CLS ตอนที่ 334: ด้อยกว่าเดรัจฉาน!

 

“อะไรกัน มังกรแดงล่ะ?” ขุนพลมังกรร้องตะโกนเสียงดัง “มังกรแดง ออกมาหาข้าเดี๋ยวนี้!”

 

เขาหามังกรแดงไม่เจอ ตอนนี้รอบๆ มีแต่เขาคนเดียว ขุนพลมังกรนำคนกลุ่มหนึ่งมาด้วย แต่ตอนนี้เหลือแค่เขาคนเดียวเท่านั้น

 

“หยุดร้องตะโกนเหมือนคนโง่ได้แล้ว ตอนนี้สัตว์เลี้ยงของเจ้าเป็นของข้าแล้ว” เสียงของอี้เทียนหยุนลอยมา พร้อมกับปรากฏภาพลวงตา

 

“!”

 

แสงสีแดงพุ่งทะลวงออกไป แต่ก็ต้องชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ ไม่ใช่ร่างของอี้เทียนหยุน

 

“เป็นไปไม่ได้ ทำไมมังกรแดงถึงได้กลายเป็นของเจ้ากัน! ขนาดข้าต้องสร้างความสนิทสนมตั้งหลายปี เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะทำได้ในทันที!” ความโกรธท่วมท้นอยู่ในอกของขุนพลมังกร ราวกับจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ เขาต้องจ่ายไปมากกว่าที่จะฝึกมังกรแดงตัวนี้ได้ แต่สุดท้ายมันกลับมาทรยศเขา แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง

 

“น่าขำ ใครใช้ให้ก่อนหน้านี้เจ้าทำร้ายมันล่ะ ในเมื่อเจ้าไม่สนใจมัน มันก็จะไม่สนใจเจ้าเช่นกัน มีเพียงแต่ทำกับสัตว์เลี้ยงเหมือนเพื่อนสนิท มันจึงจะซื่อสัตย์กับเจ้า เจ้าโง่!” น้ำเสียงของอี้เทียนหยุนยังคงลอยมา ในน้ำเสียงยังมากไปด้วยความดูถูก

 

“เพื่อนอย่างงั้นเหรอ? อย่ามาทำให้ขำหน่อยเลย ทำไมต้องทำกับสัตว์เหมือนเพื่อนด้วย? เจ้านั่นแหละที่โง่ ถึงได้มีความคิดแบบนี้!” ขุนพลมังกรโมโห “มังกรแดง ถ้าเจ้ายังไม่ออกมาอีก อย่ามาหาว่าข้าไม่เตือนไม่ได้นะ!”

 

หลังจากพูดจบ ขุนพลมังกรก็นำขลุ่ยออกมา มันเป็นขลุ่ยที่งดงามมาก ทำการวางนิ้วลงที่ตัวขลุ่ย จากนั้นก็นำมันมาจรดที่ริมฝีปาก พร้อมกับเริ่มเป่าออกมา

 

เสียงที่ดังออกมาเป็นเสียงที่สูงมาก มันกระจายไปทั่วทั้งผืนป่า ตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของมังกรแดง ก่อนที่ตัวมันจะพุ่งออกมาจากป่าใกล้ๆ พร้อมกับดิ้นพล่านกับพื้น บนตัวของมันมีแสงของอักษรรูนเปล่งออกมา เห็นได้ชัดว่าเป็นอาคมจำพวกกักขังชนิดหนึ่ง หลังจากที่ได้ยินเสียงขลุ่ยนี้ อาคมที่อยู่บนร่างของมันก็จะเริ่มทำงานทันที สร้างความเจ็บปวดให้กับมังกรแดง

 

แน่นอนว่าอาคมกักขังชนิดนี้มีไว้เพื่อฝึกสัตว์เทวะให้เชื่อง

 

“อะไรกัน ถึงกับสร้างอาคมกักขังไว้บนร่างเลยอย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยยุนขมวดคิ้ว จากนั้นก็กู่ร้องออกไป “มังกรแดง กลับมานี่!”

