บทที่ 86 ทำให้เสียหน้า ง่ายมาก

“คุณล้อเล่นอะไรกัน เมื่อกี้นี้ยังเห็นคุณเอาไว้เลยไม่ใช่หรอ”

แต่ละคนได้มาถึงที่หน้าประตูแล้ว มีคุณชายไฮโซแนะนำเขา

“ใช่ แต่เมื่อกี้ฉันปวดปัสสาวะไง? ก็เลยหยุดจอดรถไปฉี่ในป่าข้างถนน แย่แล้วๆ ในตอนนั้นมือของฉันยังถือบัตรรับเชิญอยู่เลย แต่ว่า ตอนที่ฉันปัสสาวะเสร็จแล้ว เหมือนจำไม่ได้ว่าในมือถือของอะไรไว้ น่าจะหายไปตั้งแต่ตอนนั้น!”

จะเห็นได้ว่า แม้ว่าทุกคนจะล้อเขา แต่ว่า ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

ดังนั้นทุกคนจึงกังวลเล็กน้อย

“หาดูอีกๆ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็กลับไปเอาสัก……”

“ก็ไกลไม่น้อยเลยนะ!”

ทุกคนคุยปรึกษากัน อยากคุยกับพนักงานต้อนรับหญิง มีบัตรรับเชิญ แต่ว่าทำหายไปแล้ว จะสามารถเข้าไปได้ไหม?

แต่ถูกพนักงานต้อนรับหญิงปฏิเสธโดยตรง

“เกิดอะไรขึ้น?”

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในชุดสูทเดินเข้ามา มองดูกลุ่มหนุ่มสาวพวกนี้

“ใช่ คุณคือโจวหยู คุณชายโจว?”

ชายวัยกลางคนเดิมทียังคงสีหน้าเฉยเมย แต่เมื่อเห็นคนที่ทำบัตรรับเชิญหาย ก็ยิ้มแย้มขึ้นมาทันที

“คุณยังจำฉันได้ไหม? ตอนนั้น ฉันกินกับคุณพ่อของคุณ โจวเทียนหาว เคยกินข้าวในร้านอาหารในซูโจว ในตอนนั้นคุณก็อยู่ด้วยนะ!”

ผู้จัดการวัยกลางคนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อ๋อๆ ฉันจำได้แล้ว คุณคือผู้จัดการหลี่เทียน ของบริษัทท่องเที่ยว?”

“ใช่ๆๆ ฉันเองๆ ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?”

หลี่เทียนถามด้วยรอยยิ้ม

ดูเหมือนว่าโจวเจ๋อปกติจะมีนิสัยเรียบง่ายตามสบาย ทุกคนเลยชอบล้อเล่นกับเขา แต่ว่านะ ทรัพย์สินหลายพันล้านของครอบครัวของเขา ก็ถือเป็นตระกูลใหญ่ในซูโจวแล้ว

และเห็นได้ชัดว่า โจวเจ๋อเป็นศูนย์กลางของหนุ่มสาวกลุ่มนี้

ดังนั้นไม่ว่าจะล้อเล่นกันยังไง เพียงได้ยินว่า โจวเจ๋อ มีปัญหา พวกเขาก็ไม่มีใครอยากจากไปทั้งนั้น

โดยเฉพาะสาวๆพวกนั้น

“ฮ่าๆๆ นั้นก็จัดการได้ง่ายมาก ผู้จัดการหลี่ บัตรรับเชิญของฉันทำหายแล้ว แต่ว่า กลับไปหาก็ไม่ใช่เรื่องง่าย อยากถามว่า สามารถให้ฉันเข้าไปโดยตรงได้ไหมให้!”

โจวเจ๋อ ยิ้มแล้วพูด ในสายตาของเขา นี่ก็ไม่มีปัญหาแล้ว

เล่นมองผ่านๆ ก็อยากจะก้าวขาเข้าไป

“ไม่ได้ครับ คุณชายโจว!” หลี่เทียนขวางไว้ทันที” ถ้าเป็นปกติ คุณชายโจว จะทำยังไงก็ได้ แต่ครั้งนี้ สถานการณ์ไม่เหมือนกัน ฉันขอพูดกับคุณโดยตรง งานปาร์ตี้เรือสำราญในครั้งนี้ ดูภายนอก คือ คุณชายหวาง เศรษฐีผู้ร่ำรวยแห่งซูโจว จัดกลุ่มทายาทเศรษฐีทั้งหลายมาเล่นด้วยกัน แต่จริงๆแล้ว คุณชายหวางต้องการเชิญ คุณชายเฉินแห่งจินหลิงท่านนั้น!”

