“ไว้ชีวิตพวกเราสามพี่น้อง?” เลี่ยเฉิงตกใจ หลิวหลงกับพวกก็เช่นกัน พวกเขาก็คิดว่าเขาจะตอบว่าจะจ่ายเป็นอะไร แต่ใครจะคิดว่าจะเป็นการไว้ชีวิตพวกเขาแทน?

 

“มารดามันเถอะ พี่ใหญ่ มันล้อพวกเรา!” เลี่ยเฟิงสีหน้าเย็นชา แต่ไม่ได้ชักกระบี่ที่เอวออกมา เอาแต่จ้องอี้เทียนหยุนอย่างดื้อด้าน

 

เลี่ยเฉิงยกมือขึ้นปรามพวกเขาว่าอย่าเพิ่งใจร้อน แต่ในสายตาของเขากลับเต็มไปด้วยจิตสังหาร “ดูเหมือนว่าเจ้าจะคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งมากสินะ คิดว่าจะสามารถกินพวกเราได้ทั้งหมดอย่างงั้นเหรอ?”

 

ที่เขาพูดแน่นอนว่านับรวมหลิวหลงกับพวกเข้าไปด้วย หากพวกเขากับอีกกลุ่มร่วมมือกัน ก็จะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับผันแปรวิญญาณถึง 6 คน หากไม่ใช่คนโง่ อย่างน้อยก็ควรจะรู้ว่าโอกาสชนะของพวกเขามีมากกว่าแค่ไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามพี่น้องเลี่ยหู่ ระดับของพวกเขาแต่ละคนล้วนแต่น่าสะพรึง ดังนั้น หากสู้กัน ชัยชนะย่อมตกเป็นของพวกเขาอย่างแน่นอน

 

“แล้วเจ้าคิดว่าไง?” อี้เทียนหยุนมองเขาแล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ฆ่ามันให้ข้าซะ จากนั้นกระโดดลงน้ำไป แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!”

 

“ข้าเข้าใจไม่ผิดจริงๆ ต้องการสังหารพวกเขา แต่ก็ยังอยากจะให้พวกข้าลงน้ำด้วย? เจ้าคิดว่าพวกเราสามพี่น้องเลี่ยหู่เป็นตัวอะไร?” เลี่ยเฉิงพูดอย่างเดือดดาล “เจ้าคงคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานงั้นสินะ ถ้าเจ้าเป็นนักฝึกสัตว์จริง งั้นก็สั่งให้ฉลามใต้พิภพโจมตีพวกข้าเลยสิ!”

 

พวกเขาไม่กังวลเรื่องที่อี้เทียนหยุนเป็นนักฝึกสัตว์แม้แต่น้อย แม้ว่าฉลามใต้พิภพจะดุร้าย แต่พลังควบคุมของอี้เทียนหยุนย่อมมีจำกัด โดยเฉพาะตอนนี้อยู่ในท่าเรือ เขายังจะสั่งให้ฉลามใต้พิภพกระโจนขึ้นมาได้อย่างงั้นเหรอ? ฉลามใต้พิภพย่อมไม่สามารถขึ้นไปบนท่าเรือได้ แม้แต่เข้าใกล้ก็ทำไม่ได้

 

แม้ว่าพวกมันจะมีพลังถึงระดับผันแปรวิญญาณ แต่สติปัญญาของมันยังไม่เปิดออก ยังไม่มีการฝึกฝนการใช้พลังวิญญาณ ทำให้ไม่สามารถบินได้

 

ที่ผู้เชี่ยวชาญระดับผันแปรวิญญาณสามารถบินได้ เป็นเพราะมีการฝึกฝนการใช้พลังวิญญาณ คอยใช้พลังวิญญาณสนับสนุน จึงทำให้สามารถบินบนท้องฟ้าได้

 

“ไม่จำเป็นต้องให้ฉลามใต้พิภพลงมือ แค่พวกเราก็เพียงพอแล้ว!” เหลิงหู่ถือขวานยักษ์ในมือมั่น พร้อมกับเตรียมทำสงครามได้ทุกเมื่อ

 

“น้ำหน้าอย่างเจ้า?” เลี่ยเฉิงหัวเราะเยาะ “ระดับอย่างพวกเจ้า ไม่รู้ว่าฆ่าสังหารมีกี่มากน้อย ไม่รู้ว่ามีตั้งกี่คนที่ร้องขอความเมตตาต่อหน้าข้า แต่สุดท้ายก็ไม่มีใคร…..”

