ตอนที่ 1486 จิตใจโหดเหี้ยม ลงมือก็เหี้ยมโหด

โฮ่วเซิ่งหนานยังไม่รู้ว่าอดีตภูมิหลังที่น่ารังเกียจของตัวเองถูกฉีกเปิดออกแล้ว เธอเกลียดจ้าวเหมยมาก แต่เวลานี้ก็ไม่มีหนทางที่จะรับมือนังแพศยานี้ได้ ฮวาเซี่ยไม่ใช่ที่ของเธอ แม้แต่ลูกน้องที่ใช้งานได้ก็ยังไม่มี

โฮ่วเซิ่งหนานคิดไปคิดมาก็นึกถึงพอล อีกอย่างเธอเองก็กระหายเหลือเกินจึงตอบตกลงตามคำเชิญของพอล

……

สองหนุ่มสาวเสพสุขร่วมกัน ความสุขพรั่งพรูเอ่อล้นต่างถอนหายใจอย่างพึงพอใจ

“พอล เรื่องที่ฉันพูดกับนายต้องรีบหน่อยแล้ว”

โฮ่วเซิ่งหนานเอนกายพิงเตียง จุดบุหรี่ พ่นควันออกมาอย่างงามสง่า ใบหน้าของเธอที่ไม่ยอมล้างเครื่องสำอางแม้ตอนทำเรื่องอย่างว่า อยู่ภายใต้ควันมองดูแล้วกลับไม่ได้น่าเกียจขนาดนั้น

พอเห็นท่วงท่าการสูบบุหรี่ของโฮ่วเซิ่งหนาน ก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ติดมันอย่างสิ้นเชิง ไม่แปลกใจเลยที่เสียงของเธอจะแหบพร่าขนาดนั้น

พอลก็จุดบุหรี่เช่นกัน พ่นควันไปพร้อมกับโฮ่วเซิ่งหนาน เหล่มองและยิ้มอย่างชั่วร้าย “รีบทำไม นั่นคือเล็กพริกขี้หนู หากเอาคำพูดของชาวฮวาเซี่ยมาพูดก็คือ ใจร้อนก็กินซาลาเปาร้อน ๆไม่ได้”

“เอาเป็นว่านายต้องเร่งมือหน่อย นั่นก็แค่สาวงามตัวเล็ก ๆ ฉันไม่เชื่อว่านายจะไม่ใจเต้น” โฮ่วเซิ่งหนานไม่พอใจอยู่บ้าง ผู้ชายมักจะเป็นแบบนี้ พอได้เข้าปากก็ไม่คิดจะทำงานแล้ว เชอะ จะมาดูถูกเธอไม่ได้ง่าย ๆหรอกนะ

โฮ่วเซิ่งหนานมองไปที่พอลแวบหนึ่ง ยิ้มอย่างมีเลศนัย “พอล นายอย่ามาแสร้งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ตบตาฉันเลย นายก็รู้ว่าฮวาเซี่ยคือที่ของฉัน หากต้องการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่มหาวิทยาลัยเมืองหลวง ก็ใส่ใจธุระของฉันหน่อย”

สีหน้าท่าทางของพอลเปลี่ยนเล็กน้อย…ตอแหลทั้งเพ!

สมัยแรก ๆที่อยู่ต่างประเทศ นังแพศยานี่ยังขอร้องเขาให้ขึ้นเตียงด้วยอยู่เลย

ตอนนี้กลับกันคาดไม่ถึงว่าจะกล้าข่มขู่เขาด้วย?

