บทที่ 80 แผนการของจักรพรรดิ (5)

ตึด็ด!

วันรุ่งขึ้น ทันทีที่จักรพรรดิตื่นขึ้น เขาก็รบกําลังมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง

เสียงฝีเท้าของเขาที่ดังไปทั่วพระราชวัง และแล้วมันก็มาหยุดลงที่ห้องสวดมนต์ ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในพระราชวังอิมพีเรียล

“ข้าจะทําการอธิฐาน เพราะฉะนั้นเจ้าต้องแน่ใจว่าจะไม่มีใครแอบฟังข้า”

“รับทราบเหนือหัว!”

เหล่ายามรักษาการณ์เรียกหาอัศวินและยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
รูดอล์ฟมองไปรอบๆ และเปิดประตูไปที่ห้องสวดมนต์

ห้องสวดมนต์นี้มีไว้ให้เฉพาะกับจักรพรรดิเท่านั้น มันจึงมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป

รูปปั้นที่ทําจากงาช้างจากทวีปทางใต้วางอยู่ด้านหน้าทางด้านซ้ายและด้านขวาของผนัง มันมีโคมไฟแขวนเคลือบด้วยทองค่าและผงมุกอยู่บนเพดาน

บนโต๊ะด้านหน้าของรูปปั้นมีเทียนที่กําลังลุกไหม้และมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ทุกครั้งที่ได้กลิ่น วิญญาณของคนที่ได้กลิ่นก็จะรู้สึกบริสุทธิ์

ทันทีที่รูดอล์ฟปิดประตู ชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นจากเงาของรูปปั้น

“ท่านมาแล้วเหรอ”

อย่างไรก็ตาม น่าแปลกใจที่จักรพรรดิได้ก้มศีรษะของเขาให้กับชายที่ปรากฏตัวในชุดคลุมสีดํา

แม้ว่าเขาจะก้มหัวให้กับบุรุษเงา แต่ในไม่ช้าบุรุษเงาก็พูดเสียงดังใส่เขาด้วยเสียงที่ฟังดูราคาญ

“เจ้าจะเรียกข้ามาทําเหี้ยอะไร ข้าก็มีงานต้องทํานะ”

“ข้ามีคําถามจะถาม คําสาปในสายเลือดของรากันต์ยังคงอยู่หรือไม่”

รูดอล์ฟถามด้วยน้ําเสียงที่ฟังดูเกรงใจ

“ทุกครั้งที่ลูกหลานของรากันต์ถือกําเนิดขึ้น ข้าก็ไปสาปแช่งพวกเขาทุกครั้ง การถามค่าถามแบบนี้หมายความว่าอย่างไร”

“เมื่อไม่นานมานี้ รากันต์และเคานต์โมนาร์ชเข้าสู่สงครามและน่าแปลกใจที่ลูคลอร์ดหนุ่มแห่งรากันต์สามารถเอาชนะกิกันท์แบบ 4 ต่อ 1 ได้ ดูเหมือนเขาจะเป็นอัศวินรูนที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้”

“นั่นเป็นความจริงหรอ”

เสียงที่ถามนั้นมีเสียงสั่นเล็กน้อย

“แม้จะยังมีข่าวลือว่าเจ้านั้นต้องคําสาปอยู่ แต่ข้าก็คิดว่ามันแปลกๆ”

“มันเป็นเรื่องแปลกอย่างแน่นอน ข้าใส่คําสาปแห่งมนต์ดําใส่มันทันทีที่มันเกิด..

บรุษเงานั้นเป็นพ่อมดแห่งความมืด

เขาเป็นพ่อมดแห่งความมืดที่มีพลังมหาศาลซึ่งแม้แต่จักรพรรดิเองก็ยังต้องเกรงกลัว

นอกจากนี้เวลาที่เขายังมีชีวิตอยู่นั้นยาวนานมาก

รดอล์ฟมองไปที่เงาอีกครั้งซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดที่ยังไม่ตาย

“อย่างไรก็ตาม หากคําสาปของเขาได้รับการปลดปล่อยแล้วจริงๆ ท่านจะสาปมันอีกครั้งไม่ได้หรอ?”

“นั่นค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ข้าต้องไปที่สาธารณรัฐโวลก้าก่อน”

เมื่อไม่นานมานี้เขาอยู่ในสาธารณรัฐโวลก้า แต่เมื่อเขาได้รับสัญญาณจากจักรพรรดิ์ เขาก็รีบกลับมาทันที

จักรพรรดิยืนขึ้นด้วยดวงตาที่มีชีวิตชีวา

“ท่านอยู่ในสาธารณรัฐโวลก้างั้นหรอ? งั้นท่านพบอะไรบ้างที่นั่น”

“ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่มีคนขโมยกระเป๋าตัวของหอคอยไป”

เขากาลังไปสืบข้อมูลอยูในสาธารณรัฐโวลก้า เพื่อจับตัวพ่อมดที่ขโมยข้าวของของหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัสไป

“เกิดอะไรขึ้นที่หอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัส”

“เจ้าไม่จําเป็นต้องรู้หรอก ตอนนี้ข้าต้องไปทําสิ่งต่างๆให้ลุล่วงแล้ว”

“น่าเสียดายที่ข้าช่วยท่านไม่ได้ แต่ทันทีที่ท่านกลับมา ก็อย่าลืมที่จะตรวจสอบเกี่ยวกับค่าสาปด้วยก็แล้วกัน”

“ตกลง

ในขณะนั้นเงาของชายในชุดคลุมสีดาก็เคลื่อนย้ายตัวเองโดยใช้เวทมนตร์

และรูดอล์ฟก็ไม่พลาดที่จะเห็นรอยยิ้มที่มีดูความหมายที่เขาเผยออกมาก่อนที่จะหายไป

มันเป็นการเยาะเย้ยอย่างเห็นได้ชัด

มันเป็นรอยยิ้มของชายคนหนึ่งและหอคอยเวทย์มนตร์ของเขา ที่กาลังหัวเราะเยาะกับความจริงที่ว่า จักรพรรดิผู้ที่เป็นผู้ที่ไม่สามารถสนับสนุนอาณาจักรของตัวเองได้ หากไม่มีพวกเขาคอยหนุน

ใบหน้าของจักรพรรดิแสดงออกถึงอาการอับอาย

“ไอ้สาระย่า! ไอ้สัตว์…ประหลาดนั้น! ข้าจะทุบท่าลายหอคอยเวทมนตร์เวอร์ริทัสลงให้ได้เลย”

ออร่าความเกรี้ยวโกรธถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของจักรพรรดิ…