–มุมมองเอเกอร์–

「นี่เรามีโต๊ะที่ทำโดยช่างระดับเซียน โทฟนาฟ คุณหญิง」

「ดีจัง…… โต๊ะเงาวับเหมือนอำพันเลย」

「ใช่การทายางต้นดีแลนที่มีค่าถูกทาบนไม้มันเลยไม่เสื่อมถอย」

นนน่าลูบโต๊ะขัดเงา หลงความสวยความเงาของมันระหว่างแคลร์อธิบายไปยิ้มไป

ตอนนี้ เรารวมอยู่ในคฤหาสน์ใหม่

แคลร์เตรียมเฟอร์นิเจอร์คฤหาสน์ใหม่มาเพื่อทำให้ความต้องการของนนน่าที่แรงๆได้รับการตอบรับ

ผู้หญิงร้ายๆรวมเฟอร์นิเจอร์มาเยอะแล้วหลังเห็นคฤหาสน์ใกล้เสร็จ

ผมดูนนน่าและแคลร์คุยกันระหว่างเคี้ยวถั่วและหาวเบื่อๆ

เพราะถ้าผมพูดตรงๆ นนน่าจะโกรธแหละ

「เพราะสงคราม รับงานฝีมือมาจากสหพันธรัฐไม่ได้อีกแล้ว โชคดีที่ ฉันมีเยอะอยู่สำหรับคฤหาสน์ใหม่ของท่าน ยกเว้นว่า…… พวกมันยังหายากอยู่และมีราคาสูงกว่างานชิ้นอื่น……」

「อย่างนั้นเหรอ!? ถ้าอย่างนั้นเราควรรีบสินะ…… คาร์ล่ากับเมลซัง ชิ้นนี้พวกเธอว่าไง?」

นนน่าอยู่ในแนวคิดแบบนั้นแล้ว

「เธอหวังให้ฉันรู้เรื่องโต๊ะแพงๆเหรอไง? ทำตามสบายเท่าที่เอเกอร์บอกว่าไม่เป็นไรได้เลย」

「ฉันก็รู้ไม่เยอะด้วย ถ้านนน่าชอบ……」

ผมก็ไม่รู้ด้วย

เพื่อพูดตรงๆ มันจะเป็นโต๊ะหรือก้อนหินใหญ่ สำหรับผมก็ได้หมด ตราบในที่ความสูงมันดี มาทำอย่างที่เธอต้องการเถอะ

นนน่ายิ้มพอใจและหันกลับไปหาแคลร์

「ถ้าอย่างนั้นชิ้นนี้ฉันอะ-」

「เดี๋ยวก่อนเลย」

「……จึ」

คนที่ขัดคือคลอเดีย

ประตูคู่เหวี่ยงเปิดด้วยเสียงดัง

เธอแต่งตัวด้วยชุดสั่งทำที่เธอตื่นขึ้นทั้งคืนเพื่อให้ช่างตัดเสื้อใส่มันให้เธอ

ความตึงของเธอกับแรงกดดันทำให้สาวอื่นๆถอยหลัง และความร้อนในห้องก็เพิ่มทันทีที่เเธอเข้ามา

「อะไร…… ไม่สิ นั่นใคร?」

「ใช่สินะ นี่คือครั้งแรกที่แคลร์เจอเธอ เธอคือคลอเดีย ผู้หญิงของฉัน แต่ยังไม่ได้ทางการ」

「อ-อย่างนั้นเหรอ…… รสนิยมพี่แปลกอยู่นะ」

เธอไม่ได้อ้วนเมื่อผมซั่มเธอ

คลอเดียไม่ใส่ใจแคลร์และนนน่าและดูโต๊ะอยย่างตั้งใจ

หยาดเหงื่อตกใส่โต๊ะใหม่เอี่ยม ซึ่งทำให้แคลร์หน้ายู่

「นี่ไม่ใช่บางอย่างที่โทฟนาสร้าง」

「อะไร-!?」 「พูดอะไรน่ะ!? ท่านจะพูดว่าของปลอมเหรอไง?」

นนน่าตกใจระหว่างแคลร์เสียงดังเหมือนที่คิด มันจะทำให้ผมสงสัยในความเชื่อใจของพวกเธอถ้าพวกเธอขายของปลอมให้ผม

