CLS ตอนที่ 485: วาดอักขระ!

(ขอเปลี่ยนระดับของนักสลักอาคมนะครับ /// ต้าซือ = อาจารย์, จงซือ = ปรมาจารย์, ช่วงชวี่(มาใหม่) = ผู้สร้าง)

 

ปรมาจารย์เทียนชิงล้มเหลว ทำให้สีหน้าของเขายิ่งแดงขึ้นไปอีก เห็นได้ชัดว่าเขาล้มเหลวในการทำลายอักขระ การที่เขาทำลายกล่องนี้ไม่สำเร็จ ก็หมายความว่าชื่อเสียงของเขาจะต้องถูกทำให้ลดต่ำลง เป็นการเสียหน้าครั้งใหญ่

 

ก่อนหน้านี้คิดว่าจะต้องทำสำเร็จอย่างแน่นอน แต่ใครจะคิดว่าสุดท้ายแล้วกลับล้มเหลวไม่เป็นท่า ต้องรู้ว่านี่เป็นเพียงอักขระชั้น 5 การที่นักสลักอาคมระดับปรมาจารย์ทำลายไม่สำเร็จนั้น แท้จริงแล้วมันหมายความว่ายังไง?

 

ยิ่งมา ผู้คนยิ่งค้นพบสถานการณ์ในที่แห่งนี้ ทั้งยังพากันสงสัยว่าทำไมปรมาจารย์เทียนชิงถึงทำลายอักขระนี้ไม่สำเร็จ?

 

“หรือว่าจะไม่ทางทำลายอักขระบนกล่องนี้ได้ กระทั่งปรมาจารย์เทียนชิงลงมือเองก็ยังไม่สำเร็จ?”

 

“นี่ไม่น่าใช่ นี่เป็นถึงระดับปรมาจารย์เชียวนะ ไม่ใช่ว่านี่เป็นแค่อักขระชั้น 5 เท่านั้นหรอกเหรอ?”

 

“หรือว่าเขาจะไม่ใช่ระดับปรมาจารย์ที่แท้จริงๆ? ไม่อย่างนั้น อักขระบนกล่องนั่นก็จะต้องไม่ใช่อักขระชั้น 5 ทั้งหมด”

 

“ต่อให้ไม่ใช่อักขระชั้น 5 แต่ระดับปรมาจารย์ก็น่าจะเปิดได้สิ…..”

 

พวกเขาพากันส่ายหัว กระทั่งมีบางคนคิดว่าปรมาจารย์เทียนชิงผู้นี้ช่างมีมาตรฐานที่ต่ำนัก ไม่ก็คิดว่ากล่องนี้ช่างลึกลับจริงๆ แต่ต่อให้จะลึกลับสักแค่ไหน ระดับปรมาจารย์ก็ต้องสามารถเปิดได้สิ นอกเสียจากว่าอักขระที่อยู่บนกล่องจะเป็นระดับผู้สร้างเป็นคนทำขึ้น!

 

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นไปไม่ได้ นักสลักอาคมระดับผู้สร้างมีอยู่แต่ในตำนานเท่านั้น เพราะในปัจจุบัน ยังไม่มีใครเคยเห็นนักสลักอาคมระดับผู้สร้างตัวเป็นๆ มาก่อน

 

เพราะระดับนี้สำเร็จได้ยากอย่างมาก แค่สามารถพบนักสลักอาคมระดับปรมาจารย์ขั้นสุดท้ายก็ถือว่าร้ายกาจมากแล้ว

 

“เป็นอะไรไป เปิดไม่ได้อย่างงั้นเหรอ? ถ้าเปิดไม่ได้ก็ให้คนอื่นเข้ามา จะนั่งตายซากอยู่ทำไม” เถ้าแก่เย่มองไปยังปรมาจารย์เทียนชิงอย่างเฉยชา ราวกับคาดไว้แล้วว่าปรมาจารย์เทียนชิงผู้นี้จะเปิดไม่ออก

 

“ใครกัน ใครที่บอกว่าข้าเปิดไม่ออก ข้าก็แค่ต้องใช้เวลาอีกสักพักเท่านั้นเอง ครั้งนี้จะต้องเปิดได้อย่างแน่นอน!” ปรมาจารย์เทียนชิงเป็นตายก็ไม่ยอมรับ เขาจะต้องหาทางทำลายอักขระพวกนี้ให้ได้ เพราะว่าเขาไม่อยากจะเสียหน้าจริงๆ

 

“ก็ได้ งั้นข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ยิ่งดิ้นรน ก็มีแต่จะทำให้เจ้าเสียหน้าขึ้นไปอีกเท่านั้น” เถ้าแก่เย่ยังคงดื่มชาของตนต่อ ไม่สนใจเขาโดยสมบูรณ์

 

ปรมาจารย์เทียนชิงทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา พร้อมกับทำลายอักขระอย่างบ้าคลั่ง แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถทำลายได้

 

หยางจื้อเหวินและคนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ๆ พลันหัวเราะขึ้นมาทันที “ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้นี้อวดดีนักหรือไง ตอนนี้กลับเปิดไม่ออก? เจ้าหนู ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าอาจารย์ของเจ้าจะต้องเปิดได้สำเร็จอย่างแน่นอน แล้วตอนนี้เป็นยังไงล่ะ?”

