ตอนที่ 532 การแข่งขันจัดอันดับ

การแข่งขันกีฬาอันดุเดือดได้เปิดฉากขึ้นแล้ว

ในบรรดาการแข่งขันรายการใหญ่ทั้งยี่สิบแปดรายการ มู่เถาเยาเข้าร่วมหกรายการคือ กรีฑา ศิลปะบังคับม้า ยิงปืน ยิงธนู ยกน้ำหนัก เรือใบ

กรีฑาประเภทลู่และลานไม่ได้ถูกจับแยก แต่กลับแบ่งเป็นประเภทย่อยอีกหลายสิบรายการ มู่เถาเยาคว้าเหรียญทองในการแข่งขันวิ่งหนึ่งร้อยเมตร วิ่งหนึ่งหมื่นเมตร และวิ่งข้ามสิ่งกีดขวางห้าร้อยเมตร

คนเดียวคว้าสามเหรียญทอง อันเฟยอวี่โค้ชกรีฑาดีใจจนหลั่งน้ำตา

นักกีฬาคนอื่นๆ ก็ดีใจไปด้วย

แต่มู่เถาเยากลับนิ่งมาก

เพราะเดิมก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดหมายของเธอ

กีฬากรีฑาคว้าเหรียญทองเอาฤกษ์เอาชัยไปแล้ว ชาวประเทศเหยียนหวงมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นมาก

จำนวนเหรียญที่ได้ในครั้งก่อนๆ ลดลงไปเรื่อยๆ ผู้คนผิดหวัง ทำให้นักกีฬาแบกรับความกดดันอย่างมาก

พอยิ่งกดดันก็ยิ่งทำผลงานออกมาได้ไม่ดี

เกิดเป็นวัฏจักรอันเลวร้าย

ปีนี้มีมู่เถาเยาที่นำความหวังครั้งใหม่มาให้ จึงมีคนให้ความสนใจการแข่งขันมากกว่าแต่ก่อน

โชคดีที่มู่เถาเยาไม่ใช่คนทั่วไป ไม่อย่างนั้นความกดดันที่เพิ่มขึ้นนี้อาจทำเธอสติแตกได้

การแข่งขันระดับนานาชาติแบบนี้ นอกจากมู่เถาเยาที่ความมั่นใจเต็มเปี่ยมแล้ว ไม่มีใครไม่เครียด รวมถึงโค้ชด้วย

การแข่งขันดำเนินไปอย่างดุเดือด

หลังจากมู่เถาเยาคว้าเหรียญทองจากกีฬายกน้ำหนัก ยิงปืน ยิงธนู มาหลายเหรียญ ทั่วทั้งโลกต่างฮือฮาในฝีมือของเธอ

นี่ไม่ใช่แค่ความภาคภูมิใจของประเทศแล้ว แต่เป็นเรื่องน่ายินดีของทั้งวงการกีฬา!

นับตั้งแต่จัดการแข่งขันกีฬาครั้งแรกก็ไม่เคยมีนักกีฬาคนไหนที่ลงแข่งหลายรายการแบบนี้ อีกทั้งยังได้เหรียญทองทุกรายการ แถมยังดูสบายๆ ไม่กดดัน!

ทุกคนต่างเชื่อว่าถ้าเธอยังเข้าร่วมรายการอื่นอีก รับรองว่าได้เหมาเหรียญทองมาหมด!

ในเวลาไม่นานสายตาของคนทั้งโลกต่างจับจ้องไปที่ดาวดวงใหม่แห่งวงการกีฬาคนนี้ที่กำลังโดดเด่น

หลังสนามเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยเกี่ยวกับเธอ และยังมีหลายประเทศที่เริ่มคิดจะดึงตัวกันแล้ว

แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า ไม่ว่าจะเสนอเงื่อนไขที่ดีขนาดไหนก็ดึงตัวมู่เถาเยาไปไม่ได้

คนตระกูลเย่ว์ ตระกูลตี้ ชาวหมู่บ้านเถาหยวนซานที่เฝ้าอยู่หน้าจอทีวีต่างมีสีหน้าภาคภูมิใจ

สาวน้อยที่หน้าตางดงามว่านอนสอนง่าย ใครเห็นใครก็รักคนนี้เป็นคนในครอบครัวของพวกเขาเอง!

ตี้อู๋เปียนในเวลานี้กำลังอยู่ในสนามแข่งศิลปะบังคับม้าพร้อมเพื่อนสนิทมิตรสหายและญาติไม่ว่าจะเป็นเย่ว์จือกวง อวิ๋นไป๋ เยี่ยนหัง อู๋ซวง มู่หว่าน เจียงเฟิงเหมียน อวิ๋นสุ่ยเหยาและพี่ชาย ตี้อู่หลันฉือ ปาอิน ถังถัง กู้หาน จั่วอีเหิง เซี่ยซิงเฉิน โจวซือหย่วน น่าหลานอวิ๋นไค เป็นต้น

มู่เถาเยาที่อยู่ในชุดแข่งขี่ม้าสุดเท่เข้าขากันดีกับเสี่ยวเหยี่ย วาดลวดลายประกอบดนตรีแสดงทักษะต่างๆ อย่างท่าทาง ความสง่า ความยาก เป็นต้น ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หลังจากได้แชมป์ในการแข่งแบบทีมเสร็จ มู่เถาเยาก็เข้าสู่การแข่งขันแบบเก็บคะแนนสามรายการ หรือก็คือการแข่งขันแบบมีสิ่งกีดขวาง

