WARNING: NSFW CONTENT.
Please be advised that the following chapter has 18+ sexual material and should be exclusively reserved for a mature audience. If you do not wish to read such things, then feel free to skip this chapter. This will not affect your reading experience as long as you know the implications are there.
You have been warned.

 

 

“…….”

กามิกินนอนตะแคงข้างอยู่บนพื้นหญ้า

แม้คราแรกเธอจะดูไม่เป็นไร แต่ไม่นานนักคลื่นลูกใหญ่ก็โหมกระหน่ำโดยไม่เว้นพัก

“อ่า, อาา, อ๊าาา…….”

ยามเมื่อริมฝีปากของเธออ้า ลิ้นที่แข็งกระดกขึ้นในช่องปาก

กามิกินไม่แม้แต่จะสามารถเปล่งเสียงร้องออกมา จึงทำได้แค่ครางขาดๆห้วนๆในลำคอ

 

ทั้งร่างของเธอสั่นไหวพร้อมอาการชักกระตุก จนดูเหมือนร่างทั้งร่างของเธอแทบจะระเบิดจากข้างใน

 

“ฮึกกก, อ่าาา……อั่ก…….”

เม็ดเหงื่อ เม็ดเหงื่อจำนวนมากมายหลั่งไหลออกจากร่าง

 

ดูคล้ายว่า เธอพยายามถึงที่สุดแล้วที่จะหยุดยั้งพลังแห่งความพึงพอใจที่โถมเข้าใส่ ราวกับกลัวว่ามันจะเล็ดไหลออกมาจากเขื่อนจนไม่อาจคุมร่างกายตนได้อีกต่อไป

ดังนั้นแล้วร่างของเธอจึงสั่นกระตุกอย่างรุนแรง

 

“พยายามข่มกลั้นอยู่เหรอ ,คุณกามิกิน?”

 

“อู่ว ฮิก! ……อั่ก, อุบ”

 

“ช่างน่าประหลาดใจนัก ข้าไม่คิดด้วยซ้ำว่า บาร์บาทอสจะสามารถทนได้เกิน  ขวด  

ถ้าให้ข้าเดานะ ไพมอนคงจะคลั่งตายตั้งแต่ประมาณขวดที่ 8 แล้ว

ด้วยความเคารพต่อคุณกามิกินนะ ข้าจะขอลดให้สักหนึ่งนาที เช่นนั้นแล้ว จึงเหลือเพียง 9 นาที”

กามิกินไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

 

 

“มีข่าวดีล่ะ ขอให้โล่งใจได้ ข้าไม่คิดจะมีอะไรกับเธอหรอกนะจนกว่าจะจบการดวลในครั้งนี้

ถึงแม้ยามเย็นวันนี้จะช่างงดงามเสียเหลือเกิน”

 

ผมค่อยๆยกแขนของกามิกินขึ้นมาอย่างเบามือ

 

“ฮิ้กกกก!”

ศีรษะของกามิกินยกขึ้นทันทีที่ผมแตะต้องตัวเธอ

 

เธอขบฟันแน่น แต่สันหลังของเธอกลับโค้งราวกับโก่งคันศรขณะที่ถึงจุดสุดยอด

 

ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเสียที่ไหน กามิกินยังคงถึงจุดสุดยอดขณะที่โดนจับแขน เสียงครางยังคงเล็ดรอดออกมาจากสีหน้าที่แสดงความพึงใจขั้นสุด

 

“อืนน……! อู่วววว, ฮื่ออออ…….”

มันต้องอะไรที่ดีมากเชียวล่ะที่ผู้หญิงสามารถถึงจุดสุดยอดได้หลายต่อหลายครั้งในระยะเวลาสั้น

ผมฮัมเพลงอย่างสบายใจขณะเดินตัดสวน

 

“มะ-ไม่นะ……! อึ่กกก, ……อ่ากกก, ไม่, ไม่……!”

