ทุกคนถึงกับนิ่งอึ้งเป็นอีโง่ขณะบาร์บาทอสยังคงหย่อนระเบิดลูกต่อไป

 

“เอ้อ ไม่ได้แปลว่า ข้าจะกลายเป็นภรรยาของดันทาเลี่ยนจริงๆเสียเมื่อไหร่ ถ้าพูดให้ชัด ดันทาเลี่ยนก็เป็นคนรักของข้า สิทธิ์ในการครอบครองดันทาเลี่ยนเป็นของข้า 

แต่ข้าเองก็มีน้ำใจ และยังใจกว้างพอที่จะอภัยให้คนรักข้าเสมอแม้เขาจะนอกใจข้าก็ตาม”

บาร์บาทอสค่อยๆไขว้ขาไขว่ห้าง

 

“แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ มันจะเป็นปัญหาเอา หากเจ้าหมอนี่ มันยังไปลั้นลาตามใจชอบไปเรื่อย ดันทาเลี่ยน เจ้ามีคนรักเพียงคนเดียวคือข้า บาร์บาทอส ผู้นี้ เท่านั้น คู่รักของนักปกครอง เจ้าเข้าใจไหมว่านี่หมายความว่าอย่างไรกัน?”

 

“……ก็จะเป็นที่รู้กันทั่วว่า ถ้าข้าเป็นผู้ชายเจ้าชู้ป้อไปเรื่อย มันจะทำลายภาพลักษณ์ของเธอ”

คนรักของนักปกครองที่เอาแต่เที่ยวเล่นเจ้าชู้ ถือเป็นปัญหาในตัวเองอยู่แล้ว

การทำแบบนั้นไม่เพียงแต่จะทำลายภาพพจน์ของตัวเอง แต่ยังทำลายภาพพจน์ของอีกฝ่ายด้วย

 

 

ทำไมถึงเลือกคนแบบนี้มาเป็นคู่รักกันนะ? 

ไม่รู้จักหาคนดีๆเป็นคู่ซะจริงๆ

อะไรประมาณนั้น 

ภาพลักษณ์ภาพพจน์ของนักปกครองเองก็พลอยมัวหมองไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็มีคำถาม

 

“เธอเองอาจไม่ได้ไปเที่ยวหลับนอนกับผู้ชายคนอื่นก็จริงอยู่ แต่ก่อนหน้าเธอก็เอาแต่ไปเที่ยวเล่นตามใจชอบจนถึงตอนนี้ไม่ใช่รึไง แล้วไม่ใช่ว่ามีภาพลักษณ์แย่ๆมาตลอดเลยรึ?”

 

“เจ้าโง่ สิ่งสำคัญคือ ความจริงที่ว่า เจ้าเป็นคนรักผู้ชายเพียงคนเดียวของข้าต่างหาก”

บาร์บาทอสถอนใจ

 

 

“ข้ารู้ดีว่า มันไม่ได้มีความรู้สึกแบบหวานแหววระหว่างเรา แต่ในสายตาคนอื่นนั้นมันมีความหมายมาก และที่เป็นครั้งแรกในรอบ  2,000 ปีที่ ข้ามีคนรักเป็นผู้ชาย”

เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว

 

ในโลกปีศาจเอง การมีชู้ก็ไม่ได้เป็นความชั่วร้ายแต่อย่างใด ในโลกปีศาจเองก็มีแนวคิดเรื่อง ฟรีเซ็กส์ แต่ถึงจะอย่างนั้นก็มีบางกลุ่มที่มองการว่า กระทำแบบนั้นนับเป็นความชั่วร้ายอย่างที่สุด

 

ดังนั้นแล้วการจัดการเรื่องตำแหน่งของ ‘ภรรยา’ หรือ ‘สามี’ นั้น ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

 

มันจึงไม่สำคัญแล้วว่า ใครจะเป็นชู้รักกับใคร แต่หากคู่ขาอนุญาตให้เล่นชู้ได้ก็จะโดนเย้ยหยันเอา

 

“มันเป็นปัญหาน่ากวนใจสำหรับการเป็นจอมมารระดับสูง”

บาร์บาทอสดูเหน็ดเหนื่อย

 

“การที่พยายามไล่ไปแก้ข่าวลือไร้สาระที่แพร่ไปทั่วลับหลังแกน่ะ 

ข่าวบ้านั่นแทบจะแพร่กระจายทั่วโลกปีศาจแทบจะในทันที

ตัวอย่างก็เช่น ถ้ามีข่าวลือกันว่า ดันทาเลี่ยนนั้นจริงๆเป็นไอ้เจ้าชู้ไร้ยางอาย ที่บาร์บาทอสตกหลุมรัก ถ้าเป็นอย่างนั้นขึ้นมา…….”

