ตอนที่ 1867: ศัตรูที่ซุ่มซ่อน

เจี้ยนเฉินนั่งอยู่ในห้องภายในบริเวณต้องห้ามของตระกูลเทียนหยวน เขาหยิบวัสดุต่าง ๆ ออกมาจากแหวนมิติของเขา ในขณะที่เขาทำการโคจรพลังบรรพกาลในตันเถียนของเขา เขาเผามันเป็นเปลวไฟบรรพกาลเพื่อหลอมวัสดุอย่างต่อเนื่อง

วัสดุที่เจี้ยนเฉินได้ขอให้ซีหยูรวบรวมนั้นล้วนใช้สำหรับการสร้างค่ายกลส่งตัว

ราชาศักดิ์สิทธิ์เคยกล่าวว่าไม่จำเป็นต้องกลัวลัทธิปีศาจชั้นฟ้า แม้ว่าพวกเขาจะจัดการกับอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน แต่ผู้คนจากจักรวรรดิจะก้าวออกมาเพื่อหยุดพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นน่าเชื่อถือหรือไม่ ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าราชาศักดิ์สิทธิ์กำลังพูดความจริง เขาก็ไม่สามารถวางความหวังทั้งหมดของเขาไว้กับจักรวรรดิอันห่างไกลเหล่านั้นได้ เขาจำเป็นต้องมีเส้นทางหลบหนีเพื่อให้ตระกูลเทียนหยวนสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีที่รุนแรงของลัทธิปีศาจชั้นฟ้า

“ตอนนี้มีวิธีการล่าถอยที่สมบูรณ์แบบถูกนำเสนอต่อหน้าข้า และนั่นก็คือค่ายกลส่งตัว ข้าต้องวางค่ายกลส่งตัวให้ได้ในเวลาอันสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าลัทธิปีศาจชั้นฟ้ามาถึง ทุกคนจะสามารถหนีผ่านทางค่ายกลส่งตัวได้” เจี้ยนเฉินคิด มีวัสดุหลายชิ้นวางอยู่ข้างหน้าเขา เปลวไฟบรรพกาลถูกเผาไหม้บนมือของเขา ในขณะที่เขาหลอมวัสดุสำหรับการสร้างค่ายกลส่งตัวอย่างตั้งใจด้วยสมาธิทั้งหมด

โชคดีที่เขาไม่จำเป็นต้องสร้างค่ายกลที่สามารถข้ามโลก ที่ราบหรือภูมิภาค เขาต้องการเพียงค่ายกลส่งตัวที่สามารถเคลื่อนย้ายทางไกล พาผู้คนข้ามไปยังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อื่น ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมีคุณภาพสูง เป็นผลให้ไม่จำเป็นต้องใช้ความเชี่ยวชาญมากมายในการสร้างค่ายกล ด้วยความเข้าใจและความคุ้นเคยเกี่ยวกับค่ายกลของเจี้ยนเฉิน เขาเชื่อว่าเขาจะสามารถสร้างค่ายกลส่งตัวที่สามารถข้ามอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ได้ในไม่นาน

โดยปกติการสร้างค่ายกลส่งตัวไม่มีความต้องการใช้วัสดุมากมายเช่นกัน ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีเครื่องมือถึงร้อยชุดในการสร้างค่ายกลส่งตัว

ทุกชุดเพียงพอที่จะสร้างค่ายกลส่งตัว 1 ชุด

สามวันต่อมา เจี้ยนเฉินหลอมวัสดุทั้งหมดสำหรับค่ายกลส่งตัว เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขาเริ่มที่จะพยายามตั้งค่ายกลส่งตัวในห้อง

ปัง ! ปัง ! ปัง …

ในช่วงเวลาต่อมา ห้องของเจี้ยนเฉินดังกึกก้องอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เกิดขึ้นหมายความว่าค่ายกลส่งตัวล้มเหลว พลังงานภายในค่ายกลสูญเสียการควบคุม ดังนั้นมันจึงก่อให้เกิดการระเบิด

แม้ว่าข้อมูลในไข่มุกความทรงจำจะช่วยให้ความรู้และความเข้าใจด้านค่ายกลส่งตัวของเจี้ยนเฉินไปถึงระดับใหม่ทั้งหมด แต่เขาก็ยังห่างไกลจากการสร้างมันให้สมบูรณ์แบบ เจี้ยนเฉินจำเป็นต้องเอาชนะสิ่งนี้ด้วยการเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา

