ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ 1916 ไม่เคยฝันมาก่อน
ดอกเมิ่งถานฮวาที่ถูกย้อมไปด้วยเลือดนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งยังส่งกลิ่นคาวของเลือดโชยออกมาอีกด้วย
มู่เฉียนซีก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้แล้วเช่นกัน ดังนั้นนางจึงได้กวาดพลังธาตุวายุออกไป ทว่าเมิ่งเสี่ยวชิงกลับหลบหลีกได้
เมิ่งเสี่ยวชิงเหวี่ยงร่างที่เย็นชืดของเซี่ยโหวจือออกไปแล้วกล่าวว่า “หากอยากจะโทษก็ต้องโทษที่เจ้าไม่สามารถฆ่ามู่เฉินซีได้ มิเช่นนั้นแล้วละก็ เลือดที่จะเอามารดดอกเมิ่งถานฮวาของข้าก็คงเป็นเลือดของมู่เฉินซีไม่ใช่เจ้า! ท่านพี่หญิงเซี่ยโหว”
“วางใจเถอะ ในไม่ช้านี้นางก็จะถูกฝังไปพร้อมกันเจ้าแน่!”
“ข้าจะเริ่มสร้างดินแดนแห่งความฝันของข้าแล้ว และข้าก็จะมอบดินแดนแห่งความฝันที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดให้กับมู่เฉินซี แต่สำหรับคุณชายฉู่ ข้าจะมอบดินแดนแห่งความฝันที่งดงามที่สุดให้กับท่านเอง”
มู่เฉียนซีจมลงสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยสีเลือด นางผงะไปครู่หนึ่ง “ที่นี่คือดินแดนทั้งสี่ทิศ!”
นางคุ้นเคยกับดินแดนทั้งสี่ทิศเป็นอย่างมาก แม้ว่ามันจะถูกทำลายล้าง แต่นางก็ยังคงจำภาพเก่า ๆ ได้ เพราะถึงอย่างไรเสียมันก็เป็นสถานที่ที่นางเกิดและเติบโตมา
ภายในหมอกสีเลือดนั้นมีคนอยู่คนหนึ่ง ซึ่งทำให้สีหน้าของมู่เฉียนซีเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก จนนางต้องรีบไล่ตามไปในทันที!
“จิ่วเยี่ย!”
จิตสังหารที่ชั่วร้าย เจตนาฆ่าที่รุนแรง อีกทั้งความกระหายเลือดที่บ้าคลั่ง เป็นสิ่งที่ทำให้คำสาปของจิ่วเยี่ยระเบิดออกมาอย่างสมบูรณ์เช่นนี้
เห็นชัดว่าหาหนทางเจอแล้ว เหตุใดถึงได้ปะทุขึ้นมาเร็วถึงเพียงนี้กันล่ะ
มู่เฉียนซีดำดิ่งลงไปในความฝันแล้ว ซึ่งทุกสิ่งเหล่านี้ทำให้เมิ่งเสี่ยวชิงพอใจเป็นอย่างมาก และตอนนี้นางก็รู้สึกว่านางอยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบแล้ว
“ต่อไป ก็ถึงตาท่านแล้ว คุณชายฉู่!”
เมิ่งเสี่ยวชิงเตรียมที่จะสร้างความฝันให้กับฉู่หลีอย่างหนึ่ง และในความฝันนั้นนางเป็นคนที่เขารักมากที่สุด พวกเขาพบกัน รู้จักกัน รักกัน และมีงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ด้วยกัน สุดท้ายก็มีลูกชายหญิงด้วยกัน!
แต่ทว่าดินแดนแห่งความฝันที่เพิ่งคิดจะมอบให้ฉู่หลีนี้ กลับพังทลายไปในชั่วพริบตา
ดินแดนแห่งความฝันเช่นนี้ ไม่ส่งผลอะไรต่อฉู่หลีเลยสักนิด
นางมองไปที่ฉู่หลีอย่างตื่นตกใจ เป็นไปได้อย่างไรกัน?
