ตอนที่ 2283 – แทนที่

เมื่อเจี้ยนเฉินกลับไปที่ยอดเขาทะยานเมฆสถานที่ทั้งหมดเงียบสงบ ด้วยความรู้สึกที่เฉียบคมของเขา เขาค้นพบว่าทั้งจ้าวเฟิงและหานซินไม่ได้อยู่บนยอดเขาทะยานเมฆ

เขาเหลือบมองไปที่ไกล ๆ และค้นพบว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงหลากหลายระดับการบ่มเพาะกำลังบินตรงไปยังยอดเขาเพ่งนภาจากยอดเขาอื่น ๆ

เจี้ยนเฉินหยุดเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงแกนวิญญาณหนึ่งสีไว้ แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น

เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่ถูกเจี้ยนเฉินหยุดเป็นหญิงสาว นางจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยสายตาที่แปลกประหลาดอย่างยิ่งหลังจากได้ยินคำถามของเจี้ยนเฉิน “โอ้ ? เจ้าไม่รู้หรือว่า ประมุขแห่งยอดเขาทะยานเมฆและประมุขแห่งยอดเขาหิมะตกกำลังต่อสู้กันอยู่ที่ยอดเขาเพ่งนภา ข้าได้ยินมาว่าพวกเขากำลังต่อสู้เพื่อให้ได้ตำแหน่งหนึ่งในเก้าผู้ติดตามหรืออะไรบางอย่าง”

แววตาของเจี้ยนเฉินทอประกาย เขาคำนับไปที่หญิงสาวและไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไป ปีกทั้งคู่ของปีกประกายแสงปรากฏขึ้นบนหลังของเขา ขณะที่เขารีบออกไปที่ยอดเขาเพ่งนภาโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

เจี้ยนเฉินปลดปล่อยความเร็วเต็มที่ไปพร้อมกัน เขาแซงหน้าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงแกนวิญญาณสามสีอย่างต่อเนื่อง ทำให้พวกเขาหลายคนมองตาค้าง

“เขาเป็นใคร ? ดูเหมือนว่าเขาจะมีแกนวิญญาณเพียงหนึ่งสี แต่เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ได้อย่างไร…”

“เขาสามารถใช้ปีกธาตุแสงในระดับดังกล่าวได้ เขามีแกนวิญญาณหนึ่งสีจริงหรือ…”

“คนที่เพิ่งผ่านเราไปดูเหมือนจะเป็นเจียงหยางแห่งยอดเขาทะยานเมฆ…”

“อะไร ? เขาคือเจียงหยางหรือ ? คนที่มีข่าวลือว่าเป็นคนที่ทำให้การใช้พลังเซียนธาตุแสงสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น”

…

เสียงกรีดร้องดังออกมาจากสิ่งแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง แต่เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจพวกเขาทั้งหมด เขาเดินทางอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ บินข้ามภูเขาลูกแล้วลูกเล่า ก่อนที่จะถึงยอดเขาเพ่งนภา

จัตุรัสขนาดใหญ่บนยอดเขาเพ่งนภาได้กลายเป็นที่แออัดไปแล้ว เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงหลายคนที่มีพลังอันหลากหลายได้มารวมตัวกัน ในขณะที่สังเวียนขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่กลางอากาศตรงใจกลางจัตุรัส เจี้ยนเฉินเห็นหานซินและชายร่างผอมวัยกลางคนต่อสู้กันบนสังเวียนอย่างรวดเร็ว

สังเวียนลอยฟ้าเป็นวัตถุเซียนขั้นสูงสุด โดยที่สภาพแวดล้อมโดยรอบได้รับการป้องกันด้วยม่านพลังที่ทรงพลังเพียงพอที่จะทนต่อการต่อสู้ระหว่างราชาเทพช่วงปลายได้อย่างง่ายดาย

ในขณะนี้ หานซินและประมุขแห่งยอดเขาหิมะตกผู้ซึ่งได้มาถึงแล้วซึ่งกฎแห่งความศรัทธา ทำให้สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยการปะทะกันครั้งแล้วครั้งเล่า มันปะทุขึ้นด้วยระลอกคลื่นอันทรงพลัง

