บทที่ 831-2 ร่างธรรมจักรพรรดิ (2)

เว่ยเยวียนพยักหน้าและส่งกระแสจิตไป

“ท่านสู้กับเขาสักหน่อย เขาเหมาะที่จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย จากนั้นท่านก็ไปช่วยท่านราชครูและพวก”

โค่วหยางโจวพูด “อืม” แล้วถามด้วยความสงสัย

“ท่านพูดอะไรกับเขา”

“ข้ากำลังดึงเขาเป็นพวกอยู่”

โค่วหยางโจวตกใจมาก “เขาตกลงแล้ว… ในเมื่อเป็นเช่นนี้ยังต้องแสดงละครอะไรกันอีก พวกเขาสังหารเข้าไปตรงๆ สังหารปรมาจารย์ปราชญ์แห่งวิญญาณของสำนักพ่อมดสองคนนั้นซะ”

เว่ยเยวียนขมวดคิ้วส่งกระแสจิตกล่าวเรียบๆ

“สังหารระดับขั้นสามสองคนจะมีความหมายอะไร จะว่าไปแล้วตู้เอ้อร์ไม่ใช่คนโง่ เขาจำเป็นต้องวางตัวเฉย”

แม้พระอรหันต์ตู้เอ้อร์จะใจเต้น แต่เขายังคงต้องการพิจารณาไตร่ตรอง ไม่ใช่ว่าปณิธานการเผยแพร่นิกายมหายานไม่มั่นคง แต่ว่ารอคอยดูท่าทีของสถานการณ์ในตอนนี้

ก็คือดูว่าสถานการณ์ศึกของอรัญตาเป็นอย่างไร

อีกทั้งต่อให้ตู้เอ้อร์จะยอมบากหน้ามาพึ่งอาศัยราชสำนัก เว่ยเยวียนก็ไม่ยอมให้เขาร่วมมือกับโค่วหยางโจวจัดการสำนักพ่อมด เพราะพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่จะต้องฆ่าไม่ตายอย่างแน่นอน

เช่นนี้แล้ว เรื่องที่ตู้เอ้อร์ทรยศสำนักพุทธจะถูกอรัญตารู้เข้าได้

เขาดึงพระอรหันต์ตู้เอ้อร์มาเป็นพวก โดยพื้นผิวภายนอกแล้วก็เพื่อดึงระดับเหนือมนุษย์ขั้นสองผู้หนึ่งมาเป็นพวก ความจริงแล้วเพื่อการวางหมากในภายภาคหน้า

ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ สำนักพุทธจะไม่สะสางบัญชีกับตู้เอ้อร์ จะปิดตาข้างหนึ่งในเรื่องที่เขาเผยแพร่นิกายมหายาน และนี่คือโอกาส

แค่ตู้เอ้อร์พยายามมากพอ ก็สามารถรวบรวมผู้ศรัทธาจำนวนมากในดินแดนประจิมทิศได้ หากคนเหล่านี้อพยพมาที่ราบกลาง โชคชะตาของสำนักพุทธจะอ่อนลง ซึ่งก็คือโชคชะตาของผู้ที่อยู่ในอรัญตาผู้นั้น

นี่คือกระบวนท่าสังหาร!

ที่เว่ยเยวียนวางแผนคือระดับสุดยอด ไม่ใช่แค่ปรมาจารย์แห่งปราชญ์วิญญาณเล็กๆ ของสำนักพ่อมด

…

ดินแดนประจิมทิศ

หลังจากร่างธรรมวชิระพังทลาย เจียหลัวซู่ก็รีบทำสัญลักษณ์มือด้วยมือทั้งสอง และอัญเชิญ ‘พระโพธิสัตว์มัญชุศรี’ ที่นั่งขัดสมาธิหลุบคิ้วต่ำออกมา

ครู่ต่อมา เกิดเสียงดัง ‘เพล้ง!’ กำปั้นสิบสองคู่ทลายกำแพงอากาศทุบใส่ร่างธรรม ‘พระโพธิสัตว์มัญชุศรี’ อย่างง่ายดาย

เจียหลัวซู่ยังคงนิ่งเฉย ราวกับรูปปั้นแกะสลักที่ถูกทุบกระเด็นอย่างรุนแรงจนทิ้งระยะห่างไว้ช่วงหนึ่ง ‘ตู้ม!’ และพุ่งเข้าไปในป่าเขาจนเกิดแผ่นดินถล่มขนาดใหญ่

โอกาส!

