ตอนที่ 1: บันทึกวิญญาณ

ในห้องของหอพักชายของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง

“อากาศแบบนี้นี่ฆ่าฉันได้จริงๆ…” ไป่ เซหมินบ่นเบาๆ ขณะมองดูโลกผ่านหน้าต่าง

ฝนกำลังตกลงมาราวกับน้ำท่วมโลก เสียงหยดน้ำกระทบกระจกหน้าต่างทำให้รู้สึกผ่อนคลาย แต่เขาไม่เห็นคุณค่าของประโยชน์ที่ได้รับ

ในปีที่ผ่านมา สภาพอากาศของโลกกลายเป็นเรื่องไร้สาระ จากวันหนึ่งไปอีกวันหนึ่ง จู่ๆ ทะเลทรายก็เต็มไปด้วยพายุหลากชนิด และเสาของโลกอย่างน้ำแข็งก็เริ่มละลาย เนื่องจากอุณหภูมิที่สูง อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ทั้งหมด

แม้ว่าสถานที่น้ำแข็งอย่างแอนตาร์กติกาจะเริ่มละลายในชั่วข้ามคืน แต่วันรุ่งขึ้นอุณหภูมิก็ลดลงอีกครั้ง ทำให้ทุกอย่างกลายเป็นน้ำแข็ง

นักวิทยาศาสตร์ไม่มีทางอธิบายปรากฏการณ์นี้ได้ อย่างไรก็ตาม ผลที่ตามมานี้ ประเทศหลักๆ ของโลกได้บังคับประเทศเล็กๆ ที่เหลือให้ระมัดระวังเรื่องมลพิษ โดยระบุว่าทุกอย่างเกิดขึ้นจากการทำงานผิดพลาดในชั้นป้องกันของโลก

แม้ว่าดวงอาทิตย์จะส่องแสงจ้า ผู้คนก็ถือร่มไว้ในมือเสมอ โดยเกรงว่าพายุจะเกิดกะทันหัน

“แค่นี้ยังไม่พอ ฉันต้องออกไปทำงานท่ามกลางพายุร้ายนี่อีก…” ไป่ เซหมิน ถอนหายใจกับตัวเองและหันกลับมามองหาเสื้อผ้าที่อุ่นกว่านี้จากตู้เสื้อผ้า

ไป่ เซหมิน เป็นเพียงนักเรียนอายุ 20 ปีธรรมดา พ่อของเขาเป็นข้าราชการตัวเล็กที่ไม่มีอำนาจ และแม่ของเขาสอนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนประถม

ในทางกลับกัน เมื่อเขายังอายุได้ 12 ขวบ แม่ของเขาพาสาวสวยที่อายุน้อยกว่าเขา 3 ปีกลับบ้าน เธอชื่อเมิ่งฉี พ่อแม่ของเธอเสียชีวิต ทิ้งเธอไว้ตามลำพังเพราะไม่มีสมาชิกในครอบครัวคนอื่นต้องการดูแลเธอ

แม่ของเขา ซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของแม่ของเมิ่งฉี ตัดสินใจที่จะดูแลเด็กผู้หญิงคนนั้น ตั้งแต่นั้นมา ทั้ง 4 คนก็อยู่ด้วยกันและปัจจุบันเมิ่งฉี เป็นนักเรียนที่โรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง เธอจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยที่ไป่ เซหมินเรียน ในปีหน้า

ขณะที่ ไป่ เซหมินกำลังค้นหาเสื้อผ้าของเขา โลกทั้งโลกดูเหมือนจะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เมื่อหลายสิ่งหลายอย่างเริ่มเคลื่อนออกจากที่ของพวกมัน เขาจับตู้ไว้แน่นอย่างรวดเร็ว ป้องกันไม่ให้มันพังทลายลงมาบนร่างกายของเขาและบดขยี้เขา