「แน่นอนมันเป็นของที่ร้านเขาทำ แต่มันทำเสร็จด้วยลูกศิษย์เขา」

เฮฮฮฮ๋ ตอนผมเริ่มสนใจนิดหน่อย

「การขัดเหมือนกัน แต่ของที่สร้างโดยโทฟนามีความไม่เหมือนใคร่ จะมีจุดบนโต๊ะที่วิ่งจากหัวโต๊ะถึงท้ายโต๊ะ แม้อย่างนั้นโต๊ะนี้มมีจุดอยู่สองจุดตรงกลาง ทำให้มันไม่ใช่งานโทฟนา」

ตอนนี้มันดูเป็นอย่างนั้น

แต่ผมแน่ใจว่าบริษัทฟลิตช์เชี่ยวชาญเรื่องเฟอร์นิเจอร์

ถ้าเรื่องจุดไม้มันดังทำไมพวกเขาไไม่รู้

「นี่เป็นบางอย่างที่ฉันได้ยินจากโทฟนาเอง เพราะฉันรับงานไม้ตรงจากเขา」

ผมไม่คาดหวังอะไรน้อยกว่านี้กับตระกูลมาลอดอล

「แน่นอนว่าลูกค้าขุนนางจะให้ช่างดูสินค้าเป็นการส่วนตัว แต่ถ้าพวกเขาขายให้แม่ค้าต่างแดน……」

「มันจะไม่แปลกที่งานที่ลูกศิษย์ทำและเขาแค่ตรวจจบงานก่อนมันถูกขาย」

นนน่ากับเมลพยักหน้า แคลร์ยิ้มแบบไม่แย่บนหน้าเธอแต่ความโกรธมันมีให้เห็นอยู่

ข้อมูลนั้นเมื่อกี้นี้แผนกจัดหาของฟลิตช์ไม่ต้องพูดถึงแคลร์ไม่รู้

「รวมแค่ของที่สร้างโดยโทฟนาฟเอง แม้ว่าของที่ลูกศิษย์ทำดีกว่าของอื่น เราเอามันไว้ในห้องคนรับใช้ได้」

「ทำเองอีกแล้ว!」

คลอเดียเริ่มสั่งมาโดยไม่มีหลักอะไรเเลยและนนน่าขวาง แม้ว่าเธอเสียเปรียบก่อนหน้าเมื่อเอะอะเรื่องงานชิ้นเอก

「อะร้า ถ้าอย่างนั้เธออยากให้เอเกอร์ซามะมีงานชั้นสองเหรอ? เธอไม่มีอะไรนอกจากนมจริงๆสินะ」

「……กุ」

อย่างที่คิด เธอใช้เวลาซื้อของแพงเยอะกว่าและมีความสุขกับความหรูหรานานกว่า

นนน่าพูดแค้นๆและพูดอะไรอีกไม่ได้

คาร์ล่าล้อเธอและจากนั้นเริ่มหยิกกันอีกแล้ว

ปล่อยนนน่าที่หยิดกันไว้ก่อน คลอเดียนั่งมั่นๆบนเก้าอีกที่เธอเตรียม จากนั้นขอให้คลาร่าพัดเธอตอนเธอพูดต่อ

เมื่อเก้าอี้ลั่น คลาร่ารีบจับไม้ค้ำที่ตั้งไว้ค้ำเก้าอี้

เธออาจต้องการเก้าอี้เหล็กที่เอาไว้สำหรับเธอใช้คนเดียว

「ต่อไปเป็นพรม มีอะไรให้เลือก?」

「ของจากชรับจากโกลโดเนียและริโฟลจากอดีตเทรีย ถ้าท่านไม่ได้กังวลเรื่องราคา ถ้าอย่างงนั้นดิฉันก็เตรียมพรมชั้นสูงที่ทำโดยคิราฟจากสหพันธรัฐได้」

