Chaotic sword god เทพกระบี่มรณะ 2261 : ฝ่ามือธาตุแสง
ตอนที่ 2261 – ฝ่ามือธาตุแสง
เหวินเฉิงยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เยาะเย้ยเจี้ยนเฉิน “และข้าก็รู้สึกสับสนมากในวันนั้น ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมนายน้อยกงเจิงซิ่นจึงต้องการให้ข้ากำจัดเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่มีแกนวิญญาณหนึ่งสี แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ในขณะที่เขาปรากฏตัวออกมา เจ้าลอบขอร้องให้นายน้อยช่วยเจ้า เพื่อให้ชื่อเสียงของเจ้าจะได้แพร่หลายไปในโถงเซียนธาตุแสง ซึ่งจะเติมเต็มความหยิ่งยโสของเจ้า และในทางกลับกัน เจ้าก็จะมอบบัวพันใบที่เจ้าได้จากการต่อสู้ให้กับนายน้อย”
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะเป็นแบบนี้ เจียงหยาง ในขณะที่นายน้อยกงเจิงซิ่นเข้าไปในสังเวียนโดยตั้งใจ ทำให้เจ้าได้รับชัยชนะในครั้งสุดท้าย อย่างไรก็ตาม เจ้าตัดสินใจที่จะเก็บบัวพันใบไว้กับตัวเองโดยไม่เต็มใจที่จะทำตามข้อตกลงที่ได้ให้ไว้”
“เจียงหยาง คนที่ไร้ศีลธรรมเช่นเจ้ายังจะมีศักดิ์ศรีที่จะอยู่ในโถงเซียนธาตุแสงอีกหรือไม่ ? ”
น้ำเสียงของเหวินเฉิงกลายเป็นมุ่งร้ายในที่สุด เขารู้สึกยินดีในการแก้แค้น
เขาตกลงเรื่องทั้งหมดนี้กับกงเจิงซิ่นล่วงหน้า กงเจิงซิ่นยินดีที่จะจ่ายให้อย่างเต็มที่เท่าที่เขาต้องการเพื่อรับบัวพันใบและทะลวงผ่านด่านในอีก 2 ปีที่เหลือ
อย่างไรก็ตาม เหวินเฉิงเชื่อเสมอมาว่าความพ่ายแพ้ของเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินในบนสังเวียนเมื่อวันก่อนนั้นเป็นรอยด่างพร้อยอย่างถาวรต่อชื่อเสียงของเขา เขาเกือบจะเสียสติในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาไม่อยากพบใครเลย เป็นผลให้เหวินเฉิงตกลงอย่างไม่ลังเลเลย เมื่อกงเจิงซิ่นส่งคนมาพบเขาและบอกแผนการของเขาให้ตัวเขาเองฟัง
ตามที่เขาเชื่อไม่เพียงแต่จะไม่มีข้อเสียในการช่วยเหลือกงเจิงซิ่นในการพลิกสถานการณ์กับเจี้ยนเฉินและลงมือกับเขา แต่เขาก็ยังสามารถกู้คืนความอับอายและศักดิ์ศรีของเขาผ่านข้อแก้ตัวที่เหมาะสม
เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่รวมตัวกันอย่างต่อเนื่องกลายเป็นรู้แจ้งเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของเหวินเฉิง เมื่อพวกเขาพูดคุยกันในหมู่ของพวกเขา สายตาของพวกเขาที่จ้องมองเจี้ยนเฉินล้วนเปลี่ยนไป
สายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ดูหมิ่น ดูถูกเหยียดหยามและแม้กระทั่งไม่ได้ปกปิดการเหยียดหยาม
พวกเขาดูถูกการกระทำเช่นนั้นจริง ๆ
“เหวินเฉิง เจ้ามันน่ารังเกียจ เจ้าตั้งใจทำให้ความจริงเปลี่ยนเป็นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง มันไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าพูดเลยเมื่อวันก่อน” ไป๋หยูตะโกนใส่เหวินเฉิงด้วยความโกรธจากข้าง ๆ เจี้ยนเฉิน