ไป่ เซหมินรู้สึกแปลก ๆ ในตัวเขาราวกับว่าเขาถูกต่อยเข้าที่ท้องอย่างแรง ทำให้ลมพัดออกจากตัวเขา ใบหน้าของเขาซีดและเขาอยากจะอาเจียน เขาแทบจะกลั้นตัวเองไม่อยู่

ผ่านไปประมาณ 10 วินาที ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ

สิ่งต่าง ๆ หยุดเคลื่อนไหว ภาพวาด 2-3 ภาพที่ได้รับการช่วยชีวิตจากการล้มลงกับพื้นไม่ได้ขู่ว่าจะตกลงมาอีกต่อไป และได้ยินเสียงฝนที่ตกลงมาอย่างดุเดือดอีกครั้ง

ความรู้สึกสำลักและหายใจไม่ออกที่ไป่ เซหมิน รู้สึกได้หายไปครู่หนึ่งและความหนาวเย็นที่พัดผ่านหน้าต่างที่แตกสลายก็โอบกอดร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถกังวลเกี่ยวกับความหนาวเย็น ฝน หรือแผ่นดินไหวครั้งก่อนได้อีกต่อไป

[เรคคอร์ดของวิญญาณ มาถึง ดาวโลกแล้ว คุณสามารถดูหน้าต่างสถานะของคุณได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ครั้งแรก หน้าต่างจะเปิดขึ้นเพื่อทดสอบมัน]

“…นี่คืออะไร…?” เขาพึมพำกับตัวเอง ขณะอ่านข้อความสีเขียวแปลก ๆ ที่ปรากฏบนดวงตาของเขา

[ไป่ เซหมิน–

ระดับ: 0

เผ่าพันธุ์: มนุษย์

งาน: ไม่มี

ยศ: ไม่มี

ความแข็งแกร่ง: 12 (10) / ความว่องไว: 11 (10) / สุขภาพ: 10 (10) / ความอึด: 10 (10) / มานา: 109 (0) / เวทมนตร์: 109 (10)]

ร่างกายของไป่ เซหมิน ผอมเพรียว แต่ภายใต้เสื้อผ้าของเขามีกล้ามเนื้อที่สวยงามซ่อนอยู่ เนื่องจากการทำงานและการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องของเขา เมื่อพิจารณาว่าจำนวนในวงเล็บที่แสดงในหน้าต่างสถานะเป็นพื้นฐานของมนุษย์ปกติ สภาพร่างกายของเขาค่อนข้างดี

“นี่มันมายากลหรือเปล่า…?” เขามองดูความวิเศษณ์ด้วยดวงตาเบิกกว้าง

มายากล! องค์ประกอบคลาสสิกของภาพยนตร์แฟนตาซีและไลท์โนเวล! ตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะมีหน้าต่างแปลก ๆ ปรากฏขึ้น ซึ่งดูเหมือนจะแสดงความสามารถทางกายภาพของเขา แต่เวทมนตร์ของคุณสมบัติก็ปรากฏบนหน้าเขาด้วย!

“น่าสนใจ… คิดว่าฉันจะได้พบกับมนุษย์ที่มีความสามารถด้านเวทย์มนตร์สูงทันทีที่ฉันมาถึงโลกเบื้องล่างนี้”

เสียงที่เย้ายวน ขี้เล่น และแม้แต่เสียงที่ไร้เดียงสาเล็กน้อยดังมาจากข้างหลังเขา ขัดขวางไม่ให้เขาคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ไป่ เซหมิน หันกลับมาเพียงเพื่อจะตะลึง

หญิงสาวสวยคนหนึ่งที่สามารถยั่วยุให้เกิดสงครามระหว่างประเทศ ได้อยู่ที่นั่น เมื่อเห็นได้ชัดว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นมาก่อน ผิวของเธอเป็นสีขาวซีดไม่มีข้อบกพร่องใดๆ และดูเหมือนเรืองแสงได้ในตอนนี้ ตรงกันข้ามกับผมสีดำของเธอที่ร่วงหล่นลงมาที่ก้นหลังของเธอราวกับน้ำตก ดวงตาของเธอเป็นสีแดงโดดเด่นที่ส่องประกายราวกับทับทิมที่สวยงาม 2 เม็ด เดรสสายเดี่ยวสีดำโอบส่วนโค้งเย้ายวนเย้ายวนของเธอ แนบแน่นกับร่างกายของเธอ เผยให้เห็นเพียงแขนเรียวทั้งสองของเธอและขาเรียวยาวอีกสองข้างของเธอ ที่อาจทำให้แม้แต่นักบุญก็น้ำลายสอ