「แน่นอนฉันจะเลือกสินค้าจากสหพันธรัฐ! แม้ว่ามันแพงกวว่า คุณภาพวัสดุมันคนละชั้นกัน การสัมผัสที่ได้จากพรมของคิราฟ…… มันดีมากมันทำให้อยากนอนลงแบบไม่คิด……」

นนน่าดูไกลๆเมื่อเธอพูด

ตอนนี้เมื่อผมดู คาร์ล่าที่กำลังกัดกับเธอก่อนหน้ากลับหัวกลับหางอยู่

เห็นได้ชัดว่าเธอดการป้องกันและโดนนนน่าเอานมสุดดุตบคว่ำ

「คิราฟ? บางอย่างถูกขนาดนั้นมันจะทำให้ผื่นขึ้น มันไม่ดียกเว้นว่ามันจากจุตหรือมัชชู」

อย่างไรก็ตาม คลอเดียยไม่ยังมือ อย่างน้อยเธอพูดได้ดีกว่านนน่า…… ตานนน่าเลิกไปข้างบนแล้วตอนนี้

「แน่นอนว่าบบริษัทเราไม่มีของพวกนั้น…… พวกมันแพงงเกินไปแล้ะไม่เป็นที่ต้องการสูง……」

「ฮ่าา…… เธอไม่มีประโยชน์เลบไม่ใช่เหรอ อืมฉันว่าพรมคิราฟยังเช็ดตีนได้ดีกว่าใครก็ไม่รู้ ได้สิ ถ้าอย่างนั้นฉันเอาของคิราฟ」

「ขอบคุณที่ซื้อ」

แคลร์คำนับหัวอยย่างสุภาพ

เหมือนที่คิดว่าพ่อค้ารักษาหน้าได้

แต่ไหล่เธอสั่น…… เธอต้องโกรธมากแน่

「อีหมูนั่นกล้าดียังไง……」

นนน่าก็ค่อนข้างอารมณ์เสียด้วย…… คลอเดียแค่พูดตรง เธอไม่ได้มีเจตนาร้าย

「ต่อไป…… ตอนนี้ประตูมันชั่วคราวใช่มั้ย?」

คลอเดียมองผม

นี่อาจเป็นคฤหาสนที่ยังไม่ได้ถูกใช้งานแตะกระจกและประตูถูกติดตั้งแล้ว

ผมมีแผนใช้มันอย่างนั้น เธอหมายถึงอะไรที่ว่า ‘ชั่วคราว’

「มันเป็นแบบธรรมดามากจนฉันคิดว่ามันชั่วครางเพื่อป้องกันลมเข้า ถ้าอย่างนั้นมาเปลี่ยนนี่ด้่วย ฉันอยยากได้ประตูนึกที่ออกแนวฤดูหนาว ใช้หิมะและน้ำแข็งเป็นตวศิลปะ」

「ด-ได้สิ…… แต่ประตูสั่งทำจะใช้เวลาผลิต」

คลลอเดียถอนหายยใจใหญ่ที่สุดให้แคลร์

「เธอควายเหรอไง? เธอควรซื้อของลายฤดูหนาวมาเมื่อมันฤดูหนาว แค่นั้นก็ไม่รู้หรือไงกัน?」

แคลร์ขอโทษระหว่างเธอสั่นหนักกว่าเดิม

นนน่ารับมันไปกับตัวและเริ่มโจมตีสวนใส่เธอ

「แต่นอนว่าบบางอย่างที่ดูดีแค่ในฤดูหนาวไม่ได้สวยไม่สำคัญว่ามันหรูและสวยขนาดไหน งานแนวฤดูหนาวมันดูเย็นไประหว่างฤดูใบไม้ผลิ เธอมองไม่ขาดถ้าแค่เรื่องนั้นเธอก็ไม่รู้」

อย่างไรก็ตามคลอเดียยิ่งทำให้นนน่าจิตตนาการใจ

「ฮ๋าาา มันแน่สิว่านั่นจะเปลี่ยนเมื่อฤดูเปลลี่ยนเป็นฤดูใบไม้ผลิ เราจะแลกประตูกับงานที่ออกแบบเพื่อฤดูใบไม้ผลิ เธอไม่ได้คิดว่าเราจะใช้งานออกแบบฤดูหนาวทั้งปีใช่มั้ย?」

วิธีที่คลอเดียพูดมันเหมือนถามนนน่าว่าหัวยังดีอยู่ไหม

เธอมีเจตนาเปลี่ยนประตูทั้งคฤหาสน์เมื่อเกิดการเปลี่ยนฤดูทุกครั้งหรือ?

