เจ้าแห่งสลามันเดอร์

 

เลเวล: 15

 

ระดับ: บอสระดับราชา

 

พลังชีวิต: 32000

 

พลังโจมตี: 164-182

 

พลังเวทมนตร์: 169-185

 

พลังป้องกัน: 108-120

 

พลังป้องกันเวทย์: 110-122

 

สกิล:

 

คุ้มคลั่ง, กระทืบพสุธา, อัคคีคลั่ง, หมุนตัว, สายฟ้าฟาด, ลาวาพิโรธ, แก่นแห่งลาวา

 

คำอธิบาย: เจ้าแห่งสลามันเดอร์ มันอันตรายมาก มันจะอาศัยอยู่ในเขตที่ร้อนไปด้วยลาวาเท่านั้นและหากใครไปรบกวนมัน มันจะจัดการกับผู้บุกรุกอย่างบ้าคลั่ง

 

คุณสมบัติ:บอสระดับราชาที่อันตรายมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการมันด้วยตัวคนเดียว ในอาณาเขตที่เป็นธาตุไฟนั้นมันกลายเป็ฯสิ่งที่ไร้ทางต่อกรอย่างแท้จริง

 

ทุกๆคนข้ามสะพานมาแล้วยืนอยู่ที่ขอบของพื้นที่นั้นโดยไม่ได้พูดอะไร

 

ร่างของเจ้าแห่งสลามันเดอร์ใหญ่พอๆกับภูเขาขนาดเล็กๆ พวกเขายืนนิ่งโดยไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ถ้ายึดตามคำอธิบายเจ้าแห่งสลามันเดอร์นั้นต่อกรด้วยยากสุดๆยิ่งในสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อมันขนาดนี้.

 

“พลังโจมตีถึง 180.. ไม่มีใครต้านการโจมตีนั้นได้แน่… ต่อให้ที่นี่ไม่ใช่เขตพิเศษ ก็คงต้องใช้คนมากกว่านี้ซักเกือบๆหมื่นคนได้มั้ง…”

 

มันเป็นปกติของบอสที่อยู่ในเขตพิเศษ ความสามารถของบอสจะเพิ่มขึ้นตามความแข็งแกร่งของคนที่เข้ามาในเขตพิเศษ มันเลยทำให้ยากกว่าบอสข้างนอกเป็นปกติ

 

ตามปกติแล้ว ผู้เล่นที่เข้ามาในเขตพิเศษจะมีเลเวลมากกว่าเลเวลของเขตพิเศษ อุปกรณ์ก็จะมีประสิทธิภาพสูงมากกว่าปกติ แต่ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ที่เลเวลต่ำและอุปกรณ์ก็ยังไม่แข็งพอทั้งนั้นยกเว้นเสี่ยวเฟิง ทำให้ความสามารถห่างชั้นกับบอสมาก

 

ถึงเจ้าแห่งสลามันเดอร์จะตัวเล็กกว่าสลามันเดอร์บรรพกาล แต่ตัวมันก็ยังใหญ่เท่าๆกับภูเขา ผิวหนังของมันนั้นปริแตกออกทุกครั้งที่มันหายใจ แล้วเนื้อภายในของมันที่เห็นตามรอบปริแตกต่างๆนั้นแดงฉานราวกับแมกม่า

 

“เตรียมตัวจัดการมันอย่างสุดกำลัง ถ้าพวกเรายังทำไม่ได้อีก พวกอเมริกาเหนือก็คงทำไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้เรายังคงเลเวลน้อยและอุปกรณ์ก็ยังไม่พร้อมมากนัก”

 

เหลาซวีนั้นถอนหายใจออกมา คนอื่นๆก็รู้สึกไม่ต่างกับเขามากนัก

 

“เรียกสัตว์เลี้ยงออกมาแล้วรวบรวมข้อมูลให้มากกว่านี้กันก่อน ถึงปล่อยไว้พวกสัตว์เลี่ยงก็โจมตีได้เองอยู่ดี”

 

สิ้นเสียงของเหลาซวี แสงสว่างจำนวนมากก็ปรากฑในกลุ่มผู้เล่น หลังจากที่แสงหายไปก็ปรากฎเหล่าสัตว์เลี้ยงเต็มไปหมด

 