ไป่ เซหมินไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาทั้งชีวิต ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่เพียงแต่มีออร่าที่เย้ายวนและมีเสน่ห์เท่านั้น แต่ยังมีการแสดงออกที่ไร้เดียงสา ซึ่งดูเหมือนจะไม่เข้ากับร่างกายของเธอด้วย

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะสามารถขออะไรได้ เสียงและเสียงร้องมากมายจากภายนอกทำให้ร่างกายของเขาขยับไปที่หน้าต่างตามสัญชาตญาณเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ภายนอกนั้น โลกทั้งใบที่เขารู้ว่ามันได้เปลี่ยนไปแล้ว และสิ่งที่ตาของเขาเห็นในตอนนี้ไม่ใช่สิ่งเดียวกับที่เขาเห็น เมื่อไม่กี่นาทีก่อนอีกต่อไป

ผู้คนต่างวิ่งไปทุกที่ กรีดร้องและขอความช่วยเหลือ ขณะที่พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหนีจากผู้อื่น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือมีคนจำนวนมากที่กินคนอื่น ราวกับว่าพวกเขาเป็นสัตว์ร้าย

“ช่วยด้วย!”

หญิงสาวสวยคนหนึ่งวิ่งหนีสุดชีวิต ขณะที่เธอมองไปข้างหลัง ถอยห่างจากคนแปลกหน้าเหล่านั้นให้มากที่สุด เธอสะดุดก้อนหินและล้มลงกับพื้น

“ระวัง!” ไป่ เซหมินตะโกนโดยไม่รู้ตัว

น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว

หนึ่งในคนแปลกหน้าเหล่านั้น ปากของพวกมันที่เปื้อนเลือด มันจับหญิงสาวที่ล้มลงและกัดแขนของเด็กสาวคนหนึ่งอย่างดุเดือด ทำให้เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“ช่วยฉัน!” เด็กสาวกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ขณะที่เธอพยายามปลดปล่อยตัวเอง สีหน้าของเธอช่างน่าสมเพชเสียจริง น่าเสียดายสำหรับเธอ ไม่มีใครที่วิ่งเข้าไปยุ่งกับเธอได้ เนื่องจากพวกเขาหมกมุ่นอยู่กับการพยายามช่วยชีวิตตนเองมากเกินไป ในไม่ช้าร่างกายของเธอก็หยุดเคลื่อนไหว

อย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา เด็กผู้หญิงก็ลุกขึ้นยืนและเริ่มเดินโซเซอย่างช้าๆ ขณะที่เธอไล่ตามเสียงนั้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผิวของไป่ เซหมิน ก็ซีดเผือด ในขณะที่เขาตระหนักในทันใดว่าสัตว์ประหลาดเหล่านี้มีลักษณะเหมือนกับซอมบี้จากภาพยนตร์ Resident Evil

“เอ๊ะ! อะไรนะ!?” ไป่ เซหมิน ตกใจ เมื่อเห็นผึ้งขนาดเท่ากำปั้นมนุษย์พุ่งเข้าหาซอมบี้ทันที

ซอมบี้ไม่ตอบสนองต่อการโจมตีเมื่อเหล็กในขนาดใหญ่ของผึ้งแทงที่หัว ทุบสมองของมันโดยตรงแล้วฆ่ามันทันที

ผึ้งเปิดหัวซอมบี้และเริ่มกินอะไรบางอย่าง หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ร่างกายของมันก็ดูเหมือนจะโตขึ้นอีก 2-3 นิ้วก่อนที่มันจะหยุด