การกระทำอันแสนธรรมดาแค่แตะเนื้อต้องตัวเธอ ก็สามารถทำลายกำแพงที่เธอกระเสือกกระสนสร้างขึ้นมาได้แล้ว

น้ำรักของกามิกินยังคงไหลออกมาไม่หยุดเปียกแฉะที่น่องผมราวกับเป็นผ้าซับน้ำจนชุ่ม

 

กลิ่นเฉพาะตัวของจอมมารผู้หญิงนั้นสะกิดคันธาประสาทในจมูกของผม

จอมมารส่วนใหญ่แล้วมีกลิ่นตัวที่หอมทั้งนั้น เนื่องจากว่า พวกเขาไม่มีเหตุผลที่ต้องกินอาหาร ดังนั้นจึงดื่มกินก็แต่เหล้าไวน์ชั้นดีหรือไม่ก็กินผลไม้เพื่อแก้เหงาปาก

 

ดังนั้นกลิ่นเหงื่อและสารคัดหลั่งในร่างจึงมีความหอมหวลตามชนิดผลไม้ที่กินเข้าไปนับร้อยปี

 

กลิ่นของกามิกินนั้นเหมือนกับลูกพีช…….อ่า ไม่สิ กลิ่นสตอว์เบอรี่แรงกว่า ดูเหมือนเธอจะกินพวกผลเบอรี่ทั้งหลายเป็นหลัก สตอว์เบอรี่ก็ดีมิใช่น้อย ผมก็ชอบมันเหมือน

 

 

บาร์บาทอสมีกลิ่นเหมือนแอปเปิ้ล มันตลกดีตอนที่ผมเลียหน้าอกเธอแล้วกลับรู้สึกเหมือนเลียผลแอปเปิ้ลลูกหนึ่งมากกว่า

 

(TTL : ขนาดนัวกามิกินอยู่ก็ยังไม่เลิกแขวะบาร์บาทอสอี้ก!)

 

ผมพลันอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่า ไพมอนกับสิตรินั้นจะมีรสชาติเป็นอย่างไรกันนะ พวกเธอจะเป็นดั่งตลาดของผลไม้ชนิดใดกัน? 

 

แผงผลไม้ของจอมมารหญิงที่มายืนเรียงแถวกัน ช่างเป็นอะไรที่หรูหรารุ่มรวยยิ่ง…….ผมอดใจรอพิสูจน์เรื่องนั้นทีหลังก็แล้วกัน

 

”

Mm, uugh! Hnng……!”

 

กามิกินครางเสียงอ่อนเสียงหวาน ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นมาราวกับกำลังจะละลาย

 

“Hgh, kuh……n-no……, aaah!”

ร่างของเธอนั้นบิดงออย่างรุนแรง ผิวขาวซีดของเธอสะท้อนแสงเนื่องจากหยาดเหงื่อ

 

 

การขยับเคลื่อนร่างของเธอนั้นอ่อนเปลี้ย เธอไม่อาจแม้จะหลีกหนีการจับยึดของผมไว้

ไม่เชิงว่า เธอไม่ได้พยายามที่จะหนีมือที่จับยึดของผมหรอก เธอกลับพยายามเกาะไหล่ผมไว้แน่น ราวกับเธอพยายามอดทนต่อความยากลำบากในชีวิตด้วยการเกาะกุมผม

 

อันที่จริงเธอควรจะหลีกไกลให้ห่างจากผมให้เร็วที่สุด แค่การปาดเหงื่อบนใบหน้าเธอเบาๆก็ทำให้เธอคลั่งได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นกามิกินกับพยายามโอบกอดผมไว้โดยไม่ตั้งใจราวกับเป็นเด็กน้อย เห็นได้ชัดเลยว่า เธอไม่อาจใช้ตรรกะและเหตุผลใดๆได้อีกต่อไป

 

“คุณกามิกิน อีก 8นาที เหลืออีก 8 นาที”

 

“ฮึกกกก! อื่อออ, อั่ก……,อ่าาาาาาาา!”

 

“เสร็จไปกี่ครั้งกันแล้วล่ะ? ได้นับไว้หรือเปล่า คุณกามิกิน? 10 หรือ 20ครั้งกันล่ะ?”

 

“ฮึก……! ข้าไม่รู้, อะไรแบบนั้นหรอก……!”

กามิกินส่ายหัวไปมา เธอไม่ได้ทำด้วยเจตนาปฏิเสธ หัวเธอส่ายไปมาอย่างนั้นเพราะสัมผัสอันแสนจะเกินทน

 

 

“อย่าบอกนะว่า ถึงร้อยแล้ว? หรือเธอน่ะไปเกินสองร้อยแล้วล่ะ?”