สวี่ชีอันรอจนผู้แข็งแกร่งระดับเหนือมนุษย์ดวงตาเป็นประกาย

ร่างธรรมเสินซูไล่โจมตีในขณะที่ได้เปรียบ ร่างของสวี่ชีอันถูกปกคลุมไปด้วยหมอกโลหิต อาซูหลัวแสดงพลังสายเลือดอสูร พวกเขาต่างก็สำแดงพลังจนถึงขีดสุด จักต้องทำลายร่างธรรมพระโพธิสัตว์มัญชุศรีของเจียหลัวซู่ในระยะเวลาสั้นๆ ให้ได้

กลิ่นอายน่าหวาดกลัวปะทะเข้าใส่หน้า คิ้วที่หลุบลงต่ำของเจียหลัวซู่ดูเคร่งขรึม ในใจกลับรับรู้ได้ถึงวิกฤตขนาดใหญ่ กลิ่นวิกฤตแห่งความตาย

อาซูหลัวล่ะก็ช่างเถอะ สวี่ชีอันกับเสินซูถึงเป็นศัตรูที่น่าหวาดกลัว ทั้งสองร่วมมือระเบิดพลังอย่างเต็มที่ พระโพธิสัตว์มัญชุศรีต้านทานได้ไม่ถึงสามอึดใจอย่างแน่นอน

อย่างที่รู้ว่าค่ายกลป้องกันขนาดใหญ่ยังต้านทานพวกเขาไม่ได้

แสงเปล่งประกายในลูกตาของพระโพธิสัตว์หลิวหลี อาณาเขตลูกแก้วไร้สีขยายออกไปอย่างรวดเร็วโดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง และกลืนกินสีหมดที่อยู่บริเวณรอบๆ เปลี่ยนทุกสรรพสิ่งให้เป็นสีดำและสีขาวบริสุทธิ์

ในนี้รวมถึงเสินซู สวี่ชีอัน และบรรดาผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างหลังพวกเขาด้วย

ทำให้ความคิดและการกระทำชะงักงัน

แขนสิบสองคู่ของร่างธรรมเสินซูพุ่งแหวกอากาศ อีกด้านหนึ่งสวี่ชีอันก็ทำท่าเช่นเดียวกัน

‘เพล้ง!’

เสียงที่ทำให้รู้สึกอึดอัดดังขึ้นกลางอากาศ ม่านอาคมของลูกแก้วไร้สีที่ดูเหมือนกระจกปรากฏช่องโหว่สองรูพร้อมกัน ซึ่งเกิดจากการกระทำของสวี่ชีอันและเสินซู

ภายใต้พลังระเบิดของทั้งสอง อาณาเขตลูกแก้วไร้สีก็ยืนหยัดได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที

ขณะนี้เสินซู สวี่ชีอัน และอาซูหลัวอยู่ห่างจากเจียหลัวซู่แค่ลัดนิ้วมือเดียว

ทันใดนั้น เสียงภาษาสันตกฤตก็ดังขึ้นระหว่างสวรรค์และโลก แสงสีทองอร่ามส่องลงบนตัวพระหนุ่มกว่างเสียน เหนือศีรษะของเขามีร่างธรรมที่ใบหน้าดูมีความเมตตา และพนมมืออยู่

ร่างธรรมเมตตามหานิยม

พริบตาที่เสียงภาษาสันสกฤตดังขึ้นนั้น เทพเจ้าหยางของหลี่เมี่ยวเจินกับนักบวชเต๋าจินเหลียนก็ออกจากร่างทันที เทพเจ้าหยางของหลี่เมี่ยวเจินยังยังไม่สามารถป้องกันผลกระทบของ ‘ร่างธรรมเมตตามหานิยม’ ได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้จิตใจเกิดความเมตตาธรรมอย่างเลี่ยงไม่ได้

นักบวชเต๋าจินเหลียนก็เหมือนกัน แต่ดีกว่าหลี่เมี่ยวเจินเล็กน้อย

แต่การที่ไม่บังเกิดเจตนาการต่อสู้ ไม่ได้หมายความว่าไม่อาจตอบโต้ได้

เทพเจ้าหยางสององค์กระโจนใส่สวี่ชีอันพร้อมกัน และคิดที่จะรวบพลังของทั้งสอง โดยอาศัยวิธีการสถิตร่างช่วยเขาขจัดผลกระทบจาก ‘พลังแห่งความเมตตาธรรม’

ด้วยตบะของสวี่ชีอัน แค่ภายนอกมีจุดเปลี่ยนพลิกสถานการณ์ และเพิ่มผลกระทบเล็กน้อยก็สามารถหลุดพ้นเองได้

‘ครืน!’