 

“นังอกาเรสกับนังกามิกินคงได้ฉลองเฮกันยกใหญ่แน่ แม่งเอ๊ย”

 

การที่เป็นแบบนั้นจะทำให้บาร์บาทอสเสียความชอบธรรมไปเวลาเกิดการทะเลาะกัน

ในโลกการเมือง มันไม่มีอะไรทรงประสิทธิภาพเท่ากับการทำลายภาพลักษณ์อีกฝ่ายแล้ว 

 

ผมเข้าใจเรื่องนั้นดี ผมไต่เต้าขึ้นมาจากตำแหน่งตรงนี้ก็ด้วยการระมัดระวังความสัมพันธ์กับผู้หญิง…….ผมจะกลายเป็นตัวตนที่ทำร้ายเธอหากผมยังทำอะไรตามความปรารถนาของตัวเอง

มันจะเกิดปัญหาขึ้นมา

 

ผมจึงตำหนิเธอไปตรงๆ

 

“ถ้าอย่างนั้นแล้วจะเปิดเผยความสัมพันธ์พวกเราต่อสาธารณะทำไมกัน?”

พอพูดอย่างนั้น บาร์บาทอสก็ถึงกับหงุดหงิดใจจนขมวดคิ้วมุ่ย

 

 

“ข้าวลือน่ะช้าเร็วก็ต้องแพร่ไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าแกไม่ได้สมองหมูเกินไปก็หัดคิดซะบ้างสิ เจ้างั่ง

แกคิดว่า ข่าวลือมันจะไม่แพร่ไปตั้งแต่ตอนที่แกมาที่ศูนย์บัญชาการจอมมารของข้าแล้วไม่กลับไปเลยตลอดคืนอย่างนั้นเรอะ? 

ดีกว่าด้วยซ้ำที่จะออกมาบอกกับสาธารณะ เพื่อตัดไฟแต่ต้นลมน่ะ

จะยังไงก็เหอะ ต่อจากนี้แกจะไปส่ายหำโดยไม่คิดไม่ได้อีกแล้ว”

 

“เฮ่ออออ”

ผมถอนใจเฮือกใหญ่ออกมา นี่แหละทำไมการเมืองแม่งน่ารำคาญ

 

มันเป็นสิทธิอันชอบธรรมของผมนะ ที่จะโคตรเบื่อหน่ายเลยกับการที่ต้องใช้ชีวิตผูกติดกับบาร์บาทอสโดยสมบูรณ์น่ะ 

เอาล่ะ ผมคิดอะไรไอเดียเยี่ยมๆออกแล้ว

 

ผมเอามือแตะหน้าผากเพื่อครุ่นคิดสักครู่ แล้วพยายามสอบทานไอเดียที่เพิ่งคิดขึ้นมาได้ ดูว่าเข้าท่าหรือไม่

 

“……อือ บาร์บาทอส ขอเวลาพูดคุยส่วนตัวตามลำพังสักครู่ได้ไหม?”

 

“หืมมม?”

บาร์บาทอสมองตาผมก่อนพยักหน้า

 

“ดูเจ้าจะนึกอะไรออกแล้วสินะ”

 

“อ่า ใช่ และมันออกจะประหลาดสักหน่อยนะ”

 

“อะไรที่แม่งออกจากหัวกระโหลกแกเนี่ยมันประหลาดทั้งนั้นแหละ ไม่ต้องเกริ่นแบบนั้นก็ได้มั้ง เอาล่ะทีเหลือออกไปได้แล้ว”

 

พอบาร์บาทอสโบกมือ ทั้งลาพิส ลอร่าและเจเรมิ ต่างไม่รอช้าพวกเธอรีบออกไปในทันที

ส่วนเดซี่เองก็ได้เจเรมิช่วยปล่อยพันธนาการแล้วพาตัวออกไปด้วย

 

 

“เอาล่ะ บอกไอเดียนั่นมา”

 

 

 

“ข้าต้องคอยระวังบุคคลที่ข้าหลับนอนด้วย เพราะข้าหลับนอนกับเธอ 

เรื่องนั้นเธอก็เข้าใจถูกแล้วแต่ว่าถ้าหากว่ามองในอีกมุมหนึ่งล่ะ?”