 

“ข้าไม่รู้……อิ้กกก, อ๊ะะะ! ข้าไม่รู้, อ๊าาา!”

ผมเดินผ่านสวนด้วยฝีเท้าด้วยความร่าเริงเบิกบาน

 

 

“ข้าเชื่อว่า เธอน่ะคงถึงไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว น่าประทับใจเหลือเกิน

200 ครั้งภายในหนึ่งชั่วโมง ช่างเป็นความสำเร็จที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยมิใช่หรืออย่างไร?”

 

“ไม่……อ๋าาา! ฮ่าาาาห์, ม่ายยย”

เธอพูดว่า ไม่กับอะไรกันน่ะ? 

ผมหัวเราะออกมา ถ้อยคำที่เธอพูดนี่มันสับสนไปหมด เธออาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า ตัวเองต้องการจะพูดอะไรออกมา

 

 

“แล้วทีนี้ พวกเราก็มาถึงกันแล้วนะ”

ผมหยุดเดิน

 

เธอหันหน้าอย่างเชื่องช้า ดวงตาที่ดุร้ายคมกริบมลายหายไปหากแต่แทนที่ด้วยความเคลิบเคลิ้มที่ล้นปรี่

เธอเผลอหันหัวตามคำพูดของผมโดยอัตโนมัติหากแต่ดวงตาของเธอกลับไม่สามารถรับรู้ต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้

 

 

“เธอเห็นนั่นไหม? น้ำพุนั่นน่ะ น้ำพุ”

 

“นาฮุพูยา……?”

กามิกินส่งเสียงแปลกๆออกมา ผมหัวเราะหึออกมาก่อนจะพูดต่อ

“ดูสิ คุณกามิกินเอ๋ย! ร่างของเธอนั้นเปื้อนไปหมดแล้วมิใช่หรือไง? เปื้อนทั้งเหงื่อและของเหลวจากร่างกาย

ตอนนี้พวกเรากำลังดวลประลองกันจริงจัง แล้วจะปล่อยให้จอมมารระดับสูงอย่างเธอต้องทนสกปรกได้อย่างไรกัน? 

ในฐานะรุ่นน้องแล้ว มันทำข้าเจ็บปวดที่ต้องเห็นเธอเป็นแบบนั้น”

 

ผมเข้าไปใกล้ๆกับน้ำพุ น้ำพุนั้นเชื่อมต่อกับทางน้ำผ่านกลางสวน

น้ำที่ไหลลงมาจากทางน้ำกระจายออกด้านข้างไม่หยุด และกระแสน้ำก็ทรงพลังราวกับล้ำห้วยใจกลางมรสุมพายุ

 

“ข้าไม่อาจทำอะไรที่วิเศษไปกว่า……พาเธอไปอาบน้ำให้สะอาดแล้วล่ะ”

 

“ฮุ เอ๊……?”

 

“ถูกต้องแล้ว อาบน้ำ ข้าจะชำระร่างกายท่านด้วยน้ำที่ไหลหลาก”

ผมกระซิบข้างหูเธอ

 

“ข้าจะทำความสะอาด ทุกซอก ทุกมุมของเธอเชียวล่ะ”

 

แค่โดนคนอื่นแตะเนื้อต้องตัว ก็ถึงจุดอย่างบ้าคลั่งแล้ว

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับล่ะ หากสายน้ำที่เชี่ยวไหล สัมผัสร่างกายของเธอในขณะนี้? มันช่างเป็นไอเดียที่แสนเยี่ยมยอดมากเสียจนผมอดยิ้มไม่ได้เลย

 

“มันย่อมทำให้รู้สึกสดชื่นมาเลยใช่ไหม? ไม่คิดเช่นนั้นหรือ คุณกามิกิน?”

 

“มะ-ไม่……อี๋อออ, มะ ม่ายยย…….”

กามิกินอ้าหุบปากของเธอ น้ำเสียงที่เล็ดลอดออกมานั้นไม่ต่างจากยุง แต่ก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังในเนื้อเสียง 

ผมแกล้งทำป็นไปไม่ได้ยินแล้วถามกลับไป

 

“ไม่เหรอ? พูดว่า ไม่กับอะไรกันน่ะ?”

