ตอนที่ 572: กวาดล้าง

 

และในขณะที่อี้เทียนหยุนได้พูดคํานี้อีกครั้ง ก็ไม่มีใครกล้าดูถูกเขาอีก ไม่มีใครคิดว่าเขาพูดโกหก! หรือว่ามหาจักรพรรดิสองคนนั้น ก็จัดการกับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาแบบนี้เช่นกัน?

 

แม้ว่าแต่ละอาณาจักรจะไม่ส่งคนมามาก แต่หากว่ามหาจักรพรรดิและแม่ทัพทั้งหลายตายไปต่อให้อาณาจักรจะไม่ถูกทําลาย แต่อย่างน้อยก็กลัวว่าพวกเขาจะไม่กล้าทําอะไรอีกไปหลายสิบปี

 

ผู้เชี่ยวชาญล้มตายไปมากมาย แล้วพวกเขายังจะไปหาเรื่องใครได้อีก? กลัวว่าคงจัดการได้แค่ขุมอํานาจชั้น 3 บางกลุ่มเท่านั้น แต่หากว่าเมื่อไหร่ที่ส่งกําลังออกไป ก็อาจจะถูกขุมอํานาจระดับอาณาจักรอื่นฉวยโอกาสเข่นฆ่าเข้ามา พร้อมกับยึดเมืองหลวงของพวกเขาไป

 

สงครามระหว่างอาณาจักรเป็นอะไรที่ตึงเครียดมาก เมื่อไหร่ที่ฝ่ายตรงข้ามอ่อนแอลง ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะต้องถูกอาณาจักรอื่นเข้ายึดครอง นี่เป็นแหล่งทรัพยากรและดินแดนขนาดใหญ่ มีใครบ้างที่ไม่ต้องการ?

 

“นะ นี่เขากําจัดสองมหาอาณาจักรจริงๆ?”

 

พวกเขาพากันมองอี้เทียนหยุนด้วยสีหน้าแตกตื่น ก่อนหน้านี้ก็คิดว่าเขานั้นโกหก เป็นแค่เรื่องล้อเล่น แต่ตอนนี้กลับทําให้ขวัญวิญญาณในร่างพวกเขาแทบกระเจิง สามารถทําให้ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณทั้งสองคนกลายเป็นของเล่นในฝ่ามือได้อย่างง่ายดาย อย่างนั้นก็อย่าไปเอ่ยถึงอีกสองมหาอาณาจักรที่เหลือเลย

 

ภายใต้คําพูดบางเบาที่ออกมาจากปากอี้เทียนหยุนเมื่อครู่นี้ ก็ทําให้ในใจของทุกคนราวกับตกลงไปอยู่ในหล่ม นี่ไม่ใช่เรื่องโกหกแน่นอน แต่ว่าเป็นเรื่องจริง! ไม่ใช่ว่าสองมหาอาณาจักรนั้นมาช้า แต่ว่าถูกอี้เทียนหยุนกําจัดระหว่างทาง ดังนั้นจึงไม่มีทางมาถึงที่นี่ได้อย่างเด็ดขาด

 

ผู้ฝึกตนทุกคนในเมืองเทียนหลงก็อดไม่ได้ให้สั่นสะท้าน พวกเขาไม่คิดที่จะเอาคําพูดก่อนหน้านี้ของอี้เทียนหยุนมาใส่สมอง คิดว่าเป็นเพียงแค่คําขู่ที่ไม่มีใครใส่ใจ

 

แต่เมื่อเหตุการณ์ออกมาเป็นแบบนี้ ก็ทําให้ด้านหลังของพวกเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ คิดไม่ถึงว่าองค์ชายของพวกเขาจะร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้! นี่ยังไม่ได้ใช้สมบัติลับเทียนหลงเลยด้วยซ้ำ แต่กลับสามารถควบคุมฝั่งตรงข้ามได้อย่างอยู่หมัด

 

นัยน์ตาของพวกมหาจักรพรรดิเซียวจมลง พร้อมกับรู้สึกเสียใจจนลําไส้บิดเขียว ดูเหมือนว่าฝั่งตรงข้ามจะไม่ได้พูดเล่นมาตั้งแต่เริ่ม แต่พวกเขากลับเอาแต่ทําเหมือนอี้เทียนหยุนเป็นไอ้โง่!