“คุณชายเฉิน?”

พวกโจวเจ๋อ หันมองหน้ากันไปมา

“อะแฮ่ม บอกคุณชายเฉินโดยตรง คุณอาจไม่รู้จัก แต่ถนนการค้าแห่งจินหลิงเส้นนั้น คุณคงรู้จักใช่ไหม?”

“ไร้สาระ ที่นั่นถูกขนานนามว่า ทองคำกระดาษแห่งจินหลิง หมายความว่า บัญชีหมุนเวียนของที่นั่นสุดยอดจนจะพลิกฟ้าแล้วจริงๆ เมื่อก่อนฉันยังอยากจะไปที่เล่นที่วิลล่า แต่แทบจะสู้ราคาไม่ไหว!”

โจวเจ๋อ อดไม่ได้ที่จะพูด

“อะแฮ่ม ไม่ต้องพูดถึงเวินฉวนซานเลย อันที่จริงทั้งถนนการค้าจินหลิงทั้งหมด ก็เป็นของคุณชายเฉินท่านนั้น!”

“อะไรนะ!”

โจวเจ๋อตกตะลึง

พวกสาวสวยข้างๆของเขา ต่างก็ตกตะลึงหมด

พวกทายาทเศรษฐีบางส่วนก็ร่ำรวยจริงๆ แต่นั่นพวกก็เป็นเงินของพ่อแม่พวกเขาทั้งหมด แต่เช่นเดียวกันกับคุณชายเฉิน ที่มีอุตสาหกรรมของตัวเอง และยังเป็นอุตสาหกรรมที่ใหญ่โตขนาดนี้ ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ยิ่งเป็นใครที่ไหนบ้าง?”

ทุกคนตกตะลึงค้าง

“ดังนั้น คุณชายโจว บัตรรับเชิญในครั้งนี้ เข้มงวดจริงๆ เกรงว่าจะมีคนที่มีเจตนาไม่ดีแอบเข้ามา หรือว่าปาปารัสซี่อาจแอบถ่ายรูป!”

หลี่เทียน อธิบายอย่างมีความพยายาม

“โอเคๆ งั้นเรากลับไปหาดูกันเถอะ!”

แต่แล้วขับรถหาอยู่ตั้งนาน ก็ไม่พบเลย

“โธ่เว้ย หรือว่าฉันจะเข้าไปไม่ได้แล้ว?”

โจวเจ๋อ พูดอย่างทรหด

บัตรรับเชิญ แต่ละคนมีเพียงหนึ่งใบเท่านั้น และนี่ก็ไม่ใช่สินค้า จะซื้อก็ซื้อได้เลย

และในขณะนี้เอง พนักงานต้อนรับหญิงที่ไม่ได้พูดอยู่ข้างๆ ก็กลั้นไว้จนหน้าแดงก่ำ

เมื่อกี้เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างจริงๆ แต่ไม่ค่อยกล้า เพราะผู้จัดการหลี่เทียนพูดได้น่ากลัวเกินไป

เพราะเมื่อกี้ตัวเอง ก็ได้เจอคนที่น่าสงสัยมากเข้าไป

จะพูดหรือไม่พูด?

ถ้าพูดกลัวถูกไล่ออก แต่ถ้าไม่พูด ลองคิดดูสิ ปาร์ตี้ในครั้งนี้ ยิ่งใหญ่สำคัญมาก

ฆ่าเธอให้ตาย ก็ไม่สามารถรับผิดชอบได้

ในที่สุด……

พูด!

พนักงานต้อนรับหญิงพูดขึ้นทันทีว่า “ผู้จัดการคุณชายโจว พวกคุณอย่าพึ่งกังวล บัตรรับเชิญของคุณหาไม่เจอแล้ว น่าจะถูกคนอื่นเก็บไปแล้ว!”