 

เธอมองผมด้วยแววตาฉงนสงสัย

 

“มองในมุมอื่น?”

 

ผมยิ้มแบบแฝงความหมายโดยนัย

 

 

“ข้าเองก็จัดเป็นเสือผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาเหมือนกันคนนึงนะ”

 

“……หาาา?”

 

ไอ้หมอนี่มันพูดห่าบ้าบออะไรออกมาวะ? 

สีหน้าของบาร์บาทอสกำลังพูดอย่างนั้น

ผมจึงพูดต่อโดยไม่รอช้า

 

“บาร์บาทอส ลองกลับมุมคิดดูสิ ปัญหานั้นมันเกิดจากจอมมารดันทาเลี่ยนนั้นเป็นคนรักเพียงคนเดียวของบาร์บาทอส และ มันจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไปแล้ว หากข้านั้นได้ไปหลับนอนกับจอมมารผู้หญิงทุกคน!”

 

“……หาาาาาาาาาาา?”

 

(TTL : ถ้าไปหลับนอนกับจอมมารหญิงคนอื่น ชื่อเสียงบาร์บาทอสจะเสียหาย เพราะเอาไปเม้ามอยกันว่าคุมคนรักไม่อยู่ แต่ถ้าหากดันทาเลี่ยนหลับนอนกับจอมมารหญิง ‘ทุกคน’ จะไม่มีอะไรเสียหายอีกต่อไป จีเนียสมาก พรี่ดัน 

 

…….โว้ยยย ไอ้ซั้ส#เสียงน้าค่อม 5555555 )

 

 

สีหน้าของบาร์บาทอสแสดงออกมาชัดเจนมากว่า

‘ไอ้ห่านี่แม่งพล่ามอะไรออกมาวะ?’

หัวทึบชะมัด แม่นี่ยังไม่เข้าใจอีกเรอะ

 

 

“ลองนึกภาพตามดูซี่ จะเกิดอะไรขึ้นหากข้ากลายเป็นคนรักกับไพมอน,กามิกิน,สิตริและเธอด้วยล่ะ บาร์บาทอส? มันจะไม่ได้แปลว่า เธอน่ะคุมข้าไม่อยู่ มันจะกลายเป็นว่า ข้าน่ะเป็นสุดยอดผู้ติดตามเลยล่ะ”

 

ถูกต้องแล้ว หากชายคนหนึ่งมีความสัมพันธ์ลับๆกับองค์ราชินี เขาก็ต้องระวังตัวเป็นพิเศษเลยล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นหากหมอนั่นไม่ได้มีความสัมพันธ์กับราชินีเพียงคนเดียว แต่ไปมีกับราชินีทุกชาติขึ้นมาล่ะ?

 

เขาก็จะกลายเป็นสุดยอดชายผู้น่าประทับใจเลยล่ะ

 

ผู้หญิงจะถูกหยามหมิ่นหากไปหลับนอนกับผู้ชายเจ้าชู้ แต่ถ้าไอ้หนุ่มเจ้าชู้นั้นเป็นคาสโนว่าล่ะ? 

มันไม่ใช่ความผิดของผู้หญิงแล้วเห็นไหม คาสโนว่านี่แหละยอดแห่งความน่าประทับใจเลย

 

“……เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อน ขอโทษที ข้าเริ่มหัวหมุนแล้ว”

บาร์บาทอสพึมพัมขณะที่กุมหัวตัวเองอยู่

 

“ข้าชักไม่แน่ใจแล้วว่า ข้ากับแกกำลังพูดภาษาเดียวกันอยู่ ,ดันทาเลี่ยน 

นี่แกกำลังจะบอกว่า

……แกไม่ได้จะไปหลับนอนกับแค่ไพมอน แต่ยังมีสิตริ และกามิกินด้วยอย่างนั้นเรอะ?”

 

“ถูกแล้ว”

ผมปรบมือ

 

 

“ข้าดีใจจริงๆที่เธอน่ะเข้าใจอะไรได้รวดเร็วอย่างนี้”

 

“━ตายห่าซะ ไอ้ลูกกะหรี่!”