“ข้ายังใช้หินเพดานไม่เพียงพอ…”

“จุดสำคัญของค่ายกลถูกวางลงอย่างไม่ถูกต้อง … ”

“ในเวลานี้ ค่ายกลถูกเปิดใช้งานเร็วเกินไป พลังงานส่งตัวจึงรุนแรงมาก มันทำให้ค่ายกลทั้งหมดพังทลาย…”

……

เจี้ยนเฉินกระเซิงอยู่ในห้อง อย่างไรก็ตาม เขายังคงพยายามตั้งค่ายกลส่งตัวอย่างต่อเนื่องโดยไม่สนใจเลย เขาไม่สนใจความอ่อนเพลียใด ๆ เขากำลังเรียนรู้จากข้อผิดพลาดของตัวเอง

ทุกครั้งที่เจี้ยนเฉินล้มเหลว เขาจะเข้าใจค่ายกลส่งตัวลึกซึ้งยิ่งขึ้น เจี้ยนเฉินได้รับประสบการณ์ที่มีค่าอย่างยิ่งเช่นกัน ค่ายกลส่งตัวของเจี้ยนเฉินค่อย ๆ ใกล้เคียงกับความสมบูรณ์แบบและจำนวนครั้งที่ระเบิดก็ลดลงเช่นกัน

ครึ่งเดือนต่อมาเมื่อเจี้ยนเฉินตั้งค่ายกลส่งตัวด้วยวัสดุชุดสุดท้ายที่มี ห้องมืดมนก็เริ่มเปล่งประกายอย่างสดใส พลังงานอันทรงพลังสำหรับการส่งตัวทางไกลส่องสว่างเต็มห้อง

ค่ายกลที่มีรัศมี 5 เมตรปรากฏขึ้นบนพื้นห้อง มันซับซ้อนและลึกซึ้ง มันส่องแสงสว่างแสบตา มันรบกวนมิติที่นั่น ทำให้มันกระเพื่อมด้วยความไม่มั่นคง ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นในมิติ

“สำเร็จ” ดวงตาของเจี้ยนเฉินเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็ติดตั้งค่ายกลส่งตัวที่สมบูรณ์ได้ด้วยวัสดุชุดสุดท้าย

สิ่งนี้แตกต่างจากค่ายกลส่งตัวที่เขาติดตั้งในทวีปเทียนหยวน เพราะมันเป็นเพียงเครื่องหมายเพื่อให้เขาสามารถหาทางกลับได้ เหมือนเช่นสัญญาณแสงในความมืดเพื่อที่เขาจะได้ไม่หลงทาง

อย่างไรก็ตาม ค่ายกลส่งตัวที่เขาได้ติดตั้งในขณะนี้สามารถส่งผู้คนไปได้ไกลจริง ๆ มันสามารถพาพวกเขาไปยังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อีกแห่งได้โดยตรง

แน่นอนว่าเจี้ยนเฉินจำเป็นต้องติดตั้งค่ายกลส่งตัวที่คล้ายกันที่ปลายทาง

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไม่มีวัสดุเหลือพอใช้ เขาต้องการวัสดุเพิ่มจากซีหยูถ้าเขาต้องการตั้งค่ายกลส่งตัวชุดที่สอง

เจี้ยนเฉินออกมาจากห้อง เมื่อเขาออกมา เขาจึงค้นพบว่าซีหยูกำลังรออยู่ข้างนอก

นอกเหนือจากซีหยู ยังมีหลายคนที่มาถึงโลกเซียนพร้อมกับเจี้ยนเฉินรออยู่หน้าห้อง

ฮุสตัน, เสือขาว, ซ่างกวนมู่เอ๋อ, เสี่ยวจิน, เสี่ยวหลิง, รุยจิน, เฮยยู่, หงเหลียน, นูบิส, เฉียงซ่ง, เจิงจิงหยวนและคนอื่น ๆ จากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งต่างมารวมตัวกันที่นี่

“ลุงเซียวกลายเป็นขั้นเทพแล้วจริง ๆ ! ”