 

อยู่ๆ ก็มีร่างกระพริบวาบมาปรากฏตรงหน้าเขา เลี่ยเฉิงยังไม่ทันตอบสนองก็พลันถูกฝ่ามือตบเข้าให้ “เพี๊ยะ” เสียงหนักๆ ฟาดเข้าที่หน้าของเขา

 

เลี่ยเฉิงเพียงรู้สึกเจ็บบนใบหน้า จากนั้นก็กระเด็นออกไป หลังจากไถลไปได้ช่วงใหญ่ ถึงพอจะฝืนหยุดร่างเอาไว้ได้ บนหน้าของเขาปรากฏรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ขึ้น จากนั้นก็มีฟันที่หลุดร่วงลงมาไม่รู้กี่ซี่ พร้อมกับเลือดที่ไหลกบปาก ดูแล้วมีสภาพน่าสมเพช เสียโฉมในทันที

 

ร่างนั้นยังคงตามเขามาติดๆ พร้อมกับยกเท้าเหนือร่างเลี่ยเฉิง แล้วพูดอย่างเฉยชาว่า “ร้องขอความเมตตา เจ้าบอกว่าใครร้องขอความเมตตานะ?”

 

พูดจบ อี้เทียนหยุนก็กระทืบเท้าลงไปอย่างแรง “เปรี้ยง” ทำให้ร่างของเลี่ยเฉิงฝังลงไปกับพื้น พร้อมกับเหยียบร่างเขาไว้ ทำให้เลี่ยเฉิงต้องกระอักเลือดออกมา อวัยวะภายในทั้งห้ารู้สึกเหมือนกับถูกเท้านี้ทำให้แหลกเป็นเสี่ยงๆ

 

ความเปลี่ยนแปลงที่กะทันหันทำให้ผู้คนพากันตามไม่ทัน เลี่ยเฉิงที่มีระดับสูงที่สุด พริบตาก็ถูกจัดการ และคนที่จัดการเลี่ยเฉิงก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นอี้เทียนหยุน! ดูแล้วเจ้าเด็กนี่ เหมือนกับกำลังแสดงพลังที่แสนป่าเถื่อนของตนออกมา

 

“ขะ ข้า…..”

 

“ตาย!”

 

อี้เทียนหยุนกระทืบเท้าลงไปอีกครั้ง “เปรี้ยง” ร่างของเลี่ยเฉิงฝังลงไปในดินโดยสมบูรณ์ ไม่เหลือกลิ่นอายชีวิตแม้แต่น้อย ภายใต้พลังที่แสนป่าเถื่อนนี้ เป็นไปได้หรือที่เลี่ยเฉิงจะต้านรับเอาไว้ได้?

 

“ติ๊ง ท่านสังหารเลี่ยเฉิงสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 1.2 ล้าน, ค่าความคลั่ง 4,800, ค่าความชั่ว 1,000, ได้รับวิชายุทธ์ เพลงเท้าล่าพยัคฆ์, คลื่นอัดกระแทก, ได้รับไอเทม ยาถอนพิษ, กรงเล็บล่าพยัคฆ์, บัตรเพิ่มค่าประสบการณ์ 5 เท่า” (เลี่ยหู่ แปลว่า ล่าพยัคฆ์นะครับ ตอนแรกคิดว่าเป็นชื่อ แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นชื่อกลุ่ม ตอนก่อนจาก สามพี่น้องเลี่ยหู่ ก็จะเป็น สามพี่น้องล่าพยัคฆ์แทน)

 

ค่าความชั่วนี้สูงมากจริงๆ เทียบได้กับพวกขุนนางเลยด้วยซ้ำ นี่ไม่ใช่ว่าพวกขุนนางสังหารคนมาก เพียงแต่เรื่องที่พวกเขาทำนั้นไร้หัวใจเกินไป จึงทำให้ค่าความชั่วสูงขึ้นเป็นเงาตามตัว

 

พริบตา เลี่ยเฉิงก็ถูกกระทืบจนตาย และเมื่ออี้เทียนหยุนหันกลับมามองพวกเขา ก็ทำให้พวกที่เหลือพากันตกใจ ทำไมถึงได้มีปีศาจอย่างนี้ได้! ระดับของเลี่ยเฉิงถือว่าสูงที่สุด แต่กลับถูกอี้เทียนหยุนสังหารทิ้งในพริบตา นี่ไม่ได้แปลว่าพลังของอี้เทียนหยุนเหนือกว่าพวกเขามากอย่างงั้นเหรอ

 

“พะ พี่ใหญ่!!” พวกเขาพากันกรีดร้องออกมา พี่ใหญ่ที่พวกเขาเคารพอย่างหาที่สุดไม่ได้ กลับมาถูกสังหารตายง่ายๆ อย่างนี้

 

“น้องอี้แข็งแกร่งขนาดนี้เชียว? ขนาดหัวหน้าของสามพี่น้องล่าพยัคฆ์ยังถูกจัดการง่ายๆ อย่างนี้เลย…..” เริ่นเหลียงเฉินกับพวกพากันตกใจ พวกเขารู้ว่าระดับของอี้เทียนหยุนนั้นไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ก็จัดการกับฉลามใต้พิภพได้อย่างง่ายดาย นี่ก็พิสูจน์ว่าพลังของเขานั้นไม่อ่อนแอ แต่ใครจะคิดว่ามันจะสูงขนาดนี้!