 

“ไม่……ฮิกก, ได้……โปรด, ไม่…….”

 

“แหม แหม นั่นหาใช่คำตอบที่ข้าอยากได้ยินไม่”

 

ผมเดินไปที่น้ำพุ ระดับน้ำค่อนข้างสูงเชียวล่าะ สูงระดับที่จมไปถึงน่องผมเลย

ผมเดินตรงไปยังใจกลางน้ำพุแล้วจากนั้นก็

 

 

 

 

“ข้าอยากจะชำระล้างคุณกามิกินด้วยตัวเอง แต่การทำเช่นนั้นออกจะไม่ให้เกียรติหญิงสาวมากเกินไป ต้องขอประทานอภัยด้วย 

ดังนั้นเธอต้องอาบน้ำเองแล้วล่ะนะ ,คุณกามิกิน”

ผมโยนร่างของกามิกินลงน้ำไปทั้งๆอย่างนั้น

 

 

เสียงของกามิกินกรีดร้องดังขึ้นควบคู่กับเสียงน้ำดังกระจาย

 

“ฮิอ๊าาาา━!”

 

ร่างทั้งร่างของเธอไหวด้วยจากการถึงจุดสุดยอด พูดให้ชัดๆก็คือ การถึงจุดสุดยอดต่อเนื่องไม่หยุด

น้ำที่ไหลเข้ามาสัมผัสกับทุกส่วนของสรีระของเธอ กามิกินถึงจุดในทุกวินาทีที่ผ่านไป อันเนื่องมาจาทุกส่วนสัด ทุกจุดของร่างกายกลายเป็นจุดสยิวไปเสียหมด

 

“ฮิกกกกอุ่ก! อู่ววว, อ๊าาาา! คุ่กกก! อ๊าาาาาา!”

กามิกินนั้นดิ้นไปมาอยู่ในน้ำพุ น้ำรอบตัวเธอนั้นกระเซ็นออกอย่างอลหม่าน

ยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ คลื่นก็ยิ่งรุนแรงขึ้น แล้วการกระตุ้นก็ยิ่งหนักขึ้นตามเช่นกัน กามิกินที่ไม่อาจทนการเร้ากระตุ้นอันรุนแรงนั้นได้ก็ยิ่งดิ้นขัดขืนอีก

 

 

“ก่าฮ่าาา, อ่าาส่าาา! อิ๊! อ่ากกก!”

 

ซ่า , ซ่า  เสียงน้ำที่กระแทกกลับมายิ่งรุนแรงขึ้น

 

เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เจ็บปวด และเหนืออื่นใดทั้งปวงคือ ความพึงพอใจ ดังออกมาจากปากของกามิกินไม่หยุดหย่อน

 

อ่าาา

เลิศล้ำเสียนี่กระไร

ผมอดสะเทือนใจไม่ได้เลยจริงๆ

 

“เหลือเวลาอีกแค่ 5 นาที ! อีกนิดเดียวเท่านั้น!”

 

“อู่กก,หะ หยุด……. อ๊าาาา! อาาาา! อิ๊กก, หยะหยูดดด, อ่าาา! อ๊าาาาาา!”

 

สาวน้อยผู้ตกน้ำแล้วพยายามดิ้นรนสุดกำลัง ด้วยสีหน้าท่าทางที่หวาดกลัวและสุดจะฟิน เธอถึงจุดสุดยอดและเนื้อเต้นกระตุกเพราะคลื่นที่ตนเป็นผู้ก่อ

 

ในสวนของตัวเอง ในบ่อน้ำพุที่ตัวเองเป็นผู้สั่งให้ก่อสร้างขึ้นมาเอง ภาพของแหล่งน้ำตามธรรมชาตินั้นทำให้ผมพอใจเป็นอย่างมาก

 

ไม่มีภาพใดที่จะงามงดหยดย้อยมากไปกว่านี้อีกแล้ว

 

“หยุดหรือ? คุณกามิกิน แต่ยังเหลืออีก 5 นาที!”

 

“ฮิกกกกก! ฮ้าาาาา, ไม่, ฮึกก! ข้าไม่อยาก……อ๊าาาา! จะหลั่ง, ไปกว่านี้……อาาาาา!”

