CLS ตอนที่ 320: เหมืองใต้ดิน

 

“ไปก่อนแล้วค่อยมาทำลายที่หลังไม่ได้เหรอ?” เย่ชิงเสวียนรีบพูดออกมา “คุกใต้พิภพนี้ทำลายยากมาก เพราะว่ามีค่ายกลวางไว้ ถ้าไม่ทำลายค่ายกลก่อน ก็ไม่สามารถทำลายคุกใต้พิภพนี้ได้ อีกไม่นานขุนพลมังกรก็จะมา เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าจะยังทำอะไรได้?”

 

สายตาเย่ชิงเสวียนเต็มไปด้วยความกังวล คิดว่าอี้เทียนหยุนกำลังหาที่ตาย เธอรู้ว่าระดับของอี้เทียนหยุนไม่ต่ำ แต่คิดจะคุยคนเดียวแบบนี้ นี่ไม่ต่างไปจากการรนหาที่ตายเลยสักนิด? ถ้าถูกล้อมไว้ข้างในล่ะก็ ต่อให้มีปีกก็ไม่สามารถหนีออกมาได้

 

“เจ้าคิดว่าข้าจะไม่สามารถหนีออกมาได้อย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้มไม่ใส่ใจ “ถ้าคุกใต้พิภพยังอยู่ ก็จะมีผู้ฝึกตนอีกมากที่ต้องถูกจับมาขังไว้ที่นี่ ข้ารู้ว่าวิธีแก้ปัญหาที่แท้จริงคือการทำลายอาณาจักรใต้พิภพ แต่สิ่งแรกที่ต้องทำก่อนก็คือการทำลายคุกใต้พิภพแห่งนี้ เมื่อคุกใต้พิภพถูกทำลาย มันจะเป็นการสั่นคลอนจิตวิญญาณของอาณาจักรใต้พิภพอย่างแรง!”

 

“ส่วนเรื่องค่ายกลเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าสามารถทำลายพวกมันได้ เรื่องนี้ข้ารู้ว่าเจ้าก็รู้ดี”

 

เขาเป็นนักสลักอาคมระดับต้าซือ ทั้งยังได้รับความทรงจำจากเย่ชิงเสวียนอีก สำหรับค่ายกลที่ถูกสร้างอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาแม้แต่น้อย

 

“แต่ว่า….” เย่ชิงเสวียนยังคงกังวลเรื่องความปลอดภัยของเขา เธอกลัวว่าเขาจะไม่ได้กลับมาอีก

 

“ในเมื่อสหายน้อยอยากจะไปก็ให้เขาไปเถอะ…..” บรรพชนเผ่าภูตยื่นนิ้วมาทางเขา และนิ้วนั้นก็ยิงลำแสงออกมา พร้อมกับทะลวงเข้าไปในหัวของอี้เทียนหยุน “นี่คือความทรงจำด้านค่ายกลของข้า มันสามารถทำลายค่ายกลที่นี่ได้อย่างง่ายดาย หวังว่ามันจะสามารถช่วยเจ้าได้”

 

“ขอบคุณท่านบรรพชนมาก!”

 

หลังจากอี้เทียนหยุนทำความเข้าใจความทรงจำนี้ เขาก็พบว่ามันได้ต่างไปจากความทรงจำที่เย่ชิงเสวียนมอบให้ นี่เป็นความรู้เกี่ยวกับการทำลายค่ายกล ซึ่งไม่เหมือนกับของเย่ชิงเสวียนที่เป็นการสร้างค่ายกล

 

พูดจบ อี้เทียนหยุนก็พยักหน้าให้เย่ชิงเสวียน จากนั้นก็หมุนตัวแยกออกไป

 

“ข้าและคนอื่นจะรอเจ้ากลับมา!” เย่ชิงเสวียนตะโกนไล่หลัง

 

ร่างของอี้เทียนหยุนถึงกับสั่น ฉากนี้เตือนให้เขานึกไปถึงชิเสวี่ยอวิ๋น เธอก็มักจะพูดแบบนี้กับเขาอยู่เป็นประจำ จากนั้นเขาก็หันไปยิ้มให้กับเธอแล้วพูดว่า “รอข้า ข้าจะกลับไปอย่างแน่นอน!”

