บทที่ 74 จุดจบของเคานต์โมนาร์ช (3)

ขณะที่กองทหารของโรเจอร์สกําลังมุ่งหน้าไปที่สํานักงานใหญ่ของอัศวินลุคและกองทหารของเขาก็กําลังพังประตูห ลักของคฤหาสน์

ด้วยความประหลาดใจที่ถูกโจมตีอย่างกะทันหันยามรักษาความปลอดภัยก็รีบสันระฆังอย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่ประสบความสําเร็จในการหยุดกองกําลังของรากันต์

“อื้อหือ! กะ.. กิกันท์!”

“หลีกไป ไอ้งเง่า! กูจะไม่แสดงความเมตตาต่อใครก็ตามที่ยืนขวางทาง!”

เมียร์ซึ่งเป็นหัวหน้าของเหล่ากิกันท์บุกขึ้นไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง

และคนที่กําลังขับมันอยู่ก็คือวิคเตอร์

เขามาที่นี่เพื่อแก้ไขและแก้แค้นสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตที่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

พวกมันได้เคยทําสีขที่เป็นความอัปยศอดสูต่อเจ้าหญิงเรย์น่ามันทําให้เธอและผู้ลี้ภัยชาวโวลก้าต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นการกระทําของเขาจึงไม่ใช่อะไรที่น่าแปลกใจเท่าไหร่

“ข้าเห็นความมุ่งมั่นมากมายที่นี่ ใช่ ไหมนายท่าน?”

“มันน่าแปลกใจตรงไหน? ทุกคนจะทํา แบบนั้นแน่นอนหากพวกเขารักแป้นดินของตนมากพอ”

ลุคตอบขณะที่ยืนอยู่บนบ่าของสติงที่ 2 ซึ่งถูกฟิลิปควบคุม อยู่ พวกเขาเข้าใจความรู้สึกของวิคเตอร์

“อย่างไรก็ตามทหารของเคานต์โมนาร์ชจะมาในไม่ช้า ถ้าเคานต์โมนาร์ชตัดสินใจที่จะมาที่นี่กับคนของเขามันก็จะกลายเป็นเรื่องยุ่งเหยิงไปใหญ่”

“นั่นเป็นเรื่องยาก”

ลุคต้องการโค่นโมนาร์ชลง

อย่างไรก็ตามมันยังไม่ถึงเวลานั้น

มันไม่มีกฎหมายใดระบุว่าลอร์ดไม่ควรถูกฆ่าในช่วงสงคราม

อย่างไรก็ตาม เพื่อการควบคุมที่ดินใน อนาคตมันจึงเป็นที่ทราบกันดีว่าจะเป็นประโยชน์กว่าถ้าพวกเขารักษาชีวิตของลอร์ดคนก่อนเอาไว้เนื่องจากพวกเขารู้ข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับที่ดินเช่นการบริหา รการเงินและการทหาร

“ยิ่งไปกว่านั้น โมนาร์ชก็จะเป็นหลักประกันของราชวงศ์อิมพีเรียล จักรพรรดิจะไม่อยู่นิ่งแน่หากเขาได้รับการจัดการที่ไม่ดี”

มันเป็นการดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะใดๆกับจักรพรรดิในขณะนี้ราชวงศ์บาร็อคนั้นมีพลังที่แข็งแกร่งมากและพลัง ของลุคก็ยังไม่ได้รับการพัฒนาที่มากพอ

“ และถ้าเราคิดถึงสิ่งเลวร้ายที่เขาทํา จนถึงตอนนี้ความตายง่ายๆก็ไม่สามารถชดใช้บาปของมันได้หมด

ลุคคิดกับตัวเองและเข้าไปในคฤหาสน์

เพื่อจับเคานต์โมนาร์ชด้วยสองมือของเขาเอง

“นี่มันอะไรกันเนี่ย”

เคานต์โมนาร์ชที่ตื่นจากการได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังโหวกเหวกโวยวายตะโกนขึ้น

“นายท่านด้านนอก…”

คนรับใช้คนหนึ่งที่ได้ยินเสียงตะโกนของเขาเข้ามาและกล่าว

ทันใดนั้นโกทก็รีบวิ่งเข้ามาที่ประตูและพูดว่า

“นี่มันไม่ดีแล้วนายท่าน!”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เคานต์โมนาร์ชที่ยังไม่รู้สถานการณ์ภายนอกดูจะไม่พอใจมาก เพราะเขาตื่นขึ้นมาโดยไม่คาดคิดเนื่องจากเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะแสดงร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาให้คนรับใช้คนอื่นของเขาเห็นนอกจากผู้หญิง

อย่างไรก็ตามหลังจากฟังคําพูดของโกทเขาก็ถูกบังคับให้ลุกขึ้นยืน

“รา.. รากันต์บุกพวกเรามาแล้ว!”

“เจ้ากําลังพูดอะไร”

มันเป็นสิ่งที่เคานต์โมนาร์ชไม่เคยแม้แต่จะฝันถึง

เมื่อเห็นเขาตกใจโกทก็รีบขยับเข้ามาใกล้และดึงแขนของเขา

“เราไม่มีเวลาตกใจแล้วท่านต้องรีบอพยพโดยเร็วที่สุด!”