สัตว์เลี้ยงสามารถช่วยโจมตีบอสได้ก็จริง แต่ถ้าเกิดว่าตายไปจะใช้เวลา 24 ชั่วโมงในการฟื้นคืนชีพ ดังนั้นพวกผู้เล่นจึงไม่นิยมเรียกสัตว์เลี้ยงออกมาช่วยสู้ ยกเว้นว่าจะเป็นบอสตัวสุดท้ายที่พวกเขาต้องสู้

 

“ยอดฝีมือแห่งการรักษษ ไม่เรียกสัตว์เลี้ยงออกมาเหรอ? ผมจำได้ว่าคุณมีสัตว์เลี้ยงระดับเทพอยู่ในการครอบครองไม่ใช่เหรอ”

 

สัตว์เลี่ยงที่พวกเขาแนวหน้าใช้นั้นไม่ใช่พวกไก่โง่ๆที่ระบบให้มา กว่าครึ่งนั้นเป็นสัตว์เลี้ยงระดับดีเยี่ยมอีก 2 ตวันั้นเป็นระดับหายาก

 

ตอนนี้พวกเขาทุกคนเรียกสัตว์เลี้ยงของตัวเองออกมากันแล้วตามคำเตือนของเหลาซวี ยกเว้นเสี่ยวเฟิงที่ยังคงยืนนิ่ง คนอื่นๆต่างถามเขาด้วยความแปลกใจ

 

“ฉันมีเหตุผลบางอย่างที่จะไม่ใช้มันน่ะ” เสี่ยวเฟิงยอมรับออกมาตรง

 

“ทำไมไม่เรียกออกมาล่ะ? หรือว่าทำตายไปก่อนหน้านี้? นอกจากว่าจะเข้าไปในโซนเลเวลสูงแล้วสู้จนสัตว์เลี้ยงของตัวเองตาย ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมนายเก็บเลเวลได้เร็วขนาดนี้” พาลาดินแห่งการรักษาพูดถากถางเขา

 

“ก็แบบนั้นแหละนะ” เสี่ยวเฟิงไม่ได้ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่าย มันก็มีส่วนจริงอยู่บ้างเพราะเขตของเมืองศักดิ์สิทธินั้นเป็นโซนเลเวลสูงจริงๆน่ะแหละ

 

“น่าเสียดายนะ สัวต์เลี้ยงระดับเทพนั้นมีพลังชีวิตตั้งกว่า 1000 หนวยแท้ๆ ถ้ามีมันล่ะก็ งานน่าจะง่ายกว่านี้แน่ๆ” เหลาซวีส่ายหัวอย่างเสียดายแล้วพูดต่อไป “งั้นมาเริ่มกันเลย ใช้สัตว์เลี้ยงคอยช่วยต้านรับความเสียหายจังหวะนั้นให้นักรบสายป้องกันคอยโจมตีกลับไปด้วย อย่ายืนรับความเสียหายพร้อมๆกันเด็ดขาด! ให้ใช้บัฟด้วย และยืนห่างๆกันเอาไว้!”

 

เหลาซวีแจกงานให้กับทุกคนตามความสามาารถแล้วทุกคนก็ทำตามที่เขาสั่งไว้ทันที ผู้เล่นแนวหลังแบ่งออกเป็น 2 แถวยืนขนาบข้าง พวกเขาได้รับบัฟทั้งหมด

 

“ลุยได้เลย!”

 

ทันทีที่ได้รับคำสั่งไนฟและสัตว์เลี้ยงทั้ง 2 ตัวของเขาเข้าโจมตีบอสพร้อมๆกัน เขาแข็งแกร่งที่สุดทุกคนที่รับหน้าที่เป็นแนวหน้า

 

“ฮูววววววว!”

 

ดวงตาของเจ้าแห่งสลามันเดอร์สลามันเดอร์เบิกกว้างแล้วมันก็ตื่นขึ้นมาในทันที มันกวาดสายตาไปแล้วคำรามขึ้นไปข้างบน

 

ร่างยักราวกับภูเขานั้นยกตัวขึ้น มันหันหัวกลับมา แล้วเตะขาหน้าของมันใส่ไนฟและสัตว์เลี้ยงทั้ง 2

 

“โครม!”

