บทที่ 79 แผนการของจักรพรรดิ (4)

ชัยชนะของไวเคานต์รากันต์ในสงครามดินแดนนั้น กลายเป็นเรื่องที่น่าตกใจอย่างมากต่อทั้งจักรวรรดิ

ขุนนางทุกคนมั่นใจว่าเคานต์โมนาร์ชน่าจะเป็นผู้ที่จะชนะ และทําให้พ่อค้าบางคนเข้าแถวกันอย่างรวดเร็ว เพื่อขายเสบียงทางทหารให้กับเคานต์โมนาร์ช

แต่คนที่ประหลาดใจที่สุดก็คือรูดอล์ฟจักรพรรดิ์จักรพรรดิ

“มันคืออะไร? พวกรากันต์ชนะการต่อสู้แล้วหรืองั้นหรอ?”

“ใช่แล้วนายท่าน”

เคานต์โวลทาสตอบด้วยสีหน้าเสียใจ

“หรือมันจะมีขุนนางคนอื่นที่เข้ามาแทรกแซง?”

“นั่นไม่น่าจะเป็นไปได้ ทุกคนต่างเฝ้าดูมัน แต่มันก็ไม่มีขุนนางฝ่ายใต้คนใดที่ให้ความช่วยเหลือไวเคานต์กันต์”

“ฮะ! แล้วพวกเขาชนะได้อย่างไร

ความแตกต่างของอานาจระหว่างสองฐานันดรนั้นเป็นที่รู้จักกันดีโดยจักรพรรดิ

เป็นที่ทราบกันดีว่าความแตกต่างระหว่างสองดินแดนนั้นมันเกือบจะ 20 เท่า

นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมเขาจึงอดสงสัยไม่ได้ว่ารากันต์สามารถเติมช่องว่างด้านอำนาจและชนะได้อย่างไร

“ตามรายงานของผู้ตรวจการซึ่งได้เข้าไปในพื้นที่ที่เคานต์โมนาร์ชหายไป ในขณะที่พวกเขาเฝ้าระวังระบุว่า การโจมตีที่น่าประหลาดใจของไวเคานต์รากันนั้นประสบความสําเร็จอย่างรวดเร็ว”

รายงานที่ส่งโดยโวลทาสนั้นมีรายละเอียดเพิ่มเติมมากมาย
รูดอล์ฟซึ่งดูรายงานก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไร้สาระ

“เชนมันเคยถือดาบจริงหรือเปล่า”

“นั่นไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน ยังไงซะเขาก็เคยทางานห้าปีที่ชายแดนกับสาธารณรัฐโวลก้าตอนเหนือ”

“แล้วทําไมเขาถึงแพ้? จู่ๆเขาก็เป็นโรคสมองเสื่อมหรือเสียสติไปหรือเปล่า”

“ข้าเกรงว่าเป็นเพราะเราไม่ได้มีส่วนร่วมในสงครามมากพอ เราจึงไม่สามารถบอกได้”

“เชอะ โง่ง่า… ข้าไม่ควรมอบหน้าที่ผู้นําให้กับคนที่ยบ้าพลังอย่างมันตจริงๆ”

“กองกําลังของรากันต์ได้ระบุว่า เขาได้หนีไปที่ไหนสักแห่งพร้อมกับเงินและสมบัติของเขา”

“ค้นหาว่าผู้ชายคนนั้นไปที่ไหน และไปรับเอาเงินนั้นด้วย แมเขาจะเป็นเชื้อสายของราชวงศ์แต่เราก็ไม่ต้องการคนไร้ประโชยน์แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว”
“ข้าจะจัดการเรื่องนั้นเอง”

โวลทาสโค้งค่านับจักรพรรดิและเปิดปากของเขาอีกครั้ง

“อย่างไรก็ตามมีข่าวลือที่น่าสนใจเกี่ยวกับสงคราม”

“ฮะ? มันคืออะไร?”

“มันไม่เกี่ยวกับสิ่งอื่นใดนอกจาก ลอร์ดแห่งรากันต์ เขาได้เอาชนะกิกันท์ทั้งสี่ตัวที่โจมตีคฤหาสน์ของเขาทั้งหมดด้วยตัวเอง”

“อะไรนะ? นั่นเป็นเรื่องจริงงั้นหรอ?”

จักรพรรดิรดอล์ฟค่อนข้างประหลาดใจกับสิ่งที่เขาได้ยิน

โวลทาสก็รู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก เขาก็มั่นใจว่าเป็นเพียงข่าวลือ

เมื่อได้ยินค่าพูดเหล่านั้น รูดอล์ฟก็พูดด้วยความไม่เชื่อ

“ไหนเจ้าบอกข้าว่าลอร์ดแห่งรากันต์นั้นแทบจะไม่สามารถจับดาบได้! แล้วตอนนี้ เจ้ากําลังจะบอกฉันว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีเวทมนตร์อีกงั้นหรอ? เจ้าคิดว่าเขาเป็นคลาสพิฆาตรียังไง?”