“อะไรนะ?ถูกใคร?”

โจวเจ๋อถามอย่างรีบร้อน

พนักงานต้อนรับหญิงชื่อจางหง ในขณะนั้น เธอก็พูดถึงข้อสงสัยทั้งหมดที่เธอเพิ่งเห็นในทันที

“เธอนะเธอ ทำไมตอนนั้นไม่เรียกฉันสักคำ นี่ถ้าเกิดอะไรขึ้น เราทุกคนจะต้องเดือดร้อนกันหมด เธอรู้หรือเปล่า?”

หลี่เทียนตบต้นขาอย่างแรง

ยังเกลียดแค้นคนที่เหมือนนายกระจอกที่จางหง บรรยายถึงยิ่งนัก

ในตอนนั้น ให้ จางหงนำทางไปหาอย่างเร่งรีบ

และพวกโจวเจ๋อก็ติดตามปะปนเข้าไปด้วย……

แต่ว่าเฉินเกอในตอนนี้ ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แค่รู้สึกว่า หาดทรายสีทองนี้ ทั้งกว้างใหญ่และสวยงามมาก

เสียงคลื่นซัดสาด กลางคืนจัดปาร์ตี้ตอนที่นี่ น่าจะมันส์สุดยอด

และข้างๆ ก็เป็นโรงแรมวิวทะเล

เฉินเกอถือบัตรรับเชิญไว้ นำโดยพนักงานต้อนรับชายอีกคนหนึ่ง มาถึงในโรงแรมแล้ว

เมื่อกี้ไป๋เสี่ยวเฟยได้โทรหาเฉินเกอแล้ว

พวกเขายังอยู่โรงแรมข้างนอก ยังไม่ได้ตื่นนอนเลย ไม่คิดว่าเฉินเกอจะมาเร็วขนาดนี้

เลยเตรียมตัวจะมาหาเฉินเกอทันที

“หยุดนะ ให้เขาหยุดเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้น หลี่เทียน ก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเฉินเกอกำลังจะเข้าไปในลิฟต์แล้ว เขาก็ตะโกนเรียกทันที

เฉินเกอเห็นว่ากลุ่มคนวิ่งเข้ามาหาตัวเอง

ก็แปลกใจไม่น้อย จึงหยุดลง รอดูว่าพวกเขาต้องการทำอะไร?

“คุณ! เอาบัตรรับเชิญออกมาให้ฉันดูเดี๋ยวนี้!”

หลี่เทียนท่าทางดูโกรธเกรี้ยวยิ่งนัก

พูดตามความจริง เฉินเกอคนนี้ดูสภาพแล้ว มีเงาของคนรวยสักที่ไหน

เมื่อกี้เขายังสงสัยว่า อาจจะเข้าใจผิดหรือเปล่า แต่เมื่อได้เห็นการแต่งกายของเฉินเกอแล้ว

ไม่เข้าใจผิดแน่!

หลี่เทียน พูดด้วยความโกรธแค้น

“บัตรรับเชิญ เธอดูแล้วไม่ใช่หรอ!”

เฉินเกอชี้ไปที่พนักงานต้อนรับหญิงคนนั้น

“หึม ถ้าหากไม่ดู จะรู้ได้อย่างไรว่า นายกระจอกอย่างนาย ได้แอบเข้ามา!”

จางหงด่าทออย่างไม่เกรงใจ “คุณชายโจว คืนคนนี้แหละ เขาน่าจะเก็บบัตรรับเชิญของคุณได้!”

หลังจากพูดจบ จางหงก็เดินเข้ามา แย่งบัตรรับเชิญในมือของเฉินเกอไปทันที

“โอ้พระเจ้า! โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ จนมีคนทุกประเภทเลยจริงๆ คนประเภทนี้ ยังอยากจะมาร่วมงานปาร์ตี้เรือสำราญอีกนะ!”

มีผู้หญิงสองสามคน ปิดปากแอบยิ้มแล้วพูดขึ้น ด้วยสายตาดูถูกอย่างไม่ปิดบัง

และเฉินเกอถึงได้เข้าใจ

พี่คนพวกนี้เรียกให้ตัวเองหยุด เพราะสงสัยว่าตัวเองไปเก็บบัตรรับเชิญของคนอื่นได้ และบังเอิญมีคนหนึ่งได้ทำหายไป ดังนั้นก็สงสัยถึงตัวเองเป็นลำดับแรกเลย!

