หลี่จ้านทำท่าเก้อเขินที่จะเปิดปากพูด พร้อมซุกอยู่ที่โซฟาไม่พูดจา

หลี่จิ้งชักจะร้อนรนใจแล้ว นี่ไม่ใช่กำลังลีลากับเธอเหรอ?

“ลูกพูดสิ?” หลี่จิ้งขาดก็แต่ตะคอกใส่เขาแล้ว

หลี่จ้านดึงหลี่จิ้งมานั่งที่ข้างกายตัวเอง พร้อมกอดไหล่หลี่จิ้งไว้ “แม่ครับ แม่รู้มั้ยครับว่าทำไมผมถึงหาแฟนไม่ได้สักที?”

“เพราะอะไร?” หลี่จิ้งนินทาอยู่ในใจ ถ้าเธอรู้ยังต้องให้เขามาพูดอีกเหรอ?

หลี่จ้านแกล้งทำเป็นเขินอายมาก “ช่างเถอะครับ”

“จะช่างได้ยังไง?” หลี่จิ้งเกือบจะโมโหจนลุกขึ้นมา เธอมองหน้าลูกชาย “มีอะไรต้องกระมี้กระเมี้ยนด้วย ลูกเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก ทำไมทำตัวเหมือนผู้หญิงเลย นี่ลูกยังเป็นลูกชายของแม่อยู่มั้ยเนี่ย?”

หลี่จ้านกะพริบตาปริบๆ ทำไมน้ำเสียงนี้ถึงได้เหมือนเหวินชิงขนาดนั้น?

หรือว่าเป็นสามีภรรยากันนาน นิสัยก็แพร่ได้ด้วย?

“รีบบอกมาว่าเป็นใคร” หลี่จิ้งค่อนข้างหงุดหงิด

ใกล้จะถูกหลี่จ้านทำเอาบ้าตายอยู่แล้ว

หลี่จ้านไม่ได้ลีลากับหลี่จิ้งต่อ รู้สึกพอประมาณแล้ว เดี๋ยวถ้าทำให้หลี่จิ้งร้อนรนใจจนโกรธเข้าจริงๆ มันก็ได้ไม่คุ้มเสียแล้ว เขาก้มหน้าจับจมูก “ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลหรอกครับ แม่ก็รู้จักอยู่ อีกอย่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวเราด้วย เธอเด็กกว่าผมนิดหน่อย……”

หลี่จิ้งคอยค้นหาข้อมูลเหล่านี้อยู่ในหัวสมอง คนเดียวที่สอดคล้องก็คือเฉินชือหานของตระกูลเฉิน ต่างก็รู้จักกัน มีความสัมพันธ์ที่ดีกับที่บ้าน เฉินชือหานเด็กกว่าหลี่จ้านนิดหน่อย……

เธอเบิกตากว้างมองหน้าลูกชาย ค่อนข้างช็อก และค่อนข้างตะลีตะลาน “ลูกหมายถึงเฉินชือหานเหรอ?”

เพราะในใจเหวินชิงคิดแต่อยากให้เฉินชือหานแต่งงานกับจงจิ่งห้าว

เธอจะไม่ตะลีตะลานได้ยังไง

หลี่จ้านมองสีหน้าแปลกประหลาดของหลี่จิ้งแล้วถาม “ผมชอบเธอไม่ได้เหรอครับ?”

หลี่จิ้งหันหน้าไปอีกทาง ถึงขั้นไม่กล้ามองหน้าลูกชาย “ก็ไม่ใช่ว่าไม่เหมาะสมหรอก”

“แล้วมันคืออะไรล่ะครับ?” หลี่จ้านแกล้งถามอย่างหน้าบึ้ง เหมือนถูกท่าทีของหลี่จิ้งทำร้ายจิตใจยังไงอย่างงั้น “เราสองคนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก เป็นคู่รักที่มีใจให้กันตั้งแต่เด็ก อีกอย่างความสัมพันธ์ของครอบครัวเราทั้งสองก็ดี ยิ่งไปกว่านั้นเธอตรงตามความต้องการของแม่ ภูมิหลังครอบครัวไม่ต้องให้ผมพูด แม่ก็รู้อยู่ว่าเหมาะสมกับฐานะครอบครัวเราแน่นอน อีกอย่างแม่ก็รู้จัก แม่เห็นเธอโตมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ถ้าผมสามารถได้เธอมาเป็นภรรยาไม่ดีเหรอครับ?”

ตอนที่หลี่จ้านกลับมาก็คิดดีแล้ว เขาจะต้องขัดขวางเหวินชิงแยกจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียน

เขาทำอะไรเหวินชิงไม่ได้ แต่เขามีความมั่นใจว่าจะพูดโน้มน้าวหลี่จิ้งได้ ขอแค่ถึงเวลาหลี่จิ้งเพื่อความสุขของเขาทะเลาะกับเหวินชิง……

เรื่องนี้ก็จะยังมีทางพลิกผัน

ถึงแม้นี่ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด แต่กลับเป็นสิ่งที่เขาสามารถทำได้

หลี่จิ้งยังไงก็คิดไม่ถึงว่าที่หลี่จ้านนานขนาดนี้หาแฟนไม่ได้เพราะในใจแอบซ่อนเฉินชือหานไว้

“ทำไมลูกไม่พูดเร็วกว่านี้หน่อย?” หลี่จิ้งพูดอย่างจนปัญญาสุดๆ

“พูดตอนนี้สายไปแล้วเหรอครับ?” หลี่จ้านแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจทำไมหลี่จิ้งถึงลำบากใจ เขาได้แกล้งพูดอีกว่า “แม่รู้สึกว่าเราสองคนไม่เหมาะสมใช่มั้ยครับ?”