 

“ขะ ข้า…. อาจารย์จะต้องทำสำเร็จอยู่แล้ว ก็แค่ต้องใช้เวลาเท่านั้น ไม่ใช่ว่าหลายคนในนี้ก็เปิดไม่ออกหรอกเหรอ ดังนั้นอาจารย์เองก็ต้องพยายามบ้างเช่นกัน ก็แค่ลองเพิ่มไม่กี่ครั้งเองไม่ใช่เหรอ!” เด็กหนุ่มคนนี้ยังคงปากแข็ง ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้

 

“ก็ใช่ งั้นก็ช่วยรีบหน่อยแล้วกัน ฟ้าเริ่มมืดแล้ว อย่าได้ถ่วงเวลาของพวกเรา!” หยางจื้อเหวินกับพวกแค่นเสียงออกมา จากนั้นก็หันไปพูดกับอี้เทียนหยุนว่า “พี่ใหญ่ การรั้งอยู่ที่นี่คงไม่เสียเวลาของท่านใช่ไหม? พวกเราจะรออยู่ที่เมืองกว่างหยุนนี้ ส่วนท่านก็ทำธุระของตัวเอง”

 

“ไม่ต้องกังวลหรอก เวลายังมีอีกมาก” อี้เทียนหยุนไม่ได้กังวลจริงๆ เพราะในโลกวิญญาณแห่งนี้ เขายังมีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จในเมืองนี้อยู่ แล้วทำไมจะต้องรีบไปด้วย?

 

โดยที่ไม่ต้องรอนาน อย่างรวดเร็วก็ถึงตาของเขา

 

อย่างรวดเร็ว เวลาก็ได้ผ่านไป 1 ชั่วยาม หลายชั่วยาม ปรมาจารย์เทียนชิงก็ยังคงไม่สามารถทำลายอักขระนี้ได้ ต่อให้ฝืนทำต่อ ก็ไม่สามารถทำลายอักขระพวกนี้ได้อยู่ดี

 

ปรมาจารย์เทียนชิงยืนขึ้น พร้อมกับพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “กล่องนี้ไม่ใช่อักขระชั้น 5 ทั่วไป พวกที่พื้นฐานไม่แน่นไม่มีใครเปิดได้ ต่อให้เป็นระดับปรมาจารย์มา ก็ไม่มีทางเปิดได้อย่างง่ายดาย!”

 

เขาทำได้เพียงยอมรับว่าตัวเองเปิดไม่ได้ ผู้คนพากันโห่ร้องเซ็งแซ่ ไม่คิดว่าแม้แต่ระดับปรมาจารย์ก็ยังเปิดไม่ออก นี่มันออกจะแปลกเกินไปแล้ว

 

“ต่อไป” เถ้าแก่เย่โบกมือ บอกให้ปรมาจารย์เทียนชิงรีบออกไป

 

“หึ!”

 

ปรมาจารย์เทียนชิงโบกมือ แต่ในขณะที่หันมา ก็พูดกับนักสลักอาคมข้างหลังอย่างเย็นชาว่า “นี่ไม่ใช่อะไรที่พวกเจ้าจะทำลายได้ อย่างน้อยจำเป็นต้องเข้าใกล้ระดับผู้สร้าง ถึงจะเปิดออก!”

 

“ใช่ ขนาดอาจารย์ของข้ายังเปิดไม่ออก พวกเจ้าก็ไม่มีทางเปิดได้ รีบกลับไปซะเถอะ!” เด็กหนุ่มคนนั้นโบกมือ บอกให้นักสลักอาคมที่ต่อแถวกันอยู่รีบแยกย้ายกันออกไป

 

อี้เทียนหยุนทำเป็นหูทวนลม ก้าวเท้าเดินไปที่ด้านหน้ากล่องใบนั้น พร้อมกับเริ่มทำการศึกษา

 

ในขณะที่เขากำลังนั่งยองๆ เขาก็ได้เปิดใช้งานเนตรสวรรค์ พร้อมกับเริ่มตรวจสอบรายละเอียดของกล่อง หลังจากตรวจสอบดูแล้ว เขาก็พบว่ามันแทบไม่มีจุดบอดเลย!

 

แม้ว่านี่จะเป็นอักขระชั้น 5 จริงๆ แต่มันก็เชื่อมเข้าด้วยกันอย่างดี เหมือนกับเป็นเนื้อเดียวกัน ไม่มีทางที่จะแก้ออก มีเพียงแต่ต้องแยกมันออกก่อน อย่างนั้นถึงจะมีช่องโหว่ ทำให้สามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย

 

ภายใต้สภาวะเชื่อมประสานนี้ ทำให้ช่องโหว่ที่มีได้รับการปกปิด จึงทำให้อักขระชั้น 5 นี้ดูค่อนข้างซับซ้อน แทบจะไม่มีทางทำลายได้ในเวลาอันสั้น

 

ยังไงก็ตาม ในเมื่อสร้างขึ้นมาได้ ก็ต้องมีวิธีทำลายเช่นกัน!