ฮุสตันดูเหมือนว่าอายุเจ็ดสิบ แต่ใบหน้าของเขาดูแดงก่ำและเต็มไปด้วยพลังงาน ผมของเขาไม่มีสีขาวเหมือนหิมะอีกต่อไป ผมที่เขาปล่อยให้ห้อยหลวมได้กลายเป็นสีแดงเลือดหมู เมื่อประกอบกับเสื้อคลุมสีแดงเลือดของเขา มันทำให้เขาดูเหมือนว่าเขาจะมีพลังแห่งการมีอยู่ของ ‘ปีศาจ’

เจี้ยนเฉินไม่ประหลาดใจกับรัศมีปีศาจบนฮุสตัน นี่เป็นเพราะเขาได้มอบหินปีศาจชั้นฟ้าให้กับฮุสตันเป็นการส่วนตัว ฮุสตันฝึกฝนทักษะปีศาจจากมัน ดังนั้นเขาจึงมีพลังแห่งการมีอยู่ของปีศาจ

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขารู้สึกตกใจอย่างยิ่งคือฮุสตันก้าวหน้าเร็วเกินไป อาจอธิบายได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ธรรมดาเลย

นี่เป็นเพราะฮุสตันยังไม่ถึงขอบเขตเทพเมื่อเขามาถึงโลกเซียนในครั้งแรก ในเวลาไม่ถึงร้อยปี เขาก็กลายเป็นขั้นเทพ

หากข่าวแพร่หลายออกไป มันจะไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว

“ทั้งหมดเป็นเพราะสิ่งที่เจ้ามอบให้ข้า เหตุผลที่ข้าสามารถก้าวหน้าไปได้อย่างรวดเร็วนั้นเป็นเพราะเรื่องนี้” ฮุสตันถอนหายใจอย่างซาบซึ้งใจ มีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้าใจว่าหินปีศาจชั้นฟ้าที่เจี้ยนเฉินมอบให้มีค่าเพียงใด มันเป็นสมบัติที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาโดยสิ้นเชิง

เมื่อใดก็ตามที่เขาบ่มเพาะ หินปีศาจชั้นฟ้าจะเชิญความลึกลับของกฎและส่งต่อไปยังฮุสตัน ผลที่ตามมาคือความเข้าใจกฎของฮุสตันก้าวหน้าไปในอัตราที่น่าตกใจ

“มู่เอ๋อ,เจ้ากลายเป็นขั้นเทพช่วงปลาย…” เจี้ยนเฉินมองดูซ่างกวนมู่เอ๋อที่สวมชุดสีม่วงอันงดงามและแปลกใจอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินก็เข้าใจในไม่ช้า ซ่างกวนมู่เอ๋อเป็นแม่ของผู้ที่ครอบครองร่างบรรพกาลแต่กำเนิด นางได้รับพรจากโลก ดังนั้นการบ่มเพาะของนางจึงราบรื่นอย่างที่สุด หากนางสามารถเอาชีวิตรอดได้ แน่นอนว่านางจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยอดเยี่ยมที่เทียบเท่ากับจักรพรรดิอมตะ

เจี้ยนเฉินศึกษาทุกคนและค้นพบว่ามีเพียงเสือขาว, ฮุสตัน, และซ่างกวนมู่เอ๋อเท่านั้นที่สามารถเป็นขั้นเทพได้

คนอื่นจากทวีปเทียนหยวนกลายเป็นขั้นศักดิ์สิทธิ์

มีเพียงเฉียงซ่งและเจิงจิงหยวนที่มาจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งที่สามารถเข้าถึงขอบเขตเทพขั้นต้นได้ คนอื่นยังคงอยู่ที่ระดับย้อนกลับ

“ผู้นำ นี่คือวัสดุทั้งหมดที่เราจัดการรวบรวมมาได้จนถึงขณะนี้” ในขณะนี้ซีหยูมอบแหวนมิติในมือของนางให้กับเจี้ยนเฉิน นางมีสีหน้าหม่นหมอง

เจี้ยนเฉินรับแหวนมิติและขมวดคิ้วทันที “ทำไมถึงมีน้อยลง ? มีเพียงสามสิบกว่าชุดเท่านั้น”

“ผู้นำ เราซื้อมามากกว่านั้น แต่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับคนที่เราส่งไปเก็บวัสดุ คนกว่ายี่สิบคนถูกฆ่าตายระหว่างทางและวัสดุทั้งหมดถูกขโมยไป เราสูญเสียอย่างมาก หากไม่มีผู้อาวุโสฮุสตันและจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถจัดการเอาวัสดุส่วนหนึ่งกลับคืนมาได้ เราอาจจะมีน้อยกว่านี้เสียอีก” ซีหยูกล่าว