ถึงแม้ว่าพอลจะโกรธมาก แต่ก็รู้ว่าอยู่ใต้อำนาจเขาแล้วก็ต้องก้มศีรษะ ทันใดนั้นเขาก็พลิกตัวและกดร่างของโฮ่วเซิ่งหนานลงแล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “วางใจได้ ฉันจะลืมสิ่งที่เธอบอกฉันได้อย่างไร แน่นอนว่าฉันจะต้องทำให้ยัยพริกขี้หนูนั่นมาอยู่ในมือให้ได้ พวกไฟซาลรอจนทนไม่ไหวนานแล้ว”

โฮ่วเซิ่งหนานยกมุมปากโค้งขึ้นแสดงท่าทีพอใจ และไม่ปฏิเสธพอล พูดเสียงหอบว่า “ฉันดูแลคุณมากพอแล้ว ยัยเด็กนั่นเป็นสาวบริสุทธิ์ นายลองแล้วก็อย่าลืมให้ไฟซาลเอาไปขายทางฝั่งเขาล่ะ”

ไฟซาลเป็นเจ้าชายของประเทศใดประเทศหนึ่งในตะวันออกกลาง อย่าคิดว่าเจ้าชายคนนี้มาจากตระกูลสูงส่ง เจ้าชายส่วนใหญ่ในโลกที่ไหนมีมากที่สุด?

ถ้าไม่ใช่ตะวันออกกลางแล้วจะเป็นที่ไหนได้ แค่คลำไปมั่ว ๆก็คว้าเจอเจ้าชายเจ้าหญิงแล้ว ไฟซาลเป็นหนึ่งในเจ้าชายประเภทผักกาดขาวที่หาง่ายพวกนั้น และเจ้าหมอนี่ก็เป็นคนที่จิตใจโหดเหี้ยม ลงมือก็เหี้ยมโหด ในประเทศของเขาเองก็มีบทบาทความโหดไม่เบา โฮ่วเซิ่งหนานวางแผนการชั่วร้ายอยากให้ผู้ชายแบบนี้จัดการเหมยเหมย

หัวใจของพอลนึกหวาดกลัว นึกระแวงโฮ่วเซิ่งหนานขึ้นมา จิตใจของผู้หญิงคนนี้โหดร้ายเกินไป วันหลังเขาต้องระมัดระวังตัวหน่อยแล้ว

สำหรับเหมยเหมย ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นใจสาวงามตัวน้อยคนนี้มาก แต่ใครให้สาวงามตัวน้อยคนนี้ทำให้โฮ่วเซิ่งหนานไม่พอใจกันล่ะ!

ใจเขาอยากจะช่วยแค่ไหนก็สุดวิสัยที่จะช่วยได้!

หลังจากผ่านไปหลายวัน เหมยเหมยก็พาฉีฉีเก๋อไปที่มุมฝึกภาษาอังกฤษ ครั้งนี้ไม่ได้เจอโฮ่วเซิ่งหนานแต่กลับเจอกับพอล ผู้ชายคนนี้เป็นชายชู้ของโฮ่วเซิ่งหนาน เหมยเหมยไม่มีทางรู้สึกดีด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่แม้แต่อยากจะสนใจเขาด้วยซ้ำ

พอลที่ได้รับคำชี้แนะจากโฮ่วเซิ่งหนานก็ทำตัวเป็นแมลงวันตอมหึ่ง ตามวอแวเหมยเหมยไม่เลิก

“คุณคนสวย พวกเราเป็นเพื่อนกันได้ไหม?” ใบหน้าของพอลเผยรอยยิ้มบางที่ทำให้คนหลงใหลได้ ดวงตาสีฟ้าเหมือนน้ำทะเลลึก จมูกโด่งสุดเซ็กซี่ราวกับเทพเจ้ากรีกก็ไม่ปาน

พอลฉีกยิ้มแบบที่เขาคิดเอาเองว่ามีเสน่ห์ดึงดูดมากที่สุด มองเหมยเหมยด้วยสายตาหวานซึ้ง เขามั่นใจเป็นอย่างมาก ว่าสาวน้อยคนงามจะต้องหนีไม่พ้นแผนหนุ่มรูปงามแน่นอน

เมื่อก่อนเด็กสาวพวกนั้นก็ถูกโน้มน้าวให้ขึ้นเตียงแบบนี้แหละ

“ฉันไม่คิดอยากเป็นเพื่อนกับนาย ขอความกรุณาหลบไปด้วย!” เหมยเหมยใบหน้าเย็นชา

…………………………………………..

