อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด 364 ขับรถไม่ปลอดภัย
ตอนที่ 364 ขับรถไม่ปลอดภัย
หัวใจที่เต้นรัวตึก ๆ เธอมองเขาที่กำลังหันกลับมาอย่างช้า ๆ
จิ่งเป่ยเฉินหันหน้ากลับมามองเธออย่างเย็นชา ก่อนจะพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ๆ “ปล่อย!”
เธอค่อย ๆ คลายมือของตัวเองออก เธอตกใจเล็กน้อยกับออร่าที่เปล่งออกมาจากตัวเขา “พี่เขย ถ้างั้นก็เรียกคนขับรถไปส่งเถอะ! พี่ดื่มเยอะแบบนี้ ขับรถมันไม่ปลอดภัยนะ”
มือของเธอยังคงจับที่มือของเขาอยู่เล็กน้อย เขาสะบัดมือออกอย่างแรงก่อนจะเดินออกไป
อันหยาพั่นเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็รีบวิ่งเข้าไปขวางเขาไว้ “พี่เขย พี่จะเกิดเรื่องขึ้นก่อนจะหาพี่สาวเจอไม่ได้นะ!”
จิ่งเป่ยเฉินเดินเลี่ยงมือของเธอและเดินตรงไปด้านนอก
อันหยาพั่นเริ่มหงุดหงิดกับท่าทีของเขา จึงเดินตามออกไปดึงแขนเสื้อของเขาอย่างไม่สนใจ “พี่เขยคะ สภาพพี่แบบนี้ขับรถไม่ได้หรอก พี่จะไปไหน เดี๋ยวฉันไปส่งเอง!”
“ไสหัวไปซะ!” ตอนนี้เขารำคาญที่ต้องเห็นเธอ
ภรรยาของเขาคือโหรวโหรวเท่านั้น เจ้าสาวของเขาคือโหรวโหรว เธอใส่ชุดเจ้าสาวของโหรวโหรวมายืนอยู่ในที่ที่โหรวโหรวควรจะยืน ไม่มีทางยกโทษให้เด็ดขาด!
“ฉันจะไปส่งเอง พี่จะไปที่ไหน?” เธอปล่อยมือออก เธอรู้ว่าตอนนี้เขาไม่ต้องการให้ใครมาโดนตัวเขา
ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องเป็นประกาย ใบหน้าที่เย็นชาของจิ่งเป่ยเฉินเผยรอยแดงออกมาเล็กน้อย ทั่วทั้งตัวของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายเย็นชาพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ ในช่วงระหว่างเดินไปมา เขาก็สะดุดเล็กน้อย
การที่ขับรถมาหาเธอโดยไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรได้นั้นก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว เธอเองก็ไม่ควรคิดว่ามันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ถ้าหากเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาละก็ เธอคงยกโทษให้ตัวเองไม่ได้แน่ ๆ
แต่ความตั้งใจเดิมของเธอก็คืออยากทำให้เขาเกิดอุบัติเหตุ เพื่ออย่างน้อยก็จะได้อยู่กับเขา
เมื่ออันโหรวจากไปแล้วแบบนี้ ทิ้งตัวเขาไว้แล้วแบบนี้ อย่างไรเขาก็ต้องมองคนอื่นในสายตาบ้างอยู่ดี
จิ่งเป่ยเฉินไม่พูดจาอะไรสักคำ ก่อนจะก้มหน้าลงและมองไปที่เธออย่างเย็นชา ดวงตาของเขาเหม่อลอยพร้อมกับเผยไอเย็น ๆ ออกมาอย่างเบาบาง เขามองราวกับว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า
สีหน้าและแววตาของเขาทำให้เธอตกใจ วันนี้เรื่องที่เกิดขึ้นเขาคงโกรธมากแน่ ๆ แต่นี่ก็ถือว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว
นับตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เธอไปห้องทำงานของเขา เธอก็บังเอิญเห็นเส้นผมของเขาที่หล่นอยู่พอดี
ด้วยความตั้งใจคิดอยากจะทดสอบเลยลองไปที่โรงพยาบาลดูเสียหน่อย แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าผลการทดสอบครั้งนั้นจะระบุว่าเขาเป็นพ่อที่ให้กำเนิดลูกจริง ๆ