ผึ้งออกจากซากศพของซอมบี้และตรงไปยังหอพักชายราวกับว่ารู้สึกอะไรบางอย่าง

ใบหน้าของไป่ เซหมิน เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นผึ้งแปลก ๆ พุ่งเข้ามาหาเขา ความเร็วของผึ้งนั้นเร็วมาก และในชั่วพริบตามันก็ข้ามหน้าต่างที่แตกและเล็งเหล็กในที่เปื้อนเลือดมาที่ใบหน้าของเขา

ไป่ เซหมิน ตอบสนองต่อสัญชาตญาณ มือขวาของเขาเอื้อมมือออกไปและคว้าเก้าอี้ไม้ข้างๆ เขา โดยไม่ต้องคิดแม้แต่วินาทีเดียว เขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยกำลังทั้งหมดที่มี

เก้าอี้ไม้กระทบตัวผึ้งอย่างแรง ทำให้มันบินไปชนกับผนังที่อยู่ติดกัน

เมื่อเห็นว่าผึ้งล้มลงกับพื้นแต่ยังเคลื่อนไหวอยู่ ไป่ เซหมิน จึงยกเก้าอี้ขึ้นเหนือศีรษะของเขาและกระแทกร่างกายของผึ้งอย่างดุเดือด 3 ครั้งก่อนที่สัตว์ร้ายจะหยุดเคลื่อนไหว

ลูกแก้วพลังงานสีขาวพุ่งออกมาจากร่างของผึ้งยักษ์และเข้าไปในร่างกายของเขา

[คุณได้รับพลังวิญญาณของ ผึ้งยักษ์ ระดับ 5 ความว่องไว +2, ความแข็งแกร่ง +2]

[คุณถึงระดับ 1 คุณได้รับคะแนนสถานะ 2 คะแนนเพื่อแจกจ่ายอย่างอิสระ]

2 ข้อความปรากฏขึ้นต่อหน้าของไป่ เซหมิน เขาแปลกใจที่พบว่าพลังงานแปลก ๆ นั้นดูเหมือนจะหล่อเลี้ยงกล้ามเนื้อและกระดูกของเขา ทำให้ร่างกายของเขามีพลังมากขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นี่คืออะไร?” ไป่ เซหมินรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพื่อหยิบสิ่งที่อยู่ถัดจากศพของผึ้ง

[การควบคุมเลือด (ทักษะลำดับแรก) ระดับ 5: คุณสามารถควบคุมการไหลเวียนของเลือดในร่างกายหรือเลือดของศัตรูได้ในระดับหนึ่ง ผลของสกิลขึ้นอยู่กับพลังเวทย์มนตร์ มานา และจินตนาการของผู้ใช้]

ม้วนกระดาษสีแดงแปลก ๆ ที่มีกลิ่นอายลางร้ายเล็ดลอดออกมาจากมัน ตอนนี้อยู่ในมือของเขา

“นั่นเป็นทักษะที่ทรงพลังจริงๆ!” เสียงอุทานที่แปลกใจเล็กน้อยนำเขาออกจากความคิดของเขา

เพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและเพราะเขาเกือบจะเสียชีวิตเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ไป่ เซหมิน ลืมผู้หญิงที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องของเขา

เขาหันกลับมามองหญิงสาวสวยอย่างระมัดระวัง แม้ว่าเธอจะสวย แต่ด้วยสิ่งแปลก ๆ ที่เกิดขึ้น เขาก็ไม่สนใจ

“คุณคือใคร?” ไป่ เซหมินถามด้วยเสียงลึก ในขณะที่เขาจับเก้าอี้ไว้ในมือ มันเป็นอาวุธเดียวของเขาชั่วคราว ไม่มีทางเลือก

“ฮิฮิ~” คนสวยหัวเราะคิกคักเบาๆ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนจากไร้เดียงสาเป็นมีเสน่ห์ราวกับสาวเจ้าเสน่ห์

“ฉันชื่อลิลิธ ซัคคิวบัสลำดับที่ 6 ที่อยู่ในฝ่ายอสูร”