“ข้าเองก็ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ข้าได้บอกไป ข้าจึงไปตรวจสอบหลายๆครั้งเท่าที่จะทําได้ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าข่าวลือที่เกี่ยวข้องกับลอร์ดรากันต์นั้นจะมีเค้าโครงความจริงบางอย่าง”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็ถูกหลอกมาจนถึงตอนนี้!”

“เป็นไปได้มากว่าพวกเขาได้วางแผนไว้แล้ว”

ถ้ารากันต์ซ่อนอะไรไว้ แบบนั้นบาล็อคก็จะต้องค้นพบมันอย่างแน่นอน

พวกเขาไม่เคยลืมความเสียใจของบรรพบุรุษ ล่าพวกรากันต์จะทําต้องงานโดยไม่หยุดพักเพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีที่สูญเสียไปของครอบครัวกลับคืนมา

งั้นเคานต์โฒนาร์ชชได้สมัครเข้าร่วมสงครามโดยไม่ทราบเรื่องนี้มาก่อนหรือไม่?

โวลทาสจึงกล่าวว่า

“หากลอร์ดแห่งรากันต์ถูกปล่อยทิ้งไว้เช่นนี้ มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะเติบโตอย่างแข็งแกร่งในดินแดนทางใต้ เราต้องรีบไปเหยียบพวกมันให้ตายก่อนที่มันจะเติบใหญ่ขึ้น”

แม้ว่าไวเคานต์รากันต์จะอยู่เคียงข้างขุนนาง แต่ฝ่ายใต้ของจักรวรรดิก็ถูกครอบง่าโดยขุนนางนอกราชวงศ์

เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น พวกเขาต้องทําอะไรบางอย่างกับรากันต์

“เจ้ามีข้อเสนอแนะใดๆหรือไม่?”

เมื่อรูดอล์ฟถาม โวลทาสก็ตอบกลับเกือบจะในทันที

“เกณฑ์ทหาร

ตามกฎหมายของจักรวรรดิ ขุนนางต้องรับราชการในกองทัพจักรวรรดิเป็นเวลา สองปีเมื่อพวกเขามีอายุ 18 ปี
มันเป็นภาระหน้าที่ของชนชั้นสูงและลุคก็ไม่มีข้อยกเว้น

“เดิมที่เขาควรจะไปในปีหน้าและเขาจะรับตําแหน่งลอร์ดได้ก็ต่อเมื่อเขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่เท่านั้น”

นั่นเป็นสาเหตุที่ลุคยังคงถูกเรียกว่าลอร์ดหนุ่มโดยผู้ดูแลตระกูลของเขา

“นอกเหนือจากการให้ลอร์ดหนุ่มได้รับตาแหน่งลอร์ดหนึ่งปีก่อนหน้านี้ เขายังจะถูกนาตัวเข้ากองทัพในปีก่อนหน้านี้ด้วย”

“งั้นเราจะฆ่าเขาในสนามรบใช่ไหม”

“ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในสนามรบ”

เคานต์โวลทาสโค้งคํานับ

“นั่นเป็นค่าแนะนําที่ดี”

พรมแดนที่ติดกับสาธารณรัฐโวลก้นั้นมีความยุ่งเหยิงเป็นอย่างมาก

และถ้าเขาถูกส่งไปที่นั่น ไปยังสถานที่ซึ่งล้อมรอบไปด้วยสงคราม เขาก็จะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน

“เอาล่ะส่งกฤษฎีกาไปยังรากันต์ ขอแสดงความยินดีกับชัยชนะในการต่อสู้ด้วยเช่นกัน”

“ข้าจะส่งคําพูดที่ดีไปยังรัฐมนตรีกระทรวงกิจการภายใน

“อย่างไรก็ตาม ปฏิบัติการในจักรวรรดิอาร์เธเนียจะดําเนินไปด้วยดีหรือไม่”

โวลทาสตอบคําถามของรูดอล์ฟทันที

“ข้าได้ติดต่อผู้สมัครที่แข็งแกร่งของสมเด็จพระสันตะปาปาสองคนและส่งข้อเสนอไปให้เรียบร้อยแล้ว แต่พวกเขาก็ปฏิเสธ

“มันไม่ง่ายจริงๆ และมาตรการรับมือล่ะ?”

“ข้ายังคงวางแผนที่จะติดต่อกับพวกเขา พวกเขาอาจไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเราในตอนนี้ แต่วันหนึ่งพวกเขาจะต้องการเรา”

“หึ เจ้าพูดถูก เคาะประตูจนกว่าประตูจะเปิดออก”

“ข้าจะจําไว้ เหนือหัว”

หลังจากพูดคุยกับโวลทาสที่ไว้ใจได้เป็นเวลาหลายชั่วโมงจักรพรรดิรูดอล์ฟก็ออก จากห้องทํางานของเขา…