 

ขนาดผู้เชี่ยวชาญระดับผันแปรวิญญาณขั้นที่ 8 ยังถูกจัดการภายในสองกระบวนท่า แม้แต่คำพูดยังเปล่งออกมาไม่ได้แม้แต่ครึ่งคำ

 

หลิวหลงกับพวกพากันขาสั่น คิดว่าสามพี่น้องล่าพยัคฆ์น่ากลัวพออยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าเจ้าเด็กที่อายุน้อยที่สุดคนนี้จะกลายเป็นคนที่น่ากลัวที่สุด! สามารถสังหารเลี่ยเฉิงที่มีแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ในพริบตา หรือว่าเขาจะมีพลังระดับผันแปรวิญญาณขั้นสูงสุดกัน?

 

พวกเขาไม่มีทางคิดไปถึงระดับวิญญาณเที่ยงแท้ เนื่องเพราะระดับวิญญาณเที่ยงแท้เป็นระดับที่ยากจะไปถึง ทั้งยังเป็นระดับที่หายากสุดๆ ขนาดระดับผันแปรวิญญาณขั้นสูงสุดยังพอจะหาได้บ้าง แต่ระดับวิญญาณเที่ยงแท้กลับน้อยจนน่าใจหาย

 

ดูจากอาณาจักรใต้พิภพก็รู้ คนที่เข้าสู่ระดับวิญญาณเที่ยงแท้ได้ ต่างก็เป็นระดับแม่ทัพใหญ่ ไม่ก็ขุนนางคนสำคัญ การมีพลังระดับสูง ก็สัมพันธ์กับยศด้วยเช่นกัน

 

“ข้าจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย กระโดดลงไปซะ หรือจะให้ข้าช่วยถีบลงไป?” อี้เทียนหยุนมองไปยังพวกเขาอย่างเย็นชา

 

เลี่ยเฟิงกับพวกพากันกลืนน้ำอาย เผชิญหน้ากับอี้เทียนหยุนที่มีแรงกดดันอันน่าสะพรึงขนาดนั้น แท้จริงแล้ว พวกเขาควรจะกระโดดลงไปดีหรือไม่ดี?

 

“เจ้า เจ้าฆ่าพี่ใหญ่ของข้า ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า!” เลี่ยเฟิงกู่ร้องออกมา ไร้ซึ่งหนทางประนีประนอม เขาทำการเรียกอาวุธออกมาพร้อมกับปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของตนออกไป

 

ดูราวกับพายุหมุน ทำการแหวกอากาศเข้ามาที่นี่ด้วยความเร็วสุดสะพรึง พริบตาก็ใช้ออกด้วยพลังถึงขีดสุด ก่อให้เกิดเป็นภาพติดค้างในสายตาของผู้คน!

 

อี้เทียนหยุนมองไปที่เขาอย่างเหยียดหยาม พร้อมกับถีบเท้าเข้าสวนอย่างแรง “เปรี้ยง” ร่างของเลี่ยเฟิงถูกเท้านี้ถีบกระเด็นกลับไป จนตกลงไปในแม่น้ำใต้พิภพ

 

“แค่ก ตู้ม!”

 

เลี่ยเฟิงค่อยๆ จมลงไปยังก้นแม้น้ำทีละน้อยจนมองไม่เห็นอีก ภายใต้ลูกถีบนี้ ต่อให้ไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บหนัก และภายใต้สภาพบาดเจ็บหนักนี้ เขายังจะสามารถว่ายขึ้นมาได้อีกอย่างงั้นเหรอ? นอกจากจะค่อยๆ จมลงไปยังก้นแม่น้ำแล้ว เขาย่อมไม่มีทางโผล่ขึ้นมาได้อีก

 

“พี่รอง…. ข้าจะสู้ตายกับเจ้า!” เลี่ยเหยียนคำรามก้อง พร้อมทะยานเข้าใส่อี้เทียนหยุน พร้อมกับทุ่มทุกอย่างออกไป

 

 

“ดูท่าจะรักกันมากสินะ เจ้าก็ไสหัวไปซะ!” อี้เทียนหยุนถีบเข้าใส่อย่างไม่ปรานี ใช้ออกด้วยความเร็วที่มากกว่า ถีบเลี่ยเหยียนลงไปยังแม่น้ำใต้พิภพอย่างโหดเหี้ยม

 

“แค่ก ตู้ม…..”

 

แล้วก็มีอีกคนตกลงไปยังแม่น้ำโดยที่ไม่ลอยกลับขึ้นมาอีก ในแม่น้ำใต้พิภพแห่งนี้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถบินได้ นอกจากจะถูกดูดลงไป ดังนั้นแล้ว จึงมีแต่ต้องดำดิ่งลงไปเท่านั้น ไม่มีทางลอยกลับขึ้นมาได้อีก

 

พริบตา สามพี่น้องล่าพยัคฆ์แสนโฉดชั่วก็ถูกจัดการไปทั้งอย่างนั้น