ตอนที่ 1944 : พลังอันน่าตกใจ

“ช่างเป็นขั้นเหนือเทพที่แข็งแกร่งจริง ๆ ! ” เฟยฮีตกตะลึง ความแข็งแกร่งที่เจี้ยนเฉินแสดงออกมานั้นทำให้เขาตะลึง ในการเผชิญหน้ากับเขา เจี้ยนเฉินไม่ได้เสียเปรียบและทำให้เขาต้องเสียเลือดได้ด้วย

สีหน้าของเฟยฮีหม่นลงตอนที่เห็นเลือดบนมือตัวเอง แผลนี้ไม่ได้หนักหนาอะไรสำหรับเขา แต่มันทำให้เขาเสียเกียรติ

“ชายคนนี้ต้องอยู่ใน 1 ใน 3 ของป้ายทำเนียบขั้นเหนือเทพ มีแค่คนแบบนั้นที่จะมีพลังอันน่าเหลือเชื่อแบบนี้ได้” เฟยฮีคิดแต่การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้ช้าลงเลย มือเขายังใช้การผนึกพร้อมกับกระบี่ที่เริ่มหมุนวนตรงหน้าอกเขา

เกลียวปราณกระบี่อันทรงพลังปรากฏขึ้น มันแผ่พลังอันแข็งแกร่งออกมา พลังที่เป็นของโลกนี้

ในฐานะราชาเทพแล้ว เฟยฮีได้ใช้ทักษะต่อสู้ของตนเพื่อรับการโจมตีของขั้นเหนือเทพ

“ทลายโลกแยกภูเขา ! ”

เฟยฮีตะโกนออกมา เกลียวปราณกระบี่หมุนวนและแทงออกไปรอบ ๆ ด้วยความเร็วสูง

การโจมตีนี้ทรงพลังอย่างมาก กระบี่ได้ฉีกอากาศไปทำให้มิติโดยรอบสั่นไหว

พลังของโลกนี้ทำให้ผู้คนรอบ ๆ ถอยห่างออกไปมากกว่าเดิม

พลังของทักษะจากราชาเทพนั้นน่าตกใจอย่างมาก หลายคนยังไม่เป็นแม้แต่ขั้นเหนือเทพ มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเคยเห็นราชาเทพใช้ทักษะของตนออกมา

ผลก็คือแรงกดดันนั้นทำให้หลายคนรู้สึกว่าโลกนี้กำลังจะสิ้นสุด

สีหน้าของแม่ทัพจินเปลี่ยนไป เขารีบเข้าไปหยุดเฟยฮี เขารู้ว่าใครที่อยู่เบื้องหลังเจี้ยนเฉิน ดังนั้นหากคน ๆ นั้นโกรธขึ้นมา ผลกระทบมันต้องคาดไม่ถึง

เขาได้ยินมาว่าพวกขอบเขตตั้งต้นนั้นถึงกับใช้เหรียญผลึกสามสีกับแผ่นอาคมเส้นทางสวรรค์เพื่อเดินทางไปยังภาคใต้ คน ๆ นั้นถึงกับจับแม่ทัพจากกองทัพและถึงกับทำให้นางอับอายต่อหน้าทุกคน

แต่เฟยฮีกลับไม่สนใจเขา ในฐานะราชาเทพแล้ว ขั้นเหนือเทพนั้นทำให้เขาบาดเจ็บได้ ถ้าเขาไม่ทำให้ขั้นเหนือเทพผู้นี้ต้องชดใช้ เขาคงไม่มีทางยับยั้งความโกรธนี้ได้

“มันต้องเกิดปัญหาขึ้นมาอย่างมากแน่” แม่ทัพจินสบถขึ้นมาในใจ มันสายเกินไปแล้วที่จะหยุดเฟยฮีไว้

เขาเห็นความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินและเข้าใจว่าเจี้ยนเฉินมีพลังที่จะรับมือกับราชาเทพได้ แต่ทักษะของราชาเทพนั้นต่างกันกับการโจมตีธรรมดา

ยิ่งกว่านั้นทักษะต่อสู้เองก็มีระดับที่โดดเด่น มันคือหนึ่งในทักษะที่แข็งแก่งที่สุดจากสำนักฟ้าพยับเมฆ แม้แต่แม่ทัพจินก็คงต้องจริงจังหากต้องรับมือการโจมตีแบบนี้

ทุกอย่างเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที มันมีเสียงระเบิดดังก้องขึ้นและทักษะกระบี่ไทยี่ของเจี้ยนเฉินก็ได้ปะทะกับทักษะของเฟยฮี

คนโดยรอบรู้สึกได้ถึงพลังงานอันน่ากลัวที่ระเบิดออกมา พื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรงและพวกเขาก็ไม่อาจจะเห็นเจี้ยนเฉินและเฟยฮีได้

คลื่นพลังอันรุนแรงได้ปิดบังทั้งสองคนเอาไว้

“ข้าหวังว่าเจี้ยนเฉินจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่งั้นแล้วข้าจะแก้ไขทุกอย่างได้ยังไง ? ” แม่ทัพจินภาวนา ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันได้หยุด

