บทที่61อยากจะกอดเขา1

เธอโมโหแบบนั้นสายเกินไปแล้วความโกรธแค้นรุนแรงทำให้เธอไม่เสียดายอาลัยอาวรณ์ทั้งยังเดินไปอย่างไม่เกรงกลัวเลือกวิธีที่เถรตรงและได้ผลที่สุด

พรุ่งนี้ในมือของเธอก็จะมีรูปภาพมากมายของเซี่ยชีหรั่นและชายหนุ่มคนสนิทเธอจะต้องเชื่อฟังอย่างว่านอนสอนง่ายและก็ไม่กล้าเข้าใกล้เย่เชินหลินอีกแล้ว

มือของส้งซูหาวราวกับงูร้ายที่กำลังขยับมุ่งเข้ามาใกล้เซี่ยชีหรั่นทีละนิดทีละนิด

เธอร้องไม่ออกขยับไม่ได้ทำได้เพียงกะพริบตาปริบๆมองที่เขาถ่ายรูปทุกๆการกระทำของเธอเอาไว้การท่าทางของเขาทั้งน่ากลัวและโลภกระหาย

ทั่วทั้งร่างของเธอราวกับถูกโยนเข้าไปในอุโมงค์น้ำแข็งความรู้สึกสิ้นหวังปกคลุมไปทั่วเธอ

มีใครสามารถช่วยเธอได้บ้าง?จะมีใครช่วยเหลือเธอได้บ้าง?

ในตอนที่สิ้นหวังอย่างถึงที่สุดนั้นในหัวของเธอก็มีใบหน้าของเย่เชินหลินลอยออกมา

เย่เชินหลินเย่！เย่เชินหลิน！

นายไม่ได้ต้องการร่างกายของฉันมาโดยตลอดหรอ?ฉันจะยอมให้นายขอให้ไม่ให้ตายไปสภาพแบบนี้พอ

ฉันช่วยเธอจะต้องได้ยินเสียงเรียกหาของฉันช่วยฉันที！

ยังคงมีเพียงความคิดนี้เท่านั้นที่คงอยู่เธอจึงไม่ถึงกับสิ้นสติตายไปในทันที

ทว่าในใจของเธอกลับไม่เข้าใจอีกครั้งเย่เชินหลินช่วยเธอไว้ไม่ได้ใครก็ช่วยเธอเอาไว้ไม่ได้สักคน

ความบริสุทธิ์ของเธอทั้งผู้ชายคนนี้พยายามจะลงมือจัดการเธอตาของเขาแดงฉานเหมือนเลือดเหมือนกับเลือดของหมาป่าดุร้ายจ้องเขม็งมาที่เธอ

มือใหญ่ของเขายื่นมาทางร่างเธอ

ในตอนที่เธอสิ้นหวังที่สุดเสียงกดกริ่งประตูถี่ระรัวก็ดังขึ้นทำลายความเงียบลองของค่ำคืน

เสียงกดกริ่งประตูนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นเหมือนกับมีความหวังขึ้นมาทันทีการกระทำในมิส้งซูหาวก็หยุดลง

“ทำต่อไปฉันจะไปดูเอง！”เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงส้งหลิงหลิงดังมาจากประตูความอ่อนหวานน่ารักนั้นได้หายไปตั้งนานแล้วกลับเหลือเพียงธาตุแท้ที่ดุร้ายเหี้ยมโหด

ส้งซูหาวได้ยินคำสั่งของพี่สาวก็ยิ่งเร่งการกระทำในมือให้เร็วขึ้น

เขาใช้มือทั้งสองในการพยายามถอดกระโปรงของเซี่ยชีหรั่นออก

เขาเอามือออกจากปากของเธอเซี่ยชีหรั่นก็ร้องขอความช่วยเหลือสุดชีวิต“ช่วยด้วย！”

เธอกรีดร้องอย่างแรงทว่าเสียงกลับไม่ดังมีเพียงแค่คนในบ้านเท่านั้นที่ได้ยินเย่เชินหลินที่เดินไปในสวนก็คงจะไม่ได้ยินอยู่ดี

ส้งซูหาวปิดปากเธอไว้อีกครั้งเพิ่งจะปิดปากก็ได้ยินเสียงเรียกหวานๆของส้งหลิงหลิงดังมา

　　“เชินหลิน！คูณมาได้ยังไง？คุณรีบกลับไปเถอะวันนี้พวกเราเจอกันไม่ได้นะ”

นายหญิงส้งนายท่านส้งที่จริงแล้วก็ไม่ได้นอนหลับเสียงนี้ของส้งหลิงหลิงก็กำลังประกาศทุกๆคนว่าเย่เชินหลินมาแล้ว

ความหมายของเธอคือให้นายหญิงส้งนายท่านส้งมาทักทายเย่เชินหลินขณะเดียวกันก็ขอให้ส้งซูหาวรีบทำเวลา

“ฉันมาดูเธอ”

