บทที่ 77 แผนการของจักรพรรดิ (2)

ทันทีที่ได้ยินข่าวการลักพาตัวของเจ้า หญิงเรย์น่า ลุคก็มุ่งตรงไปที่ปราสาทราชาปีศาจ

เขามองไปรอบๆปราสาทและห้องของเธอ แต่ก็ไม่พบเบาะแสใดๆ

หัวใจที่ผิดหวังของเขาได้พูดกับเซบาสเตียนที่กําลังก้มอยู่แทบเท้าของเขา

“นายท่านนี้เป็นผลงานของดาร์ก เอลฟ์”

“ดาร์กเอลฟ์? ทําไมเจ้าถึงคิดอย่างนั้น

ล่ะ?”

“อากาศในห้องนี้มีกลิ่นของยานอนหลับที่พวกดาร์กเอลฟ์ชอบใช้

ลุคเองก็รู้เช่นกันว่าดาร์กเอลฟ์นั้นมักจะใช้ยานอนหลับของพวกเขา

“แก่นแท้แห่งการหลับใหล” นั้นเป็นความลับอันทรงพลังของพวกมัน มันเพียงพอที่จะใช้เพื่อโค่นปรมาจารย์ดาบได้ในนัดเดียว อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงร่องรอยของการใช้มันก็จะหายไปอย่างสมบูรณ์

ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาแทรกซึมเข้ามา

หลังจากได้ยินคําพูดเหล่านั้น เซบาสเตียนก็พูดอีกครั้งด้วยเสียงกรน

“หึๆ แน่นอนว่าดาร์คเอลฟ์นั้นมีฝีมือที่ยอดเยี่ยม แต่พวกมันก็ไม่สามารถหลอกจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้าได้หรอก”

เซบาสเตียนนั้นนับได้ว่าเป็น ปีศาจที่มีความสามารถในการดมกลิน,ปีศาจแมวและปีศาจผู้เชี่ยวชาญในการปรุงยา และเขาก็สามารถเอาชนะดาร์กเอลฟ์ในเรื่องพวกนั้นได้

“แล้วข้าก็รู้ด้วยว่าพวกเขาไปไหน”

“อืม จากกลิ่นนี้ พวกมันน่าจะไปทางเหนือ.. พวกมันไปทางเหนือครับท่าน!”

จากนั้นลุคก็เริ่มวิ่งไล่ตามดาร์กเอลฟ์พร้อมกับเซบาสเตียน

“ข้าไม่เข้าใจว่าทําไมพวกเขาถึงลักพาตัวเธอไป”

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้ นั่นก็คือ หากพวกมันทําร้ายเธอแม้แต่ปลายนิ้ว เขาก็จะฆ่า พวกมันทั้งหมดอย่างแน่นอน

และในวันที่สี่ของการติดตาม ในที่สุด เขาก็สามารถพบพวกมันได้ที่ริมแม่น้ํา

“ทําไมพวกเจ้าถึงพยายามพานางกลับไปที่สาธารณรัฐโวลก้ากัน? ความหมายของการกระทําแบบนี้คืออะไร? ในเมื่อทุกคนต่างก็รู้กันดีว่ามันไม่มีที่ให้ราชวงศ์กลับไป”

“ฆ่าเขา!”

ดาร์กเอลฟ์สามคนยกเว้นคนที่จับกุมเรย์น่าอยู่ เริ่มโจมตีลุค

สองคนในนั้นเริ่มบุกโตจมตีจากด้านข้าง และหนึ่งในนั้นก็ดึงกริชออกมา และโจมตีเข้าใส่ลุคจากด้านหน้า

“โล่!”

โล่สีน้ําเงินปรากฏต่อหน้าลุค และทําการสะท้อนการโจมตีของดาร์กเอลฟ์เครั้ง!

มันโจมตีอีกครั้งด้วยมีดสั้น แต่มันก็ถูกขัดขวางด้วยดาบที่อย่าในมือขวาของลุค

“เขาเป็นอัศวินรูน! ระวัง!”

ไฮรุนเป็นกัปตันของดาร์กเอลฟ์

เมื่อเขาเห็นลุคใช้เวทมนตร์และดาบในเวลาเดียวกัน เขาจึงรีบเตือนผู้ใต้บังคับบัญชา

“ระมัดระวังตัวไว้มันก็ดี แต่แน่ใจหรอว่าแค่ระวังแล้วมันจะปลอดภัย?”
คราวนี้ลุคไม่รีรอ เขาพุ่งโจมตีเข้าใส่ดาร์กเอลฟ์อย่างทันควัน

คั่ง! ทั้ง! อึ้ง!

