ชุด​คลุม​ยาว​ที่​ถัก​ทอ​ขึ้น​จาก​ผ้าไหม​อย่าง​ประณีต​ ทำให้​รูปร่าง​ชายหนุ่ม​ผอม​เพรียว​ สูงใหญ่​

ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขาว​งามสง่าสอง​ดอก​ถูก​ปัก​อยู่​บน​หน้าอก​ เอว​รัด​ด้วย​สาย​คาด​เอว​สีเงิน​ฝังอัญมณี​ พร้อม​แขวน​ด้วย​หยก​ไขมัน​แพะ​ชิ้น​หนึ่ง​

เท้า​สวม​รองเท้า​สีดำ​ปัก​ลาย​เมฆมงคล​

การ​แต่งกาย​เช่นนี้​ ทำให้​ชายหนุ่ม​บุคลิก​งามสง่า หล่อเหลา​องอาจ​ โดดเด่น​เหนือ​ชั้น​!

ซินเอ๋อร์​เห็น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​แต่งกาย​ด้วย​ชุด​สีอ่อน​เช่นนี้​น้อย​มาก​

ปกติ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​มัก​สวม​ชุด​สีดำ​หรือ​สีม่วง​ เพราะ​ชุด​สีค่อนข้าง​เข้ม​ ทำให้​เขา​ดู​สุขุม​หยิ่งยโส​

ดังนั้น​วันนี้​เห็น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​แต่งกาย​เช่นนี้​ ทำให้​ซินเอ๋อร์​รู้สึก​แปลกตา​ และ​รู้สึก​ตรงหน้า​เปล่งประกาย​

ดวงตา​คู่​งามแฝงความ​ตกตะลึง​ หลัง​ซินเอ๋อร์​เห็น​ชายหนุ่ม​ดีใจ​อย่าง​มาก​

ทันใดนั้น​ สายตา​ค่อยๆ​ ผละ​จาก​รูปร่าง​สูงใหญ่​ ไปที่​ใบหน้า​ของ​ชายหนุ่ม​

เวลานี้​เป็นช่วง​เช้าตรู่​ ทว่า​ตอนเช้า​ใน​ฤดูร้อน​ พระอาทิตย์​เริ่ม​สาด​แสงอัน​ร้อนแรง​ลงมา​ทั่ว​แผ่นดิน​แล้ว​

แสงอาทิตย์​เรืองรอง​ ทำให้​ทั้งหมด​ดู​สว่าง​สดใส​ เปล่งประกาย​ เปี่ยม​ด้วย​พลัง​ชีวิต​

ชายหนุ่ม​กำลัง​ใช้มือ​ไพล่หลัง​ ยืน​อยู่​ข้าง​รถม้า​ท่ามกลาง​แสงอาทิตย์​อบอุ่น​และ​สายลม​เย็น​

เส้น​ผม​สีดำ​นุ่ม​ลื่น​ดุจ​เส้น​ไหม​ เวลานี้​ถูกรวบ​ขึ้น​ใน​กวน​หยก​อย่าง​งดงาม​ ส่วนที่เหลือ​ปล่อย​สยาย​อยู่​ทาง​ด้านหลัง​ ทำให้​ใบหน้า​และ​อวัยวะ​ทั้ง​ห้า​บน​ใบหน้า​งดงาม​ดุจ​รังสรรค์​ออก​มาจาก​หยก​งาม

คิ้ว​กระบี่​ดวงตา​สดใส​ จมูกโด่ง​ริมฝีปาก​กระจับ​

ไม่ว่า​จะมอง​จาก​มุมใด​ งดงาม​สมบูรณ์​แบบอย่าง​ไร้​ที่​ติ​

ทว่า​สิ่งที่​ดึงดูด​ซินเอ๋อร์​ที่สุด​คือ​ สายตา​อบอุ่น​สดใส​ที่​ชายหนุ่ม​มอง​มายัง​ตน​