 ตอนที่ 1487 หลบไปให้ไกลๆหน่อย

พอลหน้าแตกเพล้งอย่างคาดไม่ถึง

หรือว่าเมื่อเช้าเขาไม่ได้ล้างหน้าให้สะอาด?

หรือว่าโกนหนวดเคราสะอาดเกินไป?

“คุณหนูจ้าวเหมย ฉันตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น กรุณา…”

พอลไม่คิดจะยอมแพ้ง่าย ๆ มองเหมยเหมยอย่างหลงใหล นี่ไม่ใช่การแสดงอย่างแน่นอน สาวฮวาเซี่ยที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา สวยราวกับนางฟ้าเหนือกว่าคนทั่วไป แต่กลับมีเสน่ห์น่ารักแบบธรรมชาติ ทำให้เขาคิดแค่อยากจะกดผู้หญิงคนนี้ไว้ใต้ร่างเขาแล้วบดขยี้อย่างทารุณ…

เหมยเหมยรู้สึกถึงแรงปรารถนาอย่างชัดเจนในดวงตาของชายคนนี้ ความขยะแขยงจุกอยู่ที่อก ช่างสมกับเป็นชายชู้ของโฮ่วเซิ่งหนานจริง ๆ ช่างเหมือนกันไปหมดทุกอย่าง

“ไปให้พ้น!” เหมยเหมยตวาดเสียงสูง ดึงดูดความสนใจจากคนรอบข้างให้หันมาดู ถังม่านลี่ก็รวมอยู่ด้วย

เธอแอบตามพวกเหมยเหมยมา ผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยจิตใจที่จะแสวงหาความก้าวหน้า แน่นอนว่าจิตใจที่ต้องการแสวงหาความก้าวหน้านั้นเดินทางลัด แต่กลับไม่ใช่ทางที่ถูกที่ควร

เหมือนมามุมฝึกภาษาอังกฤษครั้งนี้ ถังม่านลี่มีความคิดที่จะผูกมิตรกับคนที่มีฐานะสูงกว่า เธอเคยได้ยินมาบ้างว่า ทุกหนแห่งของต่างประเทศเต็มไปด้วยขุมทรัพย์ ขอเพียงแค่สามารถออกจากประเทศได้ วันหลังก็จะมีชีวิตสุขสบายที่ใคร ๆต่างอิจฉา

เงินทุนรัฐบาลแม้กระทั่งคิดเธอยังไม่กล้าคิด ดังนั้นถังม่านลี่จึงนึกถึงทางลัด หาสามีต่างประเทศ

แน่นอนว่าระหว่างนั้นเธอต้องพัฒนาทักษะในการพูด แบบนี้ต่อให้ออกนอกประเทศแต่ถ้ามีทักษะติดตัว โอกาสถูกสงวนไว้สำหรับผู้ที่เตรียมพร้อมเสมอ!

ถังม่านลี่เห็นพอลครั้งแรกก็ตกหลุมรักเข้าแล้ว…หัวใจเต้นแรงตุบตับ…

หล่อจังเลย!

แต่ที่ทิ่มแทงใจเธอก็คือ ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้กลับเอาอกเอาใจนังแพศยาจ้าวเหมย!

และนังแพศยานี่กลับยังวางท่าเสียด้วย ถุย!

นังจิ้งจอกหน้าไม่อาย!