มันไม่เหมือนว่าเราใช้ประตูที่เอาออกสำหรับอีกปีไม่ได้

「แน่นอนว่าฉันจะทำอย่างนั้น การใช้ประตูซ้ำเปื้อนๆมันสรกปรก เราต้องเเอาประตูลายใหม่สำหรับปีต่อไป」

คางนนน่าร่วง

เมื่อมันเป็นเรื่องใช้เงิน คลอเดียเก่งกว่าเยอะ

ถ้าอย่างนั้นเธอทำอย่างนี้ตลอดเวลาจนถึงตอนนี้…… ผมจับหมวกให้มาร์เควสมาลอดอลที่จ่ายให้วิถีชีวิตหรูของเธอ

มันทำให้นิสัยฟุ่มเฟือยของนนน่าดูเหมือนเด็กเล่นเลย

「ต่อไปคือโคมระยย้าทางเข้า」

「เราจะเลือกนั่น!」

นนน่าตั้งใจสู้ขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ยินดีให้คลอเดียเลือกโคมละย้าทางเข้า ซึ่งพูดได้อีกอย่างว่าเป็นหน้าตาของคฤหาสน์

อย่ากดดันตัวเองมาก

「โคมระย้าเป็นหน้าตาของคฤหาสน์! ฉันให้คนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้เลือกมันไม่ได้」

นนน่าเข้าหาแคลร์ระหว่างพูด

「ของททั้งชิ้นควรทำด้วยเงินและทอง……. หรือบางทีมันเป็นทองแดง」

「ไม่ได้ โปรดทำให้มันเป็นทอง! อันที่เงาเหมือนแสงจากสวรรค์!」

ถ้าอย่างั้น คนจะเห็นทองเป็นประกายยทันทีที่เดินเข้าประตูเหรอ……?

「ดีไม่พอฝังไพลินกับมรกตด้วย เราจะใส่สีกับแสง」

คลอเดียต้านนนน่า

อย่างแรกที่ผมจะเห็นเมื่อผมกลับบ้านคือทองและอัญมณี…… ผมไม่คิดว่ามันจะทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย

「เอ่อ มาดูกัน…… สีทองเปลี่ยนด้วยไพลินแลละมรกต…… และขนาด……?」

「「ใหญ่ที่สุดเท่าที่เป็นไปได้!」」

เสียงงพวกเธอซ้อนกัน

「…….อยากได้ราคาคร่าวๆมัะ้ย?」

แคลร์ถามเสียงเบาๆ

เธอไม่อยากพูดเ้รื่องเงินเมื่อสาวๆกระฉับกระเฉงขนาดนี้ แม้ว่าผมมีความคิดไม่ดี

「โคมสวยสุดยอดมีราคาสูงเฉียดฟ้า ถ้าฉันต้องพูดราคาโคมระย้าที่เธอจะเลือก……」

ผมเริ่มมีปันหาเมื่อผมดูสมุดจดของแคลร์

ทำไมผมต้องจ่ายขนาดนั้นสำหรับโคมระย้าอันเดียยว?