ดวงตา​ดำขลับ​แคบ​ยาว​ ลึกล้ำ​ดุจ​บ่อน้ำ​ ภายใน​เปี่ยม​ด้วย​ความรัก​อย่าง​ไม่ปิดบัง​ ทำให้​เธอ​ที่​ได้​สบตา​อด​จมดิ่ง​อยู่​ใน​ดวงตา​อ่อนโยน​ดุจ​สายน้ำ​ของ​เขา​

เพียง​เห็น​ชายหนุ่ม​ ใจของ​ซินเอ๋อร์​คล้าย​อาบ​ไปด้วย​น้ำผึ้ง​หอม​หวาน​

การ​เต้น​ ‘ตึก​ตัก​ตึก​ตัก​’ ของ​หัวใจ​ยิ่ง​เร็ว​มากขึ้น​

ลมหายใจ​ร้อนระอุ​ทะลัก​จาก​ใน​ใจขึ้น​สู่เหนือศีรษะ​ สอง​แก้ม​บน​ใบหน้า​งามเริ่ม​ร้อนผ่าว​

แม้ซินเอ๋อร์​จะไม่ได้​ส่องกระจก​ ก็​รู้​ว่า​ตน​ต้อง​หน้าแดง​แน่นอน​

พอ​คิดถึง​ตรงนี้​ ซินเอ๋อร์​เริ่ม​ก้มหน้า​ลง​อย่าง​เขินอาย​

สายตา​ก้ม​มอง​ถนน​ด้านหน้า​ ก่อน​มุ่งตรง​ไปที่​รถม้า​อย่าง​ช้าๆ

ตรงข้าม​กับ​ซินเอ๋อร์​ที่​เขินอาย​อย่างยิ่ง​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​กลับ​เพียง​เห็น​ซินเอ๋อร์​ รู้สึก​สายตา​ของ​ตน​ไม่สามารถ​ละ​ไปจาก​คน​ตรงหน้า​นี้​ได้​

เพราะ​ซินเอ๋อร์​เวลานี้​ ใน​สายตา​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​คล้าย​กับ​เทพธิดา​ที่​ไม่ยุ่ง​เรื่อง​ทางโลก​ผู้​หนึ่ง​

ชุด​ฝ่ายใน​สีขาว​หิมะ​พอดี​ตัว​ ห่อหุ้ม​กาย​ที่​กำลัง​เจริญเติบโต​ของ​เธอ​เอาไว้​

เส้น​ผม​สีดำ​ถูก​หวี​รวบ​ไว้​อย่าง​สวยงาม​ ตรงกลาง​ปัก​ด้วย​ปิ่น​ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขาว​ เข้ากับ​ลาย​ดอก​อวี๋ห​ลัน​ขาว​บน​ชุด​ฝ่ายใน​สีขาว​ งดงาม​ลงตัว​

และ​ทำให้​ใบหน้า​เล็ก​ที่​ถูก​ประทิน​โฉมนั้น​ งามสง่าขึ้น​หลาย​ส่วน​ อ่อนช้อย​งดงาม​ดังที่​สาวน้อย​ควร​มี

คิ้ว​ดุจ​สายน้ำ​ อ่อนช้อย​ดุจ​เทพธิดา​ ผอม​เพรียว​เปราะบาง​ ใบหน้า​เกลี้ยงเกลา​ ริมฝีปาก​อม​ชมพู​ ละเอียดอ่อน​เกิน​บรรยาย​

เมื่อ​เห็น​สาวน้อย​ตรงหน้า​นี้​แฝงไปด้วย​ความงาม​เพริศพริ้ง​หลาย​ส่วน​ ทว่า​กลับ​ไม่ปิด​บังความงาม​สง่า เห​ลิ่งอวี้เซวียน​มอง​อย่าง​ตกตะลึง​

“ซินเอ๋อร์​ วันนี้​เจ้างามจริงๆ​!”