นี่ทำให้เฉินเกอพูดไม่ออกจริงๆ

“แจ้งตำรวจเถอะ ผู้จัดการหลี่ คนคนนี้ต้องมีเจตนาไม่ดีแน่นอน!”

มีผู้หญิงสองสั่งคนพูดขึ้น

และจางหง ได้หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เตรียมที่จะโทรแจ้งตำรวจแล้ว

“คุณชายเฉิน ที่แท้คุณอยู่ที่นี่เอง!”

และในขณะนี้ พวกไป๋เสี่ยวเฟย ก็ตามมาถึง

ในตอนนั้น รีบวิ่งตามเข้ามาอย่างว่องไว

“หึม? คุณชายไป๋ เป็นคุณหรือ!”

ในครั้งนี้ คนที่พูดขึ้นคือโจวเจ๋อ

“สวัสดี คุณชายไป๋!”

และสาวสวยสิบกว่าคน ที่อยู่ข้างๆโจวเจ๋อ ก็พูดด้วยความเคารพ

ทรัพย์สินของครอบครัวพวกเขา ทั้งหมดก็อยู่ในระดับแปดถึงเก้าร้อยล้าน

แต่อยู่ต่อหน้าไป๋เสี่ยวเฟย ก็ไม่ใช่อะไรเลย ครอบครัวของไป๋เสี่ยวเฟย ทรัพย์สินเจ็ดแปดพันล้านเลยนะ

“เหอะๆ โจวเจ๋อ ที่แท้เป็นพวกคุณเอง!”

คนพวกนี้ เช่นเดียวกับไป๋เสี่ยวเฟย ทั้งหมดเป็นนักศึกษาปีสาม จากมหาวิทยาลัยเจียงหนาน

แน่นอนว่าพวกเขาทุกคนต้องรู้จัก จอมอันธพาลน้อย แห่ง มหาวิทยาลัยเจียงหนาน ไป๋เสี่ยวเฟย

“คุณชายเฉิน ทำไมคุณยังรู้จักกับพวกเขาด้วย?”

ไป๋เสี่ยวเฟยถามเฉินเกอด้วยรอยยิ้ม

“ฉันไม่รู้จักนะ พวกเขาพวกบอกว่า ฉันขโมยบัตรรับเชิญของพวกเขา แล้วแอบเข้ามา นี่ยังจะโทรแจ้งตำรวจมาจับฉันอีกนะ!”

เฉินเกอยิ้มแห้งๆ

“อะไรนะ? ขโมยบัตรรับเชิญของพวกเขา? ใครมันพูดจาเหลวไหล?”

ไป๋เสี่ยวเฟยโกรธขึ้นมา

จางหงมึนงงทันที ชื่อของไป๋เสี่ยวเฟย แน่นอนว่าเธอเคยได้ยิน เช่นเดียวกับคุณชายหวาง ถือว่ามีชื่อเสียงโด่งดัง

แต่ว่า คนที่โดนตัวเองด่าว่าเป็นนายกระจอกคนนี้ คุณชายไป๋ถึงกลับเคารพให้เกียรติเขาเช่นนี้?

อีกอย่าง คุณชายไป๋เรียกเขาว่าอะไร?

เฉิน……คุณชายเฉิน?

“คืออย่างนี้ คุณชายไป๋ น่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย พวกเราแค่สงสัย ดังนั้นเลยแค่อยากจะดูบัตรรับเชิญของน้องชายคนนั้นเสียหน่อย? เพราะยังไงแล้ว คุณก็รู้ถึงความสำคัญของปาร์ตี้เรือสำราญในครั้งนี้!”

“เหอะๆ ฉันรู้ดีอยู่แล้ว หลี่เทียนโจวเจ๋อ และพวกคุณด้วย พวกคุณรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”

ไป๋เสี่ยวเฟยชี้ไปที่เฉินเกอ

“เขาก็คือคุณชายเฉิน เฉินเกอ แห่งถนนการค้าจินหลิง จำเป็นต้องมาเก็บบัตรรับเชิญของพวกคุณหรอ?”