การต่อสู้ระหว่างดาร์กเอลฟ์ทั้งสาม และลุคดําเนินไปได้สักพัก

ดาร์กเอลฟ์โจมตีลุคด้วยวิธีต่างๆอย่างรวดเร็ว

พวกเขาพยายามเคลือบกริชด้วยยาพิษที่สามารถทําให้เกิดอาการสับสนได้ แต่เมื่อพวกมันหาโอกาสใช้งานมันไม่ได้ต่อมาพวกมันก็ดึงคันธนูที่อยู่ด้านหลังออก

อย่างไรก็ตาม การโจมตีเหล่านั้นไม่ได้ส่งผลใดๆกับลุค

มันเป็นเพราะลุคเคยต่อสู้กับดาร์ค เอลฟ์ในอดีต เขาจึงรู้เกี่ยวกับรูปแบบของพวกมัน รวมไปถึงวิธีที่พวกมันพยายามเจาะการป้องกันและรูปแบบการโจมตีของพวกมันก็ด้วย

ในขณะนั้นดวงตาที่เย็นชาของดาร์ก เอลฟ์ก็เริ่มแสดงอารมณ์

“เขาเป็นใคร? เขาอ่านการโจมตีของพวกเราได้อย่างไร!”

ดาร์กเอลฟ์แต่เดิมนั้นนับเป็นพวกที่เชี่ยวชาญการบุกรุก,การลอบสังหารและการลักพาตัว

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าการโจมตีของพวกเขาจะอ่อนแอ

แม้ว่าพวกเขาจะชอบลอบเร้น และทําให้คู่ต่อสู้ประหลาดใจในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว แต่พวกเขาก็สามารถรับมือกับผู้เชี่ยวชาญได้เป็นอย่างดี

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับดาร์กเอลฟ์เหล่านี้ที่ถูกคัดเลือกมาเป็นพิเศษ

พวกเขาสามารถจัดการกับผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงได้เพียงลําพัง แต่แผนของพวกเขากลับไม่ได้ผลในวันนี้

“หนีไปซ่อนตัวอยู่ในป่า!”

ไฮรุนที่จับเรย์น่าอยู่ก็สั่งคนอื่นๆ

คนอื่นๆต่างก็กระจัดกระจายและหนีไปซ่อนตัวในป่าโดยทันที

“หึ คิดว่าข้าไม่รู้รึไงว่าพวกเจ้าจะหนีไปซ่อนตัวข้างในป่า!”

ลุคนั้นมีแผนการที่ดีมาก ปีศาจแมวเซบาสเตียนนั้นมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม ในการลอบเร้น , การแปลงร่างและการขโมยที่ยอดเยี่ยม

“ตรงนั้น”

ลุคขว้างสายฟ้าแห่วงความมืดไปตามทิศทางที่เซบาสเตียนบอก

ดาร์กเอลฟ์ที่ประหลาดใจก็พยายามย้ายที่อยูเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีจากลุค

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหน การโจมตีด้วยเวทมนตร์ก็ติดตามพวกเขามาได้ตลอดเวลา

“หุหุหุ มีใครคิดจะสู้อีกไหม”

ไฮรุนดูประหลาดใจมากกับคําถามของ
ลุค

“เจ้าเป็นพ่อมดแห่งความมืดอย่างนั้นหรอ?”

“ทําไมเจ้าถึงอยากรู้เรื่องนี้”

“ขึ้นอยู่กับคําตอบของเจ้า ว่าเราจะ เลือกต่อสู้หรือร่วมมือกัน

หากมีพ่อมดนั้นมีปีศาจอยู่ข้างๆเขา 99% ของพวกเขาก็มักจะเป็นพ่อมดแห่งความมืด

แต่มีโอกาส 1% ที่พวกเขาต้องตรวจสอบ

“ทําไม? ถ้าข้าเป็นพ่อมดแห่งความมืด ข้าก็อยู่ข้างเดียวกับดาร์กเอลฟ์งั้นเหรอ?”