ชายหนุ่ม​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​เสียงทุ้ม​ต่ำ​น่าฟัง​

เมื่อ​ซินเอ๋อร์​ได้ยิน​ใจเต้น​แรง​ ใบหน้า​เล็ก​ปราก​ฎรอยยิ้ม​เขินอาย​และ​มีความสุข​หลาย​ส่วน​ขึ้น​มา

เพราะ​ทราบ​ดี​ว่า​ซินเอ๋อร์​ขี้อาย​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จึงเพียง​ยิ้มมุมปาก​ เมื่อ​ซินเอ๋อร์​เดิน​มาถึงข้าง​กาย​ตน​ ไม่ให้​คนขับรถ​เดิน​เข้ามา​ เพียง​ยื่นมือ​อุ้ม​ซินเอ๋อร์​ขึ้น​ ก่อน​ส่งเธอ​ขึ้น​รถม้า​อย่าง​ง่ายดาย​

ทันใดนั้น​ ตน​ก็​กระโดด​ขึ้น​บน​รถม้า​อย่าง​รวดเร็ว​

หลัง​ซินเอ๋อร์​นั่งลง​บน​รถม้า​ ดวงตา​คู่​งามกวาด​มอง​ด้านใน​

เห็น​เพียง​ด้านใน​รถม้า​ยังมี​ผนัง​อีก​ชั้น​ ต่าง​ปูด้วย​ชั้น​เสื่อ​ผ้าไหม​หนา​นุ่ม​

เมื่อ​นั่งลง​จะอ่อนนุ่ม​ ขณะ​นั่ง​จะไม่รู้สึก​ถึงแรง​สั่นสะเทือน​

ภายใน​รถม้า​ยัง​วาง​โต๊ะ​ไม้จื่อ​ถาน​ลาย​สลัก​ตัว​หนึ่ง​ ด้านบน​วาง​จาน​อาหารว่าง​หน้าตา​ประณีต​ น้ำชา​ และ​หนังสือ​หลาย​เล่ม​

หลัง​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ขึ้น​มาบน​รถม้า​ พลัน​นั่งลง​ข้าง​กาย​ซินเอ๋อร์​ทันที​ จากนั้น​ยื่นมือ​หยิบ​ของว่าง​บน​โต๊ะ​ขึ้น​มา ก่อน​เอ่ย​กับ​ซินเอ๋อร์​

“เจ้าหิว​หรือไม่​ ทาน​ของว่าง​สักหน่อย​เถิด​ ประเดี๋ยว​เข้า​วัง​ต้อง​วุ่นวาย​!”

เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ซินเอ๋อร์​พยักหน้า​ ยื่นมือ​หยิบ​ของว่าง​ทาน​อย่าง​ไม่เกรงใจ​

วันนี้​เธอ​ตื่น​แต่​เช้าตรู่​ เพราะ​กลัว​จะเข้า​วัง​ล่าช้า​ เธอ​จึงไม่ได้​ทาน​สิ่งใด​ หลัง​อาบน้ำ​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​ ถูก​พวก​เสี่ยว​หวน​ปรนนิบัติ​ประทิน​โฉมทำ​ผม​อีก​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​ ตอนนี้​เธอ​จึงหิว​อย่าง​มาก​!

และ​ของว่าง​ตรงหน้า​นี้​ ยัง​เป็น​ของ​ที่​ตน​ชอบ​ทาน​ที่สุด​อีก​

หลัง​รู้​ว่า​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ให้​คน​จัดเตรียม​ไว้​เพื่อ​เธอ​อย่าง​ใส่ใจ ซินเอ๋อร์​ยิ่ง​ซาบซึ้งใจ​

หลัง​ทาน​ไปหนึ่ง​คำ​ พลัน​หยิบ​ของว่าง​อีก​ชิ้น​ จ่อ​ไปที่​ริมฝีปาก​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ก่อน​เอ่ย​ว่า​

“เซวียน​ ท่าน​ก็​ทาน​เถิด​”

“อืม​ ได้​”

แม้ตน​จะไม่ชื่นชอบ​ทาน​ของหวาน​ แต่​เมื่อ​ซินเอ๋อร์​ป้อน​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ย่อม​ไม่ปฏิเสธ