 

“เขาทําลายสองมหาอาณาจักรไปแล้วจริงๆ…”

 

คนส่วนใหญ่เหมือนกับถูกน้ำเย็นสาด เปียกไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ทําให้พวกเขารู้สึกหนาวสันหลังไปตามๆ กัน

 

“หนี หนีเร็ว!”

 

ในตอนนี้เอง ก็ได้มีผู้ฝึกตนกรีดร้องออกมา ก่อนที่จะกลับหลังหันวิ่งหนีไป ผู้แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาถูกควบคุมไว้ แค่นี้ก็ทําให้ขวัญกําลังใจลดลงมากแล้ว ตอนนี้ผู้เชี่ยวชาญระดับวิญญาณเที่ยงแท้ก็มาถูกสังหารไปเป็นจํานวนมาก ที่เหลือก็มีแต่พวกปลาซิวปลาสร้อยอย่างพวกเขาซึ่งไม่ถือเป็นภัยคุกคามแม้แต่น้อย

 

แล้วอย่างนี้ทําไมพวกเขาจะยังไม่หนีไปล่ะ? แต่ละคนต่างก็พากันวิ่งหนีอย่างสุดฝีเท้า หวังอยากจะมีขางอกเพิ่มขึ้นมาอีก จะได้วิ่งได้เร็วกว่านี้

 

“คิดหนี? ต้องถามข้าก่อนว่าจะยอมให้พวกเจ้าหนีไปไหม!” เทียนหยุนแค่นเสียงออกมาพร้อมกับโบกฝ่ามือออกไป มหาจักรพรรดิทั้งสองก็ไล่ตามไปฆ่าอย่างบ้าคลั่ง โถมเข้าใส่ผู้ใต้บังคับบัญชานับไม่ถ้วนของตนไม่หยุด

 

ยังไงก็ตาม จํานวนของพวกเขาก็มีมากเกินไปจริงๆ พวกเขามีผู้ฝึกตนมากกว่าหมื่น ทั้งพวกเขายังพากันหนีตายกันไปคนละทิศละทาง ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะจัดการทุกคนได้หมด

 

อึดใจต่อมา อยู่ๆ ก็ได้มีสัตว์อสูรนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นกลางอากาศ พร้อมกับกระโจนเข้าฉีกทึ้งผู้คนที่อยู่ด้านหน้าอย่างบ้าคลั่ง ทําการสังหารพวกเขาอย่างต่อเนื่อง

 

แม้ว่าเขาจะมอบสัตว์อสูรจํานวนมากให้กับวังเทียนหยุน แต่เขาก็ยังเก็บไว้กับตัวอยู่หลายร้อยตัว ดังนั้น ฉากตรงหน้าจึงกลายเป็นบ้าคลั่งอย่างมาก สัตว์อสูรพวกนี้แต่ละตัว ตัวที่มีระดับต่ำสุดก็อยู่ในระดับผันแปรวิญญาณแล้ว ดังนั้นจึงสามารถจัดการกับผู้ฝึกตนที่เหลืออยู่ได้อย่างเหลือเฟือ

 

ต่อให้ระดับพวกเขาจะสูงกว่าหน่อย แต่ภายใต้คาถาควบคุมที่แปลกประหลาดของเขา ก็ทําให้พวกเขาตกใจจนขี้หดตดหาย แล้วจะให้เอาอารมณ์ที่ไหนเข้าปะทะแตกหัก

 