ด้วยเหตุนี้เธอเลยคิดหาวิธีอื่น ก็คือการให้ลูกบุญธรรมไปปรากฏตัวต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของเธอ นั่นจึงจะทำให้เธอสามารถออกไปได้
“พี่เขย นี่เพื่อความปลอดภัยของพี่นะ ถ้าพี่เกิดอุบัติเหตุขึ้นจริง ๆ ต่อให้พี่สาวไม่อยู่แล้ว พี่ก็ยังมีหยางหยางกับหน่วนหน่วนอยู่นะ พวกเขายังอยู่ที่นี่”
เขาใช้มือของเขาผลักตัวเธอออกไป ด้วยแรงที่มีทำให้อันหยาพั่นนั้นล้มลงไปกับพื้นในชั่วพริบตา
จิ่งเป่ยเฉินเดินไปข้างหน้าตัวเธอและออกไปด้วยความรวดเร็ว ไม่มีความลังเลที่จะสนใจเลยสักนิด ทิ้งเธอไว้ตรงนั้นโดยไม่สนใจแม้แต่จะหันมามอง
เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะมองไปที่แผ่นหลังที่กำลังเดินออกไป แม้ว่าคนจะเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ แม้จะเผยท่าทีที่เย็นชาอย่างไร เธอก็รู้ตัวเธอดีว่าเธอยังรักเขาอยู่
นับตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นเขา
ไม่ใช่เห็นที่บ้านของเขา แต่กลับเห็นในคอมพิวเตอร์
ในตอนนั้นเธอเห็นเขาเปิดตัวลูกพี่ลูกน้องเกี่ยวกับการหมั้นหมาย เธอดูวิดีโอนั้นหลายรอบมาก รูปลักษณ์ของเขาล้วนประทับอยู่ในใจของเธอไม่เปลี่ยนแปลง ด้วยเหตุนี้เธอจึงจงใจออกจากเมือง S เพื่อมุ่งหน้าไปหาลูกพี่ลูกน้องของตน
อันที่จริงจุดประสงค์ของเธอทุกอย่างก็เพื่อเขา แค่เพียงเพราะเขา ไม่อย่างนั้นเธอที่เป็นลูกคุณหนูแบบนี้จะไปทำงานที่บริษัททำไมกัน
แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่สนใจเธอเลยสักนิด
แต่ไม่เป็นไรหรอก ในเมื่ออันโหรวไม่อยู่ที่นี่แล้ว เธอก็ยังมีโอกาส
เธอยังมีหยางหยางกับหน่วนหน่วนที่อยู่ที่นี่ แม้ว่าพวกเขาจะเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่เด็กน้อยสองคนนี้ยังดูแลดี ๆ ได้อยู่ สักวันจิ่งเป่ยเฉินก็ต้องหันมามองเธอแน่นอน
……
ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนที่นอนหลับไป ถึงแม้ว่าอันโหรวจะไม่ได้นอนหลับสนิททั้งคืนก็ตาม แต่เธอก็ยังตื่นเช้าอยู่
ที่นี่คือยอดเขา เธอยืนอยู่ตรงระเบียง มองเห็นแสงอาทิตย์สีส้มที่กำลังขึ้นมาอย่างช้า ๆ มันเป็นทิวทัศน์ที่งดงามจริง ๆ
สวยมาก นานแล้วที่ไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นแบบนี้
เมื่อฉีหย่วนหยางลงไปที่ด้านล่างก็เห็นเธอถือถ้วยกาแฟอยู่ในมือ พร้อมกับพิงตัวอยู่ตรงบันไดสีขาว พลางเหม่อมองไปยังทิศทางไกล ๆ ใบหน้าที่งดงามของเธอดูสงบนิ่ง บ่งบอกให้เห็นถึงแววตาที่เศร้าเล็กน้อยของเธอ
เขาถือแก้วไวน์เดินเข้าไปหา “แด่ตอนเช้าตรู่ เธอนี่ดูเศร้าจังนะ”
แม้ว่าในใจเธอจะเศร้าแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ควรพูดออกมาหรือเปล่า?
“นายดื่มอีกแล้วเหรอ?” สามวันดื่มติดต่อกัน ไม่มีวันไหนที่จะเว้นการดื่มแอลกอฮอล์เลยหรือยังไง
“ไม่ดื่มแล้วจะให้ดื่มอะไร? กินกาแฟนี่เหรอ ช่วงนี้ไม่อยากกินด้วยซ้ำ เธอน่าจะกินพวกนี้มากกว่า ดื่มบรรเทาความเศร้า แบบเดียวกับจิ่งเป่ยเฉินไง!”
