ตอนที่ 712 พวกเราไร้เทียมทาน

“คุณเสียสติไปแล้วเหรอครับ!?”

สตูดิโอของอิ่งจือ จินมู่มองไปยังหลินเยวียนด้วยความตื่นตระหนก!

วันนี้หานจี้เหม่ยโทรศัพท์มาบอกว่าเทียนเหมินและเยี่ยเซินเฉินทรยศต่อเหลียนเหมิง ตอนนั้นหลินเยวียนพูดว่า เขาจะถมสองหลุมนี้ด้วยตัวเอง

ทว่าในสถานการณ์ดังกล่าว ไม่ว่าจะเป็นจินมู่หรือหานจี้เหม่ยก็ไม่สามารถจริงจังกับคำพูดนี้ได้

เพราะทั้งสองรู้ดีว่า ในเวลานั้นหลินเยวียนกำลังโกรธ!

ขณะที่โกรธ คนเรามักพลั้งปากพูดออกมา บางครั้งอาจเป็นคำพูดเหลวไหลด้วยซ้ำไป

เมื่อพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา เจ้าตัวมักไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยของความเป็นจริงโกรธหรือ

เมื่อพวกเขาสงบลงแล้วเท่านั้นจึงจะตระหนักได้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดนั้นไม่อาจเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

จินมู่คิดว่าในตอนนี้หลินเยวียนน่าจะใจเย็นลงแล้ว

เขาไม่ได้เอ่ยถึงคำพูดพลั้งปากและคำพูดเหลวไหลเหล่านั้นอีก เพื่อไว้หน้าหลินเยวียน

ทว่าสิ่งที่จินมู่นึกไม่ถึงคือ หลินเยวียนโพสต์ข้อความหนึ่งซึ่งคล้ายกับการประกาศบนบล็อก โดยไม่ได้บอกกล่าวกับใครทั้งสิ้น

หนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้จะมีการ์ตูนมีอีกสองเรื่องที่สนุกกว่ากว่ามาแทนที่เทียนเหมินและเยี่ยเซินเฉิน?

นี่มันเป็นไปไม่ได้!

ปฏิกิริยาตอบสนองของจินมู่นั้นเหมือนกับชาวเน็ตทุกประการ

แม้ว่าจินมู่จะเข้าใจความหวาดกลัวของหลินเยวียนดีกว่าใครก็ตาม!

“ทุกสิ่งล้วนเป็นไปได้[1]”

หลินเยวียนยิงมุกที่จินมู่ไม่เข้าใจถึงสองครั้งติดต่อกัน “จงเชื่อมั่นในแสง[2]”

มาถึงขั้นนี้แล้ว!

คุณยังมีกะจิตกะใจมาล้อเล่นอีกหรือ?

จินมู่สีหน้าอมทุกข์ “ผมจะพยายามเชื่อคุณก็ได้ ผลงานสามชิ้นที่คุณภาพระดับเดียวกับนักเรียนประถมแห่งความตายน่ะ คุณอาจมีฝีมือทำเรื่องแบบนี้ได้จริง แต่ไม่ใช่ภายในหนึ่งสัปดาห์!”

“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”

ครั้งนี้หลินเยวียนไม่ได้ล้อเล่น เขาเรียกหลัวเวยและผู้ช่วยเข้ามา

พรึบๆๆ !

สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังหลินเยวียน

ทุกคนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่อาจารย์อิ่งจือประกาศลงบนบล็อก

ชั่วขณะนั้น ทุกคนต่างมีความรู้สึกซับซ้อน

การ์ตูนคืออาชีพของทุกคน ดังนั้นทุกคนจึงรู้ว่าคำพูดเหล่านั้นของอาจารย์อิ่งจือไม่สามารถทำได้จริง

บางทีอาจารย์อิ่งจืออาจไม่รู้ตัว…

ตอนนี้เขาเสียสติไปแล้ว

“พวกคุณอยากลองดูกับผมไหม?”

หลินเยวียนรับสายตาของทุกคนอย่างใจเย็น “สร้างปาฏิหาริย์กัน”

“คุณเป็นอาจารย์ของฉัน”

หลัวเวยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นสายตาก็มองไปยังผู้ช่วยคนอื่นๆ

“งั้นก็ทำเลยค่ะ!”

“พี่หลัวเวยแค่คนเดียวก็ไม่สนุกน่ะสิ”

“อาจารย์อิ่งจือ ก็เป็นอาจารย์ของพว กเราเหมือนกัน!”

“อย่าพูดเหมือนอาจารย์อิ่งจือไม่ได้สอนพวกเราสิ”

“นั่นน่ะสิครับ!”

“บุญคุณของอาจารย์ยากทดแทน ข้าขอตอบแทนด้วยชีวิต!”