 

จากนั้น มังกรแดงก็ค่อยๆ ลุกขึ้น พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาอี้เทียนหยุน หายเข้าไปในหมอกอีกครั้ง และเมื่อมาถึงข้างกายของเขา อี้เทียนหยุนก็ได้เก็บมังกรแดงตัวนี้ไว้ในช่องเก็บสัตว์เลี้ยง เขาไม่เชื่อว่าคราวนี้อีกฝ่ายจะยังทำอะไรมังกรแดงได้อีก

 

“ไม่คิดเลยว่ามังกรแดงจะเชื่อฟังคำสั่งเจ้าจริงๆ หรือว่าเจ้าจะเป็นนักฝึกสัตว์? แต่ต่อให้เป็นนักฝึกสัตว์จริง ก็ไม่น่าที่จะทำให้สัตว์เชื่องได้เร็วขนาดนี้นี่!” เมื่อขุนพลมังกรเห็นอี้เทียนหยุนตะโกนเรียกมังกรแดงกลับไป หลังจากที่ได้รับความเจ็บปวด มันก็ยังไม่คิดที่จะกลับมาหาเขา แต่กลับเลือกที่จะกลับไปอยู่ฝั่งอี้เทียนหยุน

 

นี่ทำให้ในใจเขาถึงกับสั่นสะท้าน เขาคิดว่ามังกรแดงจะถูกจับตัวไว้ หรือไม่ก็ใช้กำลังบังคับ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นการกำราบอย่างแท้จริง

 

นี่มันสัตว์เลี้ยงของเขานะ ตอนนี้ไม่มีสัตว์เลี้ยงแล้ว นั่นก็เท่ากับขาดอาวุธไป

 

“เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” อี้เทียนหยุนไม่คิดจะอธิบายอะไรให้มากความ

 

“ฮึ่ม ข้าไม่เชื่อ!” ขุนพลมังกรยกขลุ่ยขึ้นเป่าอีกครั้ง จนเสียงของมันกระจายออกไปทั่วผืนป่าแห่งนี้

 

ด้วยเสียงขลุ่ยที่ดังออกมานี้ ก่อให้เกิดแสงขึ้นบนตัวมังกรแดงที่อยู่ในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงอย่างไม่คาดคิด จากนั้นมังกรแดงก็ดิ้นกับพื้นพร้อมกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทั้งยังออกมาจากช่องเก็บสัตว์เลี้ยง พร้อมกับเปิดเผยที่ซ่อนของพวกเขาอีกต่างหาก

 

นี่ทำให้อี้เทียนหยุนตกใจมาก ไม่คิดว่าขนาดอยู่ในช่องเก็บเลี้ยงแล้วจะยังมีผลอีก ดูท่าคงมีแต่ต้องแย่งขลุ่ยนั้นมา หรือไม่ก็ทำการแก้อาคมที่อยู่บนร่างของมังกรแดงนั้นออกเท่านั้น

 

แต่ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำตามตัวเลือกพวกนั้น ตอนนี้ที่ต้องทำเป็นอย่างแรกก็คือสังหารขุนพลมังกรนี้ซะ

 

“เจ้าหนู อยู่นั่นเหรอ ตายซะ!”

 

ขุนพลมังกรถือหอกพุ่งเข้ามา พร้อมกับแทงใส่เขาอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดเป็นภาพเงามังกรโลหิตออกมาอีกครั้ง มังกรทั้งสองตัวต่างก็พากันพุ่งเข้ามาที่นี่

 

“คำราม!”

 

ราวกับมังกรยักษ์ที่มีอยู่จริง มันทำการคำรามพร้อมกับทะยานตรงมาที่นี่ โจมตีเข้ามาโดยไม่สนใจมังกรแดงที่กำลังดิ้นอยู่ที่พื้น

 

“บ้าเอ๊ย!”

 

อี้เทียนหยุนเห็นอีกฝ่ายไร้ความรู้สึกขนาดนี้ ก็รีบเรียกกระบี่หนักฉิงเทียนออกมา พร้อมกับออกไปรับหน้ามังกรทั้งสองที่กำลังเข้ามา พร้อมกับฟันกระบี่ออกไปอย่างแรง!

 

“ฉิงเทียนพิโรธ!”(ฟังอีกทีมันเป็น ฉิง ไม่ใช่ ชิง)

 

“เปรี้ยง!”

 

ลำแสงกระบี่ขนาดใหญ่เจาะทะลุลงมาจากอากาศ ปักลงบนภาพเงามังกรทั้งสอง มังกรทั้งสองทำการระเบิดพลังสูงสุดของตนออกมาในพริบตา ต้านรับลำแสงกระบี่จนเกิดเป็นคลื่นอัดอากาศที่น่าตกตะลึง กวาดทำลายทุกอย่างที่อยู่รอบๆ จนเละไม่เป็นท่า

 

ทั่วทั้งแถบต่างเต็มไปด้วยฝุ่นผง ทันใดนั้น ภาพเงามังกรทั้งสองก็ได้พุ่งผ่านคลื่นอัดอากาศออกมา พุ่งเข้าใส่อี้เทียนหยุน พร้อมกับชนเข้ากับเขาอย่างแรง

 

“ปัง!”