 

ขณะที่พยายามดิ้นรนสุดกำลังเธอก็ถึงจุดสุดยอดขึ้นมาอีก

 

“ฮื่มมม นี่เธอทนต่อไปไม่สักนิดไม่ได้จริงๆหรือ?”

ผมส่ายหัว

 

 

อันที่จริงมันเหลืออีก 6 นาทีต่างหาก แต่ผมลดลงไปสัก นาทีหนึ่งเพื่อมอบความหวังให้กับเธอเล็กน้อย

ผมน่ะเป็นบุคคลผู้ใจดี ผมอยากให้เธอบันเทิงเริงรื่นอีกสักเล็กน้อย

 

 

“ลองคิดดูให้ดีสิ นี่เป็นโอกาสของเธอเลยนะ ที่จะได้รับทุกอย่างจาก ซิเลเซียไปจนถึงโมราเวีย หากเธออดทนได้อีกเพียง 5 นาที ดินแดนพวกนั้นจะกลายเป็นของเธอฟรีๆเลยเชียวนะ!”

 

ผมกางแขนขณะที่พูดออกมา

 

 

“จดจำไว้ให้ดีเลยล่ะ เธอแค่อดทนแค่เพียง 5 นาที คุณกามิกิน”

 

“อู่กกก! ไม่ไม่, ฮิกก! ม่ายยยย……!”

 

“เอาอย่างนั้นก็ได้ ช่วยไม่ได้น้า”

ผมพยักหน้า

 

“ถ้าอย่างนั้น สัก 3 นาทีล่ะ? แค่ 3 นาทีเอง 3 นาทีนี่ไม่เท่าไหร่อยู่แล้ว นี่เป็นช่วงลดราคาที่ไม่มีทางจะมีอีกแล้วนะ

 

เพียงแค่ยึดใจกลางของฮับบวร์กได้ เธอก็สามารถยึดเส้นทางการคมนาคมไปไหนก็ได้จากใจกลางทวีปได้แล้ว เธอจะยังได้ตำแหน่งทางยุทธศาสตร์ในโมราเวียด้วยนะ

เอาล่ะ แล้วถ้า 1 นาทีล่ะ? 1นาที 60 วินาทีล่ะ เป็นยังไง?”

 

“ดะ-ได้โปรด……ฮิกกก, อ๊าาา! อู่วววว! ได้……โปรดดด อ๋าาาา, ฮึกกกก! อั่กกก!”

แม่นี่ถึงขีดจำกัดแล้วสินะ

 

ผมถอนใจออกมาครั้งหนึ่ง ผมอยากจะที่จะเพลิดเพลินในนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้งที่รู้ดีว่า มันออกจะเสี่ยงก็ตาม แต่ดูเหมือนมันจบลงแล้วล่ะ

 

เกมจบลงนับตั้งแต่ที่อีกฝ่ายยอมแพ้

 

นั่นเป็นกฏระหว่างเรา ไม่มีประโยชน์ที่จะให้การแข่งขันดำเนินต่อไปโดยไม่สนใจกฏกติกา

 

“เอาล่ะ เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้น ข้าเป็นผู้ชนะในการเดิมพันนี้”

ผมยักไหล่ขณะพูด

 

“ดินแดนที่เคยเป็นของคุณกามิกินก่อนเกิดความขัดแย้งภายในยังคงเป็นของเธอ หากแต่ไม่นับรวมโมราเวียเข้าไปด้วย

ยิ่งไปกว่านี้ ข้ามีสิทธิ์ที่จะหลับนอนกับเธอได้นับแต่นี้เป็นต้นไป 

คุณกามิกินขอให้ยอมรับข้อผูกมัดนี้ด้วย”

 

“อั่กก……! ข้าไม่, อุ่กกก! สนใจ, มันแล้ว อู่ววว……อ๊าาาาา!”

 

“ใช่แล้วล่ะ การเดิมพันครั้งนี้จบลงแล้ว”

 

ผมอุ้มกามิกินขึ้นจากน้ำ แล้ววางเธอไว้นอกลานน้ำพุ

 

เธอหอบเสียงดังมาก ขณะที่ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกพร้อมกับจับกุมกามิกินไว้ด้วยมือ พลางดันน้องชายเธอเข้าไปยังง่ามขาของเฃธอ

 

“เอ้ะ? เดี๋ยว……อะไร, นายกำลังทำอะไร? นายกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?”