 

พูดจบ เขาก็บินไปข้างหน้าในทันที เย่ชิงเสวียนก็ไม่ลังเล ทำการควบคุมมังกรดินทั้งสามนำผู้คนอพยพไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อ อีกไม่นานจะต้องถูกพบอย่างแน่นอน ภายใต้การวิ่งนำของมังกรดินพวกนี้ ทำให้พวกเขามาถึงเขตชายแดนอย่างรวดเร็ว แม้ว่ามังกรดินพวกนี้จะไม่สามารถบินได้ แต่ความเร็วในการวิ่งบนพื้นของพวกมันกลับไม่ช้าเลย

 

อี้เทียนหยุนกลับเข้าไปยังคุกใต้พิภพ ในมือของเขากุมคันศรน้ำค้างแข็งเทวะแน่น พร้อมกับเปิดฉากสังหารอีกครั้ง ยามใดที่พบเห็นผู้คุม อี้เทียนหยุนก็จะทำการสังหารพวกเขา ทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนขวัญกระเจิง

 

“นี่มันอะไรกัน ยมทูตตนนี้กลับมาทำไม!?” ผู้คุมที่หนีไปหากำลังสนับสนุนเมื่อเห็นอี้เทียนหยุนก็รีบวิ่งไปปิดประตู แต่ประตูนี้พูดจริงๆ แล้ว มันไม่สามารถปิดได้ง่ายนัก

 

ขณะที่ประตูยังไม่ปิดดี มือของอี้เทียนหยุนก็ควบกลั่นเป็นศรน้ำแข็งเย็นเยียบออกมา ขณะที่นัยน์ตาทั้งสองข้างเป็นประกายสีฟ้าจางๆ “น้ำค้างแข็งพิโรธ!”

 

เขาเล็งไปยังห้องโถงหลัก ลำแสงสีฟ้าจางแหวกทะลุอากาศ จนสุดท้ายก็ระเบิดห้องโถงหลักจนกระจุย!”

 

“ตูมมม!”

 

ราวกับมีพายุหิมะที่บ้าคลั่งระเบิดออกที่ด้านใน ทำให้ผู้คุมที่อยู่ด้านในถูกแช่แข็ง พริบตาก็กลายมาเป็นประติมากรรมน้ำแข็งจนหมด กระทั่งช่วงที่เปลี่ยนเป็นน้ำแข็งพวกเขายังไม่รู้สึก ทำให้คนที่อยู่ในนั้นถูกแช่แข็งจนเข้าไปลึกถึงไขกระดูก ตายจนไม่สามารถตายได้อีก

 

“ติ๊ง ท่านสังหารผู้คุมสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 170,000, ค่าความคลั่ง 2,300, ค่าความชั่ว 100 ได้รับวิชายุทธ์ ฝ่ามือเทียนหยุน, ท่าเท้าเทียนหยุน, ได้รับไอเทม กระบี่เหล็กปราณ, เม็ดยาฟื้นฟู”

 

“ติ๊ง ท่านสังหารผู้คุมสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์……”

 

“ติ๊ง…..”

 

ภายใต้ศรดอกนี้ ผู้คุมพวกนี้ล้วนถูกสังหารสิ้น กลายเป็นค่าประสบการณ์และแต้มความชั่วให้กับเขา ซึ่งค่าความชั่วของพวกเขานี้ถือว่าสูงมาก เทียบได้กับระดับผู้อาวุโสที่เขาสังหารมาก่อนหน้า สามารถจินตนาการได้เลยว่าผู้คุมพวกนี้ทำเรื่องชั่วร้ายมากขนาดไหน แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องที่อาณาจักรใต้พิภพสั่งให้พวกเขาทำ แต่ยังไงความชั่วก็ย่อมต้องติดตัวพวกเขาไม่มากก็น้อย

 

ทันใดนั้น อี้เทียนหยุนก็ได้เข้ามาในคุกใต้พิภพสำเร็จ ที่นี่ตอนนี้ได้กลายเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ เขากระทั่งมองยังไม่มอง ทำการพุ่งเข้าไปด้านใน พร้อมกับส่ายตามองค่ายกลที่สลักไว้บนกำแพง ขณะที่ในมือปรากฏลำแสงเจิดจ้า ก่อนที่จะถูกปล่อยออกไปใส่ค่ายกลที่สลักไว้ตามกำแพง พร้อมกับทำลายพวกมันทิ้งไป

 

ภายใต้การโจมตีหลายร้อยครั้ง ค่ายกลบนกำแพงก็พลันสลายไป นี่เป็นไปตามความทรงจำที่บรรพชนเผ่าภูตมอบให้ ค่ายกลที่นี่เขาเป็นคนสร้าง แล้วเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าต้องทำลายยังไง? ดังนั้น การทำลายมันจึงไม่ใช่เรื่องยาก ทั้งระดับของเขายังไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้น ต่อให้ได้ความทรงจำนี้ก็มาก็คงไม่สามารถทำลายค่ายกลพวกนี้ได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