 

อี้เทียนหยุนถูกชนจนกระเด็นออกไป ก่อนที่จะกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ พร้อมทั้งทะลุต้นไม้ต้นนั้นออกไป จนกระแทกเข้ากับต้นไม้ต้นที่สอง ก่อนที่จะหยุดได้ในที่สุด

 

“คราวนี้เจ้าก็ยังรอดมาได้นะ! ยืนรับหน้าให้สัตว์อสูร ดูเหมือนว่าเจ้าคงจะเป็นสัตว์อสูรเหมือนกันสินะ!” ขุนพลมังกรหัวเราะ พร้อมกับบินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงร่างของมังกรแดง เขาก็ทำการเตะออกไปอย่างแรง ด้วยพลังที่มหาศาล ทำให้ร่างของมังกรแดงปลิวกระเด็น พร้อมกับเสียงร้องโหยหวน

 

“กล้าทรยศข้า ไว้จากจบเรื่องนี้เมื่อไหร่ ดูว่าข้าจะจัดการกับเจ้ายังไง!”

 

ขุนพลมังกรโมโหจริงๆ เพราะเรื่องยังไม่จบ เขาจึงทำการลงโทษมังกรแดงแค่ครั้งสองครั้ง ให้มันได้รู้ถึงความเจ็บปวดเสียบ้าง

 

“เทียนหยุน!” เย่ชิงเสวียนรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าอี้เทียนหยุนยังยืนอยู่ได้ก็ได้ยืนเซ่อไป

 

พลังป้องกันของเขาน่าสะพรึงมาก ทำให้ช่วยลดพลังอีกฝ่ายลงไปได้มาก ดังนั้น ที่เขากระเด็นมานี้เป็นเพราะผลจากแรงกระแทกเพียงเท่านั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

 

“ข้าไม่เป็นไร” อี้เทียนหยุนมองไปที่ขุนพลมังกรแล้วพูดออกมาอย่างจริงจังว่า “ในความเห็นของข้า เจ้ายังด้อยกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก! มังกรแดงซื่อสัตย์ต่อเจ้า แต่เจ้ากลับทำกับสัตว์เลี้ยงของตนอย่างไร้หัวใจ…. ดี เมื่อเป็นอย่างนี้ ข้าก็จะเป็นคนสังหารเจ้าที่ด้อยกว่าเดรัจฉานด้วยตัวข้าเอง!”

 

“นี่ข้ากำลังได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า?” ขุนพลมังกรอ้าปากค้าง จากนั้นก็หัวเราะออกมา “เจ้าบอกว่าจะฆ่าข้า? ก่อนหน้านี้เจ้าถูกข้าจัดการจนหนีไป มาตอนนี้ก็ยังสู้ข้าไม่ได้ หลังจากนี้เจ้าก็จะยังต้องอยู่ใต้ฝ่าเท้าของข้าขุนพลผู้นี้….. ไม่ เจ้าไม่มีโอกาสหน้าอีกต่อไปแล้ว”

 

หลังจากน้ำเสียงจบลง ขุนพลมังกรก็ทำการพุ่งเข้ามา พร้อมกับเงื้อหอกในมือขึ้นอย่างไม่ลังเล แล้วแทงออกมาอีกครั้ง หวังจะทะลวงร่างของอี้เทียนหยุนเป็นรู

 

“ชิงเสวียน เจ้าหลบไปก่อน ปล่อยให้ข้าจัดการเขาเอง!” อี้เทียนหยุนมีสายตามุ่งมั่น ทั้งยังมากไปด้วยความเย็นชา

 

“เจ้า….” เย่ชิงเสวียนรู้สึกกังวลใจ แต่เมื่อเห็นว่าอี้เทียนหยุนได้ตัดสินใจไปแล้ว เธอจึงทำได้เพียงแค่ถอยออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว พร้อมกับเข้าไปซ่อนตัวในหมอก

 

ระดับของอี้เทียนหยุนด้อยกว่าขุนพลมังกร ต่อให้ใช้โหมดคลั่งก็ยังยากที่จะต่อกรกับอีกฝ่าย อุปกรณ์สวมใส่ของอีกฝ่ายยอดเยี่ยมมาก ทั้งวิชายุทธ์ยังน่าตื่นตะลึง ระดับก็สูงส่ง เหนือกว่าทุกอย่างอย่างน่ารังเกียจ

 

ยังไงก็ตาม ก่อนหน้านี้เขาก็ได้เก็บสะสมค่าความชั่วมามากพอแล้ว ตอนนี้เขามีค่าความชั่วอยู่ 100,130 แต้ม ซึ่งถือว่าเพียงพอแล้ว!

 

หลังจากสังหารทหารมังกรไปจำนวนมาก ทำให้เขาเก็บสะสมค่าความชั่วได้เพียงพอแล้ว เพียงพอที่จะเปลี่ยนอุปกรณ์สวมใส่ของเขา