ลุคหัวเราะให้กับคําพูดนั้น

ย้อนไปในตอนที่เขาเป็นเซย์ม่อน ในตอนที่เขากําลังเดินทางอยู่กับกองทัพโกเลมของเขา มันก็ได้มีพวกดาร์คเอลฟ์จํานวนหนึ่ง ที่ร่วมมือกันกับพ่อมดแห่งความมืดคนอื่นๆเพื่อพยายามที่จะฆ่าเขา

อย่างไรก็ตามไม่ใช่กับพ่อมดแห่งความมืดหรือดาร์คเอลฟ์ทุกคน

มันมีพ่อมดแห่งความมืดหลายคนที่เป็นศัตรูกัน และมันก็ยังมีบางส่วนด้วยซ้ําที่ชอบแอบอ้างเป็นเซย์ม่อน และพวกดาร์คเอลฟ์เองก็แบ่งพวกของตนเองออกเป็น 12 เผ่าเอง

“เอเรเนสใช่ไหม มันเคยมีเอลฟ์ชราคนหนึ่งที่เคยถามข้าด้วยคําถามเช่นเดียวกันในอดีต และมันก็ไม่ใช่เรื่องตลก”

ดาร์กเอลฟ์ต่างก็ตกใจกับชื่อที่ออกมาจากปากของลุค

“เจ้าเพิ่งพูดว่าเอเรเนสอย่างนั้นหรอ?” ไฮรุนถาม

“ใช่ เขาเป็นเอลฟ์ชั้นสูงที่ได้รับการประกาศ คุณรู้จักเขางั้นหรอ?”

“ใช่แน่นอน ถ้าเจ้ารู้จักเอเรนส งั้นก็แสดงว่าเจ้าไม่ใช่ศัตรูของเรา”

ไฮรุนกล่าวขณะที่วางเรย์น่าลงกับพื้น

“พวกเรายังไม่สามารถต่อกรกับคนที่รู้จักกับเขาคนนั้นได้ ในครั้งนี้เราจะปล่อยเจ้าไปก่อน”

หลังจากพูดจบ ดาร์กเอลฟ์ทั้งสี่คนก็หายไปในความมืด

ลุคสามารถไล่ตามพวกเขาได้ถ้าเขาต้องการ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทํา

จุดประสงค์ของเขามีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือการช่วยเรย์น่าให้ปลอดภัยไม่ใช่ฆ่าดาร์กเอลฟ์

เขาเข้าหาเรย์น่าและคลายมัดเชือก

“เจ้าหญิงท่านสบายดีไหม”

“ท่านลอร์ดลุค…”

ดวงตาของเรย์น่านั้นเริ่มมีน้ําตาคลอ ขณะที่เธอได้รับการปลดปล่อย

“ตอนนี้ท่านปลอดภัยแล้ว ข้ารับรองได้”

“ฮะ…! ขอบคุณ ขอบคุณมากท่านลอร์ด”

ลุคกอดเธอเบาๆ และเธอก็ทําเช่นเดียวกัน

เขามองไปทางทิศเหนือ ทิศทางที่ดาร์กเอลฟ์ได้หายตัวไป

“เอเรเนส เจ้าจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่านะ?”

แม้ว่าเขาจะไม่เคยแน่ใจมาก่อน แต่เอลฟ์คนนั้นก็เคยเป็นเพื่อนร่วมงาน และที่ปรึกษาในอดีต ซึ่งคอยให้ความช่วยเหลือเขาแม้จะเป็นเพียงเล็กน้อยก็ตาม

ลุคเคยคิดว่าเขาตายไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นเช่นนั้น

“ถ้าเขาเห็นข้าฟื้นขึ้นมาในฐานะลูกหลานของรากันต์ เขาจะหัวเราะเยาะข้าไหมนะ”

ถ้าเขายังคงเป็นคนร่าเริงเหมือนในอดีต เขาก็อาจจะกลิ้งลงไปกับพื้น พร้อมกับเสียงหัวเราะในขณะที่มีน้ําตาคลอเบ้า

หรือไม่เขาก็อาจจะพยายามฆ่าลุค

เขาอาจจะผิดหวังก็ได้ที่ลบุคตายเองโง่ๆโดยที่ยังไม่ได้ทําอะไรมากนัก

ลุคจ้องมองไปที่ท้องฟ้าทางเหนือด้วยรอยยิ้มที่ขมขึ้น….