ทันใดนั้น ที่ตรงหน้าของทุกคน จึงได้ปรากฏฉากล้างบางที่บ้าคลั่งขึ้น โดยที่ฝั่งตรงข้ามไม่สามารถต้านทานได้เลย ต่างก็พากันถูกสังหารทิ้งอย่างง่ายดาย มีเพียงเทียนหยุนคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงลอยตัวอยู่กลางอากาศ ไม่ได้คิดจะลงมือด้วยตัวเอง ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันไปก็พอ

 

“ข้า ข้าคือขุนนางอาณาจักรเทียนหลง ขะ ข้าขอยอมจํานน…”

 

“ข้า ข้าก็เป็นขุนนางอาณาจักรเทียนหลงเช่นกัน ข้าขอยอมจํานนด้วย พร้อมทั้งยินดียอมรับโทษ…”

 

เหล่าผู้ทรยศต่างก็พากันคุกเข่า ในใจรู้สึกเสียใจจนลําไส้บิดเขียวอย่างแท้จริง พวกเขาคิดว่าอาณาจักรเทียนหลงจะต้องถูกกําจัดแน่นอนแล้ว แต่ใครจะคิดว่าองค์ชายคนนั้นจะกลับมา ทั้งยังจัดการกวาดล้างทุกอย่างในพริบตา!

 

พลังที่แก่นหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด ใครมันจะกล้าต่อต้าน? อย่างน้อยก็พวกเขาหนึ่งล่ะที่ไม่กล้า

 

“ยอมรับการลงโทษอย่างงั้นเหรอ งั้นก็ตายซะ!” เทียนหยุนสีหน้าเย็นชา พร้อมกับโบกมือออกไป ทําให้สัตว์อสูรกระโจนเข้าใส่พวกเขาในทันที พร้อมกับเหยียบย่ำพวกเขาจนกลายเป็นเนื้อบด

 

เมื่อพวกเขาเลือกที่จะทรยศ ชะตาของพวกเขาก็ได้ขาดลงแล้ว ต่อให้ตอนนี้จะกลับใจ ครั้งต่อไปก็ต้องมีการทรยศเกิดขึ้นอีก ดังนั้นฆ่าให้มันจบๆ ไปดีกว่า อี้เทียนหยุนเกลียดที่สุดก็คนทรยศนี่แหละ ดังนั้น ชะตาของพวกเขาจึงมีอยู่แค่อย่างเดียว

 

ในตอนที่พวกเขาเลือกที่จะทรยศ ความตายก็เป็นเพียงจุดจบเดียวที่เหลือสําหรับพวกเขา

 

ในจังหวะที่ความตายมาถึง พวกเขาก็รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งว่าทําไมถึงได้เลือกที่จะทรยศ….และที่สําคัญคือไม่ใช่แค่พวกเขาจะตายเพียงคนเดียว แต่กลัวว่าครอบครัวของพวกเขาคงต้องเจอกับหายนะนี้ด้วยเช่นกัน

 

เริ่นหลงกับพวกนัยน์ตาเป็นประกายวาบ และก็ไม่พูดอะไร หากเปลี่ยนเป็นเขา เขาก็จะทําอย่างนี้เหมือนกัน นี่เป็นผลตอบแทนของพวกทรยศ เรื่องนี้ต่อให้เป็นอาณาจักรไหนก็ทําเหมือนกัน

 

“ติ๊ง ท่านสังหารผู้ฝึกตนระดับก่อแกนวิญญาณสําเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์…”

 

“ติ๊ง ท่านสังหารผู้เชี่ยวชาญระดับผันแปรวิญญาณสําเร็จ…”

 

ในตอนนี้เอง เสียงระบบก็ได้ดังขึ้นมา แต่ว่านี่ไม่ใช่เสียงรายงานของศัตรูตรงหน้า แต่เป็นเสียงรายงานจากทางฝั่งวังเทียนหยุน เพราะเริ่นเหลียงเฉินกับพวกกําลังต้านทานการรุกรานจากกองกําลังอื่น เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ฝึกตนจากสี่มหาอาณาจักร