“ อสนีบาต ! ”

แต่ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นจากพายุพลังงาน

ทุกคนเห็นได้แต่แสงสีขาวพุ่งทะลุออกมาจากพายุพลังงานด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อก่อนจะหายไปในท้องฟ้าไกลออกไป

มันรวดเร็วเกินไป คนนับไม่ถ้วนไม่อาจเห็นมันได้ชัดเจน แม้แต่แม่ทัพจินก็เห็นได้แค่ภาพพร่ามัวของร่างหนึ่งที่พุ่งผ่านออกไปด้วยการรับรู้วิญญาณของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นราชาเทพก็ตาม

สักพักพลังงานก็สลายหายไปเผยให้เห็นตัวเฟยฮีอีกครั้ง

ตอนนี้หน้าของเฟยฮีนั้นค่อนข้างซีด เขาตกใจ เขามองไปที่อกตัวเองด้วยความสับสน

อกของเขาถูกย้อมด้วยเลือด มันมีรูขนาดเท่ากับหมัดบนอกทะลุไปถึงหลัง เครื่องในของเขาโดนทำลายไปแล้ว ตอนนั้นเจี้ยนเฉินได้หายตัวไป

แม่ทัพจินมองไปที่อกของเฟยฮีด้วยความสับสน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตะลึงพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว ทันใดนั้นเขาก็มองออกไป เขามองไปยังทางที่แสงสีขาวหายไป เจี้ยนเฉินยืนอยู่บนกระบี่สายรุ้งแล้วเดินทางกลับมา เจี้ยนเฉินเคลื่อนที่ได้รวดเร็วอย่างมาก

แค่ไม่กี่วินาที เจี้ยนเฉินก็กลับมา

“เกิดอะไรขึ้นกัน ? ชายหนุ่มคนนั้นหนีไปไกลแบบนั้นได้ยังไง ? ”

“เขาออกไปได้ยังไง ? ”

“สวรรค์ หลานเอ๋อ ดูนั่น ผู้อาวุโสเฟยฮีของสำนักฟ้าพยับเมฆบาดเจ็บ” ซิงเอ๋อมองไปที่แผลของเฟยฮีด้วยความตกตะลึงและเขย่าแขนของหลานเอ๋อ

หลานเอ๋อเองก็ตะลึง นางขยี้ตาตัวเองพร้อมกับกัดปากด้วยความตื่นตระหนก

“ถึงกับสู้กับขั้นเหนือเทพที่อ่อนแอกว่าเจ้า เจ้าต้องมีเหตุผล แม้ว่าเจ้าจะเป็นราชาเทพ แม้ว่าขั้นเหนือเทพส่วนมากจะอ่อนแอกว่าราชาเทพ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คนที่เจ้าจะรังแกได้ตามใจ” เจี้ยนเฉินมองไปที่เฟยฮี เขายังคงยืนอยู่บนกระบี่ตามเดิม

เฟยฮีเงยหน้าขึ้น เขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความอาฆาต

เขาเป็นถึงราชาเทพแต่ขั้นเหนือเทพกลับทำให้เขาบาดเจ็บเช่นนี้ได้ การดูหมิ่นรวมกับน้ำเสียงอันเย็นชาของ เจี้ยนเฉิน ทำให้เขาละอายยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า สุดท้ายมันก็เปลี่ยนเป็นความอาฆาต

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินยังคงเหมือนเดิมเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงอาฆาตจากอีกฝ่าย เขาพูดขึ้นอย่างเย็นชา “มันไม่มีเหตุผลที่เจ้าต้องรู้สึกว่าโดนดูหมิ่นหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บจากข้า เพราะเจ้าไม่ใช่ราชาเทพคนแรกที่ข้าทำให้บาดเจ็บได้ ก่อนหน้าเจ้าแล้ว ข้าก็ได้ฆ่าราชาเทพไปตอนที่ข้าบาดเจ็บอยู่ “

ตาของเฟยฮีเต็มไปด้วยความตกตะลึงเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก

แม้แต่แม่ทัพจินก็ยังตะลึงจากคำพูดของเจี้ยนเฉิน

ขั้นเหนือเทพกลับฆ่าราชาเทพได้ตอนที่ยังบาดเจ็บ ถ้าเรื่องนี้กระจายออกไป มันคงเพียงพอที่จะกระจายไปทั่วโลกเซียน

นี่เพราะมันน่าตกใจเกินไป !

สุดท้าย เฟยฮีก็จ้องไปที่เจี้ยนเฉิน เขาแค่นเสียงเย็นชาออกมา ก่อนจะกลับไปด้วยการอุ้มซูชูขึ้นมาจากพื้น

ความแข็งแกร่งของขั้นเหนือเทพผู้นี้ทำให้เขาตกตะลึง เขารู้ว่าแม้ว่าจะยังอยู่ที่นี่ต่อไปแต่ก็ไม่อาจจะได้ผลดีอะไรกลับมา เรื่องนี้เกินมือเขา เขาต้องรีบกลับไปยังสำนักและรายงานหัวหน้าของเขา