“เพราะว่า ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าความฝันคือสิ่งใด! และไม่เคยฝันมาก่อนด้วย” ฉู่หลีจ้องมองไปทางเมิ่งเสี่ยวชิงอย่างเฉยเมย และพลังบนตัวของเขาก็เปลี่ยนเป็นอันตรายขึ้นมาทันที
พลังนี้ไม่เพียงแต่ไม่ทำให้เมิ่งเสี่ยวชิงหวาดกลัว แต่ยิ่งกลับทำให้นางมองฉู่หลีอย่างหลงใหลมากขึ้นไปอีก
“สมกับที่เป็นชายที่ข้าตกหลุมรัก พลังของท่านแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งจริง ๆ…” แววตาที่ทั้งหลงใหลและโลภมากนั้น ทำให้ฉู่หลีรู้สึกขุ่นเคืองมาก
“คลายดินแดนแห่งความฝัน หรือไม่ก็ทำลายดอกเมิ่งถานฮวา มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าซะ” ฉู่หลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เป็นไปไม่ได้ ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้! ข้าจะฆ่านางก่อน หลังจากนั้นคอยคิดหาวิธีทำให้ท่านรักข้า” ในเมื่อดินแดนแห่งความฝันไม่สามารถรั้งชายที่แข็งแกร่งคนนี้ไว้ได้ เมิ่งเสี่ยวชิงจึงเลือกที่จะจัดการกับมู่เฉียนซีแทน
พลังของฉู่หลียิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าไร การคุมขังของค่ายกลนั้นยิ่งหนาแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ เท่านั้น มันได้ถูกเตรียมการไว้อย่างพิเศษมากจริง ๆ
“มู่เฉินซี เจ้าไปตายเสียเถอะ!”
ตอนนี้มู่เฉียนซีกำลังตกอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน จึงไม่สามารถที่จะโต้ตอบเมิ่งเสี่ยวชิงได้ ดังนั้นมู่เฉียนซีจึงไม่สามารถหลบการโจมตีของเมิ่งเสี่ยวชิงได้
ปัง!
ทันทีที่ฝ่ามือประทับลงไป ร่างของมู่เฉียนซีเพียงแค่ถอยหลังไปหลายสิบก้าวเท่านั้น แต่กลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
เมิ่งเสี่ยวชิงผงะไปครู่หนึ่ง “คิดไม่ถึงเลยว่าร่างกายของนางจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ไม่คิดเลยว่าการโจมตีของข้าจะไม่สามารถทำให้นางบาดเจ็บได้ ถ้าเช่นนั้นแบบนี้ล่ะ!”
และเข็มสีดำสนิทจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าใส่มู่เฉียนซี จากนั้นฉู่หลีก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ลงมือ!”
แกร่ก!
ในเวลานี้บนพื้นผิวของค่ายกล กำลังเกิดรอยร้าวขึ้นแล้ว
ในตอนที่เข็มเล็กละเอียดเหล่านั้นกำลังจะทิ่มเข้ามาในร่างกายของมู่เฉียนซี ดวงตาทั้งสองข้างของนางก็เบิกโพลงขึ้น “เกราะพลังวายุ!”
ปัง!
และโล่วายุก็ได้สกัดกั้นเข็มพิษเหล่านั้นเอาไว้
แววตาของมู่เฉียนซีนั้นเย็นยะเยือกเป็นที่สุด “เมิ่งเสี่ยวชิง เจ้าทำให้ข้าต้องเห็นสิ่งที่ข้าไม่อยากเห็นที่สุด ฉะนั้นอารมณ์ของข้าจึงไม่ดีเอามาก ๆ เลย!”
“พลังวายุทำลาย ดาวกระจาย!”