หลี่จิ้งรีบอธิบาย “ไม่ใช่”

“งั้นเพราะอะไรครับ? ผมเคยตรวจสอบดูแล้วตอนนี้เฉินชือหานไม่มีแฟน ผมรู้สึกนี่เป็นโอกาสดีที่ผมจะสารภาพรัก เพราะฉะนั้น แม่ครับ แม่ก็ไม่ยอมช่วยผมเหรอครับ?” หลี่จ้านแกล้งทำหน้าผิดหวัง

หลี่จิ้งจะไม่อยากให้ลูกชายอยู่กับคนที่ชอบได้ยังไงล่ะ แต่ว่าตอนนี้เฉินชิงกับเหวินชิงต่างก็ตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าให้เฉินชือหานแต่งงานกับจงจิ่งห้าว

ตอนนี้หลี่จ้านโผล่มาบอกว่าชอบเฉินชือหาน เธอจะทำอะไรได้?

“เสี่ยวจี้ตอนนี้เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อน ชือหานมีคนจับจองแล้ว” หลี่จิ้งก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน ความสุขของลูกชายย่อมสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว

สมองของเธอทำงานอย่างรวดเร็ว อยากหาวิธีที่สามารถขัดขวางเหวินชิงกับเฉินชิงเจอ สามารถเก็บเฉินชือหานไว้ให้ลูกชายตัวเอง

แววตาของหลี่จ้านมืดมนเล็กน้อย มีคนจับจอง?

ก็คือไปทำให้ความสัมพันธ์ของคนอื่นแตกแยกแล้วตัวเองเสียบเข้าไป?

เขาหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ รู้สึกดูถูกพฤติกรรมแบบนี้สุดๆ

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกผู้ชายทำ

หลี่จ้านเสียใจต่อหน้าหลี่จิ้ง เขาก้มหน้าพร้อมเอามือสองข้างกุมหน้าไว้ เสียงอู้อี้ก้องออกมาจากซอกมือ ทำให้คนฟังแล้วมีเรื่องหนักอกหนักใจ “ผมเคยตรวจสอบแล้วว่าเธอไม่มีแฟน จะเป็นไปได้ยังไง? อีกอย่างผมเจอเธอก่อนแท้ๆ……”

หลี่จ้านเป็นดารา เคยแสดงละครไปไม่น้อย เวลาแสดงละครสามารถเข้าถึงบทบาทได้อย่างง่ายดาย อยากหลอกหลี่จิ้งเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

หลี่จิ้งคอยปลอบใจลูกชาย “แม่จะคิดหาวิธีแน่นอน”

ทันใดนั้นหลี่จ้านเงยหน้าขึ้นมามองหลี่จิ้ง “เธอถูกจับจองให้ใครครับ? ทำไมผมไม่รู้เรื่องเลย?”

หลี่จิ้งหลุบตาลง “แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แม่ก็แค่ฟังคุณนายเฉินพูดเฉยๆ”

หลี่จิ้งรู้ความสัมพันธ์ของหลี่จ้านกับจงจิ่งห้าว ถ้าเธอพูด หลี่จ้านจะต้องช็อกแน่นอน ที่จริงเธอก็มีความเห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกัน กลัวหลี่จ้านรู้ว่าเหวินชิงอยากให้เฉินชือหานแต่งงานกับจงจิ่งห้าว แล้วเขาจะเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง

ตามความสัมพันธ์ของเขากับจงจิ่งห้าว เขาสามารถทำแบบนั้นได้จริงๆ เธอไม่อยากลำบากลูกชายตัวเอง

หลี่จ้านจ้องมองหลี่จิ้งไว้ ที่จริงเขาอยากรู้ว่าหลี่จิ้งมีท่าทียังไงกับเรื่องที่เหวินชิงให้เฉินชือหานแต่งงานกับจงจิ่งห้าว จะฉวยโอกาสนี้สารภาพกับเขาหรือเปล่า แต่แล้วหลี่จิ้งกลับไม่ได้สารภาพเลย

เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ความคิดที่ไม่ว่าหลี่จิ้งหรือว่าเหวินชิงป้อนให้เขาล้วนคือ“ถึงแม้ลูกกับจิ่งห้าวจะคนละแซ่กัน แต่ลูกกับจงจิ่งห้าวเป็นพี่น้องกัน พวกเราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน”

ความคิดแบบนี้มันฝังลึกมากแล้ว แต่แล้ว คนที่เคยพูดคำพูดเหล่านี้กับเขากลับเปลี่ยนไป

พวกเขายังเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่เหรอ?