น่าเสียดายที่คำพูดของนางดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อถือเลยเมื่อคนอื่นได้ยิน
“ฮึ่ม ข้าไม่เคยคิดเลยว่ายอดเขาทะยานเมฆของข้าจะมีศิษย์ที่ไร้ยางอาย เจ้าทำให้พวกเราอับอายโดยสิ้นเชิง ศิษย์น้องอย่าได้เสียเวลากับคนอย่างเขาอีกต่อไป” จ้าวเฟิงยืนอยู่อีกข้างหนึ่งและวิพากษ์วิจารณ์เจี้ยนเฉินราวกับว่าเขามีความอาวุโส เขาไม่สนใจความจริงของเรื่อง ตราบใดที่มีโอกาสที่จะทำให้เจี้ยนเฉินขายหน้า เขาจะไม่มีวันพลาด เขาไม่ได้ปฏิบัติต่อเจี้ยนเฉินเหมือนศิษย์น้องของเขาเลย
ดวงตาของเจี้ยนเฉินเย็นชาจากเรื่องนี้ เขารู้ดีว่าจ้าวเฟิงมีอคติต่อเขา เขาจะไม่สนใจถ้าไม่มีใครอยู่ แต่ตอนนี้มีศิษย์มากมายจากภูเขาอื่นมาที่นี่ จ้าวเฟิงไม่สนใจภาพรวมและต้องการที่จะสร้างปัญหาให้กับเขา ตอนนี้เจี้ยนเฉินโกรธอย่างแท้จริง
“จ้าวเฟิง คนที่สร้างความอับอายให้กับยอดเขาทะยานเมฆคือเจ้าไม่ใช่ข้า ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องเข้าใจอะไรบางอย่าง” เจี้ยนเฉินพูดกับจ้าวเฟิงอย่างเย็นชา เขาสร้างตราประทับด้วยมือของเขาและกดตรงไปที่จ้าวเฟิง
ทันใดนั้น พลังเซียนธาตุแสงที่ทรงพลังก็พุ่งทะยานออกมาและควบแน่นกว้างเท่าฝ่ามือ มันส่องแสงระยิบระยับไปทางจ้าวเฟิง
“นี่คือ… ฝ่ามือธาตุแสง …ปะ-เป็นไปไม่ได้…” ดวงตาของจ้าวเฟิงหรี่แคบลงอย่างมากในขณะที่ความไม่อยากจะเชื่อปรากฏอยู่เต็มใบหน้าของเขา เขาพยายามที่จะตอบโต้ทันที โดยควบแน่นกระบี่ธาตุแสงและเหวี่ยงมันออกไป
อย่างไรก็ตาม เมื่อกระบี่ธาตุแสงของเขาปะทะเข้ากับฝ่ามือธาตุแสง มันก็แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ในขณะที่ฝ่ามือธาตุแสงยังคงพุ่งต่อไปโดยไม่ช้าลงเลย มันกระแทกเข้ากับจ้าวเฟิงอย่างหนัก
จ้าวเฟิงทำเสียงฮึดฮัดและเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าวในทันที เขาทิ้งรอยเท้าลึกลงบนพื้นในแต่ละก้าว
ในที่สุดเขาก็ยั้งตัวได้ สีหน้าของเขาซีดลง เขาทั้งตกใจและโกรธ
“ นั่นคือฝ่ามือธาตุแสง สวรรค์ เขาเข้าใจฝ่ามือธาตุแสง จริง ๆ …”
“ฝ่ามือธาตุแสงเป็นทักษะธาตุแสง ซึ่งเป็นระดับที่น่าประทับใจ มีการกล่าวว่าเจ้าต้องมีแกนวิญญาณสามสีเป็นอย่างน้อยถึงจะเข้าใจมัน … ”
“เจ้าจะรู้อะไร ? ฝ่ามือธาตุแสงนั้นลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เจ้าจินตนาการเอาไว้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้าใจ ฝ่ามือธาตุแสงเมื่อมีแกนวิญญาณสามสี คนส่วนใหญ่ได้รับความเข้าใจพื้นฐานอย่างแท้จริงในขณะที่มีแกนวิญญาณสี่สี…”
“อะไร! ฝ่ามือธาตุแสงสามารถทำความเข้าใจได้โดยผู้ที่มีแกนวิญญาณสี่สี แต่เจียงหยางทำได้ด้วยแกนวิญญาณหนึ่งสี สวรรค์ นี่เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์…”
“เรื่องนี้ไม่น่าเชื่อเลย…”
…