ขณะ​กัด​ขนม​ชิ้น​นั้น​ พลัน​จับมือ​เล็ก​ของ​ซินเอ๋อร์​ไว้​ ก่อน​แลบลิ้น​เปียกชื้น​แฝงไปด้วย​ความ​ซาบซึ้ง​ เลีย​บน​ปลายนิ้ว​ขาวผ่อง​ดุจ​หยก​ของ​ซินเอ๋อร์​

เมื่อ​รู้สึก​ถึงลิ้น​ร้อนผ่าว​บน​ปลายนิ้ว​ตน​ ซินเอ๋อร์อด​ร้อง​อย่าง​ตกใจ​ออกมา​ไม่ได้​ ก่อน​คิด​ชัก​มือ​กลับ​ไป

แต่​มือ​ใหญ่​คล้าย​เหล็กกล้า​ของ​ชายหนุ่ม​ กุมมือ​เธอ​ไว้​แน่น​ แม้จะไม่ได้​ทำให้​เธอ​บาดเจ็บ​ แต่กลับ​รัด​มือ​ของ​เธอ​ไว้​จน​ขยับ​ไม่ได้​

เห็น​เช่นนั้น​ เวลานี้​ซินเอ๋อร์​จึงเขินอาย​ จน​อด​มอง​ค้อน​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​อย่าง​ขวยเขิน​ไม่ได้​ ก่อน​เอ่ย​ออดอ้อน​

“เซวียน​ ห้าม​ทำ​เช่นนี้​”

“ฮ่า ๆ ผู้ใด​ให้​เจ้าหอม​หวาน​ น่า​กลืน​กิน​เช่นนี้​ ทำให้​ข้า​มอง​จน​ใจเต้น​แรง​ หาก​เป็นไปได้​ อยาก​กลืน​เจ้าเข้าไป​”

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เอ่ย​คำ​นี้​อย่าง​ตรงไปตรงมา​ จน​ซินเอ๋อร์​ที่​ได้ยิน​ก้มหน้า​ลง​ต่ำ​อย่าง​เขินอาย​ และ​ไม่กล้า​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ชายหนุ่ม​อีก​

เพราะ​ดวงตา​ของ​ชายหนุ่ม​ร้อนแรง​ คล้าย​สัตว์ร้าย​หิวโซ​ตัว​หนึ่ง​ต้อง​การกลืน​กิน​เธอ​

เห็น​เช่นนั้น​ ซินเอ๋อร์​ทั้ง​เขินอาย​และ​ขลาดกลัว​ใน​ใจ

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​เขินอาย​ของ​ซินเอ๋อร์​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เริ่ม​จะรู้สึก​ว่า​ตน​เลวทราม​ ราวกับ​อันธพาล​

แต่​แล้​วจะ​เป็น​เช่นไร​

ชายหนุ่ม​ทุกคน​ต่าง​ชื่นชอบ​เล่นลูกไม้​ต่อหน้า​หญิง​ที่​ตน​ชอบ​มิใช่หรือ​!

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​คิด​อย่าง​มีความสุข​ใน​ใจ

และ​เขา​ทำ​เช่นนี้​ก็​มีเหตุผล​

ตั้งแต่​เขา​บอก​กับ​ซินเอ๋อร์​ หนึ่ง​เดือน​ให้หลัง​จะพา​เธอ​เข้า​วัง​ อารมณ์​ของ​เธอ​ดู​กังวลใจ​อยู่​ตลอดเวลา​

เขา​รับรู้​ถึงความกังวล​และ​หวาดหวั่น​ของ​เธอ​ ดังนั้น​จึงปลอบโยน​ชี้แนะ​ไม่หยุด​ แต่​ซินเอ๋อร์​ยัง​กังวล​อย่าง​มาก​

โดยเฉพาะ​ตอนนี้​ ดังนั้น​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​จึงเปลี่ยน​วิธีการ​ เพื่อ​เบี่ยงเบน​ความสนใจ​ของ​เธอ​