 

“จริงๆ ด้วย คิดจะกินรวบสองในที่เดียวเลย ความอยากของพวกเขาไม่ใช่น้อยๆ จริงๆ…” สายตาอี้เทียนหยุนเย็นชา เขาคิดไว้ก่อนแล้วว่าจะเป็นอย่างนี้ก่อนที่จะจากมา

 

หากว่าเขาพาคนมาสนับสนุน ก็กลัวว่าทางฝั่งวังเทียนหยุนจะต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู

 

แต่ว่าการกระทําของพวกเขานั้นช้าไปหน่อย ลงมือสายเกินไป ดีที่เขากลับมาทัน ไม่อย่างนั้น หากว่ากลับมาหลังจากนี้สักพักแล้วล่ะก็ กลัวว่าทุกอย่างคงเปลี่ยนไป

 

เขาเอาแต่ป้องกันการรุกรานจากแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหมิง จนละเลยขุมกําลังจากโลกมนุษย์ทําให้พวกเขามีโอกาสรวบรวมกองทัพเข้าโจมตี!

 

“ก็คิดว่าที่นี่จะปลอดภัย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ปลอดภัยทั้งสองฝั่ง” อี้เทียนหยุนตาเป็นประกาย ดีที่ระดับของเขาได้เพิ่มขึ้น ไม่อย่างนั้น คงไม่มีวิธีที่จะมาช่วยที่นี่ได้อย่างปลอดภัย

 

เอาแต่คอยระวังว่าจะถูกแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหมิงรุกราน แต่ใครจะรู้ว่าทางฝั่งโลกมนุษย์จะถูกโจมตี ไม่ใช้ฝีมือของแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหมิง แต่เป็นขุมอํานาจระดับอาณาจักรของที่นี่! เรื่องนี้ทําให้อยากจะร้องไห้แต่ไร้น้ำตา เฝ้าระวังมาตั้งนาน แต่ใครจะคิดว่าคนที่ลงมือจะเป็นอาณาจักรอื่น

 

หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณก็ยากที่จะออกมา แต่ว่าที่นี่ไม่มีข้อจํากัด หากว่ามีผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณหลายคนในแต่ละมหาอาณาจักร งั้นพวกเขาก็คงจบสิ้นจริงๆ

 

“งั้นก็ใช้เรื่องนี้ ทําให้ทุกอาณาจักรได้รู้ ว่าวังเทียนหยุนของข้าไม่ง่ายที่จะรุกราน!”

 

อี้เทียนหยุนตาเป็นประกาย พร้อมกับควบคุมสัตว์อสูรทุกตัวกระโจนเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง สั่งให้พวกมหาจักรพรรดิเชียวลงมือไม่หยุด ทันใดนั้น ทั่วทุกที่ก็เต็มไปด้วยสีแดงฉาน

 

ผู้ฝึกตนที่อยู่ในเมืองเทียนหลงก็พากันบุกออกมาเช่นกัน ฝ่ายตรงข้ามถูกจัดการจนแทบจะเรียกว่าราบเป็นหน้ากลองแล้ว ดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องกังวลว่าจะถูกสวนกลับ ดังนั้น พวกเขาจึงฉวยโอกาสนี้ทําการซ้ำคนที่ล้มลงอย่างไร้ซึ่งความปรานี จัดการพวกเขาทั้งหมดให้สิ้นซาก เพื่อระบายความโกรธแค้นที่อยู่ในใจ

 

ความเก็บกดที่ต้องเก็บไว้มานาน ทั้งยังถูกเรียกว่าเต่าหดหัว เป็นใครใครจะไม่โกรธ? ยิ่งกว่านั้น เมืองของพวกเขามากมายก็ตกเป็นของศัตรู ดังนั้น ความโกรธจึงยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก!

Related