「พูดตรงๆ ฉันไม่อยากทำมันแม้ว่าราคาเท่านี้ ช่างส่วนใหญ่จะทำมันได้ แต่ฉันไม่รู้ว่ามันจะได้กำไรมั้ยเมื่อคิดว่าของจะได้รับความเสียหายเมื่อขนส่ง」

ได้เลยย ถ้าอย่างนั้นผมจะให้มันผลิตในบบ้าน ผมแน่ใจว่าดวอร์ฟทำทนๆได้

นอกจากนี้พวกเขาไม่ทำของไม่สวยด้วย

พวกเขาพิสูจน์แล้วด้วยห้องว่าพวกเขาสามารถผลิตของออกแบบสวยๆและรายละเอีียดเยยอะด้วย

ของที่พวกเขาทำามันดีกว่าของระยิบระยับเกินไปด้วย

อาจให้พวกเขาทำโต๊ะแลละเครื่องประดับเล็กๆอีกด้วย

อิริจิน่าและเคซี่้ทำของพังตลอดเวลา ดังนั้นมันนจะดีกวว่าถ้าอุปกรณ์ทนด้วย

อย่าทำหน้าบูดอย่างนั้นแคลร์ พี่จะให้แน่ใจว่าซื้อจากหนูเยอะ

「ถ้าอย่านั้นทุกอย่างจะราคาเท่าไหร่?」

ผมไม่ทำบางอย่างไม่ปรกติเหมือนเปลี่ยนประตูทุกฤดูหรอก

「ของที่คุณนายคนนนั้นต้องการทั้งหมดเป็นชั้นสูงแม้ว่าในหมูคนที่ทำให้สหพันรัฐ สาขาหลักจะรับมือกับเรื่องแบบนี้ แต่ฉันว่าราคาจะตาถลน」

การตัดสินใจสุดท้ายจะเป็นของผมและนนน่า

แต่นนน่ามีศักดิ์ศรีอยู่และเธอน่าจจะไม่เลือกของที่ระดับต่ำกว่าที่คลอเดียเลลือกมา

「ขนาดของคฤหาสน์ใหม่อยู่ในกลุ่มใหญ่ที่สุดของคนในโกลโดเดนียย ถ้าท่านต้องปูพรมพื้นทั้งหมดและแต่งห้องทั้งหมดด้วยเฟอร์นิเจอร์ชั้นสูง……」

「เลิกซื้อเวลาแค่นั้น แค่บองราคามา」

ขึ้นอยู่กับราคา วิธีที่ผมเข้าหาอดอล์ฟจะเปลี่ยน

ผมพูดว่ามันเป็นนการเสียเงินจำเป็นก็ไม่ได้ ผมต้องใส่ไว้ในเอกสารลับๆ หรือวิ่งไปซ่อนที่ไหนก่อนแล้วให้ซีเลียส่งสาสน์

「เมื่อมาคิดถึงบุญคุณและความสัมพันธ์ที่มีจนถึงตอนนี้…… มันจะรวม 30,000 ทอง」

「ฮ๋าาาา?」

ผมส่งเสียงไม่เชื่อ

นี่มันนแค่เฟอร์นิเจอร์รู้มั้ย?

ของพวกโต๊ะ, พรม, และเตียง…… เดี๋ยวก่อน ค่าสร้างคฤหาสน์มันเท่าไหร่?

อย่าบบอกนะว่ามันแพงกว่าคฤหาสน์

「ฉันรู้ว่าราคาบ้าไปแลล้ว แต่ของที่คุณหญิงต้องการทั้งหมดสั่งจากสหพันธรัฐ….. พวกมันทั้งหมมดถูกคิดว่าเป็นมรดกได้สำหรับตระกูลขุนนางทั่วไป」

นี่แน่นอนว่าจะไม่ได้

อดอล์ฟไม่สลบก็ตาย

ถ้าเงินทั้งหมดที่เอาไว้ใส่อาวุธททหารหายไป ลีโอโพลต์จะตะโกนใส่ผมด้วย

「มันง่ายที่ฉันจะเปลลี่ยนเป็นเผด็จการที่เปลี่ยนเงินทั้งหมดเป็นเฟอร์นิเจอร์ มันเป็นไปไม่ได้ ขอโทษ แต่ยกเลิกมันทั้งหมด……」

「เดี๋ยวก่อน!」

คลอเดียยืนขวางทางพร้อมแขนอวบใหญ่และเอวหน้าและแม้ว่าเธอเตี้ยกว่าผม เธอมีแรงกดดันออกมา