ระลอกพลังงานทั้งหมดถูกหยุดโดยม่านพลังงานรอบสังเวียนดังกล่าวซึ่งการต่อสู้ของพวกเขาไม่สามารถทำอันตรายต่อเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่อยู่โดยรอบได้

พวกเขาต่อสู้กันอย่างรวดเร็วมาก เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่อ่อนแอสามารถเห็นได้เพียงความวุ่นวายไม่สามารถมองเห็นพวกเขาทั้งสองได้เลย

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเมื่อเขาเห็นการต่อสู้ ด้วยระดับการฝึกฝนของเขา เขาสามารถมองเห็นการต่อสู้ทั้งหมด เขาสามารถบอกได้ทันทีว่าหานซินนั้นอ่อนแอกว่ามากเมื่อเทียบกับประมุขยอดเขาหิมะตก เห็นได้ชัดว่าเขาสูญเสียความได้เปรียบ ความพ่ายแพ้ของเขาเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น

“ประมุขยอดเขาหิมะตกควรจะอยู่ในขั้นราชาเทพธาตุแสงช่วงต้นระดับสูงสุด” เจี้ยนเฉินคิด ประมุขยอดเขาหิมะตกนั้นอยู่ห่างเพียงไม่กี่ก้าวจากราชาเทพช่วงกลาง ในขณะที่หานซินเพิ่งมาถึงขั้นราชาเทพเมื่อเร็ว ๆ นี้

ตามที่เขาคาดไว้หานซินก็ถูกกระแทกเข้าที่ทรวงอกด้วยกฎแห่งความศรัทธาซึ่งประมุขยอดเขาหิมะตกได้ควบแน่นพลังไว้ หานซินถูกกระแทกจนปลิวออกไปกระแทกเข้ากับสังเวียนรอบ ๆ อย่างรุนแรง เขาพยายามลุกขึ้นมาด้วยเท้าของเขา

“ชัยชนะเป็นของประมุขยอดเขาหิมะตก โจวหยวน ! ” เสียงของประมุขยอดเขาเพ่งนภาดังขึ้น ประกาศผลการต่อสู้

หลังจากนั้นม่านพลังก็เปิดออกและประมุขยอดเขาหิมะตกร่างผอมบางซึ่งสวมเสื้อผ้าสีขาวได้ออกมาจากสังเวียนพร้อมกับหน้าแดงก่ำภายใต้เสียงโห่ร้องของบรรดาศิษย์

ในทางกลับกัน หานซินก็นอนจมกองเลือดบนวงแหวน เขาบาดเจ็บสาหัส

“อาจารย์ ! ”

“อาจารย์ ! ”

จ้าวเฟิงและไป๋หยูผู้รออยู่ข้างล่างสังเวียนบินไปหาในทันทีและดูอาการบาดเจ็บของหานซิน ความเศร้าโศกปรากฏอยู่เต็มใบหน้าของพวกเขา

เจี้ยนเฉินเดินทางมาถึงโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขายังคงนิ่งเงียบเมื่อเขาใช้พลังเซียนธาตุแสงเพื่อรักษาหานซินโดยตรง

ทั้งไป๋หยูและจ้าวเฟิงต่างก็ประหลาดใจเล็กน้อยจากการปรากฏตัวอย่างฉับพลันของเจี้ยนเฉิน แม้แต่สายตาที่เศร้าสลดของหานซินก็ยังทอประกายขึ้นเล็กน้อย

แต่ในขณะนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจ

“ หานซิน ทำไมเจ้าไม่ลองมองตัวเองให้ดีก่อนที่เจ้าจะลองโต้เถียงกับข้าล่ะ ? อืม เจ้าคิดว่าตัวเองสูงส่งเกินไป” ในเวลานี้ประมุขยอดเขาหิมะตกจู่ ๆ ก็หันกลับมาและเย้ยหยัน

“หานซิน เจ้าควรจะรู้สึกโชคดีที่เราอยู่ในโถงเซียนธาตุแสง แม้ว่าข้าจะไม่สามารถฆ่าเจ้าได้ แต่ถ้าเราอยู่ข้างนอก ข้าจะทำให้เจ้าตายไปครึ่งหนึ่ง” ประมุขยอดเขาหิมะตกพูดอย่างหยิ่งยโส ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจหานซินอย่างจริงจังเลย

หลังจากนั้น เขามองดูเจี้ยนเฉินและสายตาของเขาก็เย็นชาเป็นพิเศษ แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจี้ยนเฉิน แต่จะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่รู้จักคนที่อยู่เบื้องหลังการบาดเจ็บของลูกศิษย์คนที่สอง ?