“ซินเอ๋อร์”​

ชายหนุ่ม​เอ่ย​ขึ้น​เบา​ๆ

เมื่อ​ได้ยิน​ ซินเอ๋อร์อด​เงยหน้า​ขึ้น​สบ​ดวงตา​ดำขลับ​ของ​ชายหนุ่ม​ไม่ได้​

ไม่รู้​สายตา​มีปัญหา​หรือ​เพราะเหตุใด​ ดวงตา​ของ​ชายหนุ่ม​เวลานี้​จึงมืดมิด​ ลึกล้ำ​ดุจ​ยามค่ำคืน​ และ​แฝงด้วย​ประกาย​อัน​งดงาม​ ทำให้​คน​อด​ตกอยู่ในภวังค์​นั้น​จน​ไม่อาจ​ถอนตัว​

และ​ใบหน้า​หล่อเหลา​ที่​เข้ามา​ใกล้ชิด​ด้านหน้า​นั้น​

โค้ง​เว้า​ชัดเจน​ หล่อเหลา​ดุจ​เทพ​เซียน​ โดดเด่น​สง่างาม ทำให้​คน​มิอาจ​ละสายตา​ และ​ใจเต้น​แรง​

เห็น​เช่นนั้น​ ซินเอ๋อร์​อด​ใจเต้น​ ‘ตึก​ตัก​ตึก​ตัก​’ อย่าง​ผิดจังหวะ​ และ​หู​ได้ยิน​เสียงแหบ​พร่า​ของ​ชายหนุ่ม​ดัง​ขึ้น​มา

“ข้า​ดีใจ​ยิ่งนัก​”

ขณะ​ชายหนุ่ม​เอ่ย​คำ​นี้​ ไม่เพียง​บน​ใบหน้า​ แววตา​ และ​สีหน้า​จะอ่อนโยน​มีความสุข​เกิน​บรรยาย​ ทั้งหมด​นี้​แสดงถึง​ความดีใจ​ ตื่นเต้น​ และ​ความสุข​ของ​เขา​

เห็น​เช่นนั้น​ ซินเอ๋อร์​อด​ใจเต้น​ไม่ได้​ ก่อน​ดวงตา​จะอ่อนโยน​ลง​ พร้อม​ยก​ยิ้ม​ที่​มุมปาก​

“เซวียน​ ข้า​เอง​ก็​ดีใจ​เช่นกัน​!”

รอยยิ้ม​นี้​ของ​สาวน้อย​ ดุจ​ดอก​เหมย​ที่​เพิ่ง​เบ่งบาน​ใน​เดือน​สิบสอง​ อ่อนช้อย​สะดุดตา​

เห็น​เช่นนั้น​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​หวั่นไหว​ใน​ใจ จน​อด​ยื่นมือ​ประคอง​แก้ม​ของ​ซินเอ๋อร์​ ก่อน​ลูบไล้​ผิว​เบา​ๆ ไม่ได้​

เมื่อ​รู้สึก​ถึงผิว​ที่​เนียน​นุ่ม​อย่าง​เหลือเชื่อ​นั้น​ ทำให้​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ตัดใจ​ปล่อยมือ​ไม่ได้​ ก่อน​พลัน​ดีใจ​

เมื่อ​นึกถึง​สาวน้อย​ตรงหน้า​นี้​ตอบรับ​แต่งงาน​กับ​เขา​ ไม่นาน​จะเป็น​ภรรยา​ของ​เขา​ เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ตื่นเต้น​ใน​ใจอย่าง​มาก​

“ซินเอ๋อร์​ เจ้ารู้​หรือไม่​ ชีวิต​นี้​มีเจ้า ชีวิต​ข้า​จึงเติมเต็ม​ เพียง​มีเจ้าอยู่​ข้าง​กาย​ ข้า​รู้สึก​มีความสุข​อย่างยิ่ง​!”