「พี่ไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน」

คลอเดียดีดนิ้วแต่ล้มเหลว

นิ้วขของเธออ้วนไปและเธอทำเสียคมๆไม่ได้

สุดท้ายเธอทำโดนตีท้องตัวเอง

มันทำเสียงที่น่าพอใจ

「ทันทีค่ะคุณหญิง」

คลาร่ารับรู้าสัญญาณและเอาพลอยมา

พวกมันเป็นอันที่คลอเดียห่อรอบเธอ

พวกมันมีเหงื่อและเหม็นกลินตัว แต่ผมว่าพวกเธอน่าจะเพิงเช็ด

「คุณ พลอยที่คุณมีทั้งหมดมันเท่าไหร่?」

ตาคลอเดียโตกับขนาดที่เทียบไม่ได้และความสวยของพลอยทั้งหมดที่ไม่ได้เจอตามร้านพลอย

ความตกใจไม่ได้เปป็นอารมณ์เดียวที่อยู่ในตาเธอ

ไม่เหมือนนนน่า แคลร์ไม่สนใจตัวพลอย แต่ค่าทั้งหมดที่มันมี

ก่อนผมรู้ แม้แต่ลอรี่รีบเข้ามาด้วยตาคม

「ให้ฉันดู」

มีช่วงเวลาเงียบสงบที่ไม่ค่อยได้เห็น

「……บอกแหล่งที่มาได้มั้ย?」

เธอสื่อถามว่ามันเป็นของขโมยมั้ย

ไม่มีทางที่พลลอยคุณภาพสูงเจอที่เมือง

แต่ลละเม็ดมันน่าทึ่งพอมีชื่อของมันเอง

「จากตระกูลมาลอดอลในอัลเบ็น」

「!?」

แคลร์และลอรี่กลื่นน้ำลาย

พวกเธอน่าจะรู้เรื่องบ้านที่ล่มสลาย

「ฉันคือ คลอเดีย อัลเบ็นมาลอดอล แม้ฉันคือคลอเดียอย่างเดียวตอนนี้」

「ภรรยาของตระกูลมาลอดอล!? ท-ทำไมเธออยู่ในที่ราบกลาง……」

คลอเดียโอบแขนที่เอวผม

「มันเป็นธรรมชาติที่ผู้หญิงต้องพึ่งชายที่รักในสถานการณ์ย้ำแยย่ ไม่ใช่เหรอ?」

「มาร์เควสมาลอดอลตายในอัลเบ็น…… คนรัก? เอออ๋!?」

「แคลร์ซามะ ถ้าหนูจำไม่ผิด ภภรรยามาลอดอลมาถึงโกลโดเนียเพื่อเยี่ยมแบบมิตรมาก่อนครั้งนึงและมาร์เกรฟฮาร์ดเลตต์เป็นคนที่รับผิดของการดูแลเธอ」

「ถ้าอย่างนั้นระหว่างเวลานั้น เธอนอกใจ…… เออ๋? เออออ๋!?」

แคลร์ลนไม่ปรกติสักครั้งในชีวิต

「ไม่มีประโยชน์ที่จะซ่อนตอนนี้ มันคือความรักที่ไฟแรง ที่ฉััน โดยไม้สุดหนาแทงและไฟรักของความหลงใหล ตกในทะเลลของความเสียวและ…… มื้อมื้อมื้อออ」

เราออกทะเลแล้ว ผมปิดปากคุณหญิงง

เอาล่ะ บอกค่าพลอยมา

「……อะเฮ่ม ฉันจะแกล้งไม่ได้ยินมัน เมื่อดูพลอยคั้งนึง ฉันประมานค่าว่า 20,000…… ไม่ 25,000」

「เธอไม่ใช่แม่ค้าที่ดีที่สุด ฉันจะถามคนอื่น」

แคลร์ร้องขออย่างตื่นตกใจ

「ได้โปรดเดี๋ยว! ฉันจะให้ผู้เชี่ยวชาญในวงการและบอกราคารวมกับท่าน」

「อะร้า เธอจะทำเหรอ? ถ้าอย่างนั้นเร็วเข้า จำนวนนั้นมันจะพอดีกับเฟอร์นิเจอร์เธอเก็บเงินเกินได้ ฉันไม่ได้จะซื้อเธอ นี่เป็นแค่การเลือกปฏิบัติจากคนรัก ดังนั้นซาบซึ้งซะ」