เจี้ยนเฉินไม่เพียงแต่ทำให้ไป๋หยูตกใจเมื่ออยู่ดี ๆ เขาใช้ฝ่ามือธาตุแสง แต่ถึงอย่างนั้น เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่มารวมตัวกันได้พยายามที่จะสงบสติอารมณ์ พวกเขาทั้งหมดอุทานออกมาเมื่อพวกเขามองดูเจี้ยนเฉินราวกับว่าพวกเขามองดูสัตว์ประหลาด
ในขณะที่สีหน้าของเหวินเฉิงมืดครึ้มลงอย่างน่ากลัวเพราะความแค้นและความอิจฉาปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
ในขณะนี้ เขาถูกบังคับให้ยอมรับความเป็นจริงที่โหดร้าย ในอีกไม่กี่วันต่อมาความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
อย่างน้อยที่สุดแม้แต่เหวินเฉิงเองก็ยังไม่เข้าใจฝ่ามือธาตุแสงอย่างแท้จริง
“เจียงหยางไม่ได้ทำให้ข้าผิดหวังจริง ๆ ความสามารถของเขานั้นยิ่งใหญ่มากและเขาเข้าใจฝ่ามือธาตุแสงในระยะเวลาอันสั้น ข้าแค่สงสัยว่าเขาได้รับความเข้าใจพื้นฐานจากทักษะธาตุแสงอื่น ๆ ที่ข้าได้แสดงให้เขาเห็นหรือไม่ ? ” หานซินยิ้มอย่างดีใจบนยอดเขาทะยานเมฆ เขาพอใจกับลูกศิษย์ของเขา
เจี้ยนเฉินไม่สนใจเสียงร้องรอบ ๆ เขามองจ้าวเฟิงอย่างเย็นชาและพูดว่า “จ้าวเฟิง เจ้าเข้าใจหรือไม่ตอนนี้ ? เจ้าอาจเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของยอดเขาทะยานเมฆ แต่เจ้าไม่สามารถที่จะบอกข้าได้ว่าข้าต้องทำอะไร เจ้าอาจไม่สามารถเอาชนะเหวินเฉิงได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าจะทำไม่ได้”
หลังจากนั้นเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับสีหน้าที่ย่ำแย่ของจ้าวเฟิงอีกต่อไป เขามองไปที่เหวินเฉิงและเยาะเย้ยแทน “เหวินเฉิง ดูเหมือนว่าตบที่ข้ามอบให้เจ้าในวันนั้นยังไม่เพียงพอ ทำไมเราไม่ต่อสู้กันอีกครั้งในสังเวียนเพื่อให้ทุกคนเห็นว่าจริง ๆ แล้วเจ้าประมาทเมื่อครั้งที่แล้วหรือความแข็งแกร่งของเจ้านั้นไม่เพียงพอ”
“ถึงแม้ว่าเจ้าจะถูกตบเนื่องจากความประมาท แต่นั่นก็เป็นราคาที่ต้องจ่าย” เจี้ยนเฉินครุ่นคิด
“ใช่ เหวินเฉิง ข้ายังจำได้ว่าเมื่อหน้าของเจ้ายับเยินด้วยน้ำมือของศิษย์พี่ เจ้าเป็นลม นั่นเป็นของปลอมด้วยหรือ ? ” ไป๋หยูพูดต่ออย่างจริงจัง
ใบหน้าของเหวินเฉิงซีดด้วยความโกรธ ทันใดนั้นความโกรธของเขาก็หันมาต่อต้านเขาและรบกวนพลังงานภายในของเขา ทำให้เลือดไหลออกจากปากของเขา
เรื่องนี้ได้ทิ้งเงาอันถาวรไว้ในใจของเขาแล้ว มันเป็นแผลที่ชั่วร้ายและเป็นความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา เขาจะไม่มีหน้าไปพบใครอีกเลย ตอนนี้มันถูกกล่าวถึงอีกครั้งต่อหน้าทุกคน เขาโกรธมาก
“เจียงหยาง หยุดโกหก ! ” เหวินเฉิงสูญเสียความสง่างามไปทันที ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเมื่อเขาตะโกนใส่เจี้ยนเฉิน
“เราจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องโกหกหรือไม่เมื่อเราต่อสู้อีกครั้ง เหวินเฉิง เจ้าเต็มใจที่ขึ้นเวทีกับข้าอีกครั้งเพื่อพิสูจน์การกล่าวอ้างสิทธิ์ของเจ้าหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างสบายใจ
Comments