แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย 1078 อันที่จริงเกี่ยวข้องกันหมด
พอเจอกับคำต่อว่าของเฝิงม่านม่านเสี่ยวเชี่ยนจึงพูดเหยียด
“เงินไม่ได้เป็นตัววัดคุณค่าของคน ผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านไม่มีเงินเดือนแต่ทุกวันก็ต้องทำงานเพื่อคนในครอบครัว ไม่ว่าจะทำงานได้เงินเท่าไร ต่อให้เป็นคุณป้ากวาดถนน ขอแค่ขยันอดทนก็ล้วนเป็นคนที่ควรค่าแก่การให้เกียรติ แต่เธอน่ะ ผู้หญิงที่เห็นร่างกายตัวเองเป็นเครื่องมือ มันก็ชัดเจนแล้วว่าไม่ควรให้เกียรติ ตัวเองทำตัวต่ำเองยังจะโทษคนอื่นอีกเหรอ?”
เสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนี้ไม่ใช่เพราะอยากจะทำเท่ห์ เธอยืนอยู่ในจุดของคนเก่งที่เงินเดือนสูง แต่เธอก็ไม่เคยดูถูกชนชั้นแรงงานระดับล่าง ต่อให้เป็นพนักงานในร้านอาหาร คุณป้ากวาดถนน เธอก็ปฏิบัติตัวอย่างเท่าเทียม อาชีพคนเราไม่มีแบ่งสูงต่ำ
มีแค่คนเท่านั้นแหละที่แบ่งสูงต่ำ อย่างเช่นคนอย่างเฝิงม่านม่านที่คิดจะรวยทางลัด จึงถูกเสี่ยวเชี่ยนติดป้ายว่าคนชั้นต่ำไปเรียบร้อย
“ฉันไม่ยอม! แกมันก็แค่ดวงดีกว่าฉัน ได้แต่งกับคนมีอำนาจ ฉันเกือบจะได้เป็นอย่างแกแล้ว!” จนถึงตอนนี้เฝิงม่านม่านก็ยังไม่ยอมรับว่าตัวเองแพ้
“เธอไม่มีทางเป็นอย่างฉันได้หรอก ถ้าลุงนั่นเป็นคนรวย เธอยังจะรังเกียจเขาไหม?”
เฝิงม่านม่านมองไปตามมือเสี่ยวเชี่ยน ชายแก่ที่ฉวยโอกาสกับเธอตอนเมา ผมเผ้าที่มันมากของเขาสะท้อนกับแสงจนเป็นเงา ฟันกระต่ายเหลืองอ๋อยในปากของเขาสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น
เฝิงม่านม่านอยากเถียงเสี่ยวเชี่ยน เธออยากเถียงว่าสิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนพูดมันผิด แต่ปากกลับเถียงไม่ออก
ละครดราม่าดำเนินมาถึงแค่ตรงนี้ เสี่ยวเชี่ยนกวาดตามองรอบบ้านก็ไม่เห็นหวางเสี่ยวหงแม้แต่เงา เธอหันไปส่งสายตาให้พี่ใหญ่ พี่ใหญ่จึงออกคำสั่ง
“ลงมือ! จัดการคนอื่นๆให้หมดยกเว้นผู้หญิงท้องคนนี้!”
กล้าเล่นงานกันขนาดนี้ก็ต้องยอมรับผลกรรม! คนเลวที่หาเรื่องใส่ตัวไม่ควรค่าแก่การสงสาร!
ภายในบ้านเกิดการชุลมุน พวกคนที่คิดวางแผนเล่นงานพี่ใหญ่ถูกจัดการอย่างสาสม วางแผนได้โหดร้ายแค่ไหนก็โดนเอาคืนเท่านั้น
“ท่านประธานครับ ไม่เจอหวางเสี่ยวหงครับ”
มีคนมารายงาน พี่ใหญ่คิ้วขมวด
เรื่องภายครอบครัวของเขาที่แพร่งพรายออกไปจะต้องเป็นฝีมือของหวางเสี่ยวหงแน่นอน อย่างเช่นเบอร์โทรของพ่อแม่เขา แต่เวลานี้กลับไม่เจอหวางเสี่ยวหง ก็เหมือนกับเจอรูที่แหทำให้มีปลาเล็ดลอดออกไปได้ น่าเสียดาย
“พี่โทรหาพี่รองนะคะ ฉันจะไปหาต้าอี”
ไม่เจอหวางเสี่ยวหงหลายปีแล้วเสี่ยวเชี่ยนไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะร้ายกาจขึ้นหรือเปล่า แต่ต่อให้เป็นศัตรูที่ตัวเล็กนิดเดียวก็จะประมาทไม่ได้ เธอไม่มีทางปล่อยให้เกิดข้อผิดพลาด
พี่ใหญ่พยักหน้า ทั้งสองคนแยกกันทำงาน
เสี่ยวเชี่ยนมุ่งตรงไปที่บ้านต้าอี ระหว่างอยู่บนรถก็โทรหาต้าอีไปด้วย
ปลายสายรับเร็วมาก
“ต้าอีอยู่ไหน?”