บาร์บาทอสง้างตีนถีบผมเต็มแรง

 

 

แต่ผมเดาไว้แล้วล่ะ ว่าบาร์บาทอสต้องซัดผมซักที ผมจึงหลบได้สบายๆ 

ใบหน้าของบาร์บาทอสนั้นแดงก่ำพลางสบถด่าผมไม่ยั้ง

 

“นี่มันงั่งรึไงวะ? โง่สมองเน่าไปแล้วเหรอ? หรือเป็นบ้า? สติแตกรึยังไง? แกนี่มันไอ้จิตป่วยชัดๆ!”

 

“ไม่เลย ใจเย็นน่า แล้วค่อยๆคิดอย่างสุขุมดู นี่มันเป็นยิ่งกว่าความสมเหตุสมผลอีกนะ…….”

 

“แต่มึงเอาซิงกูไปแล้วนะ ไอ้สัตว์ระยำนี่!”

 

แล้วบาร์บาทอสก็ลุกขึ้น

 

“โอเค ข้าอาจจะอนุญาตเรื่องฟรีเซ็กส์ แต่แกรู้ไหมห๊ะ? แกน่ะเป็นผู้ชายคนแรกของข้านะโว้ย! นี่แกคิดว่า ที่ข้ามีเซ็กกับแกโดยไม่ยั้งคิด หรือไม่มีความรู้สึกอะไรเลยรึไง?

โอ้ พระเจ้า ข้าก็พอรู้อยู่แหละว่าแกมันชั้นต่ำ แต่แกกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงกันวะ? 

แกกล้าพูดได้ยังไงกันว่า จะไปหลับนอนกับนังกะหรี่ไพมอนต่อหน้าข้━”

 

“แต่ข้าชอบเธอที่สุดแล้วนะ!!”

ผมยกมือแล้วตะโกนขึ้นมา

 

 

“นังโง่หัวกลวงเอ๊ย, ทำไมไปคิดแต่เรื่องนั้นอย่างเดียววะ!? ก็บอกอยู่ว่า ข้าจะหลับนอนทั้งกับไพมอนและกามิกินไง!

แล้วพอเป็นอย่างนั้นจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ถ้าหากข่าวตามหลังบอกว่า ดันทาเลี่ยนนั้นรักใคร่บาร์บาทอสมากที่สุดล่ะ!? 

บ้าเอ๊ย ตรงนั้นแหละ ที่จะทำให้เธอน่ะ บาร์บาทอส กลายเป็นจอมมารหญิงที่ยอดเยี่ยมยิ่งใหญ่ที่สุดในหมู่จอมมารหญิงด้วยกัน!”

 

“…….”

 

บาร์บาทอสหยุดคิดไปชั่วครู่

 

“……ข้าจะอยู่เหนือไพมอนและกามินกินอีกรึ?”

 

“ถูกแล้ว! ความภาคภูมิใจของเธอน่ะแม่งจะเด้งสูงไปติดเพดานปราสาทนู่นเลย! ไม่คิดบ้างเหรอว่า พวกนั้นจะถามว่า ข้าน่ะรักใคร่จอมมารตนไหนที่สุดในหมู่ที่ข้าเคยหลับนอนด้วยน่ะ? 

ตอนนั้นแหละ ข้าจะได้ประกาศต่อพวกนั้นในฐานะที่ข้าได้ลิ้มรสจอมมารผู้งดงามทั้งหลายในโลกมาหมดแล้ว ไม่มีใครเทียบเท่าได้กับท่านบาร์บาทอส!”

 

ผมชูกำปั้นขึ้นไปในอากาศ

“มันจะจบลงตรงนั้นแหละ! เธอก็จะได้มีชื่อเสียงจากการเป็นที่ชื่นชอบที่สุดของข้า!

เข้าใจไหมล่ะ? ทั้งไพมอน สิตริ กามิกิน เองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับชู้รักที่ข้าไปวันไน้ท์สแตนด์ เอนจอยด้วยแค่คืนเดียวแต่ บาร์บาทอส

เธอน่ะจะกลายเป็นที่เชิดชูประดุจดั่งฮีโร่หญิงผู้ที่กำหราบชายเจ้าชู้ผู้นั้นไว้ในมือตัวเองได้!”

 

“…….”

