ตอนที่ 2026 – เฉินหลงทะลวงผ่านด่าน

ในจักรวาลที่มืดมน หนาวเย็นไร้ขอบเขต ลำแสงสีขาวเงินพุ่งผ่านอวกาศด้วยความเร็วที่มากกว่าสายฟ้าหลายเท่า

มันเป็นยานอวกาศที่มีความยาวหลายร้อยเมตร ตอนนี้เจี้ยนเฉินสวมเสื้อคลุมขณะที่เขานั่งอยู่บนเตียงนุ่มสบายภายในห้องที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง เขาจัดสิ่งของที่เขาได้รับจากการฆ่าสัตว์อวกาศในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

“มีผลึกพลังงานขั้นเหนือเทพมากกว่า 30 ก้อนและผลึกพลังงานราชาเทพ 8 ก้อน…” เจี้ยนเฉินบ่นอยู่ข้างใน เขาได้รับสิ่งเหล่านี้หลังจากที่เขาก้าวเท้าออกไปในอวกาศ

แน่นอนว่าเขาได้ฆ่าสัตว์อสูรอวกาศขั้นเหนือเทพและราชาเทพมากกว่านั้น แต่พวกมันทั้งหมดไม่ได้ตกเป็นของเขา ไคยะและปรมาจารย์เฉินหลงทั้งคู่ได้รับส่วนแบ่ง ยิ่งกว่านั้นสัตว์อวกาศชนิดพิเศษหลายชนิดไม่ได้ผลิตผลึกพลังงาน ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาได้ฆ่าสัตว์อวกาศไปเป็นจำนวนมากในช่วงเวลาที่อยู่ในอวกาศ พวกมันมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหลังจากแบ่งพวกมันในหมู่พวกเขา

สัตว์อสูรกลืนกินวิญญาณที่พวกเขาพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็เป็นสายพันธุ์ที่ไม่ได้ผลิตผลึกพลังงาน

“แม้ว่าผลึกพลังงานจากสัตว์อสูรอวกาศจะถูกควบแน่นจากพลังงานบริสุทธิ์ แต่พวกมันแตกต่างจากแกนอสูรอย่างชัดเจน พลังงานในผลึกพลังงานนั้นยุ่งเหยิงและไม่เสถียร ดังนั้นการขัดเกลามันจะยากกว่าการขัดเกลาแกนปีศาจ”

“อย่างไรก็ตาม ร่างบรรพกาลที่ข้าบ่มเพาะไม่ได้กลัวสิ่งนี้เลย ผลข้างเคียงของการดูดซับผลึกพลังงานเหล่านี้ไม่ส่งผลเสียหายต่อข้าอย่างแน่นอน” เจี้ยนเฉินคิด ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกอับจนหนทาง

ในอดีต ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับกฎแห่งกระบี่นั้นเกินกว่าการฝึกฝนส่วนตัวของเขา เขาขาดทรัพยากรจำนวนมากเท่านั้น

แต่ตอนนี้เขาได้เตรียมทรัพยากรทั้งหมดสำหรับการทะลวงผ่านด่านไปยังขั้นถัดไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้ทะลวงผ่านด่านความเข้าใจของเขา สิ่งนี้จำกัดการฝึกฝนของเขาจนทำให้เขาไม่สามารถทะลวงผ่านด่านร่างบรรพกาลได้

“ข้าหวังว่าข้าจะสามารถบรรลุความสำเร็จขั้นกลางของจิตวิญญาณกระบี่ในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน ในสนามรบของราชาเทพ ข้าไม่สามารถอยู่ได้นานด้วยการฝึกฝนในปัจจุบันของข้าที่ขั้นเหนือเทพช่วงปลาย ราชาเทพช่วงกลางเป็นขีดจำกัดของข้า ถ้าข้าต้องต่อสู้เพียงลำพังและพวกเขาจะต้องเป็นราชาเทพช่วงกลางทั่วไป”

“มีเพียงเมื่อข้าไปถึงความสำเร็จขั้นกลางของจิตวิญญาณกระบี่ และถึงขั้นที่ 12 ของร่างบรรพกาล ข้าจึงจะสามารถต่อสู้กับราชาเทพช่วงปลายได้ …” เจี้ยนเฉินมองผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ ของเขาเพื่อมองออกไปนอกอวกาศในขณะที่เขารู้สึกกระตือรือร้น

เขากระตือรือร้นสำหรับพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน

ในขณะนี้ ตัวตนที่ทรงพลังปรากฏในหนึ่งในห้องข้าง ๆ ของเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเขาสัมผัสตัวตนนั้นได้ แต่ในไม่ช้าเขาก็ยิ้มเล็กน้อยและยืนขึ้น

ท้องทางซ้ายและขวาของเจี้ยนเฉินนั้นเป็นห้องของไคยะและเฉินหลง

ตัวตนของพลังมีต้นกำเนิดมาจากห้องของเฉินหลง ตัวตนนั้นเกินกว่าขั้นเหนือเทพและไปถึงราชาเทพ

ปรมาจารย์เฉินหลงได้ทะลวงผ่านด่านในช่วงเวลานี้กลายเป็นราชาเทพอย่างเป็นทางการ

ในไม่ช้าหยุนเหลียนชิงก็มาถึง เขาไปแสดงความยินดีกับเฉินหลงจากการทะลวงผ่านด่านของเขาพร้อมกับเจี้ยนเฉินและไคยะ

“ หยุนเหลียนชิง พวกเขาเป็นใคร ? ” ในขณะนี้เสียงที่ค่อนข้างเย็นชาดังขึ้น ชายหนุ่มในชุดคลุมหรูหราที่มีซับในสีทองเดินมาจากระยะไกล ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในวัยยี่สิบ

