก​ติ้ง​อ๋อง​ต่างหาก​ที่จะ​เป็น​ที่พึ่ง​พิง​ที่​ใหญ่​ที่สุด​ของ​นาง​กับ​ลูก