หลินเยวียนคืออาจารย์ของหลัวเวย เป็นอาจารย์ของพวกเขา

พวกเขาจะสนับสนุกทุกการตัดสินใจของอาจารย์ แม้ว่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าทำไม่ได้ก็ตาม

“ไม่ต้องสละชีวิตหรอกครับ”

หลินเยวียนเอ่ยปาก แววตาเป็นประกายวับวาวอย่างบอกไม่ถูก

แน่นอนเขารู้ว่าสิ่งที่ตัวเองโพสต์นั้นออกจะบ้าไปหน่อย

ใช่

บ้าไปแล้ว!

แม้แต่หลินเยวียนเองก็รู้สึกว่าบ้าจริงๆ !

เปิดการ์ตูนเรื่องใหม่ และยังอยากทำให้การ์ตูนเรื่องใหม่โด่งดังเทียบเท่านักเรียนประถมแห่งความตายขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ต่อให้อัปเดตเนื้อหาใหม่ไม่กี่ตอนสั้นๆ เป็นเรื่องที่ไม่อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงอย่างยิ่ง

จำเป็นต้องมีเนื้อหามากกว่านี้!

นักเรียนประถมแห่งความตายโด่งดังมาก เพราะอาศัยการทุ่มต้นฉบับกองหนึ่งในคราวเดียว จะให้โด่งดังเป็นพลุแตกเพียงเพราะเปิดเรื่องเพียงสองตอนเชียวหรือ?

ไม่อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง

หากต้องการให้การ์ตูนเรื่องใหม่โด่งดังไม่แพ้กัน ทุกคนจำเป็นต้องทุ่มเทกับการอัปเดตอีกมหาศาล!

และการ์ตูนสักเรื่องหนึ่งจะอัปเดตได้เร็วแค่ไหนกันเชียว?

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีตั้งสามเรื่อง!

แต่หลินเยวียนอยากลอง!

ตามใจตัวเองสักครั้ง!

บ้าให้เต็มที่สักครั้ง!

ในครั้งนี้ เขาไม่เพียงต้องการตอบโต้อย่างรุนแรงกับวิธีการอันโหดเหี้ยมของปู้ลั่ว!

เขาจะทำให้ปู้ลั่วการ์ตูนชดใช้อย่างเจ็บปวดยิ่งกว่านี้!

ตัวอย่างเช่น…

แทนที่ซะเลย!

ครั้งสุดท้ายที่โกรธมากขนาดนี้คือเมื่อไหร่น่ะหรือ?

เหมือนจะเป็นตอนที่สวมหน้ากากเข้าร่วมรายการราชาหน้ากากนักร้องล่ะมั้ง

ความจริงที่ตนเข้าใจในเวลานั้นถูกต้องจริงๆ บนโลกนี้คนที่แข็งแกร่งคือราชา!

ทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงไม่เป็นไร

ทำไมฉู่ขวงถึงไม่เป็นไร

ทำไมเรื่องถึงเกิดกับเพียงอิ่งจือซึ่งได้ชื่อว่าอ่อนแอที่สุดในบรรดาสามสหาย

เพราะว่าอ่อนแอ

ในสายตาของพวกเขา อิ่งจืออ่อนแอ

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ลองใช้วิธีที่อลังการที่สุดมาพิสูจน์ความแข็งแกร่งของอิ่งจือแล้วกัน

หลินเยวียนอยากเล่นวิธีที่สุดขั้วสักครั้ง!

เพียงแค่เปิดสามเรื่อง เพียงแค่หนึ่งอาทิตย์ เพียงแค่ต้องใช้ความเร็วระดับที่ทุกคนต้องอ้าปากค้าง ทำให้การ์ตูนสองเรื่องต่อไปโด่งดังเป็นพลุแตกโดยเร็วที่สุด!

“เริ่มงาน!”

หลินเยวียนเดินเข้าไปในห้องวาดภาพ

หลัวเวยและคนอื่นๆ ก็ตามมาทันที

จินมู่มองตามคนกลุ่มนี้ด้วยความสับสน โทรศัพท์เริ่มมีสายเข้ากระหน่ำ

มีสายจากสตาร์ไลท์ มีสายจากหายจี้เหม่ย มีสายจากบล็อกด้วยซ้ำไป…

“เขาบอกว่า จงเชื่อมั่นในแสง!”

สุดท้ายแล้วคนเหล่านี้ทำให้จินมู่เวียนหัว ละตอบทุกคนกลับไปอย่างไม่มีสติ

“อาจิน”

ทันใดนั้นหลัวเวยก็โผล่ออกมาจากห้องวาดภาพ “รวบกวนออกไปซื้อยาวิเศษให้หน่อยได้ไหมคะ?”

ยาวิเศษ?

จินมู่สีหน้าเหยเก

คนพวกนี้เสียสติกันไปแล้วใช่ไหม?

หลัวเวยกระแอม “กาแฟ กระทิงดำ เกลือแร่ แล้วก็ยาเม็ดสีฟ้า[3]”!

“ยาเม็ดสีฟ้าไม่ใช่…”

จินมู่มุมปากกระตุกขึ้นมา

“งั้นเอาเป็นกาแฟกับเครื่องดื่มชูกำลังสักหน่อยก็ได้ค่ะ ฉันอยากให้ทุกคนมีอยู่ในสภาพที่ฟิต พวกเราจะใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์!”