สีหน้าบาร์บาทอสบิดเบี้ยว

 

 

“……หุบปากน่า แม่งเอ๊ย แกนี่กำลังทำให้เรื่องตอแหล มันยิ่งฟังตอแหลยิ่งขึ้นอีกเพราะมันออกมาจากปากแก…….”

 

 

“แน่นอน ที่มันฟังไม่เหมือนเรื่องตอแหล เพราะมันไม่ใช่เรื่องตอแหลน่ะสิโว้ย!”

 

“ข้าบอกให้แกหุบปาก ไอ้ห่านี่”

น้ำเสียงของเธอดุดัน ผมสัมผัสได้ 

ตอนนี้เธอกำลังโดนผมโน้มน้าวอยู่ ผมบอกได้เลยล่ะ

เธอไม่ได้หวั่นไหวเพราะอารมณ์อย่างเดียว

 

ผมจึงผลักดันอีกสักเล็กน้อย

ััมันเป็นปัญหาที่สำคัญระดับชาติ ผมจะต้องใช้ชีวิตไปอีกนับพันปีในฐานะจอมมารโดยที่ต้องปล่อยให้บาร์บาทอสครอบงำชีวิตผม! 

 

ผมไม่ใช่คนเดียวที่จะยอมตกเป็นทาสคนรักหรอกน่า 

 

“นี่ บาร์บาทอสทั้งหมดข้าทำเพื่อเธอเลยนะ”

 

“พูดได้ทั้งๆที่หุบปากอยู่สินะ…….ว่าแต่การไปเที่ยวหลับนอนกับผู้หญิงอื่นมันเพื่อข้ายังไงกัน!?”

 

“นี่เป็นโอกาสทองในการบดขยี้ไพมอนในฐานะ ‘ผู้หญิง’ คนนึง”

ตอนนั้นเองที่ผมแอบกระซิบข้างหูบาร์บาทอส

หากใครมาเห็นผมตอนนี้เข้า พวกนั้นคงคิดว่า ผมเป็นปีศาจร้ายอยู่แน่ๆ

 

เอาล่ะๆ มันไม่สำคัญอยู่แล้ว ไอ้ผมเองก็อยากเป็นปีศาจร้ายมานานแล้วล่ะ

 

 

“อยากจะชนะไพมอนไม่ใช่รึไง? ไม่ใช่ในฐานะจอมมารด้วยนะ ในฐานผู้หญิงคนนึง ไม่อยากกดบดขยี้แม่นั่นให้จมลงใต้เท้าเหรอ? 

ไม่อยากเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของแม่นั่นให้จมดิ่งลงก้นหลุม พร้อมกับระเบิดหัวเราะใส่หรือยังไง?”

 

“อั่กก……อึกกก…….”

บาร์บาทอสเริ่มคราง เธอกุมหัวด้วยมือเหมือนกำลังทรมาน

 

ผมยังคงกระซิบต่อไปราวกับนายพลที่ค่อยๆสั่งทหารให้ทะลวงป้อมปราการที่แข็งแกร่งด้วยการออกแรงเพียงครั้งเดียว

 

“แน่นอนว่า มันทำให้เธอขุ่นเคืองใจอยู่แล้วล่ะ ถูกไหม? ข้าได้ยินมาว่า ไพมอนเรียกเธอว่านังหนูๆ อยู่เสมอ แถมยังเรียกเธอว่า เป็นจอมมารกระดานซักผ้าที่มีเครื่องซักผ้าอยู่บนอก นั่นน่ะมันทำร้ายความภาคภูมิใจของเธอใช่ไหมล่ะ? 

จะปล่อยให้ไพมอนมันเป็นแบบนี้ต่อไปจริงๆหรือ?

ไม่ว่ายังไง บุคคลในโลกจอมมารก็ต้องเปรียบเทียบเธอทั้งสองคนไปตลอดกาลอยู่แล้ว”

 

“อั่กกก…….”

 

“เรามาแสดงให้โลกใบนี้เห็นกันเถอะ”

 

ผมลูบหัวบาร์บาทอสเบาๆ

 

 

“การมีนมใหญ่นั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรเลย และถึงแม้เธอจะตัวเล็ก ไม่สิเพราะตัวเล็กนี่แหละ ยิ่งตัวเล็กยิ่งเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ เจ้าพวกคนหมู่มากที่ไม่เข้าใจความจริงนั้นต่างหากล่ะที่โง่เขลาเสียเหลือเกิน 

บาร์บาทอส นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะทำให้ไพมอนได้ลิ้มรสความพ่ายแพ้…….ไม่คิดอย่างนั้นหรืออย่างไรกัน? หรือเธอคิดจะหลับนอนกับผู้ชายคนอื่นนอกจากข้าล่ะ?”