 

ไนฟก้มหัวหลบการโจมตีนั้น โดยยังคงพุ่งเข้าใส่บอสต่อไป แต่สัตว์เลี้ยงทั้ง 2 ไม่ได้โชคดีแบบเขา กระต่ายฟันยักษ์ที่โดนเตะพุ่งตามแรงเข้าใส่ผนังถ้ำราวกับโดนรถชนร่วงลงกับแม๊กม่าแล้วสลายหายไป

 

“พวกมันตายแล้ว! อย่าตกลงไปในแม่น้ำแม๊กม่าเด็ดขาดเลยนะ!” เจ้านายของสัตว์เลี้ยงที่เพิ่งตายไปตะโกนขึ้นมาทันที

 

สัตว์เลี้ยงอีกตวัคือหมียักษ์ของเหลาซวี เพราะมันตัวใหญ่และแข็งแรงมากจึงไม่ตกไปที่แม่น้ำแม๊กม่าแค่กระเด็นกลับมาเท่านั้น แต่พลังชีวิตของมันก็เหลือแค่ครึ่งเดียวแล้ว

 

“ความเสียหายจากท่าแบบนั้นแรงถึง 200 หน่วยเชียวเหรอ! ไนฟจะต้านได้ไหม?”

 

พลังชีวิตของหมียักษ์นั้นมีอยู่แค่ 300 เหลาซวีเห็นอย่างงั้นจึงถอยออกมาทันทีแล้วหันไปถามไนฟ

 

“ไม่ลองไม่รู้!”

 

ไนฟพูดออกมาอย่างไม่มั่นใจ ตอนนี้เป้าหมายในการโจมตีของบอสนั้นมาอยู่ที่เขาแล้ว มันยกขาหน้าขึ้นมาแล้วกระทืบใส่ไนฟทันที

 

ไนฟกลิ้งตัวถอยออกมาจากการโจมตี ทำให้การโจมตีของบอสพลาดเป้า แต่พื้นที่ถูกกระทืบสั่นไหวราวกับมีแผ่นดินไหว ไนฟที่ยืนอยู่ใกล้นั้นกระเด็นจนตัวลอย ตอนที่ลอยอยู่อากาศนั้นบอสก็ถีบใส่เขา จนเขาลอยออกมาอย่างไร้ทางต่อต้าน

 

แต่โชคดีที่ไนฟเตรียมตัวไว้แล้ว เขายกโล่ขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีของบอสแต่ก็ยังคงรับความเสียหายอันหนักหน่วงอยู่ดี

 

“-113!”

 

“ชิ! นี่แค่สะกิดยังเจ็บหนักขนาดนี้! คงต้องให้ทุกคนช่วยแล้วล่ะ!”

 

ไนฟยอมแพ้ในทันที หลังจากที่ฟื้นฟูพลังชีวิตเสร็จก็ตะโกนออกมา

 

แต่ว่าไม่ต้องรอให้เขาพูดแบบนั้น ตอนที่เขานั้นกระเด็นจากการโจมตีก็มีนักรบอีกคนเข้าโจมตีทันที

 

“ฮูวววววววว!”

 

ตอนนี้เจ้าแห่งสลามันเดอร์เริ่มที่จะโกรธแล้ว มันอ้าปากกว้างแล้วพ่นๆฟออกมา ร่างของเขาก็โดนไฟคลอกในทันที

 

“บัดซบ!”

 

พลังชีวิตของนักรบคนนั้นแทบจะหมดในทันที

 

“ระวังด้วย! บอสตัวนี้โจมตีได้ทั้งกายภาพและเวทมนตร์พร้อมๆกัน!”

 

พลังชีวิตของไนฟที่ใกล้จะหมดนั้นกลับมาเต็มในทันที เขารีบใช้สกิลยั่วยุเพื่อดึงดูดการโจมตีของบอสในทันที. แล้วเขาก็ตะโกนสั่งแนวหลังโดยไม่ได้หันมามอง

 

“บอสพุ่งเป้ามาที่ฉันแล้ว! จัดการได้เลย!”

 

สิ้นเสียงทุกคนต่างโจมตีใส่บอสด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขามี

 

“-14!”

 

“-24!”

 

“-32! คริติคอล!”

 

“-19!”

 

…

 

“พลังป้องกันมันสูงเกินไป!”

 

ความเสียหายที่ทำได้นั้นต่ำมาก พวกผู้เล่นแนวหลังต่างมีสีหน้าคร่ำเครียด

 

“-109!”

 

“-88!”

 

“-20!”

 

“-18!”

 

…

 

ไนท์คูเออร์และแนวหน้าคนอื่นๆลอบเข้าโจมตีบอส ทั้งที่ไนท์คูเออร์ทำความเสียหายได้รุนแรงมาก แต่คนอื่นนั้นกลับทำได้เบาอย่างน่าใจหาย

 

ถึงเลขความเสียหายจำนวนนับไม่ถ้วนจะปรากฎขึ้นแต่พลังชีวิตของบอสแทบไม่ลดลงเลย

 

“โชคดีที่ยังสร้างความเสียหายได้บ้าง! ถึงจะช้าก็ตาม! อย่าลืมที่จะระวังการโจมตีของบอสด้วย!”