หลัวเวยกำหมัดแน่น

จินมู่ “…”

สมองของเขามีวลีหนึ่งปรากฏขึ้นทันใด

[ขุนพลชำนาญยุทธ์]

เขาทำได้เพียงทำตาม

ม้าตายไปแล้วแต่กลับรักษาประหนึ่งม้าเป็น

หลัวเวยมองตามจินมู่ซึ่งเดินจากไป เมื่อหันหลังมากลับเห็นว่าหลินเยวียนเขียน

ชื่อว่า

ราชาโจรสลัด[4]!!!

นินจาจอมคาถา[5]!!!

นี่คือการ์ตูนเรื่องใหม่อีกสองเรื่องในจากสามเรื่องที่อาจารย์อิ่งจือเปิดใหม่?

การ์ตูนสองเรื่องนี้ สามารถแทนที่เทียนเหมินกับเยี่ยเซินเฉิน ถึงขั้นที่แทนที่สถิติของผลงานใหม่ของพวกเขาได้จริงหรือ?

หลัวเวยเหม่อลอยเล็กน้อย

ความสงสัยนี้อันตรธานหายไปหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

เมื่อทุกคนเห็นโครงเรื่อว…

เมื่อทุกคนได้เห็นสตอรีบอร์ดอันน่าตื่นเต้น…

เมื่อทุกคน…

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ใบหน้าของแต่ละคนค่อยๆ ตื่นเต้นขึ้นมา เสียงของพวกเขาสั่งเครือ

“นี่คือ…”

“การ์ตูนสายหลัก!”

“อาจารย์อิ่งจือก็วาดการ์ตูนสายหลักแนวต่อสู้ได้เหมือนกันนี่!”

“นี่คือสิ่งที่เยี่ยเซินเฉินกับเทียนเหมินถนัดที่สุด!”

“เยี่ยเซินเฉินกับเทียนเหมินแล้วไง!”

“เทียบกับผลงานสองเรื่องนี้แล้ว ผลงานใหม่ของพวกเขาเทียบไม่ติดเลย!”

“…”

แววตาที่พวกเขามองหลินเยวียนนั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง นี่ไม่ใช่เพียงความเคารพที่ลูกศิษย์มีต่ออาจารย์อีกต่อไป!

แต่เป็น…

การนับถือเขาประหนึ่งเทพเจ้า!!!

หลัวเวยลมหายใจกระชั้นยิ่งขึ้น สั่นเทิ้มไปทั้งตัว!

ฝีมือของเธอเหนือกว่าผู้ช่วยคนอื่นๆ !

ด้วยเหตุนี้เอง หลังจากที่เธอเห็นการ์ตูนสองเรื่องนี้ จึงตกตะลึงมากกว่าใคร!

ไม่ว่าบนโลกนี้จะมีเทพเจ้าองค์ใด!

ทันทีที่การ์ตูนสองเรื่องนี้ปล่อยออกมา อาจาร์อิ่งจือจะได้รับการยกย่องในฐานะเทพเจ้าทันที และได้รับเสียงชื่นชมจากนักเขียนการ์ตูนทุกคนในวงการ!

[อุซึมากิ นารุโตะ ก้าวออกมา!]

ขณะที่หลินเยวียนเขียนประโยคนี้ในการ์ตูนเรื่องแรก สายตามองไปยังอุซึมากิ นารุโตะ พลางเอ่ยขึ้น

“พวกคุณพูดได้ถูกต้อง…”

เขายังคงไม่เงยหน้าขึ้นมา เขียนอีกประโยคหนึ่งในการ์ตูนเรื่องที่สอง ถัดจากใบหน้ายิ้มแป้นแล้นของลูฟี่

“ฉันจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เลย”

ขณะเดียวกัน เสียงของหลินเยวียนดังขึ้นต่อไป แฝงด้วยความนัยซึ่งไม่อาจปฏิเสธได้

“พวกเราไร้เทียมทาน”

[1] ทุกสิ่งล้วนเป็นไปได้ มาจากสโลแกนของหลี่หนิงซึ่งเป็นแบรนด์เสื้อผ้าและอุปกรณ์กีฬาจากประเทศจีน

[2] จงเชื่อมั่นในแสง มาจากบทพูดในเรื่องอุลตราแมน

[3] ยาเม็ดสีฟ้า โดยทั่วไปมักหมายถึงยากซึ่งใช้สำหรับขยายหลอดเลือดซึ่งไปเลี้ยงอวัยวะเพศชาย หรือที่รู้จักกันในชื่อไวอากรา

[4] ราชาโจรสลัด คือเรื่องวันพีซ (One Piece) โดยโอดะ เออิจิโระ แต่ในที่นี้จะขอถอดชื่อเรื่องจากต้นฉบับภาษาจีน

[5] นินจาจอมคาถา คือเรื่องนารุโตะ นินจาจอมคาถา (Naruto) โดยคิชิโมโตะ มาซาชิ