แสงอันโหดร้ายส่องผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉินเมื่อเขาได้ยินสิ่งนั้น เจตนาฆ่ากระพริบและคำราม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครทำ ? ”

ฮุสตันกล่าว “เรายังไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร เรารู้เพียงว่าพวกเขาส่งบรรดาขั้นศักดิ์สิทธิ์หรือแม้แต่บรรดาขั้นเทพมาสู้กับเรา จักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์และข้าสามารถจับขั้นเทพทั้งสองและขั้นศักดิ์สิทธิ์หลายคนได้ก่อนหน้านี้ แต่พวกเขายินดีที่จะฆ่าตัวตายเพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยตัวตน”

“ใครคือจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ ? ” เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะสงสัยเมื่อเขาได้ยินชื่อจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์เพราะเขาไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน

“พี่ชาย จักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์คือข้าเอง” เสือขาวพูด “แต่เดิมแม่ของตั้งชื่อให้ข้า แต่ข้าไม่ชอบ ข้าจึงตั้งชื่อให้ตัวเองไม่นานมานี้”

เจี้ยนเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เสือขาวเป็นสิ่งพิเศษ สายเลือดของมันมีพลังมาก มันสามารถตัดผ่านไปถึงขอบเขตดั้งเดิมได้โดยตรงแม้ว่าโลกที่ต่ำกว่าจะถูกผนึกไว้ ดังนั้นเขาจึงอาจมีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม คำว่า ‘ศักดิ์สิทธิ์’ เหมาะสำหรับเขาจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่ทราบว่าเลยว่าเสือขาวไม่ใช่พยัคฆ์ปีกเทวะ พยัคฆ์ปีกเทวะเป็นเพียงชื่อที่สร้างขึ้นโดยผู้คนจากโลกที่ต่ำกว่า ตัวตนที่แท้จริงของมันคือจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีสายเลือดที่ทรงพลังอย่างยิ่ง

เห็นได้ชัดว่าเสือขาวได้นำเอาคำแรกของสายพันธุ์มาเป็นชื่อของมัน

เจี้ยนเฉินพูดตามความคิดบางอย่าง “ตราบใดที่พวกเขาบรรลุขอบเขตเทพ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นขั้นศักดิ์สิทธิ์หรือขั้นเทพก็ตาม พวกเขาจะมีชื่อเสียงในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน พวกเจ้าพบเบาะแสบ้างหรือไม่ ? ”

ซีหยูกล่าวว่า “เราคิดอย่างนั้นมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นเราจึงส่งคนไปสืบแล้ว อย่างไรก็ตาม เรายังไม่พบเบาะแสอะไรเลย ราวกับว่าผู้คนไม่ทราบเรื่องของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทพเหล่านั้น บางทีพวกเขาอาจไม่ได้มาจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนหรืออาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ใกล้เคียง”

ซีหยูหยุดชั่วคราว นางลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวเพิ่มเติมว่า “อย่างไรก็ตาม หนานหยุนตงก็บอกว่าตระกูลขั้นเหนือเทพโบราณสองสามตระกูลนั้นมีอิทธิพลซ่อนเร้นอยู่ ด้วยเหตุนี้ เราจึงคาดเดาได้ว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทพที่โจมตีเรานั้นเป็นกลุ่มที่ซ่อนเร้นจากตระกูลที่ทรงพลัง”

“มันเป็นตระกูลหยางหรือเปล่า ? หรือว่าเป็นครอบครัวโม่จากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ฉิงหยาง ? ” เจี้ยนเฉินพูดเบา ๆ ขณะที่แสงในดวงตาของเขาสั่นไหวด้วยความไม่แน่นอน ตระกูลขั้นเหนือเทพที่เขามีปัญหาด้วยคือตระกูลวายเนอร์, ตระกูลหยางและครอบครัวโม่

เจี้ยนเฉินไม่สนใจตระกูลวายเนอร์ เพราะพวกเขาไม่ได้มีอะไรแบบนั้น

เหลือเพียงครอบครัวโม่และตระกูลหยางเท่านั้น แน่นอนว่าเขาต้องพิจารณาความเป็นไปได้ขององค์กรอื่น ๆ ที่พยายามสร้างความสับสน