 

“แต่……ข้าไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกันกับไพมอน”

 

น้ำเสียงของเธอนั้นอ่อนลง นี่ก็แปลความได้ว่าเธอยอมแพ้แล้ว

ผมแทบจะตะโกนเฮออกมาดังลั่น บาร์บาทอสน่ะมีปมเรื่องพวกนี้แหละ

 

เธอน่ะเป็นเพียงผู้เดียวที่มีรูปร่างเล็กในขณะที่เหล่าจอมมารหญิงนั้นต่างมีสัดส่วนโค้งเว้าสมตัว

ผมจึงใช้ประโยชน์จากปมในใจตรงนี้แหละ

 

“ต้องยอมถอยหนึ่งก้าว เพื่อจะได้ไปข้างหน้าอีกสองก้าว ไม่สิ ไม่ๆ ไปข้างหน้าร้อยก้าว เลยล่ะ

สงครามที่เอาชนะไพมอนได้น่ะ เธอต้องยอมอดทนต่อการสูญเสียบ้าง มันเป็นเรื่องปรกติไม่ใช่เหรอ?”

 

(TTL : ถอยหลังได้ 2 เดินหน้าได้ 1 นะ…. ไม่ใช่ถอยได้1 เดินหน้าได้ 2 นะ

555 )

 

“แก มันไอ้งั่ง……แล้วจะแน่ใจได้ยังไงล่ะ……ไพมอนคนนั้นเนี่ยนะจะหลับนอนกับแกเหรอ ยังมีสิตริกับกามิกินอีก”

บาร์บาทอสทำหน้าโกรธขณะที่มองผม แหม ท่าทางที่ขบเคี่ยวเคี้ยวฟันช่างน่ารักซะจริง

 

 

“ขอโทษทีนะ ที่ข้าไม่เคยบอกเธอเพราะคิดว่า เธอจะโกรธเอา”

ผมมองบาร์บาทอสด้วยแววตาที่จริงจัง

 

 

“ความจริงแล้ว ไพมอนน่ะเชื้อเชิญข้าถึงสองครั้งแล้ว”

 

“อะ ไร นะ……?”

 

“สิตริเองก็ชอบข้า กามิกินก็ด้วยเช่นกัน เอาล่ะ ข้าก็พอสังเกตเห็นมาก่อนแหละ แต่ข้าคิดว่า เชื้อเชิญพวกนางสักเล็กน้อย”

 

บาร์บาทอสถึงกับเอ๋อไปเลย

 

 

“ยะ-อย่ามาโม้น่า! ทำไมไพมอนถึงมาสนใจคนแบบแกด้วยล่ะ!?”

 

“มันเป็นเรื่องจริงน่ะ รู้ไหมว่านางบอกกับข้าว่ายังไง? นางบอกกับข้าว่า เธอกับนางน่ะเคยเป็นคนรักกันมาก่อนเมื่อในอดีต”

 

“…….”

 

บาร์บาทอสปิดปากเงียบ

 

“แถมยังบอกอีกว่า สุดท้ายเธอก็จบตรงที่มาชอบผู้ชายคนหนึ่งเข้า ก็เลยสงสัยอยากรู้ว่า ชายคนนั้นจะเป็นยังไงกัน 

ไพมอนบอกข้าว่า ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะหลงชอบผู้ชายคนเดียวกันกับเธอ”

 

“อะ-อั่กกก……!?”

 

รุกฆาต(Checkmate) แล้วล่ะ  , บาร์บาทอส

 

ผมลอบยิ้มขณะที่พูด

 

“บาร์บาทอส ข้าขอพูดอีกสักหน่อยเถอะ ข้าจะดันให้เธอน่ะเป็นจอมมารหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุด

 

คิดว่าข้าเป็นใครกันล่ะ ? ข้าคือ ดันทาเลี่ยน

ชายผู้ถล่มภูเขาดำและแผดเผาฮับบวร์กจนราบคาบ

ไม่เชื่อข้าแล้วจะไปเชื่อใครที่ไหนกัน?”