“ฉันกำลังจะไปรับพ่านพ่าน ครูโทรมาบอกว่าพ่านพ่านตัวร้อน”
“ไปคนเดียวเหรอ?”
“ใช่ วันนี้พี่รองกลับไปรายงานตัวที่หน่วยแล้ว ฉันก็เลยต้องไปรับลูกเอง”
“โอเค งั้นเจอกันหน้าโรงเรียนนะ ฉันกำลังจะไปถึง”
เสี่ยวเชี่ยนวางสายแล้วโทรหาพี่ใหญ่ พี่ใหญ่บอกว่าทางด้านพี่รองไม่มีอะไรผิดปกติ วันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หวางเสี่ยวหงไม่ได้ไปหาพี่รอง
เสี่ยวเชี่ยนดูนาฬิกา จากตรงนี้ขับไปโรงเรียนพ่านพ่านก็แค่สิบนาที ไม่นานก็ถึง
งั้นก็อย่ามองในแง่ร้ายจนเกินไป
การมาเก็บแหครั้งนี้เดิมทีก็มาอย่างกะทันไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวอยู่แล้ว ไม่ว่าจะครอบครัวหวางหรือครอบครัวเฝิงต่างไม่ทันได้ตั้งตัว ดังนั้นหวางเสี่ยวหงเองก็ไม่มีทางรู้ บางทีที่หวางเสี่ยวหงไม่ได้อยู่กับคนพวกนั้นอาจเพราะไปทำธุระส่วนตัว
เมื่อกี้พี่ใหญ่บอกว่า จริงๆแล้วการวางยาเฝิงม่านม่านเป็นเรื่องผิดพลาด
ยานั่นพี่ชายเฝิงม่านม่านเป็นคนซื้อ เฝิงเฟิงเองก็เลวใช่ย่อย ชอบไปหาสาวๆตอนกลางคืนบ่อยๆ น้ำดื่มในรถของเขาล้วนมียาผสมอยู่ในนั้นเตรียมให้พวกสาวๆกิน ไม่คิดว่าวันนั้นน้องชายของแม่หวางเอารถไปใช้พาเฝิงม่านม่านกับอวี๋หมิงลี่ไปส่ง เฝิงม่านม่านจะเปิดน้ำบนรถดื่ม แล้วยานั้นก็ไปออกฤทธิ์ที่บ้านพี่ใหญ่พอดี
ผลก็คือเฝิงม่านม่านส่งเสียงร้องครวญครางดึงดูดให้ตาแก่ขี้เมาที่แอบกินเหล้าเข้าไปหาเธอ
ในกระบวนการทั้งหมดนี้บริษัทที่ไปกินเลี้ยงกับพี่ใหญ่วันนั้นไม่ได้รู้เห็นอะไรด้วยเลย ซึ่งก็เป็นจุดที่แตกต่างจากที่เสี่ยวเชี่ยนคิดไว้
ก่อนหน้านี้พี่ใหญ่เคยพาเฝิงม่านม่านไปเข้าร่วมกิจกรรมทางธุรกิจด้วยสองสามครั้งภายใต้การขอร้องของพี่สะใภ้ใหญ่ ซึ่งพี่สะใภ้ใหญ่ก็ถูกเฝิงม่านม่านรบเร้ามาอีกที เฝิงม่านม่านบอกว่าอยากรู้ว่าการดื่มสังสรรค์ในแวดวงธุรกิจเป็นอย่างไร และจะได้ถือโอกาสรู้จักเพื่อนใหม่ๆด้วย พี่สะใภ้ใหญ่ไม่ได้คิดอะไรมากจึงให้พี่ใหญ่พาเฝิงม่านม่านไปด้วย
คนที่มากินเลี้ยงกับพี่ใหญ่ในวันนั้นเคยเจอเฝิงม่านม่านมาก่อนแล้ว คิดว่าเป็นผู้หญิงที่พี่ใหญ่ซุกไว้นอกบ้านจึงไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นถึงได้เกิดเรื่องที่ว่าตามมาจนเป็นเรื่องเป็นราว เรื่องนี้ได้เตือนเสี่ยวเชี่ยนอยู่อย่าง
ความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจเป็นบ่อเกิดของปัญหาใหญ่ ตอนนั้นพี่สะใภ้ใหญ่ไม่ได้ระวังเฝิงม่านม่านเลย จึงเป็นการเปิดโอกาสให้เฝิงม่านม่านกับหวางเสี่ยวหงรวมหัวกันมาแทงข้างหลังเธอได้ ส่วนเสี่ยวเชี่ยนกับพี่ใหญ่ก็ตีความปัญหาง่ายๆซับซ้อนจนเกินไป เมื่อนก่อนหวางเสี่ยวหงเคยเป็นสะใภ้ตระกูลอวี๋ จึงไม่แปลกที่จะรู้เบอร์โทรศัพท์ของพ่ออวี๋แม่อวี๋