 

หลังจากทำลายค่ายกลที่นี่เสร็จ เขาก็เปลี่ยนไปที่อีกฝั่งอย่างรวดเร็ว หลังจากส่งพลังทำลายออกไปหลายร้อยครั้ง ค่ายกลบนกำแพงอีกฝั่งก็สลายไป ด้วยพลังระดับนี้ การส่งพลังทำลายเข้าไปหลายร้อยครั้งไม่ได้เสียเวลานานนัก อย่างมากก็ไม่เกินสามวินาที ก็สามารถทำลายค่ายกลพวกนี้ได้แล้ว

 

ดังนั้น ความเร็วที่ใช้จึงเร็วมาก ถ้ามีคนของเผ่าภูตอยู่ที่นี่ พวกเขาจะต้องตกใจอย่างแน่นอน การลงมือที่น่าอัศจรรย์เยี่ยงนี้ ยากที่จะเห็นจริงๆ

 

“ไป!”

 

หลังจากอี้เทียนหยุนลงมา เขาก็ทำการเรียกคันศรน้ำค้างแข็งเทวะออกมา พร้อมกับเล็งเข้าใส่กำแพงที่ค่ายกลถูกทำลายทิ้งแล้ว จากนั้นก็ยิงศรน้ำแข็งสามดอกออกไป ยิงทะลุกำแพงจนเป็นรูขนาดใหญ่ พร้อมกับพังลงมา!

 

“เปรี้ยง!”

 

ทางเข้าจากด้านนอกถูกเขาทำลายจนเหลือไม่ถึงครึ่ง ทำให้เขารู้สึกพอใจมาก

 

“ดีมาก ขอแค่ไม่มีค่ายกลสลักอยู่ กำแพงที่นี่ก็ไม่ต่างไปจากเนยเหลว!”

 

อี้เทียนหยุนไม่ได้ทำลายต่อ แต่ทำการเข่นฆ่าเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว พร้อมกับทำลายค่ายกลที่สลักไว้ไปตลอดทางอย่างบ้าคลั่ง เขาทำการทำลายค่ายกลทุกครั้งที่เจอด้วยความง่ายดาย ถึงยังไงเขาก็เป็นถึงนักสลักอาคมระดับต้าซือ ทั้งยังได้วิธีการทำลายมาอีก แล้วอย่างนี้จะไม่ให้การทำลายเป็นเรื่องง่ายได้ยังไง

 

ขณะที่เขาบุกเข้าไป ก็ได้มีผู้คุมโผล่ออกมาไม่หยุด ดูเหมือนว่าคุกใต้พิภพแห่งนี้จะมีชั้นใต้ดินด้วย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าคุกใต้พิภพแห่งนี้มีชั้นใต้ดินอยู่จริงๆ! ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่เย่ชิงเสวียนกับพวกไม่รู้ ดูเหมือนว่าจะสร้างขึ้นมาทีหลัง ไม่อย่างนั้นพวกเธอจะต้องรู้อย่างแน่นอน

 

“ด้านนอกมีเรื่องอะไร มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

 

พวกผู้คุมโผล่ออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ที่คอยพวกเขาอยู่กลับเป็นศรน้ำแข็งเย็นเยียบ พร้อมกับจัดการทำให้พวกเขากลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งชั้นเยี่ยม อี้เทียนหยุนทำการสังหารพวกเขา พร้อมกับเดินลงไปยังชั้นใต้ดิน แล้วไปโผล่ยังพื้นที่ที่ค่อนข้างใหญ่

 

“ที่นี่มีชั้นใต้ดินอยู่จริงๆ ก่อนหน้านี้ไม่รู้ ไม่รู้ว่าที่นี่ใช้ทำอะไร…..”

 

อี้เทียนหยุนบุกเข้าไปอย่างไม่ลังเล อย่างรวดเร็วก็ทะลวงเข้าไปถึงส่วนลึก ซึ่งสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของเขาคือเหมืองขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่กว้างขวางอย่างมาก!

 

“ไม่คิดเลยว่าที่นี่จะเป็นเหมือง…..” อี้เทียนหยุนนึกขึ้นได้ก่อนที่จะใช้ความสามารถล่องหนออกมา พร้อมกับแอบตามผู้ฝึกตนเข้าไปในเหมือง ได้ยินพวกเขาพูดว่าเหมือนนี้เป็นเหมืองใต้ดิน ไม่ใช่เหมืองภายนอก!