“อะไรนะ? ที่แท้คุณชายเฉินก็คือเขา?”

ทันทีที่พูดสิ่งนี้ออกไป ทุกคนก็ตกตะลึงจนต้องอ้าปากค้าง

“อ๊ะ! คุณชายเฉิน ขอโทษจริงๆ!”

ขาของ จางหงสั่นสะท้าน

ในเวลานี้ ก้มตัวลงโค้งคำนับเก้าสิบองศา

ประโยคนี้ออกมาจากปากของคุณชายไป๋ ก็เป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว

“อะแฮ่ม คุณชายเฉิน ขอโทษจริงๆ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่า……”

หลี่เทียน ถึงกับกลืนน้ำลายเร่งรีบ สีหน้ากลายเป็นด้วยความเคารพขึ้นมา

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง พวกผู้หญิงที่ล้อเลียนเฉินเกอ ที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆโจวเจ๋อ โรคบ้าผู้ชายเกือบจะกำเริบแล้ว

เขาเป็นเฉินเกอ คุณชายเฉิน ที่ร่ำรวยมหาศาลหรือ?

อ๊าก!

พระเจ้า เมื่อกี้ตัวเองได้ทำอะไรไปพูดอะไรไป?

เฮ้อ!

เฉินเกอเคยชินกับสิ่งเหล่านี้แล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะทำให้พวกเธอเสียหน้าจริงๆ ถ้าอยากทำจริง เมื่อกี้ตอนที่ จางหง ขวางตัวเองไว้ ตัวเองก็ ทำให้เธอเสียหน้าอย่างสะใจไปแล้ว เป็นเรื่องที่ง่ายมากนัก

ตัวเองก็แค่อยากออกมาเจอสังคมเท่านั้นเอง ก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายพวกนี้

ในเวลานี้นั้น เลยแค่ยิ้มแห้งๆ แล้วกำลังจะเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับพวกไป๋เสี่ยวเฟย

และในตอนนี้ โทรศัพท์ของเฉินเกอดังขึ้นอีกครั้ง ก็ต้องเป็นหลินยียี โทรมาอยู่แล้ว

“คุณชายเฉิน คุณชายเฉิน คุณจัดการหาที่นั่งเรียบร้อยหรือหรือยัง? เกรงว่าฉันคงจะไม่สามารถไปหาคุณได้แล้ว!”

“มีอะไร? มีเรื่องอะไรหรอ?” เมื่อเฉินเกอได้ยิน น้ำเสียงของหลินยียีดูเหมือนร้อนรนไม่น้อย

“อ๊ะ! ฉันจะบ้าแล้วจริงๆ ตอนนี้ฉันมาที่บ้านคุณป้าฉันใช่ไหม แต่คุณเดาสิว่าเป็นยังไง คุณป้าของฉัน ต้องการแนะนำแฟนให้ฉันรู้จัก ฉันไม่อยากจริงๆนะ แต่คุณป้าฉันดึงตัวฉันไว้แล้ว ฉันจะหลบก็หลบไม่ได้ เฮ้อ คุณชายเฉิน ควรทำอย่างไรดี!”

หลินยียีพูดอย่างออดอ้อน เห็นได้ชัดว่า ทางเธอโกรธและกังวลจริงๆ

“เหอะๆ ง่ายนิดเดียว คุณก็บอกว่าคุณมีแฟนแล้ว!”

“แต่นี่คือปัญหา ฉันใจร้อนเกินไป เลยบอกว่าแฟนของฉันมาแล้ว ฉันไม่สามารถไปเจอกับผู้ชายอื่นๆ แต่คุณป้าของฉันล่ะ เธอบีบบังคับ ต้องการเจอแฟนที่ฉันพูดถึง ตอนนี้ ฉันจะไปหาแฟนที่ไหนอ่ะ? ช่างกระวนกระวายใจมากจริงๆ

ทันใดนั้น หลินยียี ก็ลดเสียงต่ำลง “คุณชายเฉิน คุณชายเฉิน คุณสามารถช่วยฉันนิดหน่อยไหม?”

ดวงตาของเฉินเกอเบิกกว้าง “เฮ้ย คุณหมายความว่าไง?”