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินมีเพียงแกนวิญญาณหนึ่งสี เขาไม่ต่างจากมดในสายตาของเขา ดังนั้นด้วยสถานะของเขา เขาจะไม่มีวันยอมพูดกับเจี้ยนเฉิน

เมื่อประมุขยอดเขาหิมะตกกำลังจะหันออกไป เจี้ยนเฉินก็จ้องมองเข้ามา พวกเขาสบตากัน

อย่างไรก็ตาม การสบตาทำให้หัวใจของประมุขยอดเขาพลันรู้สึกถึงลางร้าย

แต่หลังจากนั้น ประมุขยอดก็หัวเราะกับตัวเอง เขาคิดว่า “เกิดอะไรขึ้นกับข้า ? ข้ากลัวศิษย์ระดับต่ำที่มีแกนวิญญาณเพียงหนึ่งสีหรือ ? ”

ประมุขยอดเขาไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนัก เขาหันไปมองสายตาที่ชื่นชมจากศิษย์หลายคน

หานซินถูกพากลับไปที่ยอดเขาทะยานเมฆโดยเจี้ยนเฉิน ไป๋หยูและจ้าวเฟิง ในขณะนี้หานซินนั่งอยู่ในกระท่อมไม้เล็ก ๆ ของเขาที่ด้านบนของยอดเขาทะยานเมฆ ในขณะที่เขาได้รับการรักษาด้วยพลังเซียนธาตุแสง

“ศิษย์น้อง เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมอาจารย์ถึงต่อสู้กับประมุขยอดเขาหิมะตก ? ” เจี้ยนเฉินถามไป๋หยูเบา ๆ จากด้านนอกกระท่อมไม้

ไป๋หยูมองไปที่กระท่อมไม้และพูดด้วยจิตใจที่หนักอึ้งว่า “มันเป็นเพราะตำแหน่งในฐานะหนึ่งในเก้าผู้ติดตามสำหรับเซียนที่ได้รับการคัดเลือก ในบรรดาผู้ท้าชิงทั้งห้านั้น ตงหลินหยานเซว่ยังขาดผู้ติดตาม ดังนั้นอาจารย์และประมุขยอดเขาหิมะตกก็ได้ต่อสู้กันเพื่อตัดสินใจว่าใครจะรับหน้าที่เป็นผู้ติดตามคนสุดท้ายของตงหลินหยานเซว่”

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินสิ่งนั้น ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามันเป็นลางร้าย “แปลก ไม่ใช่เซียนผู้ถูกเลือกเป็นคนเดียวที่สามารถเลือกผู้ติดตามได้หรือ ? ”

“ข้าได้ยินมาว่ามีบางสิ่งที่เกิดขึ้นในการแข่งขันสองครั้งล่าสุด ผู้สมัครทั้งห้าครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่มีสิทธิ์เลือกผู้ติดตามทั้งเก้าคน มันมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันครั้งแรกนี้” ไป๋หยูกล่าว

“กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผู้ติดตามทั้งเก้าของตงหลินหยานเซว่ได้รับการยืนยันแล้วงั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถาม

“ถูกต้อง ข้าได้ยินจากอาจารย์ของข้าบอกว่านอกเหนือจากประมุขยอดหิมะตก ผู้ติดตามอีก 8 คนที่คอยติดตามตงหลินหยานเซว่ ทุกคนมีแกนวิญญาณ 7 สีขั้นกลางกันทุกคน” ไป๋หยูกล่าว อาจารย์ที่นางพูดถึงนั้นชัดเจนว่าเป็นผู้อาวุโสที่พานางออกไปจากยอดทะยานเมฆ

สีหน้าของเจี้ยนเฉินไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่หัวใจของเขาก็มืดครึ้มลงไปแล้ว ความโกรธแค้นที่เกิดขึ้นภายในตัวเขา