การแข่งขันนี้เป็นการแข่งขันเพื่อจัดอันดับประเภทบุคคล

ผลคะแนนแบบบุคคลที่แข่งก่อนหน้านี้ทั้งหมดจะถูกนำมารวมในการแข่งขันชิงชนะเลิศแบบมีสิ่งกีดขวางสามรายการนี้ด้วย เพื่อตัดสินอันดับในตอนสุดท้าย

ทั่วทั้งสนามเกิดความตื่นเต้นขึ้นมาทันที

แต่การจัดวางสิ่งกีดขวางตามเส้นทางของทั้งสามรายการมีระดับความยากที่แตกต่างกันมาก ทำให้มีนักกีฬาเกิดความผิดพลาดหลังจากขี่ไปได้ครึ่งทาง

ทว่าความยากระดับนี้เล็กน้อยมากสำหรับมู่เถาเยาและเสี่ยวเหยี่ย คนกับม้าถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างสบายๆ และสมบูรณ์แบบ สร้างผลงานที่ดีที่สุดของทั้งสนาม

มู่เถาเยาอยู่บนหลังม้าดุจจักรพรรดินี ยิ้มให้ผู้ชม

ผู้ชมที่อยู่ในสนามและหน้าจอทีวีต่างส่งเสียงกรี๊ดอย่างบ้าคลั่ง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ดาวรุ่งดวงใหม่ของวงการกีฬาคนนี้คว้าเหรียญทองได้อีกแล้ว เอาชนะแชมป์เก่าในการแข่งขันศิลปะบังคับม้า

หลายครั้งที่ผ่านมานักกีฬาจากประเทศเหยียนหวงไม่เคยได้สิทธิ์เข้าแข่งขันศิลปะบังคับม้าในการแข่งขันกีฬาระดับนานาชาติ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขากดดันขนาดไหน

อันที่จริงกีฬาศิลปะบังคับม้าของประเทศเหยียนหวงเคยรุ่งเรืองมากในอดีต

สมัยนั้นไม่ว่าจะเป็นชนชั้นสูงเชื้อพระวงศ์ขุนนาง หรือแม้แต่ชาวบ้านธรรมดา ไม่ว่าจะชายหญิงเด็กเล็กหรือคนสูงวัยต่างก็รักในกีฬาที่ต้องใช้ศิลปะบังคับม้าอย่างการขี่ม้ายิงธนู ขี่ม้าโปโล เป็นต้น แต่ต่อให้สืบทอดกันมาจนถึงทุกวันนี้ ระดับฝีมือศิลปะบังคับม้าของประเทศเหยียนหวงก็ยังคง…ได้แค่เพื่อความบันเทิง

ก่อนหน้าเขา ประเทศเหยียนหวงแทบไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะบังคับม้าเลย พอเขามา เถียนซินลูกสาวของเขายังพอไปได้สวย ส่วนคนอื่นฝีมือระดับกลางๆ…

นี่ก็คือสาเหตุที่โค้ชเถียนทำทุกวิถีทางเพื่อดึงมู่เถาเยามาเข้าวงการกีฬา

ปรากฏว่าก็ได้มาจุดไฟในตัวพวกเขาให้ลุกโชนได้จริงๆ

แต่น่าเสียดายที่เธอเข้าร่วมได้แค่ครั้งเดียว…

แต่ไม่เป็นไร คณะกรรมการกีฬาของประเทศจะต้องยินดีให้เธอมาเป็นโค้ชกิตติมศักดิ์แน่นอน!

ถ้าได้เป็นโค้ช ยังจะต้องกลัวเธอไม่มาช่วยฝึกนักกีฬาอีกเหรอ

ไม่งั้นก็ย้ายสนามฝึกไปอยู่ใกล้ๆ เธอเลยก็ได้!

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เธอมาเป็นแค่มาสคอต แค่นั้นก็ปลุกความฮึกเหิมได้แล้ว!

หลังกลับถึงหมู่บ้านนักกีฬา โค้ชเถียนกับลูกสาวก็กอดมู่เถาเยาร้องห่มร้องไห้

โค้ชและนักกีฬาคนอื่นๆ ก็ดีใจจนน้ำตาคลอ

การแข่งขันศิลปะบังคับม้าเป็นรายการที่ประเทศเหยียนหวงไม่ถนัด และก็เป็นความเจ็บปวดของพวกโค้ชเถียนที่อยู่ในศูนย์ฝึกศิลปะบังคับม้า

มู่เถาเยาตบบ่าสองพ่อลูกด้วยความจนปัญญาพลางพูด “เอาล่ะๆ เรื่องแค่นี้เองค่ะ อย่าร้องเลย”

ความยากในการแข่งขันยังไม่สู้ภูมิประเทศอันซับซ้อนที่ชาติก่อนเธอต้องวิ่งระยะไกลเพื่อทำศึกเลยด้วยซ้ำ

โค้ชเถียนรับกระดาษทิชชูที่โค้ชจางเฉินเย่ว์อมยิ้มยื่นมาให้เช็ดน้ำตา เขาพูดด้วยความตื้นตันใจ “ขอบใจนะเสี่ยวเยาเยา”

“ค่ะ กลับไปก็เลี้ยงของอร่อยด้วยนะคะ”

ทุกคนต่างหัวเราะออกมา