 

“นี่คือการเชื่อมประสาน หากเป็นอย่างนี้ ข้าก็แค่ทำลายความสมดุล ทำการสร้างช่องโหว่ขึ้นมาเสียเลย!” อี้เทียนหยุนหยิบพู่กันอวี้หลิงออกมา เขาไม่มีพู่กันสลักอาคมขั้นสูง จึงทำได้เพียงใช้พู่กันแท่งนี้เขียนอักขระขึ้นบนกล่องนี้แทน

 

“เจ้าเด็กนี่ บอกแล้วไม่ฟัง เจ้าคิดว่าจะเปิดได้จริงๆ?” เด็กหนุ่มคนนั้นแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ คิดว่าอี้เทียนหยุนไม่รู้จักประมาณตัว ทำการกินคำใหญ่เกินกว่าที่จะเคี้ยวไหว

 

ปรมาจารย์เทียนชิงโบกมือแล้วพูดว่า “บางเรื่อง ให้พวกเขาประจักษ์ด้วยตัวเองคงดีกว่า ไม่ใช่ว่ามีคำกล่าวที่ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคนหรอกเหรอ…..”

 

“พูดมากน่ารำคาญจริง ตัวเองทำไม่ได้ ก็คิดว่าคนอื่นต้องทำไม่ได้ด้วย ยังไม่รีบไสหัวไปอีก อย่ามายืนขวางทางที่นี่” เถ้าแก่เย่มองเขาด้วยสายตาเย็นชา ช่างเป็นคนที่เอาตัวเองเป็นใหญ่จริงๆ

 

“เจ้า…..” ปรมาจารย์เทียนชิงมองไปที่เถ้าแก่เย่ พร้อมกับพูดอย่างโมโหว่า “ข้าก็แค่ไม่อยากให้พวกเขาเสียเวลา ทำอย่างนี้ต่อไปก็ไม่มีความหมาย! หากว่าพวกเขาสามารถเปิดกล่องได้จริงๆ หลังจากนี้ข้าจะเดินกลับหลังก็ยังได้!”

 

“หุบปาก!” เถ้าแก่เย่แค่นเสียง พร้อมกับส่งแรงกดดันอันน่าสะพรึงออกไป ทำให้ปรมาจารย์เทียนชิงต้องถอยหลังไปหลายก้าว นี่คือความแข็งแกร่งของระดับราชาวิญญาณ ทำให้เขาไม่กล้าเอ่ยออกมาอีกแม้แต่ครึ่งคำ

 

เห็นเพียงเถ้าแก่เย่จ้องไปยังอี้เทียนหยุนอย่างดื้อรั้น คนอื่นๆ ก็พากันมองไปที่อี้เทียนหยุนตาม และก็พบว่าอี้เทียนหยุนกำลังวาดอักขระลงบนกล่อง! นี่ทำให้พวกเขาพากันตกใจ ทุกคนพยายามทำลาย แต่ไม่มีสักคนที่คิดจะสร้าง

 

หรือว่าการวาดอักขระลงไปจะมีความหมาย?

 

“นี่กำลังวาดอักขระอย่างงั้นเหรอ? ล้อกันเล่นใช่ไหม?”

 

“คนอื่นพากันหาทางทำลาย แต่ว่าเขากลับวาดขึ้นแทน….. ฮ่าๆๆ นี่เขาไม่รู้หรือไงว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะวาดอักขระลงไปน่ะ?”

 

“ช่างมันเถอะ เจ้าหนูนี่คงจะว่างเกินไป พวกเราก็แค่ดู ปล่อยให้เขาทำมันไป”

 

นักสลักอาคมที่อยู่ด้านหลังพากันหัวเราะ กระทั่งตัวปรมาจารย์เทียนชิงก็เช่นกัน คิดว่าช่างเป็นนักสลักอาคมที่โง่เง่าเสียจริงๆ

 

ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่นั้น อี้เทียนหยุนก็ได้วาดอักขระลงบนกล่องสำเร็จ หลังจากวาดเสร็จ ผู้คนก็พากันจ้องมอง โดยไม่รอให้ใครตามทัน อี้เทียนหยุนก็ตบลงบนกล่องอย่างแรง

 

“ปัง” อักขระที่วาดลงไปก่อนหน้านี้ระเบิดออก ตามมาด้วยอักขระที่อยู่ใกล้ๆ ที่ระเบิดออกเป็นลูกโซ่ โดยใช้เวลาไม่ถึงอึดใจ อักขระที่อยู่บนกล่องก็ไม่มีเหลือ!

 

“ติ๊ง ทำลายอักขระชั้น 5 หลายชิ้นสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 2 ล้าน, ค่าความชำนาญ 2,000!”