เธอถึงกับหน้าซีดขณะที่มองผม

 

แขนขาเธอกะปลกกะเปลี้ยในขณะที่จะดันร่างผมออก 

เรี่ยวแรงเธอไม่เหลือด้วยซ้ำจึงได้แต่พร่ำบ่นด้วยสีหน้าที่สิ้นหวัง

 

 

“ขอร้อง, ข้าขอล่ะ……ไม่ใช่ตรงนั้น……ได้โปรด, ปล่อยข้าด้วย…….”

 

“เอ๋ แต่ข้าบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรือยังไงกัน? 

หากข้าชนะ ข้าจะสามารถมีเซ็กส์กับเธอเมื่อไหร่ก็ได้ที่ข้าต้องการน่ะ”

 

ผมฉีกยิ้มกว้าง

 

 

“ยอมรับความพ่ายแพ้ของตัวเองเสียเถิด”

 

“คะคราวหน้า……ข้าจะทำให้เจ้า ตามที่ต้องการเลย ตะ แต่คราวหน้า, ดังนั้น……อิ๊กก, ได้โปรด……ขอล่ะ, ดันทาเลี่ยน…….ข้าผิดไปแล้ว……ข้าผิด, ไปแล้ว, ดังนั้นได้โปรด, ไม่นะ……อ๊าาาาาาาา!”

เพื่อเป็นการตอบรับต่อคำร้องขอของเธอ ผมจึงสอดเข้าไปในร่างเธอทันที

 

 

พวกเราจึงมีเซ็กส์กันในสวนตั้งแต่เย็นจนรุ่งเช้าในวันต่อมา กามกินสลบไปนับครั้งไม่ถ้วนระหว่างนั้น

ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่อาจสลบหมดสติได้อยู่ดี เพราะความอ่อนไหวทางร่างกายนั้นจะคอยกระตุ้นทั้งร่างทุกครั้งที่ผมสอดน้องชายเข้าไปในร่างของเธอ

 

ผมลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยยามที่รุ่งเช้ามาเยือน

 

 

“ช่างเป็นค่ำคืนที่ยอดเยี่ยมนัก,คุณกามิกิน 

โอ้ ใช่แล้ว ใช่แล้ว

เธออย่าลืมเรื่องการเจรจาในรอบที่สามที่จะมีขึ้นในวันนี้ด้วยล่ะ? 

ข้าจะรออยู่ ณ ที่ว่าการกลาง”

 

“…….”

น้ำกามไหลออกมาจากรูที่เปิดออกของกามิกิน

 

ผมปล่อยกามิกินผู้สลบไปเป็นรอบที่ 42 ไว้เบื้องหลัง ขณะที่เดินออกมาจากสวนอย่างสบายตัว 

 

ทั้งหมดนั่นคือ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวานนี้

 

ผมรอที่เก้าอี้เจรจาอย่างสบายๆ

 

จอมมารตนอื่นต่างกระซิบกระซาบกันอยู่ห่างออกไป มันได้เวลาเริ่มการเจรจาแล้ว แต่หากเป็นมารยาทที่ต้องมาถึงก่อนเวลา 30 นาทีแล้วล่ะก็ ถือว่า กามิกินมาสาย

 

“คุณกามิกินไม่สายไปหน่อยหรือไร?”

 

“อย่าบอกข้านะว่า เพราะช็อคกับที่แพ้สงคราม…….”

 

“ไม่หรอกน่า ไม่มีทางที่คุณกามิกินชะมาสายเพราะเรื่องแบบนั้นหรือ ปกติแล้วเธอขึ้นชื่อเรื่องตรงเวลาอยู่แล้วนี่?”

 

ผมล่ะเป็นห่วงเรื่องนั้นจริงๆนะ 

 

 

ก็อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้าน่ะแหละ แต่ผมกับบาร์บาทอสที่โดนยาปลุกเซ็กส์ไป 4 ขวด กว่าจะคืนสภาพก็ล่อไป 2 วัน ในขณะที่กามิกินโดนไป 13 ขวด

 

ช่างน่าสงสัยยิ่งนัก ว่าเธอจะสามารถมาถึงที่นี่ได้ไหมนะ

 

ผมยังคงอมยิ้ม