“นายพูดอะไร?” ดูเหมือนเธอจะได้ยินชื่อที่คุ้นเคยออกมาจากปากของเขา
“ก็อดีตคู่หมั้นเธอไง!” ฉีหย่วนหยางเปลี่ยนเป็นอดีตคู่หมั้นให้กับเธอ
ดวงตาของอันโหรวมืดลงเล็กน้อย คำพูดของเขาช่วยเตือนสติเธอ
ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะดูเหมือนแต่งงานกันแล้ว แต่มันก็แค่ส่วนนอกเท่านั้น
“ขอยืมคอมของนายหน่อยสิ ได้ไหม?” เธอมองเขาอย่างใจเย็น
“เธอไม่ถามหน่อยเหรอว่าอดีตคู่หมั้นของเธอทำอะไรบ้างตอนเมา?” ฉีหย่วนหยางเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาของเขามองไปที่เธอเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “ตอนที่ฉันได้ข่าวก็ช่วงที่ฉันตื่นพอดี แต่ว่ามีข่าวหนึ่งได้รับมาเมื่อวาน กลัวว่าเธอได้ยินแล้วคงรับไม่ได้แน่ ๆ เลยไม่พูดดีกว่า แต่ก็อาจจะเป็นข่าวดีสำหรับตัวเธอก็ได้”
“จะอะไรกันแน่?” เธออยากรู้ว่าจิ่งเป่ยเฉินจะทำสีหน้าสงบนิ่งแบบไหน หรือเขาเมาแล้วเขาจะทำอะไรร้ายแรงลงไปหรือเปล่า?
หรือเขาจะมีความสุขมาก?
เธอจากมาโดยไม่พูดไม่จากับเขาสักคำ ปล่อยให้เขาเคว้งคว้างอยู่แบบนั้น แค่นั้นเธอก็ดูใจกว้างมากพอแล้วที่ยอมทิ้งตัวเขาและยอมเป็นแค่อดีตภรรยาแบบนี้
“เขาเมาแล้วก็ขับรถชนราว ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าเธอปล่อยเขาไปไม่ได้ ถ้าอยากเจอเขาละก็ ฉันจะเอาแก้วไวน์นี่ให้เธอ แล้วจะพาเธอไปที่นั่นเอง” ฉีหย่วนหยางยังคงจิบไวน์ด้วยท่าทีที่ขี้เกียจ พร้อมกับมองที่แก้วไวน์
เมื่ออันโหรวได้ยินคำพูดของเขา ภายในหัวก็ราวกับมีเสียงระเบิดดังขึ้น
เขาประสบอุบัติเหตุอย่างนั้นเหรอ?
ทำไมเขาถึงประสบอุบัติเหตุ?
ถ้าตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาล แล้วหยางหยางกับหน่วนหน่วนจะเป็นยังไง?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รีบหันกลับมา พร้อมกับรีบก้าวเท้าไปด้วยความรวดเร็ว ภายในใจก็หัวเราะเยาะตัวเองที่ทำตัวแบบนี้
ก่อนจะหันกลับมาอีกครั้ง เธอตีไปที่หน้าอกของเขา ก่อนจะดึงแก้วไวน์ของเขามาดื่ม
เธอถอยหลังก้าวหนึ่ง ก่อนจะก้มมองไปที่เขา เสื้อคลุมอาบน้ำบนตัวของเขาค่อนข้างดูหลวม เพราะว่าเธอเพิ่งตีไปเมื่อครู่เลยทำให้มันเผยอออกมาเล็กน้อย ราวกับแทบจะหลุดออกมาได้เลย
“นายตื่นเช้าแบบนี้ช่วยไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะได้ไหม?” เมื่อเห็นท่าทางของเขาที่ดูผอมแห้งแบบนี้ แต่กล้ามหน้าอกของเขาก็ยังดูแข็งแรงอยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อครู่ที่ตีไปก็แอบเจ็บเบา ๆ
“เจ็บงั้นเหรอ?” เขาเอ่ยถามเธอด้วยรอยยิ้ม
“เปล่า!” เธอกลับไปที่ราวบันได ดวงอาทิตย์ตอนนี้ขึ้นมาเต็มดวงแล้ว
ภายในหัวของเธอมีแต่คำพูดของเขาลอยวนไปวนมา จิ่งเป่ยเฉินขับรถชนเกิดอุบัติเหตุ!
เขาเป็นคนที่นิ่งสงบขนาดนั้น เขาจะทำแบบนั้นไปได้ยังไง
เธอแทบไม่อยากจะเชื่อ
แต่ว่าตอนนี้เธอก็เศร้ามากพอแล้ว แถมยังเกลียดเขามากขึ้นไปอีก
ไม่ว่าเขาจะเมาหรืออะไรก็ช่าง แต่เกิดอุบัติเหตุแบบนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะเป็นด้วยซ้ำ
แค่การที่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ด้วยแบบนี้ แถมยังมีลูกอีก แค่นี้เขาก็น่ารังเกียจมากพอแล้ว
น่ารังเกียจยิ่งกว่าโอวหยางลี่เสียอีก!
ไหนจะเสี่ยวอวี๋ที่โตมาขนาดนั้นอีก!
Comments