เสียงฟ้าร้องดังขึ้นกลางอากาศ สายฟ้าแต่ละเส้นที่มีขนาดเท่าอ่างน้ำฟาดลงมากลืนกินเทพเจ้าหยางทั้งสองจนมิด

น่าหลันเทียนลู่ที่อยู่ไกลๆ เป็นคนลงมือขัดขวาง โดยใช้ทัณฑ์อัสนีควบคุมเทพเจ้าหยางทั้งสอง

ภายใต้การสาดส่องของร่างธรรมเมตตามหานิยม จิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง ซุนเสวียนจี และจ้าวโส่วเผยสีหน้าเมตตาธรรมจนเกือบจะพนมมือและพูดว่า ‘อมิตาพุทธ’ แล้ว

ในบรรดาคนทั้งสามที่บุกตะลุยโจมตีข้าศึก การเคลื่อนไหวของเสินซูหยุดชะงักเล็กน้อย สวี่ชีอันกับอาซูหลัวก็ได้รับผลกระทบจากร่างธรรมเมตตามหานิยมจนเผยสีหน้าเมตตาธรรมออกมา

เพียงแต่ความเมตตาธรรมของสวี่ชีอันแฝงไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม และการต่อต้าน ส่วนอาซูหลัวตกอยู่ในบรรยากาศของเมตตาธรรมอย่างสมบูรณ์

เจียหลัวซู่คว้าโอกาสชั่วประเดี๋ยวเดียวนี้กระโดดขึ้น และกระโจนใส่อาซูหลัวด้วยจังหวะฝีเท้าที่ส่งเสียงดัง ‘ตึงๆๆ’

เขาไม่มีความมั่นใจในการสังหารสวี่ชีอันให้ตาย แต่อาซูหลัวยังไม่ถึงขั้นหนึ่ง ต่อให้ไม่มีร่างธรรมวชิระ ภายใต้สถานการณ์ที่ฝ่ายตรงข้ามไม่อาจต่อต้านได้ เจียหลัวซู่ยังคงมีความมั่นใจในการทำให้ฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บอย่างหนัก แม้กระทั่งสังหารศิษย์ทรยศผู้นี้ให้ตายได้

อีกด้านหนึ่ง หลังจากแท่งสายฟ้าฟาดลงมาแล้ว หลี่เมี่ยวเจินกับนักบวชเต๋าจินเหลียนก็เปลี่ยนแปลงยุทธวิธี เทพเจ้าหยางของนักบวชเต๋าจินเหลียนแยกร่างธรรมที่ถูกปกคลุมไปด้วยเกราะศิลาออกมาร่างหนึ่ง ร่างธรรมศิลาพองตัวกลายเป็นโล่ศิลาแผ่อยู่เหนือศีรษะของฝูงชน

ดินควบคุมไฟได้ก็สามารถควบคุมอัสนีได้เช่นกัน

หลี่เมี่ยวเจินพุ่งเข้าไปในร่างของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง เดิมทีนางอยากจะสถิตร่างจ้าวโส่ว แต่จ้าวโส่วมีร่างแห่งปราณคุ้มกายจำนวนมหาศาล ร้อยปีศาจไม่สามารถกล้ำกราย เทพเจ้าหยางไม่อาจสถิตร่างได้

ร่างบอบบางของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางสั่นสะท้าน และฟื้นคืนสติขึ้นมาเล็กน้อย

‘ไม่ ไม่ได้ ไม่อาจฟื้นคืนปณิธานเจตนาการต่อสู้ได้…’ ความคิดต่างๆ ผุดขึ้นในสมองจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง หลังจากค้นพบว่าตนเองยังคงไม่สามารถหลุดพ้นจากผลกระทบได้อย่างสมบูรณ์ ก็ฉวยโอกาสตัดสินใจแหงนหน้าส่งเสียงคำรามแหลมออกมาฉับพลัน