“เป็นไปได้อย่างไร?” เมิ่งเสี่ยวชิงเผชิญหน้ากับการโจมตีของมู่เฉียนซี จากนั้นก็รีบหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
เจ้าทำลายดินแดนแห่งความฝันของข้าได้อย่างไร นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
ดินแดนแห่งความฝันไม่มีผลต่อฉู่หลี เนื่องจากว่าเขาเป็นชายที่แข็งแกร่ง แต่ทว่ามู่เฉินซี…
ดินแดนแห่งความฝันนั้นเหมือนจริงเป็นอย่างมาก มันตรึงมู่เฉียนซีไว้ได้ครู่หนึ่ง แต่ทว่าพลังวิญญาณที่ไม่ธรรมดาของนาง จะถูกดอกไม้ช่อหนึ่งลอบทำร้ายจนถึงแก่ความตายได้อย่างไร
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกยิ้มอย่างเย้ยหยัน “ของเด็กเล่นเช่นนั้น เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าจะส่งผลต่อข้าได้?”
“พลังวายุทำลาย ดับสูญ!”
เมิ่งเสี่ยวชิงกล่าวว่า “มู่เฉินซี อย่าคิดว่าดินแดนแห่งความฝันจะสู้เจ้าไม่ได้ แล้วจะถือว่าเจ้าชนะแล้วนะ เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”
พลังของเมิ่งเสี่ยวชิงได้ระเบิดออกมาอย่างสมบูรณ์แล้ว นางมีความสามารถของผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับแปดสูงสุด ดูแล้วแข็งแกร่งกว่าตู๋กูล่างเสียอีก อีกทั้งสิ่งที่ซ่อนไว้ยังลึกมากกว่าปกติอีกด้วย
“เจ้าตายไปซะเถอะ!” บนร่างกายของนาง มีพลังแห่งความมืดระเบิดออกมาอย่างกะทันหัน และพลังแห่งความมืดนี้ก็ไม่เหมือนกับธาตุแห่งความมืดหรือพลังวิญญาณใด ๆ เลย
แต่กลับ…มีความคล้ายกับพลังของศิษย์พี่เล็กน้อย!
“ดัชนีวิญญาณแยกนภา!” เมิ่งเสี่ยวชิงลงมืออย่างรุนแรงเป็นอย่างยิ่ง
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “วิญญาณ จันทร์สะพรั่ง!”
“กระบวนท่านี้ของเจ้าสามารถจัดการกับตู๋กูล่างได้ แต่หากคิดที่จะใช้มาจัดการข้า มันเป็นไปไม่ได้หรอก!” เมิ่งเสี่ยวชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เพราะว่าพลังของข้า…”
และสิ่งที่บ้ามากก็คือ มู่เฉียนซีสามารถสกัดกั้นมันได้จริง ๆ และพลังที่น่าสะพรึงกลัวนั้นก็โหมกระหน่ำเข้าหาเมิ่งเสี่ยวชิงอย่างรุนแรง
“เป็นไปได้อย่างไร?” สีหน้าที่ดูเหลือเชื่อปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเมิ่งเสี่ยวชิง
“คุณหนูเมิ่ง ดูเหมือนว่าเจ้าจะพลาดไปแล้ว เจ้าไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าตู๋กูล่างเลย”
“เจ้าอย่าภูมิใจให้มากนักเลย!” พลังแห่งความมืดยิ่งนานเข้าก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ และพลังของเมิ่งเสี่ยวชิงก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง