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​พูด​พลาง​ใช้มือ​โอบ​ซินเอ๋อร์​เข้าสู่​อ้อมกอด​

เมื่อ​รู้สึก​ถึงร่างกาย​ของ​หญิงสาว​ใน​อ้อมกอด​ ทำให้​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เกิด​ความหวงแหน​ คิด​เพียง​ต้อง​ปกป้อง​คน​ตัวเล็ก​ใน​อ้อมกอด​ให้​ดี​ ชั่วชีวิต​นี้​รัก​ดูแล​เธอ​ ทะนุถนอม​เธอ​

สายตา​ที่​มอง​ซินเอ๋อร์​ เปี่ยม​ด้วย​ความหวงแหน​และ​รักใคร่​

ส่วน​ซินเอ๋อร์​ที่​ถูก​ชายหนุ่ม​กอดรัด​แน่น​ จะไม่รับรู้​ถึงความรัก​ของ​ชายหนุ่ม​ที่​มีต่อ​ตน​ได้​เช่นไร​!

เห็น​เช่นนั้น​ ซินเอ๋อร์​ซาบซึ้ง​ใน​ใจอย่าง​มาก​

เงยหน้า​มอง​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ ด้วย​แววตา​แฝงเขินอาย​และ​รักใคร่​ไม่เสื่อมคลาย​

ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​

“เซวียน​ ข้า​ก็​เช่นกัน​ มีท่าน​อยู่​ข้าง​กาย​ ข้า​รู้สึก​มีความสุข​อย่าง​มาก​!”

“ฮ่า ๆ เช่นนั้น​ จาก​วันนี้​เป็นต้นไป​ พวกเรา​จะไม่แยก​จากกัน​อีก​ จับมือ​กัน​ไปจน​แก่เฒ่า​”

เห​ลิ่งอวี้เซวียน​เอ่ยปาก​ทุก​คำ​ทุก​ประโยค​อย่าง​แผ่วเบา​

แต่​คำสัญญา​ใน​คำพูด​ของ​เขา​ กลับ​หนักแน่น​และ​จริงจัง​

มือ​ใหญ่​ที่​จับมือ​ซินเอ๋อร์​ ก็​ค่อยๆ​ ผสาน​เข้ากับ​นิ้ว​ของ​เธอ​

เมื่อ​เห็น​มือ​ใหญ่​และ​มือ​เล็ก​เกาะกุม​กัน​แน่น​ ซินเอ๋อร์​อบอุ่น​หัวใจ​

ก่อน​อด​มอง​ชายหนุ่ม​พร้อม​พยักหน้า​อย่าง​จริงจัง​ไม่ได้​

“ชีวิต​นี้​ เพียง​ท่าน​ไม่ทอดทิ้ง​ข้า​ ข้า​จะไม่ไปจาก​ท่าน​เด็ดขาด​!”

เสียง​ซินเอ๋อร์​แผ่วเบา​ แต่​เมื่อ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​ได้ยิน​กลับ​เปี่ยม​ไปด้วย​ความหมาย​

“ฮ่า ๆ ตกลง​ ซินเอ๋อร์​ ข้า​จะจำคำพูด​นี้​เอาไว้​ ชั่วชีวิต​นี้​เจ้าจงทำหน้าที่​นาย​หญิง​ของ​วัง​เห​ลิ่ง​อย่าง​สบายใจ​ อยู่​ข้าง​กาย​ข้า​ไปชั่วชีวิต​ จากนั้น​ให้กำเนิด​บุตรชาย​บุตรสาว​ให้​แก่​ข้า​ ไม่แยก​จากกัน​ชั่วชีวิต​!”

พอ​เอ่ยถึง​ตรงนี้​ มือ​ใหญ่​ของ​เห​ลิ่งอวี้เซวียน​กุมมือ​ซินเอ๋อร์​แน่น​

ทั้งสอง​สบตา​กัน​อย่าง​เปี่ยม​ไปด้วย​ความรัก​

…………………………………………………………………………………..