บทที่ 78: แผนการของจักรพรรดิ (3)

ดินแดนสีเขียวที่ปลายสุดของภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ

ท่ามกลางหญ้าเขียวชอุ่มพร้อมกับต้นไม้และพุ่มไม้ มันได้มีวิลล่าหลังเล็กๆตั้งอยู่

เจ้าของวิลล่าหลังนั้นก็คือเอลฟ์ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างผอมและมีคันธนูสีขาวอยู่ข้างๆ

เขายืนอยู่บนระเบียง และกําลังมองขึ้นไปที่ดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนแต่จู่ๆเขาก็ก้มลงและไอ

“แค่ก! แค่ก!”

“ลมข้างนอกมันหนาวนะ โปรดเข้ามาข้างในเถอะ”

เอลฟ์หญิงที่สวยงามและดูเย็นชายืนอยู่ข้างหลังของเขากล่าว

“หุหุ เจ้าคิดว่าการไอเพราะลมหนาวนั้นไม่ดีหรอ งั้นตอนนี้ฉันก็ควรจะตายไปแล้ว”

แม้ภายนอกเขาจะดูเหมือนชายวัยกลางคน แต่ในความเป็นจริง เขานั้นมีอายุมากกว่า 1,000 ปีแล้ว

เขาก็คือ “เอเรเนส” เอลฟ์ที่มีอายุยืนยาวเกินกว่าที่เอลฟ์ทั่วไปควรจะเป็นซึ่งโดยปกติแล้วพวกเอลฟ์มักจะมีอายุอยู่ที่ราวๆ 400 ปี

เอลฟ์ทั้งหมดหรือแม้แต่พวกแฟรี่ในทวีปนั้นต่างก็ยกย่องเขาให้เป็นศาสดา

เอลฟ์หญิงกําลังดูแลปราชญ์ผู้ซึ่งอาศัยอยู่ลึกลงไปในสาธารณรัฐโวลกเธอมองเอเรเนสอย่างเย็นชาและถาม

“แล้วท่านจะไม่ตายเพราะการไอของท่านอย่างนั้นหรอ?”

“ความเย็นเป็นบ่อเกิดของความเจ็บป่วยทั้งหมด”

“มีเพียงสิ่งมีชีวิตที่โง่เขลาเท่านั้นที่เป็นหวัดในฤดร้อน นี่คือเส้นทางที่ท่านเลือกเดินในฐานะนักปราชญ์อย่างนั้นหรอ?”

ขณะที่เอลฟ์หญิงพูดอย่างเย็นชาทุกครั้ง การแสดงออกที่มีบาดแผลของเอเรเนสก็ลึกล้ำมากขึ้น

“เออร์วิน เจ้ายังเย็นชาเหมือนกับน้ําแข็ง นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทําให้เจ้าไม่ได้ยินพระวจนะของพระเจ้า”

“ข้าไม่ต้องการเป็นผู้เผยแพร่พระวจนะ”

“อ่า… ทายาทของข้า ทําไมเจ้าถึงพูดแบบนี้!”

“ก็เพราะท่านไม่ใช่หรอ ที่บังคับให้ข้าเดินในเส้นทางนี้ ทั้งๆที่ท่านก็รู้ว่าข้าไม่ชอบ”

จากค่าตอบของสาวกของเขา เอเรเนสก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

“อ่า ไม่น่าเชื่อจริงๆ! งั้นทําไมเจ้าถึงยังไม่เข้าไปในบ้านล่ะ?”

“แล้วทําไมท่านถึงไม่เข้าไปอยู่ในบ้าน?”

“โอ้ ก็เพราะข้าต้องการจะฟังสิ่งนี้”

เอเรเนสทุบหน้าอกด้วยความหงุดหงิดและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนชั่วคร่

เออร์วินที่เห็นเขา ก็พูดอีกครั้ง

“ท่านไม่ได้ดูดาราศาสตร์มาระยะหนึ่งแล้ว ลมกําาลังบอกอะไรกัน”

“ลมที่ได้หยุดพัดไปแล้ว บัดนี้มันได้หวนกลับมาอีกครั้ง”

“ฮะ?”