 

ถึงเหลาซวีจะกระวนกระวาย แต่สิ่งที่เขาทำต่อไปก็คือการให้กำลังใจอยู่ดี

 

“เราต้องการคนมากกว่านี้! ตอนนี้แทบจะต้านไม่อยู่แล้ว!”

 

ไนฟรีบตะโกนขึ้นมาตอนนี้พลังชีวิตของเขาเหลือแค่ครึ่งเดียวแล้ว หลังจากใช้สกิลยั่วยุจนดึงการโจมตีของบอสมาได้แล้ว บอสนั้นทั้งตีทั้งพนไฟใส่ เขาหลบการโจมตีไปมาราวกับลิง แต่การโจมตีนั้นต่อเนื่องเกินไปจนในที่สุดเขาก็หลบไม่พ้นจนได้ ร่างของเขาโดนระเบิดแทบจะตายในพริบตาที่โดน

 

“ฉันมาแล้ว!”

 

นักรบอีกคนรีบเข้ามาช่วยเขาทันที เขาช่วยใช้สกิลดึงการโจมตีของบอสไปที่ตัวเอง ตอนนี้นักรบ 3 คนยืนล้อมรอบบอสอยู่ พวกเขาต่างพลัดกันรับการโจมตี

 

พวกเขาทั้ง 3 คนนั้นรุมเข้าโจมตีบอสพร้อมๆกัน พวกเขาผลัดกันต้านการโจมตีคนละ 10 วินาที พวกเขาสามารถรับมือได้ตราบใดที่ยังไม่มีใครโดนจัดการไปซะก่อน

 

“ฮูวววววว!”

 

แต่ตอนนี้สลามันเดอร์เริ่มที่จะคลั่งแล้วจากการที่โดนพลัดกันรับการโจมตี ทันได้นั้นมันก็ลุกขึ้นมายืน 2 ขา มันขดตัวเข้าไปราวกับว่าเป็นลูกบอล แล้วมันก็กลิ้งมาทางกลุ่มคนอย่างรวดเร็ว

 

“ถอยออกมาเร็ว!”

 

พวกแนวหน้าต่างหลบกันอุตหลุดแต่การโจมตีของมันก็พุ่งไปต่อที่แนวหลัง

 

เจ้าแห่งสลามันเดอร์พุ่งเข้าโจมตีแนวหลังที่ตอนนี้ตื่นตระหนกกันจนหน้าซีด พวกเขารีบหนีในทันที แต่พวกเขาลืมไปว่าข้างหลังเป็นแม๊กม่า มีคนหนึ่งในนั้นกระโดดลงไปแล้วตายทันที มองไม่เห็นแม้แต่กระทั่งศพด้วยซ้ำ

 

“ไอ้สัส! นี่โง่รึเปล่าเนี่ย?”

 

พาลาดินแห่งการรักษาสบถขึ้นมา แล้วคนในกลุ่มนั้นต่างทำหน้าสิ้นหวัง พวกเขาเพิ่งเริ่มโจมตีบอสในขณะที่หนึ่งในนั้นก็กลัวจนตาย ดูแล้วน่าขำมาก

 

“รีบกลับมาเกิดใหม่เร็ว! ระหว่างทางที่กลับมาอย่าไปสู้กับมอนสเตอร์เชียว!”

 

เหลาซวีตะโกนบอกคนอื่นๆ “ถ้าเกิดตายระหว่างทางให้รีบกลับมาพยายามอย่าต่อสู้กับมอนสเอตร์ระหว่างทางเชียว!”

 

“นักรบโล่! รีบช่วยเหลือพวกเขาเร็ว! บอสจะใช้สกิลแล้ว!”

 

ตอนนั้นสลามันเดอร์ก็หยุดกลิ้ง โดยที่หยุดอยู่ที่ขอบของที่ราบโดยไม่ได้ตกลงไปในแม๊กม่า ไนฟและแนวหน้าคนอื่นๆรีบติดตามไปในทันทีขณะเดียวกันพวกที่โจมตีระยะไกลต่างใช้โอกาสนี้ตั้งขบวนใหม่อยู่อีกด้านของพื้นที่ราบ