เสียงคำรามราวกับเสียงมาร และแฝงไปด้วยความแหลมคม

นี่คือหนึ่งในพรสวรรค์พลังวิเศษของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง ตอนที่ช่วงชิงเขาหมื่นปีศาจกลับมานั้น นางก็เคยใช้กระบวนท่านี้ทำลายมนตร์และล้างสมอง

ภายใต้การเสียดแทงของเสียงมาร จ้าวโส่วและคนอื่นๆ เรียกสติสัมปชัญญะกลับมาได้เล็กน้อย แต่ไม่อาจหลุดพ้นจากผลกระทบของเมตตามหานิยมได้อย่างสมบูรณ์ แต่เสียงมารที่ส่งผลกระทบต่อจิตเดิมนี้ เมื่อดังเข้าไปในหูสวี่ชีอันกลับเป็นดั่งเสียงกลองในตอนเย็นและเสียงระฆังในยามเช้า ทำให้เขาหลุดพ้นจากผลกระทบของเมตตามหานิยมได้ทันที

ดวงตาของเขาเฉียบคมอีกครั้ง สวี่ชีอันมองไปรอบๆ ดวงตาของเขาสะท้อนภาพเจียหลัวซู่ที่ใช้กำปั้นทุบศีรษะของอาซูหลัวจนแตกกระจาย

อีกด้านหนึ่ง เสินซูหุบแขนทั้งสิบสองคู่ และกลืนพระโพธิสัตว์กว่างเสียนราวกับต้นกาบหอยแครงที่กลืนกินแมลง

ร่างธรรมเมตตามหานิยมสลายไปทันที

ผู้คนทั้งหมดฟื้นคืนปณิธานเดิม

พระโพธิสัตว์หลิวหลีที่แสดงร่างธรรมอยู่พาพระโพธิสัตว์กว่างเสียนออกไปปรากฏตัวในระยะไกล เสินซูคว้าได้แต่ความว่างเปล่า

เจียหลัวซู่ละทิ้งอาซูหลัวทันที และกำลังจะหลบหลีกสวี่ชีอัน

ขณะนั้นเอง อาซูหลัวที่ไร้ศีรษะก็กางแขนทั้งสองออก แขนซ้ายมีเปลวเพลิงลุกไหม้คุโชน แขนขวามีแสงสีสันงดงามเปล่งประกาย แขนทั้งสองกอดรัดเจียหลัวซู่ไว้แน่นราวกับคีมเหล็ก

หากสังหารเจียหลัวซู่ได้ อาซูหลัวไม่ถือสาที่จะทุ่มอย่างสุดชีวิต นี่คือการตื่นตัวของเขา

ดวงตาทั้งคู่ของเจียหลัวซู่ดูเด็ดขาด กล้ามเนื้อระเบิดตัว เขากำลังจะทำสัญลักษณ์มืออัญเชิญพระโพธิสัตว์มัญชุศรีเพื่อทำให้ศิษย์ทรยศผู้นี้ตาย

นักบวชเต๋าจินเหลียนยื่นฝ่ามือกลางอากาศไปทางเจียหลัวซู่ เพื่อลดทอนดวงดีส่วนหนึ่งของเขา และเพิ่มโชคร้ายเข้ามาแทน

หลี่เมี่ยวเจินนำเจดีย์พุทธะออกมาอย่างรู้งาน ‘ร่างธรรมแห่งปัญญา’ ที่มีแสงทรงกลดหมุนวนปรากฏตัวเหนือเจดีย์

เกิดเสียงดังหวึ่งในสมองของเจียหลัวซู่ เขาสูญเสียความสามารถในการคิดไปชั่วขณะ

เดิมทีคุณสมบัติของเจดีย์พุทธะไม่อาจส่งผลกระทบต่อเจียหลัวซู่ได้ แต่เขาถูกนักบวชเต๋าจินเหลียนลดทอนดวงดี โชคชะตาจึงไม่ค่อยดีนัก

และโดยพื้นฐานของเจดีย์พุทธะเองแล้ว ได้รับดวงเสริมจากหลี่เมี่ยวเจิน ดวงของเจียหลัวซู่ลดลงในขณะที่ดวงของเจดีย์พุทธะเพิ่มขึ้น