เย่เชินหลินเอ่ยอย่างเย็นชา

เทพลงมาโปรดจากฟ้าเย่เชินหลิงนั้นกลายเป็นผู้ช่วยชัวิตเซี่ยชีหรั่นไว้แล้ว

เธอที่กำลังตกอยู่ท่ามกลางความสิ้นหวังอันอัปยศทันใดนั้นก็เห็นความหวังเรี่ยวแรงในร่างกายก็ฟื้นคืนกลับมาไม่น้อย

ทว่าส้งซูหาวที่ได้ยินสัญญาณเตือนเป็นนัยก็ยิ่งโหดร้ายขึ้นการกระทำในมือก็รุนแรงมากขึ้น

　　“เชินหลินมาหรอ？ก็ไม่บอกล่วงหน้าสักหน่อยฉันกับป้าของเธอจะได้ต้อนรับดีๆ”ตอนที่รองประธานส้งออกมาต้อนรับก็พูดขึ้นอย่างเกรงใจ

“คุณลุงคุณป้ามารบกวนดึกขนาดนี้ขอโทษจริงๆครับ”

“เข้าใจเข้าใจจะหมั้นแล้วทั้งสองคนทำใจยากที่จะต้องตัวห่างไม่เหมือนปกติสินะ”คุณหญิงส้งหัวเราะพลันหน้าของส้งหลิงหลิงก็แดงขึ้นตะโกนกลับด้วยความเขินอาย“แม่！”

เย่เชินหลินยิ้มเต็มหน้าน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเกรงใจอยู่มากเอ่ยขึ้นเรียบๆ“ทำไมไม่เจอส้งซูหาวเลยคงไม่ได้แอบออกไปเที่ยวเล่นในคืนก่อนพี่สาวจะหมั้นหรอใช่ไหม?”

ส้งหลิงหลิงกำลังจะตอบก็ได้ยินเสียงตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากในห้องนั่งเล่นมือที่หยิบถ้วยชาของเย่เชินหลินแข็งที่

ท่าทางของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปได้ยินส้งหลิงหลิงบอกว่า“ไอ้เจ้าเด็กดื้อคนนั้นหลับไปแล้วปกติเรียกยังไงก็ไม่ตื่น”จากนั้นเขาก็รีบถาม“ได้ยินว่าเซี่ยชีหรั่นมาถึงที่นี่แล้วทำไมถึงไม่เจอเธอล่ะ?”

ครั้งนี้เป็นรอยยิ้มอ่อนของนายท่านส้งค่อยพูดขึ้นมา“เธอบอกว่าหลิงหลิงพามาให้เป็นน้องสาวใช่ไหม?เธฮหลับไปตั้งนานแล้ว”

เย่เชินหลินถือชาขึ้นก็กลับไปวางใหม่มองแค่ส้งหลิงหลิงแล้วพูดอย่างตั้งใจ“หลิงหลิงเธอช่วยฉันไปเรียกเธฮตื่นได้ไหม”

“นี่คงจะไม่ดีนะ?ทุกคนหลับหมดแล้ว”ส้งหลิงหลิงแย้งตอนนี้เธอสามารถต่อแต้มได้หนึ่งต่อหนึ่งแล้วรอน้องชายของเธอทำแผนสำเร็จแล้วปิดปากเซี่ยชีหรั่นแล้วต่อให้เรียกลงมาก็ไม่ต้องกลัวแล้ว

เย่เชินหลินขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจมีสีหน้าสงสัย

พออยู่ต่อหน้าว่าที่พ่อแม่ภรรยาแล้วเขาพูดอะไรก็ต้องไว้หน้าส้งหลิงหลิงบ้าง

เขากำลังจะพูดอีกครั้งแต่จะพูดต่อหน้านายหญิงส้งนายท่ายส้งก็พูดขึ้นอย่างนุ่มนวล“ผมต้องขอบคุณคุณลุงคุณป้าที่สอนผมกับหลินหลินดีขนาดนี้วันที่เธอไปอยู่บ้านตระกูลเย่ก็ปฏิบัติกับแม่ผมดีมากความเคยชินของแม่ผมเธอก็รู้ทุกอย่างแต่ว่าผู้หญิงคนนี้น่ะบางที่เพราะพรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเราหมั้นกันคงจะตื่นเต้นเลยลืมไปแม่ของผมไม่ได้เอาชุดให้เธอก็เลยนอนไม่หลับน่ะครับ”

สายตาของเขาหันกลับมาที่ส้งหลิงหลิงเพิ่มน้ำเสียงขึ้นด้วย“แม่ขอฉันสุขภาพไม่ดีฉันห่วงจริงว่าถ้าเธอนอนไม่หลับพรุ่งนี้คงไม่มีสติเรี่ยวแรงดังนั้นดึกขนาดนี้ยังจะยืนยันให้มารับเซี่ยชีหรั่นหลิงหลิงอย่าเสียเวลาเลย！”

คนตระกูลส้งต่างก็รู้ว่าเย่เชินหลินกำลังโกหกแต่เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นลูกกตัญญูแล้วก็ยิ่งไม่สะดวกที่จะเปิดเผย

หากครั้งนี้ส้งหลิงหลิงไม่รีบให้เรียกเซี่ยชีหรั่นออกมานั่นก็หมายความว่าเธอไม่ได้สนใจในสุขภาพร่างกายของแม่เขา