Emperor of Steel-กําเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล

 

บทที่ 56 การกลับมาของราชาปีศาจ (2)

 

“อ้าก! นี่มันอะไร?”

 

“ระวัง!”

 

เมื่อเห็นกองเพลิงลุกไหม้ พวกเขาก็บางคนก็เริ่มปรหลาดใจ ขณะที่บางส่วนก็ตกลงจากหลังม้าเพราะการพยศของมัน

 

“ชิ ข้าตัดสินใจมาที่นี่ก็เพราะมีบางอย่างทําให้ข้ารู้สึกกังวล..!”

 

“ใครวะ?”

 

ไวเปอร์จ้องไปยังทิศทางที่มาของเสียงนั้น

 

ถ้าใครสามารถจุดไฟในบริเวณนั้นได้เขาคิดว่าพ่อมดน่าจะอยู่ในวัยกลางคน และชุดของชายคนนั้นก็แปลกตามากเช่นกัน

 

เสื้อผ้าที่เขาสวมดูเหมือนกับของขุนนางมากกว่าเสื้อคลุมของพ่อมด

 

“มันมีพรรคพวกมาด้วยหรือเปล่า?”

 

ไวเปอร์มองไปรอบๆชายหนุ่ม แต่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น

 

“เจ้าเป็นคนทํามันอย่างนั้นหรอ?”

 

“ตาบอดหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นการกระทําทั้งหมดนี้ไม่ได้แตกต่างจากเมื่อ 500 ปีก่อนเลย”

 

ตัวตนของผู้ชายคือลุค

 

ในตอนแรกเขาต้องการให้ทหารของรากันต์นําผู้ลี้ภัยเข้ามาตามแผนที่วางไว้

 

อย่างไรก็ตามเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขารู้สึกถึงลางไม่ดีและฝันร้าย

 

“เหมือนกับตอนที่คาธารีน่าหลงทาง”

 

ถึงอย่างนั้นก็มีความรู้สึกที่เป็นลางไม่ดีและเขาก็กลับไปที่เตียงโดยคิดว่ามันเป็นฝันร้ายที่เขาเคยมี

 

ในฐานะพ่อมดในการค้นหาความจริงโดยปกติแล้วมันเป็นเรื่องยากที่คนเราจะถูกมองข้ามไปอย่างไม่ชัดเจนและไม่สามารถเพิกเฉยต่อผลลัพธ์ของอดีตได้

 

ยิ่งไปกว่านั้นบางทีพวกมันอาจเป็นความรู้สึกที่แสดงออกมาในแบบที่เราไม่รู้สึกตัว?

 

“เราวางแผนและเตรียมพร้อม แต่ไม่มีการรับประกันว่าทุกอย่างจะราบรื่น มันมีตัวแปรมากเกินไป”

 

ลุคคิดว่าคงเป็นแผนการที่ดีที่จะไปที่นั่นด้วยตัวเอง และลุคก็ออกจากรากันต์ด้วยตัวเองในตอนเช้าโดยทิ้งงานทั้งหมดที่เขาต้องทําไว้เอาไว้ก่อน

 

และด้วยพลังเวทมนตร์ในการวิ่งเขาจึงมาช่วยเหลือผู้ลี้ภัยทัน

 

“ลอร์ดลุค!”

 

เรย์น่าตะโกนขึ้นเมื่อเห็นลุค

 

เมื่อเห็นเธอตะโกน ไวเปอร์ก็มองเขาด้วยสีหน้างี่เง่า

 

“ลอร์ดลุค? นี่มันไอ้หนุ่มรากันต์ที่นอนเป็นผักเมื่อไม่นาน มานี้นี่”

 

“ข้าไม่รู้หรอกนะว่าใครนอนเป็นผัก และข้าก็ไม่รู้ว่าใคร ไอ้หนุ่มที่เจ้าหมายถึง เพราะข้าคือ ลอร์ดลุค แห่ง รากันต์!”

 

“เขาเป็นคนที่ให้กําลังใจเจ้าหญิงเรย์น่า!”

 

ไวเปอร์เคยได้ยินสถานการณ์ทั้งหมดจากโกท ก่อนที่จะเริ่มการไล่ล่า

 

เคานต์โมนาร์ชได้กดดันสถานการณ์ที่รุนแรงกับผู้ลี้ภัยโวลก้าเพื่อทําให้เธอตกไปเป็นนางบําเรอของเขา และสถานการณ์ต่างๆก็ทําให้ผู้ลี้ภัยต้องหนีในเวลากลางคืน

 

โกทบอกว่าอาจมีใครบางคนที่สนับสนุนเจ้าหญิงจากด้านหลังและการตัดสินของเขาก็ถูกต้อง

 

“ลอร์ดลุค ท่านคิดจะเข้ามาแทรกแซงเรื่องของเราตอนนี้อย่างนั้นหรอ?”

 

ไวเปอร์ถามด้วยสายตาสงสัย

 

“ถ้าใช่ล่ะ?”