ตอนนี้สิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนต้องทำก็คือป้องกันไม่ให้หวางเสี่ยวหงไประรานต้าอี
ตอนนี้ต้าอีตั้งท้องอยู่ สภาพจิตใจแตกต่างจากคนปกติ หากไม่ระวังอาจมีอะไรไปกระทบกระเทือนจิตใจได้ เสี่ยวเชี่ยนไม่มีทางเปิดโอกาสให้ศัตรู
พอคิดได้ถึงตรงนี้เสี่ยวเชี่ยนก็เหยียบคันเร่ง
ขอแค่หยุดการมาของหวางเสี่ยวหงให้ได้ ดูแลพ่านพ่านกับต้าอีให้ดี ที่เหลือก็ปล่อยให้พี่ใหญ่เอาตัวหวางเสี่ยวหงออกมาจัดการ ทำให้หวางเสี่ยวหงออกไปจากเมืองนี้ ต่อไปจะได้ไม่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอีก
เพียงไม่กี่นาทีเสี่ยวเชี่ยนก็ไปถึงหน้าโรงเรียน ต้าอีกำลังจูงพ่านพ่านที่ดูเซื่องซึมยืนคุยกับคุณครูอยู่หน้าโรงเรียน
“รบกวนครูหลี่มากเลย งั้นฉันขอพาลูกกลับก่อนนะคะ”
“ได้ค่ะ คุณแม่รีบพาอีไป๋กลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ ปกติอีไป๋เป็นเด็กที่เรียนเก่งนิสัยดีที่สุดในห้อง แต่ช่วงหลายวันมานี้ไม่รู้ทำไม อารมณ์ไม่ค่อยดี วันนี้ก็อ้วกในห้องเรียนอีก ครูเลยพาไปวัดไข้ที่ห้องพยาบาล ไข้สูงเกินสามสิบเก้าองศาเลยนะคะ”
“ค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาลูกไปหาหมอ” ต้าอีสีหน้าเป็นกังวล
พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนมาแล้วต้าอีจึงรีบพาพ่านพ่านไปขึ้นรถแล้วไปยังโรงพยาบาล
ระหว่างทางพ่านพ่านนอนพิงต้าอีอย่างน่าสงสาร สูดกลิ่นหอมและรับเอาไออุ่นจากแม่
“แม่ฮะ ผมหนาว…”
ต้าอีรีบเอาผ้าห่มบนรถห่อพ่านพ่านไว้ด้วยความเป็นห่วง
“เห็นดีๆอยู่ทำไมถึงป่วยได้นะ แม่ผิดเองที่เอาใจใส่น้อยเกินไป เดี๋ยวแม่พาไปหาหมอนะเด็กดี”
ช่วงสองวันนี้ต้าอีมีอาการแพ้ท้องร่างกายไม่ค่อยสบาย จึงไม่ค่อยได้ดูแลพ่านพ่านเท่าแต่ก่อน
เห็นลูกป่วยแบบนี้เธอเลยรู้สึกผิด
“แม่ฮะ กอดผมแน่นๆ อย่าทิ้งผม ผมเป็นลูกแม่…” เวลานี้พ่านพ่านไข้ขึ้นสูงมากพูดจาเพ้อ
“ประธานเชี่ยนขับไวๆหน่อยสิ!” ต้าอีกอดพ่านพ่านด้วยความร้อนใจ
“แม่ฮะผมอยากอ้วก…”
เสี่ยวเชี่ยนรีบจอดรถ ต้าอีอุ้มพ่านพ่านลงมา พ่านพ่านอ้วกใส่ถังขยะ
พอพ่านพ่านอ้วกเสร็จต้าอียังไม่ทันจะได้อุ้มขึ้นรถก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนด้วยความดีใจจากทางด้านหลัง
“พ่านพ่าน?!”
พอพ่านพ่านได้ยินเสียงนี้ก็ตกใจกลัวรีบโผเข้ากอดต้าอีโดยไม่หันไปมองตามเสียงนั้น ร่างน้อยๆสั่นเทา
Comments