ในตอนนี้ดินแดนของโมนาร์ชกําลังตกอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด

ผู้คุ้มกันของเคานต์โมนาร์ชแทบจะไม่สามารถต่อกรกับศัตรูของพวกเขาได้แต่ก็ดูเหมือนว่าเคานต์โมนาร์ชจะยังมีพื้นที่เพียงพอที่จะเคลื่อนที่ผ่านกิกันท์ของรากันต์ไป
“ไอ้สัตรว์นรกเช่น!มันทําบ้าอะไรของมันเนี่ย!”

พวกเขายังไม่ได้ติดต่อกับเชน

ในตอนแรกพวกเขามองว่ามันอาจจะเป็นปัญหาที่การสื่อสารพวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนด้วยซ้ําว่าเช่นนั้นจะแพ้รากันต์และไม่เคยคิดมาก่อนด้วย่าเรื่องทั้งหมดนี่จะมาเกิดขึ้นตรงหน้าของเขา!

“เรายังไม่ทราบรายละเอียดที่แน่นอนแต่จากสถานการณ์ในปัจจุบันเช่นมีแนวโน้มที่จะพ่ายแพ้ให้กับกองทัพของรากันต์ไปแล้วดังนั้นท่านต้องอพยพออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด!”

ด้วยคําพูดซ้ําซากจากโกทตอนนี้ท่านเคานต์จึงตระหนักถึงสถานการณ์ของเขาและรีบสวมเสื้อผ้าบางส่วน

อย่างไรก็ตามเคานต์โมนาร์ชกลับเข้าไปในห้องสมุดแทนที่จะออกไปข้างนอกอาคาร!

“นั่นท่านจะไปไหน”

“ไม่ต้องห่วงน่า!”

เคานต์โมนาร์ชไม่สามารถยอมแพ้ให้ที่นี่เป็นหลุมฝังศพของเขาแน่นอนเพราะมันยังมีสมบัติล้ําค่าที่เขาซ่อนเอาไว้อยู่
กร๊ากกก!

เขารีบผลักโต๊ะไปด้านข้างแล้วยกประตูไม้ออก

ทันใดนั้นเขาก็พบกับห้องนิรภัยที่เป็นประตูเหล็ก

“ท่านครับ เราไม่มีเวลาสําหรับเรื่องนี้แล้วเสียงกรีดร้องยังคงใกล้เข้ามาเรื่อยๆอีกไม่นานพวกมันก็คงจะมาถึงแล้วดังนั้นท่านจึงต้องอพยพได้แล้ว!”

“หุบปาก! หากเจ้าต้องการจะหลีกเลี่ยงการปะทะกับพวกมัน เจ้าก็หนีไปเลยสิ!”

โมนาร์ชตะโกนใส่โกทด้วยดวงตาที่แดงก่ำและเปิดประตูห้องนิรภัยลับของเขา

“เอ่อ ข้าไม่สนแล้ว!

โกทเลือกที่จะหนีไปก่อน เพราะเขาไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป
โดยที่ไม่รู้ว่าเขาจากไปแล้วเคานต์โมนาร์ชก็เริ่มหยิบเครื่องประดับ,ทองคําแท่งและธนบัตรออกจากห้องนิรภัยของเขา

“คึก.. ใช้เวลานานแค่ไหกนกันถึงจะกู้คืนความเสียหายได้หมดนี่…”

เคานต์ได้ใส่บิลสุดท้ายลงในกระเป๋าของเขา

และนั่นคือตอนที่เขาเห็นกิกันท์โผล่ออกมาจากหน้าต่างห้อง
เพล้ง!

“อ๊ากก!”

โดยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เคานต์โมนาร์ชถูกบดขยี้ลงด้วยกิกันท์ที่กําลังแสดงออกอย่างสับสนวุ่นวาย

ความโลภของเขาได้ทําให้เขาหมดโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ

“อ๊ะ ลื่นจัง!”

ในเวลาเดียวกันนั้น ฟิลิปซึ่งขับสตริงที่ 2 อยู่ใกล้กับคฤหาสน์ก็ก้าวถอยกลับไปเมื่อเห็นว่าผู้คนกําลังวิ่งออกมา
นั่นเป็นเพราะพวกเขาทั้งหมดนั้นเป็นคนที่ไม่มีอาวุธ
นอกจากนี้ยังมีสาวใช้ที่หน้าตาน่ารักและทําให้เขาไม่สามารถทําร้ายพวกเธอได้

“ไหนๆคฤหาสน์ก็พังลงไปแล้วงั้นข้าก็ไปช่วยคนอื่นๆด้วยดีกว่า”

ด้วยความคิดของเขาฟิลิปจึงไปช่วยพันธมิตรของเขาด้วยสตริงที่ 2 ของเขา

ดดยที่เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการหกล้มองเขานั้นได้ไปคราชีวิตของเคนต์โมนาร์ชผู้เป็นเป้าหมายของปฏิบัติการณ์ในครั้งนี้…..