บทที่ 23 คริสตัลเมไจ (1)

ใกล้ท่าเรือเมืองลาเมอร์

ลุค,ฟิลิปและเจ้าหญิงเรย์น่ายืนอยู่ริมถนน

“ปัญหาเรื่องหนี้ของท่านเป็นไปด้วยดีหรือไม่”

“โอ้ เมื่อวานนี้ข้าได้แวะไปที่ธนาคารภายในจักรวรรดิพร้อมกับอาคบิชอปปาสคาลและทำทุกอย่างให้มันชัดเจนเรียบร้อยแล้ว ท่านน่าจะได้เห็นสีหน้าของท่านเคานต์…”

พาเวลตอบคำถามของลุคด้วยรอยยิ้มขณะคิดถึงเรื่องของเมื่อวาน

เรย์น่ายิ้มอย่างสดใสและกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง

“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านจริงๆ” ?

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่หรอก”

ลุคกุมมือของเขาในขณะที่แอบหัวเราะอยู่เล็กๆ

“ข้าจะตอบแทนบุญคุณในครั้งนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นท่านเองก็โปรดรอจนถึงตอนนั้นด้วยนะ”

“ตกลง”

ถึงแม้จริงๆแล้วลุคจะอยากปฎิเสธไป แต่เขาก็ไม่อยากจะทำร้ายความภาคภูมิใจของเธอ ด้วยเหตุนั้นเองลุคจึงพยักหน้า

ปี้ป!

ทันใดนั้นเสียงแตรก็ดังขึ้นเมื่อใกล้ถึงเวลาออกเดินทาง

“นี่เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเล็กน้อยจริงๆ”

“จุดจบของการพบปะก็คือการจากลา แต่หลังจากการจากลา มันก็จะมีการพบปะอีกครั้งเสมอ”

เมื่อลุคได้กล่าวถึงบทกวีที่เขาเคยได้ยินเมื่อนานมาแล้ว เรย์น่าก็ยิ้มออกมา

“มันคือบทกวี “การผจญภัยของสายลม” ของลุนด์ใช่ไหม ข้าว่ามันเป็นกวีที่เก่ามากเลยนะ…”

“กวีที่ดียังบอกอีกด้วย ว่าแสงจะไม่มีวันจางหายไปแม้จะผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายก็ตาม”

เซย์ม่อนนั้นเป็นคนที่ได้ยินบทกวีนี้จากลุนด์โดยตรง

“ท่านรู้เรื่องกวีเหล่านี้ดีจริงๆ…ดูเหมือนท่านจะแก่กว่าอายุของท่านอีกนะ”

“ท่านคิดว่างั้นหรอ?”

“ใช่ ข้าประหลาดใจมากจริงๆในตอนที่รู้ว่าท่านมีอายุเพียงแค่ 17 ปี”

“นีคำพูดและการกระทำของข้า มันมีกลิ่นอายของคนแก่ขนาดนั้นเลยหรอ?”

สำหรับคนที่ไม่รู้เรื่องอายุของลุคนั้นก็อาจจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องการกระทำของเขามากนัก อย่างนั้นแล้วฟิลิปและคนรับใช้คนอื่นๆในตระกูลรากันต์ก็คงจะดูออกและคิดว่ามันน่าสงสัยแน่นอน

ในไม่ช้าเขาก็ได้รับคำตอบของคำถามที่เขากำลังสงสัยจากฟิลิป

“ฮ่าฮ่า องค์ชายของเราเป็นเช่นนี้มาตลอดตั้งแต่เขายังเด็ก เขานั้นเติบโตอย่างรวดเร็วเมื่อพ่อและแม่ของเขาเสียชีวิตก่อนกำหนด และเมื่อไม่นานมานี้หลังจากที่เขาตื่นจากอุบัติเหตุครั้งใหญ่ เขาก็ดูมีความคิดที่โตขึ้นอย่างมาก”

“โอ้ ข้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ!”

เรย์น่ารีบขอโทษเมื่อเธอรู้ถึงอดีตอันเลวร้ายของลุค อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับลุค เพราะจิตวิญญาณของเขาในตอนนี้นั้นเป็นของเซย์ม่อน

“ไม่เป็นไร เราคงจะต้องแยกทางกันตรงนี้แล้วแหละ”

ลุคกล่าวอำลาเรย์น่าอย่างสุภาพ

แม้ว่าเขาจะอยากใช้เวลากับเธอให้นานขึ้นอีก แต่เขาก็มีภารกิจสำคัญในการปกป้องสิ่งที่มีค่าอย่างมากสำหรับเขา

เหล่าจอมเวทเหล็กไหลต่างก็มีท่าทีกระอักกระอวนเมื่อเห็นเรย์น่าเดินจากไป

“โปรดเดินทางโดยสวัสดิภาพ”

“โปรดเดินทางโดยสวัสดิภาพเช่นกันเจ้าหญิง”

หลังจากบอกลาเรย์น่าเสร็จ ลุคก็พาฟิลิปและจอมเวทหล็กไหลทั้งสามคนไปยังท่าเรือด้วยจิตใจที่เต็มไปด้วยความเสียใจและความคาดหวังที่จะได้พบกันใหม่..