“ดวงดาวที่ตกไปเมื่อ 500 ปีก่อน ได้กลับเกิดขึ้นอีกครั้ง…และทวีปจะสั่นสะเทือนอีกครั้ง”

เอเรเนสเริ่มมองหาบางอย่างที่เขาพลาดเข้าไปในวิลล่า เขาดึงไม้เท้าสีทองเก่าออกมาจากตู้เสื้อผ้าของเขา

“อาจารย์นั่นคือ…”

“ไม้เท้าของพระเจ้า แน่นอนว่านี่คือไอเท็มในตํานานที่เอลคาสเซิลใช้เมื่อตอนที่เขาทําลายมวลปีศาจและสร้างโลก”
เออร์วินซึ่งทําได้เพียงฟังสิ่งที่อาจารย์ของเขาพูดก็ดูประหลาดใจ

มันนานมากแล้วหลังจากการแบ่งสมบัติโลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ตอนนี้สมบัติต่างก็เริ่มจะถูกลืมเลือนไปจากผู้คนนานแล้ว

“แน่นอนว่านี่เป็นเพียงตัวคัดลอกเท่านั้น”

“…อาจารย์”

เธอผิดหวังเล็กน้อยกับคําตอบห้วนๆของอาจารย์ของเธอ อย่างไรก็ตามเอเรเนสก็ได้ขว้างไม้เท้าไปที่เธอ

ตาก!

เออร์วินตกใจเล็กน้อยแล้วจับมัน

เสียงที่จริงจังของเอเรเนสดังขึ้นที่หูของเธอ

“ไปที่ภาคใต้”

“อะไรนะ?”

“ที่นั่นเจ้าจะได้พบกับสายลมที่หยุดพัดไปแล้ว”

เอเรเนสเหลือบมองเออร์วินอย่างจริงจัง ซึ่งไม่เข้าใจว่าอาจารย์ของเธอจะพูดถึงอะไรก็ตามเขาก็ส่ายหัวพลางพูดต่อ

“ลมนั้นจะกลายเป็นพายุและกวาดล้างไปทั่วทั้งทวีป”

หลังจากได้ยินคําพูดเหล่านั้น เธอก็ระเบิดออกมา

“นี่! อย่างน้อยก็พูดในแบบที่ข้าเข้าใจหน่อยสิ! ข้าจะไปเจอใครและข้าจะต้องทํายังไงต่อกัน!”

“นั่น.. แม้แต่ข้าเองก็ไม่รู้ ข้ากาลังพูดในสิ่งที่ข้าได้ยิน ไปทางใต้ซะแล้วเจ้าจะพบค่าตอบด้วยตัวเอง

เมื่อได้ยินค่าพูดของเอเรเนสเธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“ข้าเข้าใจแล้วข้าจะไปเอง”

เธอส่ายหัว แต่เธอก็ยอมรับ

ขณะที่เธอเก็บกระเป๋าและข้าวของของเธอ เธอก็พูดกับอาจารย์ของเธอซึ่งยังอยู่ที่นั่น

“ซิลเวียมาที่นี่เมื่อวานนี้ และพวกดาร์กเอลฟ์จะพาเจ้าหญิงเรย์น่ามาที่นี่”

“ใช่ เมื่อนางมาถึง พวกเขาจะถามถึงที่อยู่ของน้ําตาของโลก”

“โอเคข้าจะไปตอนนี้ ทานอาหารให้ตรงเวลาและดูแลตัวเองให้ดีล่ะ”

เออร์วินกล่าวลาอาจรย์ของเธอแล้วก็หายไป

ชื่อเต็มของเธอคือ เออร์วิน เลซา

เมื่อ 100 ปีก่อน เธอก็ตือนักเวทย์อัจฉริยะที่ปฏิวัติโลกเวทมนตร์ด้วยการทําศิลาเวทมนตร์เทียม

เธอก่าลังเข้าสู่โลกอีกครั้งหลังจากห่างเหินจากโลกนี้มาหลายสิบปี

เพื่อสร้างพายุที่จะกวาดล้างทวีปอีกครั้ง…..