ด้านหลังชายหนุ่มนั้นมีอีกหกคนที่มีอายุต่างกัน

โดยไม่มีข้อยกเว้นพวกเขาทั้งหมดเป็นราชาเทพ

พวกเขาเป็นคนที่ทรงพลังที่สุดของครอบครัวหยุน ตอนนี้ครอบครัวหยุนได้รับเหรียญเนปจูนครั้งนี้ พวกเขาส่งกองกำลังสูงสุดของตระกูลทั้งหมดเพื่อค้นหาโชคชะตา เพื่อที่พวกเขาจะได้สร้างอนาคตใหม่สำหรับครอบครัวหยุน มีราชาเทพมากกว่าสิบคน

หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าตระกูลหยุนไม่มีราชาเทพมากไปกว่านี้ หากมี พวกเขาจะถูกชักนำให้มาเข้าร่วมในเหรียญเนปจูนทั้งหมด 20 ที่ด้วยราชาเทพ

ตัวตนของการทะลวงผ่านด่านราชาเทพของเฉินหลงได้แจ้งเตือนอย่างชัดเจนต่อผู้เชี่ยวชาญของตระกูลหยุนที่บ่มเพาะในยานอวกาศ

หยุนเหลียนชิงพลันแนะนำเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ และเขาก็เน้นว่าเจี้ยนเฉินและไคยะเป็นขั้นเหนือเทพช่วงสูงสุดในป้ายทำเนียบระดับเหนือเทพ

“เจี้ยนเฉิน ? ไคยะ ? ” หยุนเหว่ยเฟิงชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขาพิจารณาเจี้ยนเฉิน และไคยะด้วยแววตาที่ลุกโชนและคำราม “ข้าจำชื่อทั้งหมดของขั้นเหนือเทพช่วงสูงสุดในป้ายทำเนียบขั้นเหนือเทพได้ อย่างไรก็ตามชื่อของเจ้าดูเหมือนจะไม่มีอยู่ในนั้น”

ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะพูดอะไร หยุนเหว่ยเฟิงมองหยุนเหลียนชิงและขมวดคิ้ว เขาพูดด้วยความไม่พอใจค่อนข้างมาก “หยุนเหลียนชิงเนื่องจากตระกูลของเรายังเหลือที่นั่งไม่กี่ที่ที่ต้องสำรองและเราตัดสินใจที่จะส่งขั้นเหนือเทพเข้าร่วม พวกเขาต้องมาจากครอบครัวหยุนของเรา เจ้าจะให้ที่นั่งเหล่านี้กับคนนอกได้อย่างไร ? นอกจากนี้เหตุผลของเจ้ายังน่าขบขัน เจ้าเชื่ออย่างจริง ๆ จั ง ๆ หรือว่าคนที่เจ้าเจอซึ่งอ้างว่าเป็นขั้นเหนือเทพช่วงสูงสุดในป้ายทำเนียบขั้นเหนือเทพนั้นจริง ๆ แล้วเป็นขั้นเหนือเทพที่สมบูรณ์แบบ ? หืมม ชื่อพวกเขาไม่ได้อยู่บนป้ายทำเนียบเลย”

สีหน้าของหยุนเหลียนชิงมืดครึ้มลงทันที เขาร้องออกมาว่า “หยุนเหวยเฟิง เจี้ยนเฉิน ไคยะและเฉินหลงเป็นแขกผู้มีเกียรติของเรา เจ้าพูดกับพวกเขาเช่นนี้ได้อย่างไร ? ยิ่งกว่านั้นข้าไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ ผู้อาวุโสสูงสุดอนุมัติเรื่องนี้ด้วยตัวเอง หากเจ้ามีปัญหาใด ๆ เจ้าควรที่จะไปพบผู้อาวุโสสูงสุด”

หยุนเหวยเฟิงแสดงความเคารพบนสีหน้าของเขาทันทีเมื่อมีการพูดถึงผู้อาวุโสสูงสุด เขามองเจี้ยนเฉินและไคยะอย่างลึกซึ้งโดยไม่พูดอะไรเลย เขาหันหลังกลับและจากไป

หลังจากหยุนเว่ยเฟิงจากไปพร้อมกับคนของเขา หยุนเหลียนชิงยิ้มและขอโทษทันที “เจี้ยนเฉิน ไคยะ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ถือสากับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น”

เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างปลอดโปร่ง เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย หลังจากคุยกับหยุนเหลียนชิงอีกเล็กน้อยพวกเขาก็แยกทางกัน

ส่วนต่อไปของการเดินทางนั้นเงียบสงบ แม้ว่าจะมีคนไม่กี่คนที่อยู่บนยานอวกาศ แต่โดยทั่วไปทุกคนต่างอยู่ในการบ่มเพาะที่เงียบสงบในระหว่างการเดินทาง เป็นผลให้เจี้ยนเฉิน, ไคยะและเฉินหลง ผ่านช่วงเวลานั้นไปอย่างสงบสุข ไม่มีใครมารบกวนพวกเขา

“พวกเรามาถึงแล้ว ! ”

ในขณะนี้ผู้อาวุโสสูงสุดของครอบครัวหยุนส่งเสียงดังกึกก้องไปทั่วยานอวกาศ

เจี้ยนเฉินลืมตาของเขาอย่างช้า ๆ และโผล่ออกมาจากห้องของเขา เขามาถึงบนดาดฟ้าพร้อมกับไคยะและเฉินหลง

เมื่อพวกเขามาถึงดาดฟ้า คนกว่ายี่สิบคนมารวมตัวกันที่นั่น กลุ่มของเจี้ยนเฉินเป็นคนสุดท้ายที่มาถึง