ถังม่านลี่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้น แล้วเดินเข้าไปใกล้โดยไม่รู้ตัว ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งรู้สึกว่าพอลหล่อมาก หน้าตาดีกว่าผู้ชายผอม ๆในฮวาเซี่ย โดยเฉพาะดวงตาสีฟ้าและผมสีบลอนด์ของเขามีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าดาราต่างชาติในภาพยนตร์เสียอีก

เธอกดหน้าอกตัวเองแน่น หัวใจเต้นเหมือนจะกระดอนออกมาพลางมองพอลอย่างหลงใหล หวังเพียงแค่ว่าคนที่พอลสารภาพรักในตอนนี้จะเป็นเธอ เธอจะพยักหน้ารับโดยไม่ลังเล หากสามารถแต่งงานกับสามีชาวต่างชาติเช่นนี้ได้ เกรงว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเองยังต้องอิจฉาเธอด้วยซ้ำ!

พอลไม่เชื่อว่าเหมยเหมยจะไม่รู้สึกอะไรกับตัวเองเลยสักนิด เขาอยู่ที่ฮวาเซี่ยมาสองปีกว่าก็คว้าหัวใจของสาวเล็กสาวใหญ่ได้เป็นจำนวนไม่น้อย และยังรู้ว่าหนุ่มฝรั่งหน้าตาดีผมบลอนด์และดวงตาสีฟ้าอย่างเขาเป็นที่นิยมมากที่สุดในฮวาเซี่ย แทบไม่มีสาวฮวาเซี่ยคนไหนต้านทานเสน่ห์ของเขาได้

จ้าวเหมยเธอจะต้องแสร้งทำเป็นสงวนท่าทีไว้แน่นอน!

ผู้หญิงฮวาเซี่ยไม่ดีก็ตรงนี้ หัวโบราณเกินไป ไม่เปิดเผยเท่าสาวญี่ปุ่น!

พอลฉีกยิ้มกว้างขึ้น คิดไปเองว่าตัวเองมีเสน่ห์ถึงขีดสุด ยื่นมือไปหาเหมยเหมย “ฉันขอเชิญเธอมาเต้นรำลาตินแดนซ์ด้วยกันได้ไหม…”

“เพี๊ยะ”

เหมยเหมยฟาดแส้ลงใบหน้าอันหล่อเหลาของพอล ครึ่งขวาของใบหน้าและลำคอมีคราบเลือดรอยแผลปรากฏขึ้น

“อยู่ให้ห่าง ๆฉันไว้เลย หากขยับไม้ขยับมือขยับขาอีกล่ะก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแล้วกัน!” เหมยเหมยก่นด่าด้วยความโกรธพลางถือแส้ยาวในมือ เหยียนหมิงซุ่นบอกให้เธอนำติดตัวไปด้วยเมื่อออกไปข้างนอก

สีหน้าของพอลเปลี่ยนไปมาก ความอ่อนโยนหวานเยิ้มดั่งน้ำผึ้งนัยน์ตาของเขาหายไป แล้วแทนที่ด้วยความเย็นชา

ไม่รู้ฤทธิ์เดชของชนชาติผิวเหลืองซะแล้ว ขนมปังปิ้งไม่จำเป็นต้องกินกับไวน์ชั้นดี ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษเขาว่าไม่รู้จักถนอมหยกก็แล้วกัน!

เขายิ้มอีกครั้งอย่างรวดเร็ว น่าหลงใหลเสียยิ่งกว่าเมื่อครู่อีก “ฉันก็แค่ชื่นชมคุณหนูจ้าวก็เท่านั้นเอง คิดอยากจะเชิญเธอมาเต้นรำก็เท่านั้น ทำไมคุณหนูจ้าวต้องลงไม้ลงมือกันด้วย?”

คนที่มุงรายล้อมหลายคนรู้จักพอล ทุกคนประทับใจครูต่างชาติที่กระตือรือร้นคนนี้ พอตอนนี้เห็นเหมยเหมยทำร้ายพอล เพื่อนผู้ชายยังพอจะปล่อยผ่านไป แต่เพื่อนผู้หญิงบางคนกลับไม่ทำแบบนั้นเอาแต่ตำหนิเหมยเหมย เสียงพูดคุยก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ

………………………………………….