การโจมตีของธาตุวายุกับการโจมตีของนางปะทะเข้าด้วยกันอย่างรุนแรง แต่ทว่าเมิ่งเสี่ยวชิงกลับไม่มีความได้เปรียบเลยแม้แต่น้อย
เมิ่งเสี่ยวชิงกล่าวพลางกัดฟันกรอด “ไม่คิดเลยว่าพลังธาตุวายุของเจ้าจะบริสุทธิ์โดยไม่มีข้อบกพร่องเลยแม้แต่น้อย ข้าดูถูกเจ้ามากเกินไปจริง ๆ และด้วยเหตุนี้ วันนี้ข้าจึงต้องฆ่าเจ้าให้ได้”
“เจ้าจะฆ่าผู้ใดกัน?” น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกดังออกมา และเมิ่งเสี่ยวชิงก็รู้สึกขนพองสยองเกล้าขึ้นมาทันที
คิดไม่ถึงเลยว่าฉู่หลีจะทำลายค่ายกลออกมาได้ ความสามารถของเขาเหนือกว่าที่นางจิตนาการเอาไว้ และเมิ่งเสี่ยวชิงก็ถือว่าเป็นคนที่ฉลาดมากคนหนึ่ง ในเวลาเช่นนี้นางจึงเลือกที่จะหนีออกไปจากหอหนานหลิง
มิฉะนั้นหากไปตกอยู่ในเงื้อมมือฉู่หลี คาดว่านางคงจะไม่มีโอกาสให้ได้หนีแล้วอย่างแน่นอน
“คุณหนูเมิ่ง!” เมิ่งเสี่ยวชิงออกมาด้วยท่าทางที่ยากลำบาก ซึ่งทำให้คนอื่นประหลาดใจเป็นอย่างมาก
นางไม่ได้อยู่ในสถานที่แห่งนี้ต่อ และรีบจากไปอย่างรวดเร็วที่สุด นางอยากจะกลับไปที่ตำหนักเทพวิญญาณหลับใหล เพื่อบอกท่านพ่อ ในเรื่องที่นางเจอคนที่ยอดเยี่ยมมากคนหนึ่ง
หากเขาสามารถเข้ามาในตำหนักเทพของพวกเขาได้ ตำหนักเทพของพวกเขาจะต้องเลื่อนขั้นกลายเป็นกองกำลังระดับห้าแน่ และจะได้ไม่ต้องถูกกองกำลังระดับห้าของราชวงศ์ตงหวงและราชวงศ์เป่ยกงกดขี่อีกต่อไป
กองกำลังระดับห้าทั้งสองมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ตำหนักเทพวิญญาณหลับใหลของพวกเขาก็ไม่ได้แตกต่างเช่นกัน!
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “คิดไม่ถึงเลยว่านางจะหนีไปแล้ว ช่างหนีได้เร็วเสียเหลือเกิน”
ฉู่หลียืนอยู่ข้างกายของมู่เฉียนซีแล้วกล่าวว่า “ศิษย์น้อง เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่!”
“ข้าไม่เป็นอะไร แต่ทว่าศิษย์พี่ท่าน…” สายตาของมู่เฉียนซีกวาดมองไปที่ฉู่หลี
ฉู่หลีกล่าวตอบว่า “ข้าสบายดี!”
“ศิษย์พี่ พลังของท่านกับเมิ่งเสี่ยวชิงผู้นั้นมีความคล้ายกันเป็นอย่างมาก หรือว่าเพราะเหตุนี้ นางถึงได้ตกหลุมรักท่าน?”
มู่เฉียนซีไม่เชื่อว่าคนอย่างเมิ่งเสี่ยวชิงผู้นั้นจะหลงรักศิษย์พี่ของนางตั้งแต่แรกพบ ที่ดื้อดึงขนาดนี้จะต้องเป็นเพราะที่ตัวของศิษย์พี่มีของบางอย่างที่นางต้องการเป็นแน่?
ฉู่หลีเหลือบมองมาทางมู่เฉียนซีแล้วกล่าวว่า “ศิษย์น้อง มีกลิ่นอายของปีศาจอยู่บนตัวนาง นางเป็นเลือดผสมระหว่างเผ่ามนุษย์และเผ่าปีศาจ และไม่แปลกเลยที่แดนซวนเทียนจะมีลูกเลือดผสมระหว่างมนุษย์และปีศาจ แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาถูกข้าพบเข้า รำคาญ!”
.
.
Comments