ซุนเสวียนจีคอยช่วยเสริม เขากระตุกมือสะบัดเชือกสีดำจางๆ ออกมาเส้นหนึ่ง และมัดเจียหลัวซู่กับอาซูหลัวไว้ด้วยกัน ขณะเดียวกันฝ่ามือก็ตั้งตรงและผลักค่ายกลออกไป ทำให้พื้นดินใต้เท้าของทั้งสองกลายเป็นหลุมเลน

ดินเลนเกาะขึ้นตามขาทั้งสองอย่างแน่นหนา

จิ้งจอกเก้าหางกระโดดขึ้นฟ้า หางทั้งเก้าที่อยู่ด้านหลังชูแผ่ขึ้นมา ดูสวยงามพริ้งพราวไปด้วยเสน่ห์ พวกมันแฉลบผ่านท้องฟ้าไปรัดพันอาซูหลัวกับเจียหลัวซู่ไว้ด้วยกัน

พระโพธิสัตว์กว่างเสียนพนมมือทั้งสอง แสงสีทองระเบิดตัวด้านหลัง และกลายเป็นกงล้อขนาดใหญ่ เป็นกงล้อที่มีคำว่า ‘หกวิถี’ สลักอยู่

‘แกรก’ เสียงโลหะหมุนดังออกมาจากกงล้อ ในนั้นมีเสียงภาษาสันสกฤตของ ‘มนุษย์’ ‘อสูร’ และ ‘ปีศาจ’ ดังขึ้นมา เขาจะใช้ร่างธรรมสังสารวัฏหกวิถีลดทอนพลังรบของศัตรู

ขณะนั้นเอง เกิดเสียงดัง ‘เปรี้ยง!’

แท่งสายฟ้าเส้นหนึ่งฟาดใส่ร่างพระโพธิสัตว์กว่างเสียน ฟาดลงบนร่างธรรมสังสารวัฏ

กงล้อไม่ได้พังทลาย แต่กลับหยุดชะงักไม่สามารถหมุนวนได้เหมือนเดิม อักขระภาษาสันสกฤตที่เปล่งประกายก็ดับลง

น่าหลันเทียนลู่ลงมือแล้ว เขาร่วมมือกับผู้แข็งแกร่งระดับเหนือมนุษย์ในต้าฟ่งแทงข้างหลังพันธมิตร

ดาบสลักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ในมือจ้าวโส่วและมงกุฎขงจื๊อบนศีรษะระเบิดแสงเจิดจ้าออกมา เขากล่าวเสียงดัง

“ไม่อาจแสดงร่างธรรมธุดงค์ได้”

ท่ามกลางเสียงที่ดังอ้อยอิ่ง เงาร่างของพระโพธิสัตว์หลิวหลีปรากฏตัวอยู่ห่างจากเจียหลัวซู่ไม่ไกล

‘ฟู่!’

จ้าวโส่วแหงนหน้าขึ้นฟ้าและพ่นโลหิตออกมา แสงบนมงกุฎขงจื๊อกับดาบสลักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์หรี่ลง

เขาเลยขอบเขตจำกัดของร่างธรรมพระโพธิสัตว์ขั้นหนึ่งแล้ว ไม่ใช่ผลกระทบข้างเคียง แต่เป็นขอบเขตจำกัดโดยตรง

หากไม่มีดาบสลักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์กับมงกุฎขงจื๊อมาช่วยเสริมก็ไม่อาจเกิดผลได้ หลักการเดียวกัน หากไม่มีอาวุธเวทมนตร์สองชิ้นนี้ช่วยเขาแบกรับพลังสะท้อนกลับ จ้าวโส่วคงตายไปแล้ว

อย่างไรก็ตามเขายังคงได้รับบาดเจ็บสาหัส

ขณะนี้ สวี่ชีอันกับเสินซูสังหารเข้ามาใกล้แล้ว คนหนึ่งแทงเข้าด้านหลังเจียหลัวซู่ อีกคนใช้กำปั้นยี่สิบสี่ลูกทุบอย่างรุนแรง

ด้วยพลังระเบิดของจอมยุทธ์ทั้งสอง ต่อให้เป็นร่างธรรมพระโพธิสัตว์มัญชุศรีก็สามารถทำลายได้ นับประสาอะไรกับเจียหลัวซู่ในขณะนี้ที่ไม่มีร่างธรรมต้านทานไว้

แต่ขณะนั้นเอง ส่วนลึกของอรัญตา พระอาทิตย์ขนาดใหญ่ดวงหนึ่งค่อยๆ โผล่ขึ้นมา

………………………………………