หลังจากพูด คลอเดียยกหัวและดมกลิ่น

「อะร้า มันได้เวลาเที่ยง คลาร่า เราจะไปที่ห้องทานอาหาร」

「ค่ะ คุณหญิง…… อ้าา อย่ารีบนักสิคะ」

คลอเดียเดินวางมาดออกห้องเหมือนตอนเธอมา

คลาร่ารีบตามเธอ…… มาดามเคลื่อนไหวเร็วจน่าตกใจแบบนั้น

แคลร์หายใจออกลึกๆ

「แข็งกินยาก ใช่มั้ยล่ะ?」

ยิ้มเกร็งๆเธอบอกเรื่องทั้งหมดโดยไม่ต้องพูดอะไร

คลอเดียเป็นคนที่มีความสุขกับสินค้า แม้ว่ามันพูดได้ว่าเธอเข้าใจค่าของเหล่านั้น

「ไม่ว่ายังไง ฉันตกใจว่าพี่ทำให้เธอตกหลุมรักได้ ไม่ใช่การแทงด้วยเอ็นใหญ่ก็ได้แล้ววเหรอ?」

「ฮ่าฮ่าฮ่า เกิดอะไรหลายอย่างน่ะ」

เรื่องมันนึกถึงอดีต

แคลร์ฝืนยิ้มอีกที่ก่อนไปที่นนน่าและคนอื่นๆ

นนน่าเถียงกับคาร์ล่าเรื่องอะไรสักอย่างเหมือนวัตถุดิบเตียง

เมื่อดูลอรี่ มันดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้

ผมสงสัยว่ามีอะไร

「ถ้าอย่างนั้นพี่ชอบผู้หญิงอ้วน…… ไม่ บอลเนยื้อ ดังนั้นเมื่อพพี่กอดพวกด้อยกว่าแบบหนู มันเหมือนแทะกระดูกไก่เหรอ……?」

เดี๋ยว ผมซั่มผู้หญิงอวบใหญ่ได้ แต่ผมไม่ได้คลั่งพวกเธอเสียหน่อย

ผมชอบผู้หญิงผอมด้ววย อย่าทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้น

「พูดจริงๆใช่มั้ย……?」

ร่างเปลือยของคลอเดียขึ้นมาในใจ

มันไม่ใช่บางอย่างที่คิดว่าดีทางศิลปะ

แต่เมื่อเธอขี่และกอดผม ความร้สึกเนื้อนุ่มรัดรอบมัน…… มันอาจดีอย่างคิดไม่ถึง

「อออออุ……」

อาา อย่าร้องเลยลอรี่ ฉันรักผู้หญิงที่ตัวเล็กเหมือนเธอด้วย

ครั้งหน้าที่เราซั่มกันฉันจะคิดว่าเธออายุน้อยลง

ดังนั้นก็จบการเลือกเฟอร์นิเจอร์ ครอบครัวทั้งหมดจกไปคฤหาสน์ใหม่เมื่อเริ่มปีหน้า

 

 

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูหนาว

สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย เจ้าศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ตำนานแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ เพื่อนของราชาแห่งอเลส ผู้กลล้าผู้พิฆาตมังกร

พลเมือง: 174,000  เมืองหลัก – ราเฟน: 25,000 ลินต์บลูม: 5000

เมืองพิเศษแวนโดเลีย: 9000

ครอบครัว: นนน่า (รู้สึกแพ้), คลอเดีย (บอลเนื้อที่รู้ความต่าง), แคลร์ (เหนื่อย), ลอรี่ (งอน)

ทรัพย์สิน: 35,820 ทอง (เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด -30 000) (หักกับการขายพลอย +30 000)

คู่นอน: 288, ลูกเกิดแล้ว: 54 + ปลา 555 ตัว

 

แปลโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ด้วยการช่วยเหลือของท่านจะทำให้แปลต่อไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: https://x.com/wayutl

https://facebook.com/100087843892571/