 

“ท่านไม่ทราบรึไงว่าท่านไม่ควรยื่นมือไปสอดกับประชาชนของคนอื่น”

 

“ถ้าเจ้าเคยคิดว่าผู้ลี้ภัยชาวโวลก้าเป็นคนในที่ดินของเจ้า ข้าก็จะเอามือออกจากเรื่องนี้”

 

แน่นอนเขาไม่มีความคิดที่จะทําเช่นนั้น

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงอยู่ที่นั่นเป็นการส่วนตัวเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ

 

“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แต่พวกเขานั้นมีเรื่องที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับเคานต์โมนาร์ช และท่านก็กําลังเข้าไปในที่ดินของคนอื่นและแทรกแซงเรื่องในบ้านของพวกเขา ท่านลอร์ด หากท่านไม่ดับเปลวไฟเหล่านั้นในทันที ท่านจะต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดแน่นอน”

 

จริงๆแล้วไวเปอร์ไม่ต้องการให้ลุคต้องถอยกลับ

 

เป็นเพราะเขารู้ว่าเคานต์โมนาร์ชนั้นมีแผนที่จะกลืนกินที่ดินของรากันต์

 

“คูคูคู อย่าถอยหลังน้า ข้าไม่ควรพลาดโอกาสที่จะฆ่ามัน!”

 

ลุคเหลือบตามองไปที่ดวงตาของไวเปอร์

 

“ข้ารู้ว่าเจ้ากําลังคิดอะไร”

 

ในอดีตลุคเคยต่อสู้กับขุนนางที่ละโมบและเจ้าเล่ห์ที่อยู่รอบๆ ดยุกบาล็อค นิสัยและพฤติกรรมของเห็บเหล่านั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา

 

“เจ้าต้องการฆ่าข้าเหรอ? เจ้ามีพลังพอหรอ?”

 

เชอะ!

 

ไวเปอร์ตกใจที่ลุคสามารถตระหนักถึงความคิดของเขาได้

 

แต่ในไม่ช้า เขาก็ชี้ไปที่กองทหารม้าของเขา

 

“ท่านลอร์ดมองเห็นไม่ชัดหรอ? ท่านจะตลกมากถ้าท่านเชื่อมั่นในเปลวไฟขนาดนั้น”

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่าทายาทของนักรบรากันต์ที่เป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์จะใช้เวทมนตร์ได้

 

ยังไงซะเขาก็มีแค่ตัวคนเดียว แต่ไวเปอร์มีทหารม้าอยู่รอบข้างถึง 2,000 นาย

 

แม้จะไม่มีผู้เชี่ยวชาญอยู่ในกลุ่มของพวกเขา แต่มันก็มีมากกว่า 100 คนที่ถึงขั้นนักกดาบพื้นฐานแล้ว

 

และเขาจะเผชิญหน้ากับพวกเขาเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรอ?

 

เว้นเสียแต่ว่าพ่อมดนั้นมีวงเวทย์มากกว่า 6 วง หรือผู้ที่มีความสามารถพิเศษที่สามารถร่ายเวทย์โจมตีระยะไกลได้

 

การโจมตีด้วยเวทมนตร์สามารถตีได้อย่างถูกต้องเพียงไม่กี่ครั้ง

 

แต่แล้วคําพูดของลุคก็ทําให้ความคิดของพวกเขาแตกสลายไป

 

“เมื่อไหร่กัน ที่ข้าบอกว่าข้ามีคนเดียว”

 

ลุคยื่นมือที่ใส่สร้อยข้อมือซับสเปซไปข้างหน้าแล้วร่ายเวทมนตร์

 

ทันใดนั้นก็มียักษ์ประมาณ 40 ตัวปรากฏตัวขึ้นมา

 

“อะไรกันเนี่ย?”

 

“กิกันท์?”

 

“ไม่ใช่! มันมีขนาดเล็กกว่าและลําตัวมันก็ทํามาจากไม้ มันจะต้องเป็นโกเลมแน่นอน!”

 

ในความเป็นจริง หน่วยทหารม้าแมงปองไม่ได้ตกใจกับการปากฏตัวของโกเลม แต่สิ่งที่ทําให้พวกเขาตกใจคือการที่ม้าของพวกเขาตกใจแล้วเริ่มพยศ

 

ฮิอิอิอิยาห์! ฮิฮิฮิ!

 

“ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ”

 

“บ้าเอ้ย! อยู่นิ่งๆสิวะ!”

 

พวกเขามีรูปร่างเพรียวและมีพละกําลังที่ดูจะเพียงพอสําหรับการต่อสู้ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าพวกมันจะถูกสร้างมาอย่างพิถีพิถัน

 

นั่นเป็นสาเหตุที่ทําให้พวกเขาประหลาดใจกับโกเลม แม้ว่ามันจะไม่แปลกก็ตาม

 

อาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่มันเป็นแผนของลุค

 

และแล้วลุคก็เริ่มสั่งงานโกเลมของเขา

 

“โจมตี!”…

 

เจ้าสัวมาแรงเด้อเจ้าค่ะ